Στο Molly Malone’s το ζήσαμε σαν πιο Ιρλανδοί κι απ’ τους Ιρλανδούς

Το αγαπημένο μας χόμπι είναι να εγκαταλείπουμε μαζικά το γραφείο και να πηγαίνουμε για φαγητό, το ίδιο μαζικά και φανατισμένα για φαγητό. Η St. Patrick’s Day ήταν η απόλυτη αφορμή για να βάλουμε τα Guinness καπέλα μας (κυρίως η Έρρικα δηλαδή) και να καταλάβουμε ένα τραπέζι της ιρλανδικής γης του Molly Malone’s.

Πιάσαμε το μέσα γωνιακό τραπέζι για να κάνουμε όση φασαρία θέλουμε, οι Guinness και η Kilkenny έφτασαν στο τραπέζι και σκύψαμε σοβαροί και προβληματισμένοι (καθόλου σοβαροί και καθόλου προβληματισμένοι βασικά) πάνω από τον κατάλογο.

(Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου)

(ο Θοδωρής Μάρκου, μετά τις φωτογραφίες, περιποιήθηκε αυτό το εξαίσιο πιάτο με τα κοτοπουλάκια)

Στην τεράστια οθόνη στο βάθος, βλέπαμε ιπποδρομίες. Στα διαλείμματα μεταξύ των ιπποδρομιών, ακούγαμε παραδοσιακά ιρλανδικά τραγούδια. Ξαφνικά ήρθαν τα πιάτα και δεν ακούγαμε ούτε τραγούδια και δεν βλέπαμε ούτε ιπποδρομίες.

Μετά βίας, μετά το συγκλονιστικό μεσημεριανό τσιμπούσι, οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να αρθρώσουν πέντε δέκα κουβέντες σχετικά με το πιάτο με το οποίο γιόρτασαν τον Άγιο Πατρίκιο.

(εδώ η Έρρικα δυσκολεύεται να μιλήσει κάτω απ’ αυτό το καπέλο)

Ένα μαντουμαδόρικο Steak ‘n’ Ale pie, για τον Χρήστο Χατζηιωάννου

To πρώτο steak n ale pie της ζωής μου το έφαγα ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στο Λονδίνο χωμένος στα μέσα τραπεζάκια της pub The George, εκεί που λέγεται ότι περνούσε τα συγγραφικά του μεσημέρια ο George Orwell και εκεί που με βεβαιότητα περνούσα τα ξέγνοιαστα φοιτητικά μου μεσημέρια εγώ. Ο έρως ήταν στιγμιαίος και έστω και σαν ανάμνηση, σαν φόρο τιμής, την τιμώ όπου την πετύχω.

(το ίδιο και τις Guinness)

Το Molly Malone’s το τιμά το φαγητό που φέρνει μπροστά σου. Κάθε πιάτο που θα προσγειωθεί είναι μαγειρεμένο πιστό στις ιρλανδικές και εν γένει βρετανικές παραδόσεις. Η πίτα ήταν απλά φανταστική. Με νόστιμο κρέας, τα λαχανικά να αχνίζουν στο σώμα της και την gravy μόνο να δροσίζει το καυτό εσωτερικό. Αν έτρωγαν περισσότεροι άνθρωποι steak n ale pie, ο κόσμος μας θα ήταν κομματάκι καλύτερος.

(να εδώ μωρέ, χαζοδουλεύουμε)

Sausage & mash, για τον εκλεκτικό κύριο Αμπατζή

Το γεγονός ότι βρεθήκαμε στο Molly Malone’s μια ημέρα πριν τον επίσημο εορτασμό της St. Patrick’s Day με γέμισε ελπίδες ότι ο εορτασμός θα είναι διήμερος και θα επιστρέψουμε και την επόμενη ημέρα για να αποδώσουμε τις τιμές στον άγιο. Μόνο έτσι θα μπορούσα να παραγγείλω όλα όσα ήθελα. Δυστυχώς ο Χρήστος με προσγείωσε και έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα παραδοσιακό, ιρλανδικό πιάτο για να συνοδεύσει τη Guinness μου, η οποία ήταν κι η πιο εύκολη επιλογή του μεσημεριού.

(να τα λέμε όλα, αυτές οι potato wedges ήταν το τέλειο ορεκτικό)

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, η τελική μου επιλογή ήταν το sausage & mash, δηλαδή λουκάνικα με πουρέ. Σου ακούγεται βαρετό; Όπως βλέπεις, τα onion rings που τα σκεπάζουν κι η gravy που πλημμυρίζει το πιάτο, φροντίζει κάθε σου μπουκιά να είναι τόσο γεμάτη που νιώθεις όλη την παράδοση της Ιρλανδίας στο στόμα σου. Και τα ίδια τα ιρλανδικά λουκάνικα με την κωδική ονομασία Jumbo Pork & Apple άλλωστε, μόνο βαρετά δεν τα λες.  Άντε και του χρόνου παιδιά.

(η αλήθεια είναι ότι ο Αμπατζής έκλεψε λίγο από το φαγητό του Χατζηιωάννου)

(η φάτσα του Αμπατζή όταν έμαθε ότι θα μπει η φωτογραφία από πάνω)

Fish and Chips, για τον Ηλία Αναστασιάδη

Και να που χρειάστηκε να φτάσω τα χρόνια του Χριστού για να φάω το πρώτο τίμιο Fish and Chips της ζωής μου. Ο μπακαλιάρος προσγειώθηκε μετά του απαραίτητου κουρκουτιού και των δύο σως για να έχω επιλογές, και από κάτω του χάθηκαν οι τηγανητές πατάτες. Θέλετε να πούμε σταράτες κουβέντες γι’ αυτό το μεσημεριανό έπος; Η ζωή είναι απλή και θέλει απλές λύσεις. Στην παμπ δεν ψάχνεις τα αστέρια Michelin, αλλά το πώς θα νιώσεις όσο πιο άνετα γίνεται με την παρέα σου. Ε, αν ανάμεσα στις μπάλες και τις φωνές από τα τραπέζια, έχεις έναν ωραιότατο μπακαλιάρο για συντροφιά, το προϊόν αναβαθμίζεται αυτόματα.

(στιγμιότυπο από αγώνα που διεξαγόταν παράλληλα)

Δηλώνω απόλυτα ικανοποιημένος με το πιάτο και, παρότι μου έτρεχαν τα σάλια κοιτώντας τι πήραν και οι συνάδελφοι, αν έπρεπε να διαλέξω απ’ την αρχή, πάλι το Fish and Chips θα διάλεγα. Γιατί είναι απλή, αντρίκεια επιλογή και κυρίως γιατί δεν είχα ξαναφάει ένα σοβαρό Fish and Chips. Μπύρα δεν ήπια, άφησα αυτό το καθήκον στα παιδιά.

Μια ιδιαίτερη σούπα, για την Έρρικα Ρούσσου

Γελάω μόνη μου για αυτό που πρόκειται να γράψω μιας και σούπα και μπύρα δεν είναι οι ιδανικές λέξεις για να μπουν σε μία πρόταση. Βασικά, δεν μπαίνουν. Παρόλα αυτά έχω το ακόμα καλύτερο ότι δεν πίνω μπύρα, οπότε i have a point here. Αλήθεια δεν ξέρω πώς μου ήρθε αλλά μπαίνοντας στο Molly Malone’s η ανακοίνωση ότι η σούπα ημέρας είναι ‘καρότο τζίντζερ’, με ενθουσίασε. Γιατί λατρεύω το τζίντζερ. Επίσης, μεταξύ μας, το γεγονός ότι τα παιδιά δεν είναι ο Τζόι και μοιράζονται το φαγητό τους μου έκαναν πιο εύκολη την επιλογή της σούπας. Η οποία παρεμπιπτόντως, ήταν τέλεια. Καυτερή και γευστικότατη. Επίσης, εξαιρετική ήταν και η steak n ale pie. Και το λουκάνικο του Κωνσταντίνου (όχι έτσι όπως διαβάζεται). Α! Και του χρόνου, θα πάρω fish n chips.  Το δηλώνω.

Ο κύριος Δημητρόπουλος εξαφάνισε την μπριζόλα που απεικονίζεται παρακάτω. Την εξαφάνισε:

Την εξαφανισμένη μπριζόλα ribeye ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ναι, οι φήμες είναι αλήθεια. Δεν έμεινε ούτε ίνα στο πιάτο.

Λοιπόν, το θέμα είναι ότι ο αδερφός μου είναι φανατικός θαμώνας του μαγαζιού, δηλαδή και πριν 2 μέρες που είχαμε βρεθεί για αυτό μου έλεγε, το κλίμα, τις μπύρες και τα σχετικά. Οπότε με το που καθίσαμε, η πρώτη μου σκέψη ήταν φυσικά να του στείλω “είμαστε Molly, λέγε τι παίρνω” και μου απαντάει “[λογοκρισία] [λογοκρισία] να πάρεις killkenny (είχα ήδη πάρει) και τη μπριζόλα”. Τη σκεφτόμουν ήδη, οπότε αυτό έκλεισε το ζήτημα.

Τώρα, αυτό που συνέβη όταν ήρθε η μπριζόλα είναι ότι το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στη γωνία σε ένα μικρό λόφο από καραμελωμένες κροκέτες. Ανάμεσα σε αυτό και στη μπριζόλα βρίσκονταν κάτι μανιτάρια επιμελώς παραπεταμένα πάνω σε ένα κρεμώδες πορτοκαλί στρώμα το οποίο, πιστός στην έμφυτη παραξενιά μου, θέλησα να δοκιμάσω χωρίς να ξέρω τι είναι επειδή αν ήξερα στάνταρ θα ήμουν σε φάση “εμ τι είναι αυτό δεν το ξέρω, μακριά”. Τελοσπάντων, μια μαγεία συνέβη στο πεδίο της μάχης, καραμέλες, κρέμες, λαχανικά εναλλάξ με τη μπριζόλα, μπουκιές σε κάθε πιθανό συνδυασμό, και μη τα πολυλογώ στο τέλος τα εξαφάνισα. Όλα. Όχι μόνο τη μπριζόλα, όλα. Λες και είχε βγει από πλυντήριο πιάτων ήταν στο τέλος το πιάτο μου. Μην κουράζω και πολύ μετά τους ανθρώπους κιόλας, τέτοια μπριζόλα έφτιαξαν.

Molly Malone’s, Γιαννιτσοπούλου 8, Γλυφάδα, τηλ. 210-8944247