ONEMAN night out

Η αφορμή ήταν εκεί. Το ONEMAN είχε μόλις κλείσει 2 χρόνια και συνειδητοποιήσαμε ότι πέρα από το να σκεφτούμε τι θέματα να γράψουμε για εκείνη την ημέρα, δεν το είχαμε γιορτάσει καθόλου. Να κάνουμε κάτι για την πάρτη μας. Το σχέδιο καταστρώθηκε εντός της ημέρας. Ποιος είπε να πάμε σε Λούνα παρκ δεν θυμάμαι αλλά από εκεί ξεκινήσαμε. Πριν συνεχίσουμε με burger και κλείσουμε με ποτά.

Ο εορτασμός έγινε σε κλειστό οικογενειακό κύκλο. Ξεκινήσαμε λίγοι στην αρένα των συγκρουόμενων και φτάσαμε στα ποτά να είμαστε αρκετοί. Ακολουθεί οπτικοακουστικό υλικό για το χθεσινό βράδυ.

Πρώτη στάση: Τα Αηδονάκια για συγκρουόμενα

 

Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε απογοητευμένοι από τον καιρό (είχε βρέξει) γιατί εξαιτίας της κακοκαιρίας τα Αηδονάκια στο Μαρούσι ήταν σχετικά έρημα. Αυτό βέβαια μας έδωσε την ευκαιρία α) να σουλατσάρουμε με την άνεσή μας και β) να έχουμε μία αίσθηση ταινίας τρόμου σε λούνα παρκ (μην ασχολείστε, κάτι δικά μας, ξεκάθαρα βλαμμένοι).

 

Ο στόχος ήταν να κάνουμε συγκρουόμενα. Και από εκεί ξεκινήσαμε με μια GoPro στο χέρι. Το ότι της είχαμε κλείσει το μικρόφωνο είναι μία σπάνια ικανότητα ηλιθιότητα που μας διακρίνει.

Αναστασιάδης, Δημητρόπουλος, Αρτεμάκης και Χατζηιωάννου σε μεγάλο παλιμπαιδισμό ως συνήθως και στις δύο κούρσες που κάναμε με τα συγκρουόμενα και νιώσαμε πάλι παιδιά. Βγαίνοντας από τα αμαξίδια, νιώθαμε ότι δεν έπρεπε να τελειώσει έτσι η βραδιά μας στα Αηδονάκια. Αναρωτιόμασταν αν έρπεπε να συνεχίσουμε να παίζουμε.

Την απάντηση έδωσε ένας έτοιμος για όλα – μόνο και μόνο από τον τρόπο που έβγαλε το μπουφάν – Πάνος Κοκκίνης.

 

Η συνέχεια δώθηκε στις μπασκετούλες.

 

Ένα παιχνίδι που κάποτε έτρεχαν δάκρυα συγκίνησης κάθε φορά που έπαιζες και τώρα – πώς να το πω κομψά; – τα χέρια μας φτάνουν να πετάξουν την μπάλα από το μισό μέτρο από το καλάθι.

 

Όπως και να ‘χει η συγκίνηση ήταν και πάλι εκεί όταν Ο Θοδωρής Δημητρόπουλος αναδείχθηκε νικητής με 30 πόντους. Τους υπόλοιπους δεν τους αναφέρω γιατι αξία έχει μόνο ο νικητής, οι άλλοι στον Καιάδα.

 

Από το βάθος του Καιάδα πάντως ο Ηλίας Αναστασιάδης φάνηκε να το διασκεδάζει, ειδικά με την ιαχή από το FNL στο στήθος.

 

Πριν αποχωρήσουμε αναλωθήκαμε και σε μερικά άλλα παίγνια αλλά το στομάχι ζητούσε φαγητό.

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά τα Αηδονάκια για τη φιλοξενία και την άδεια να φωτογραφήσουμε εντός του χώρου.

Δεύτερη στάση: Στο Gourmet Burger Kitchen για burger

 

Δεν είμαστε από αυτούς που πάνε στο Mall για ψώνια. Για cinema πάμε. Σε κάθε δεδομένη στιγμή όμως είμαστε έτοιμοι για φαγητό. Κι ειδικά όταν πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και ποιοτικότερα burger της πόλης, το Gourmet Burger Kitchen.

 

Για δες πόσοι δεν ήρθαν στα συγκρουόμενα αλλά εμφανίστηκαν στο φαγητό. Πάμε παιδιά, όλοι μαζί μια δαγκωνιά.

 

Εξαιρετικά. Οι πυλώνες των onion rings εξαφανίστηκαν με δαιμωνιώδη ρυθμό.

 

Το ίδιο και οι πατάτες με την secret sauce των GBK. Αλλά κυρίαρχο ρόλο στο τραπέζι έπαιζαν τα burger, ας μην γελιόμαστε. Κανείς δεν πήγε στο GBK να φάει σαλάτα.

Ο Κοκκίνης είπε να κάνει και ζογκλερικά με το burger του. Σαν παιδί κι αυτός…

 

Η ευτυχία ζωγραφισμένη στα μούσια μου

 

ΠΟΛΥ ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ

Να ευχαριστήσουμε πολύ και το Gourmet Burger Kitchen για τη φιλοξενία. Υποσχόμεθα να ξαναπάμε ακόμα πιο πεινασμένοι.

Τρίτη στάση: Στο Theory Bar & more για ποτά

 

Κανένα φαγητό χωρίς ποτό. Στο Theory είχε ήδη καταφθάσει ο πρώτος της παρέας και περίμενε, οπότε ακολουθήσαμε και οι υπόλοιποι γοργά. Να σημειωθεί ότι έκανε την εμφάνισή της έστω και αργοπορημένη και η Ελιάνα Χρυσικοπούλου για να αποθεωθεί από τον λαό της.

2 Hurricane, 3 ιδανικά φτιαγμένα Zombie, κάτι τζιν, κάτι whisky και μια σόδα (ντροπή) ήταν η αρχική παραγγελία αν θυμάμαι καλά. Τα υπόλοιπα δεν τα συγκράτησα.

 

Βασικά όλα κυλούσαν σχετικά ήρεμα μέχρι που έσκασε η μπόμπα.

 

Άλλοι φωτογραφίζονταν με αυτό

 

Άλλοι το περιέφεραν σαν τρόπαιο

 

Άλλοι το είχαν για την πάρτη τους

 

Αλλά όλοι έκαναν τη μικρή τους βουτιά σε αυτό.

 

Ακόμα και η – είμαι σε δίαιτα θα πιω μόνο ένα κρασί – Ελιάνα.

 

Μέχρι και σε κάτι κορίτσια πιο δίπλα δώσαμε να δοκιμάσουν.

 

Τούρτα δεν είχαμε. Μόνο κεράκια

 

Α πριν κλείσουμε να πούμε κάτι. Στο προηγούμενο κείμενο για το Theory, ο άνθρωπός μας ήταν η Ξένια. Στα γενέθλιά μας είχε ρεπό (το επέλεξε εκείνη για να μην μας πετύχει λογικά) οπότε ο ήρωάς μας για αυτή τη βραδιά ήταν ο Θανάσης με τον οποίο βγήκαμε και φωτογραφία.

 

Να ευχαριστήσω θερμά και το Theory Bar & More για την φιλοξενία και τα φοβερά cocktail που βρίσκονταν με τρόπο μαγικό στα χέρια μας.

Σημασία έχει ότι τα περάσαμε όμορφα. Το ραντεβού βέβαια στο γραφείο ήταν μετά από 6-7 ώρες οπότε η βραδιά τέλειωσε με μεγάλη σοβαρότητα, ανταλλαγές ευχών, μην σας πω και χειραψίες.

Και του χρόνου ρε…