Σε γνώρισα στο Tinder

Το Oneman δίνει για μια μέρα το τιμόνι στο AD&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Το κείμενο που θα διαβάσεις παρακάτω αποτελεί μέρος μίας ενέργειας κατά την οποία πάνω από 40 φοιτητές του AD&PR Lab πρότειναν, έγραψαν και δημοσιεύουν το δικό τους κείμενο στο Oneman. Μπορείς να διαβάσεις όλα τα κείμενα των φοιτητών στο microsite που δημιουργήσαμε για την ενέργεια.

Το Tinder μπήκε στη ζωή μου πριν ένα χρόνο περίπου. Ήταν λίγο μετά που γύρισε η κολλητή μου από Erasmus και είχε έρθει σπίτι και μου μίλησε γι’ αυτό, επειδή της είχε μιλήσει ένας φίλος της. «Εύκολος και γρήγορος τρόπος για να γνωρίσεις γκομενάκια» είπε.

Το application αυτό λοιπόν, είναι για να κάνεις γνωριμίες, για όσους δε ξέρουν. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Εμφανίζονται φωτογραφίες από άνδρες ή γυναίκες-ανάλογα με τις προτιμήσεις σου- που βρίσκονται στη γύρω περιοχή, βάσει τα χιλιόμετρα και την ηλικία που θέτεις ως όριο. Σου αρέσει κάποιος και απλά του κάνεις like σέρνοντας τη φωτογραφία του προς τα δεξιά-κι αν δε σου αρέσει τη σέρνεις προς τα αριστερά-αν σου χει κάνει και αυτός, τότε «It’s a match!».

Πλέον μπορείς να συνομιλήσεις μαζί του/της στο chat. Δεν μαθαίνεις ποτέ για όλους αυτούς που σε “απορρίπτουν” γιατί πολύ απλά η εφαρμογή δε σε ειδοποιεί για αυτό.

Επομένως, σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση, με το μεγάλο πλεονέκτημα ότι δε θα μάθεις για όποιον σε απορρίψει.

Το αρχικό boost

Φυσικά, ούσα μόνη, το “κατέβασα” επί τόπου. Στην αρχή μου ανέβασε την αυτοπεποίθηση στα ύψη, πράγματι. Εκατοντάδες ωραίοι άνδρες μπροστά στα μάτια μου, να τους κάνω like και να μου κάνουν και αυτοί. Μελαχρινοί, ξανθοί, Έλληνες και ξένοι, alternative, hipster, πιο απλοί, πιο “ψαγμένοι”, για κάθε γούστο και διάθεση. Χάρμα οφθαλμών.

Η συζήτηση σχεδόν πάντα να ξεκινά με τον ίδιο τρόπο. «Γεια, τι κάνεις; Από πού είσαι;» και να συνεχίζεται με διάφορους τρόπους ανάλογα τον άνθρωπο και το τι ζητάει εκεί μέσα…

Άλλοι μπαίνουν με τη μία στο ψητό και σου λένε θα είμαι εκεί απόψε και έλα να με βρεις. Ορισμένοι είναι πιο ωμοί και σου λένε ότι έχουν κλείσει δωμάτιο στο τάδε ξενοδοχείο και σε περιμένουν παρέα με ένα μπουκάλι κρασί. Άλλοι είναι πιο ήρεμοι και απλά προσπαθούν να σε γνωρίσουν, για να επιδιώξουν κάποια στιγμή να σε δουν από κοντά και κάποιοι απλώς περνάνε το χρόνο τους γκομενίζοντας.

Αρχικά, σε συνεπαίρνει όλο αυτό. Το να νιώθεις ότι “αρέσεις” σε τόσο κόσμο, που θέλει να σου μιλήσει και να σε γνωρίσει. Γιατί; Γιατί εκεί έξω κανείς δε το κάνει πλέον.

Το κενό του όλου θέματος

Μετά από λίγο καιρό όμως, αν ανήκεις στο ανθρώπινο είδος και έχεις έστω και λίγο μυαλό και συναισθήματα, θα καταλάβεις πόσο “κενό” μπορεί να καταντήσει όλο αυτό. Αλλά και πόσο απρόσωπο είναι το να “σέρνεις” τις φωτογραφίες του άλλου αριστερά και δεξιά, μιλώντας σε ένα chat, μη γνωρίζοντας σε βάθος κάποιον, απορρίπτοντας όσους δε σου κάνουν και σε ένα safe zone που έχεις δημιουργήσει για την απόρριψη που θα έτρωγες στη πραγματική ζωή.

Μέρες και μέρες ατέλειωτου chatting και swiping left or right , με έχουν οδηγήσει σε πολλά συμπεράσματα και κυρίως σε πάρα πολλά ερωτήματα. Τι είναι αυτό που σε φτάνει στο να κρύβεσαι πίσω από μια οθόνη κινητού ή υπολογιστή; Γιατί δε πλησιάζεις τον άλλο εκεί έξω στο πραγματικό κόσμο για να του μιλήσεις; Τόσο δύσκολο είναι να πας στην κοπέλα ή τον άνδρα που βλέπεις απέναντι και σ’ αρέσει και να της/του μιλήσεις όπως κάνεις στο chat; Ακόμη και για σεξ μόνο να γίνεται όλη αυτή η διαδικτυακή γνωριμία γιατί να μην την κάνεις face to face;

Το πρόβλημα είμαστε εμείς

Ξέρεις τι λέω εγώ; Βολευτήκαμε για ακόμη μια φορά στην άνεση του απρόσωπου. Εμείς είμαστε οι προβληματικοί, γιατί το application αυτό μπορεί να είναι πανέξυπνο για τη δουλειά που κάνει, αλλά όπως όλα τα apps, δημιουργήθηκε για να λύσει ένα πρόβλημα. Αυτή τη φορά το πρόβλημα είμαστε εμείς, επειδή δε μπορούμε πλέον να φλερτάρουμε in person, γιατί όλη αυτή η εξέλιξη της τεχνολογίας μόνο πιο κοντά δε μας φέρνει τελικά. Αντίθετα, μας κάνει να κρυβόμαστε πίσω από αυτή και να γινόμαστε εν τέλει αντικοινωνικοί, να μη ζούμε στη πραγματικότητα και να κολλάμε στο πιο απλό πράγμα του κόσμου, το φλερτ.

Κανείς δε πέθανε επειδή τον απέρριψαν, γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα είσαι έξω και θα σου αρέσει κάποια/ος , πήγαινε μίλα της/του με τον τρόπο που το κάνεις στο chat και όχι σαν Neanderthal και ας σε απορρίψει. Δεν θα πονέσει, υπόσχομαι.