Όσα αλλάζουν όταν γίνεσαι πατέρας

Πριν λίγες ημέρες, ο Μάνος Μίχαλος περιέγραψε εξαιρετικά τα συναισθήματα της πρώτης ημέρας πατρότητας. Όσα νιώθεις, αντιλαμβάνεσαι αλλά και δεν αντιλαμβάνεσαι εκείνη την ημέρα του τοκετού. Μία ημέρα στην οποία η ζωή σου αλλάζει για πάντα.

Από εκείνη την ημέρα όμως και μέχρι τη στιγμή που θα δεις το παιδί σου να κάθεται σε ένα τραπέζι με το πηρούνι στο χέρι και να κάνει χάλια τη σαλιάρα ή τη μπλούζα του προσπαθώντας να χωρέσει μία τεράστια μπουκιά μακαρόνια με κιμά στο στόμα του, θα περάσουν πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Σε μια ζωή που θα έχει αλλάξει ολοκληρωτικά μια για πάντα.

Βάλαμε δύσκολα σε διάφορους μπαμπάδες της εταιρείας. Να προσπαθήσουν να συνοψίσουν αυτές τις αλλαγές σε μία παράγραφο, στην ουσία αυτών των αλλαγών. Ιδού τι μας απάντησαν για εκείνα που άλλαξαν στη ζωή τους από τη μέρα που έγιναν μπαμπάδες.

Ήρωας, παντογνώστης αλλά και “μπαμπούλης” ο Πάνος Κοκκίνης

Νιώθεις στο πετσί σου πόσους τόνους αγάπη χωράει σε ένα ‘μπαμπούλη’. Επίσης, αρχίζεις να ταυτίζεσαι με τον Superman, αφού έτσι σε βλέπει, ήρωα, παντογνώστη και αλάνθαστο (τουλάχιστον μέχρι να φτάσει κάποια ηλικία) το παιδί σου. Από την άλλη σχεδόν ξεχνάς τι σημαίνει ύπνος, έξοδος, σινεμά, playstation και σεξ, δεν έχεις ποτέ τον έλεγχο του τηλε-κοντρόλ, γνωρίζεις με το μικρό της κάθε πωλήτρια σε Jumbo, Μουστάκα και Mothercare και δεν είσαι ποτέ ξέγνοιαστος. Αν είσαι παρανοϊκός, όπως εγώ, μπαίνεις κρυφά στο δωμάτιο του/της κάθε βράδυ για να τσεκάρεις αν αναπνέει. Αλλά και να μην είσαι, δεν παύεις να αγχώνεσαι. Για το σήμερα (αν έφαγε, κοιμήθηκε, ενεργήθηκε, έπεσε ο πυρετός), το αύριο (αν θα έχεις λεφτά να το στείλεις παιδικό) και, κυρίως, το μεθαύριο (αν η χώρα θα συνέλθει ώστε να μην χρειαστεί να μεταναστεύσει για να βρει την τύχη του/της). Δεν πειράζει όμως. Το ‘μπαμπούλης’ είναι αρκετή ανταμοιβή.

Καλύτερος άνθρωπος ο Πάνος Βελαχουτάκος

Οι προτεραιότητες που είχες δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν. Ούτε εσένα τον ίδιο. Το παιδί είναι τώρα. Όχι αγγαρεία. Ναι οκ κουράζεσαι, γλυκά όμως (σιγά τη θυσία ρε Ξανθόπουλε).Θες το παιδί σου να ζήσει με αγάπη και ασφάλεια. Θες να του παρέχεις. Να γίνει καλύτερος άνθρωπος από σένα. Για όλα αυτά λοιπόν πρέπει να βάλεις το χεράκι σου.

Τα ωραία

• Η ζωή σου γεμίζει αγκαλιές, φιλιά και χάδια. Γεμίζει αγάπη που δεν ήξερες πως βγαίνει και σε αυτή τη μορφή.
• Βλέπεις άπειρα animation. Ναι μωρό μου σε ένα μήνα βγαίνει το Planes στο σινεμά και εννοείται πως θα πάμε την πρώτη μέρα που θα βγει στο σινεμά.
• Ξέρεις τα πάντα για τα παιχνίδια και παίζεις κι εσύ ο ίδιος. Ναι αγόρι μου θα σου πάρω το νέο μπαζούκα Nerf για να τσακίσουμε τη μαμά και την αδερφή σου.
• Βόλτες, εκδρομές, δραστηριότητες που ίσως θα βαριόσουν να κάνεις χωρίς τα παιδιά.
• Μπόνους: Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά τόσο πιο ενδιαφέροντα πράγματα κάνεις μαζί τους.

Χμ

Χάνεσαι λίγο με τους φίλους σου, ακόμα και με αυτούς που έχουν παιδιά. Κάνεις λιγότερες βραδυνές εξόδους.

Ασχολείσαι ελάχιστα με τα χόμπι σου.

Τιπ

Tα Χμ είναι στην αρχή. Μετά συνεχίζεις από εκεί που έμεινες. Περίπου. Διαφορετικά.

Όπως έμαθες στο παιδί να κάνει ποδήλατο, μαθαίνεις ισορροπία και στη ζωή σου.

“Ζεις για το παιδί σου” λέει ο Σταύρος Καραίνδρος

Το ότι επιστρέφω το βράδυ από τη δουλειά και πηγαίνω κατευθείαν στο δωμάτιο του για να δω αν αναπνέει και τον παρακολουθώ για κάνα δεκάλεπτο να κοιμάται προσπαθώντας να συγκρατήσω τα τσίσα μου, είναι η πιο τρανταχτή ένδειξη ότι έγινα πατέρας. “Σε ευχαριστώ για τις ευχές και αντεύχομαι τα καλύτερα. Θα χρειαστείς πάνες. Για σένα”, με αυτό το sms είχα απαντήσει στον Μάνο Μίχαλο όταν μου έστειλε ευχές για τη γέννηση του γιου μου. Ηταν 21 Μαϊου, πριν από 4 μήνες. Ωρα 08:25. Τότε που μπήκε μια γραμμή στα όσα είχα ζήσει μέχρι τώρα και άνοιξε ένα νέο βιβλίο με άδειες σελίδες. Αυτές που θα γεμίσουν με τη δική του παρουσία. Γιατί πλέον, ζεις για το παιδί σου. Μου το έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου και δεν το πίστευα. Θα το λέω και εγώ αύριο στο παιδί μου. Ρομαντικά όλα αυτά, χωρίς δόση υπερβολής. Έτσι είναι, όμως. Απίστευτα όμορφα, πρωτόγνωρα υπέροχα. Πάλι κατουρήθηκα…

Η “μπούμπα” που έδωσε νόημα στη ζωή του Στέφανου Νικήτα

Μπούμπα, έτσι αποκαλώ την κόρη μου χαριτολογώντας. Το ξέρουν όλοι στη δουλεία καθώς όσο κουρασμένος και να είμαι από τα ξενύχτια των πρώτων δύσκολων μηνών,από την πρώτη μέρα που ήρθε στη ζωή,  είμαι ένας χαζομπαμπάς. Η Αλεξάνδρα μου με κάνει να  ξεχνιέμαι, να χαλαρώνω από μια δύσκολη μέρα και να ταξιδεύω στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια της Γαλλίας.

Τα συναισθήματα ενός πατέρα δεν  περιγράφονται με λόγια “σοροπιαστά”. Δεν γίνεται. Αυτό που έχω να σας πω είναι ότι όταν κλαίει, πονάω. Όταν χαμογελάει, χαμογελάνε και τα μουστάκια μου (κι ας μην έχω). Ξέχασα να σας πω, η μικρή μου περπάτα μιας και είναι 27 μηνών και λέει λεξούλες, κάνει τρισύλλαβες προτάσεις ξέρει και τραγουδάκια!

Μαζί της όταν παίζω ξεχνώ τα πάντα. Δεν υπάρχουν προβλήματα, κινδυνολόγοι δημοσιογράφοι, φόροι. Δεν υπάρχουν αυτά τα θέματα όταν είμαι με την κόρη μου. Αυτό το πλάσμα έδωσε νόημα στη ζωή μου. Μη ρωτήσετε γιατί έβγαλα αυτό το παρατσούκλι στην κόρη μου. Δεν γίνεται να σας πω.

Ο μικρός πρίγκιπας του Φώτη Νάκου

Μου λένε να γράψω τι αλλάζει όταν γίνεσαι πατέρας. Η απάντηση που δίνω είναι μονολεκτική. ΟΛΑ.

• Εκεί που μέχρι τα 40 σου έλεγες ότι δεν έχεις κλάψει ποτέ στη ζωή σου . Τώρα κλαις και γενικά είσαι ευσυγκίνητος
• Εκεί που έψαχνες δικαιολογίες για να γυρίσεις σπίτι πιο αργά και προτιμούσες να πας για μια μπύρα με ένα φίλο ή να δεις μπάλα, τώρα γίνεσαι σπρίντερ και τρέχεις σπίτι για να δεις αυτά τα μικρά πατουσάκια.
• Εκεί που έτρεχες με τη μηχανή και το κράνος ήταν στην μπαγκαζιέρα. Τώρα έχεις για ευαγγέλιο τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και το κράνος γίνεται ένα με το κρανίο σου.
• Εκεί που σχεδιάζες πράγματα για σένα και τη γυναίκα σου . Ταξίδια στο εξωτερικό, ξενύκτια ή ακόμα και πιο προσωπικά, τώρα το πρόγραμμα σου το καθορίζει ένας μικρός πρίγκιπας.

Κάποιοι λένε ότι όταν γίνεις πατέρας ωριμάζεις και μεγαλώνεις. Θα απαντήσω ναι αλλά συνάμα ξυπνά μέσα σου και το παιδί που έκρυβες όλα αυτά τα χρόνια. Καθώς μπορείς για ώρες να παίξεις μαζί του, όσο δεν έπαιξες όταν ακόμα ήσουν παιδί.

Ναι είμαι χαζομπαμπάς και γουστάρω.

Η απόλυτη χαρά και ευτυχία του Δημήτρη Βάσσου

Θα μπορούσαν να απαντήσω πολύ απλά σε 3 λέξεις.

Αλλάζουν τα πάντα!!!

Οι έννοιες ξεγνοιασιά, ξεκούραση, ηρεμία, χαλάρωση και αραλίκι διαγράφονται για πάντα από την καθημερινότητά σου. Είσαι πλέον 365 μέρες Σούπερ Ήρωας και Φωτεινός Παντογνώστης ενώ διανυκτερεύεις σχεδόν καθημερινά. Αντιμετωπίζεις πλέον τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που πριν από λίγο καιρό ούτε το φανταζόσουν ότι είχες την υπομονή να το κάνεις.

Απ’ την άλλη ακούγοντας απλά τη  λέξη «Μπαμπάκα» όλα τα παραπάνω διαγράφονται με μιας. Η πραγματική αγάπη που νιώθεις είναι σαν έχεις πάρει 10 κουτιά σπιρουλίνες και lsd μαζί, καθώς η απόλυτη χαρά και ευτυχία τρέχει στις φλέβες και στο μυαλό σου. Ναι η κόρη μου είναι το καλύτερο ναρκωτικό μου, το ξεκίνησα εδώ και 2 χρόνια και πλέον δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό.

Η καλύτερη εκδοχή του Μάνου Μίχαλου, ο γιος του

Αν είσαι εγωιστής (όπως εγώ) πρέπει να σταματήσεις. Αν βαριέσαι να κάνεις κάτι που δεν θες, πρέπει απλά να το κάνεις. Αν θεωρείς ότι πατέρας είναι αυτός που κάθεται στον καναπέ και αλλάζει κανάλια, πρέπει να αναθεωρήσεις. Δεν έχω βγάλει περισσότερα συμπεράσματα γιατί μετράω ακόμη μόλις τρεις μήνες στη νέα μου ζωή, οπότε θα αφήσω τους πιο ειδικούς να δώσουν απαντήσεις σε βαθυστόχαστα ερωτήματα. Αυτό που σίγουρα έχω καταλάβει καλύτερα από ποτέ είναι το extension. Όχι αυτό που μπαίνει στο μαλλί, ούτε αυτά που προσπαθεί να σου πλασάρει ο Chrome για να κάνεις καλύτερο τον browser σου. Μιλάω για την επέκταση του εαυτού σου, γιατί αυτό είναι το παιδί σου. Εσύ, σε καλύτερη εκδοχή, αφού έχει πάρει και από τη γυναίκα που διάλεξες να στέκεται δίπλα σου, αλλά και δικά του ξεχωριστά πράγματα. Τον/την βλέπεις και αναρωτιέσαι διαρκώς, πώς γίνεται αυτό το ανθρωπάκι να είναι “δικό σου”. Το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί πρέπει να δώσεις μεγάλη μάχη, ώστε να μην το παρακάνεις κτήμα σου. Να θυμάσαι, ότι σε σένα οφείλει την ύπαρξη του, αλλά όχι τη ζωή του. Αυτή θα την κάνει ό,τι θέλει.

Μίλησέ μας κι εσύ για εκείνα που άλλαξαν στη ζωή σου από τότε που έγινες πατέρας. Σε περιμένουμε στα σχόλια…