Στο πόκερ δεν χρειάζεσαι σπρώξιμο. Μόνο ταλέντο και τύχη

Θα μπορούσε να μοιάζει με κάθε success story που έχεις ακούσει μέχρι τώρα. Για κάποιον νεαρό που ξεκίνησε μία δραστηριότητα στο υπόγειο του σπιτιού του και έφτασε να χτίσει μια αυτοκρατορία. Μόνο που σε κάθε success story που έχεις ακούσει μέχρι τώρα, υπήρχε γραφειοκρατία, οικονομικές δυσκολίες, μία χρυσή ευκαιρία.

Το πρώτο θα το αφήσω έξω από την συζήτηση. Γιατί όποιος θεωρεί ότι μπορεί να επιτύχει οτιδήποτε στην ζωή του χωρίς να προπονηθεί, χωρίς να εξασκηθεί, χωρίς να ματώσει, είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Ή έστω σε μία εφήμερη επιτυχία.

Στο πόκερ δεν είσαι αντιμέτωπος με ένα σύστημα που θέλει να χάσεις. Δεν είσαι αντιμέτωπος με πιθανότητες που είναι εις βάρος σου εξ αρχής, όπως συμβαίνει σε άλλα παιχνίδια στο καζίνο. Στο πόκερ έρχεσαι αντιμέτωπος με άλλους ανθρώπους που μοιράζονται με εσένα το πάθος για την νίκη και την αγάπη για το παιχνίδι. Το θέμα είναι αν μπορείς να τους νικήσεις.

Ένα “άθλημα” ολίγον διαφορετικό

Θα μου πεις έτσι λειτουργούν τόσα και τόσα αγωνίσματα, αθλήματα και διαγωνισμοί στον κόσμο. Αυτά χρειάζεται θα μου πεις κι ένας δρομέας, ένας τενίστας, ένας παλαιστής. Όχι. Ένας αθλητής πρέπει να καταφέρει πρώτα να βγει από τον μικρόκοσμο του χωριού ή της πόλης του, να τα βρει με την ομοσπονδία, να μπει σε μία ομάδα, να έχει τους πόρους να αγωνιστεί και εν τέλει να κριθεί σε μία σειρά αγώνων.

Δεν χρειάζεται ομοσπονδίες, δεν χρειάζεται οργανώσεις. Μπορείς από την καρέκλα του υπολογιστή σου ή την άνεση του καναπέ σου, να βρεθείς σε ένα τελικό τραπέζι. Είτε ψηφιακό είτε πραγματικό.

Ένα παιδί μετράει τις μάρκες

Ο 26χρονος Marcin Wydrowski, ο Πολωνός που είδα με τα μάτια μου – χάρη στο ταξίδι που πήγα με την PartyPoker.com στις αρχές Δεκεμβρίου στην Πράγα – να κερδίζει το WPT Prague (παρέα με 325 χιλιάδες ευρώ) δεν έχει την στήριξη ενός επαγγελματία αθλητή. Δεν είχε – όταν ξεκίνησε να παίζει στον υπολογιστή του – μία ομάδα ανθρώπων να τον σπρώξει προς την κορυφή.

Και λίγα λεπτά μετά την νίκη του στο τελικό τραπέζι με ένα ζευγάρι 7αρια, έμοιαζε να τα έχει χαμένα, μπροστά στις κάμερες, τα μαγνητοφωνάκια και όλους τους δημοσιογράφους που είχαμε βρεθεί εκεί χάρη στον χορηγό του τουρνουά, για τους τελικούς του WPT Prague.

Ο Marcin φαινόταν ψύχραιμος αλλά στα μάτια του έβλεπες τις αλυσιδωτές εκρήξεις αυτού που είχε πετύχει. Το ίδιο παιδάκι που λίγες ώρες πριν φορούσε κουκούλα και γυαλιά, πετώντας τις μάρκες με φοβερό ύφος και έπαρση σε κάθε raise, τώρα απλά κοιτούσε την κοπέλα του που καθόταν στο κοινό και της χαμογελούσε σε κάθε ευκαιρία. Πόζαρε με τις κοπέλες της PartyPoker.com και προφανώς αναρωτιόταν πώς κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια όχι απλά να γίνει επαγγελματίας παίκτης αλλά να βρεθεί και σε μια παγκόσμια κορυφή.

Ένας Έλληνας τού ζήτησε ένα αυτόγραφο. Δεν ήξερε τι να κάνει, τι να γράψει. Μέχρι και η υπογραφή του ήταν κάτι καλικαντζαράκια από ένα τρεμάμενο χέρι. “Είναι το πρώτο μου αυτόγραφο” έλεγε. Και θα ακολουθήσουν σίγουρα κι άλλα για τον Marcin. Όχι επειδή έχει κάποιον από πίσω του. Όχι επειδή τον βοήθησε κάποιος. Απλά επειδή τα κατάφερε. Μόνος του.

Ο δρόμος προς την κορυφή

Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις σαν αυτή. Το Hold Em άλλωστε δεν είναι τόσες δεκαετίες στην ζωή μας. Τα μεγάλα ονόματα που παρακολουθείς στην τηλεόραση είναι απλοί άνθρωποι που με τις ικανότητές τους έφτασαν σήμερα να ποζάρουν στα πολυάριθμα περιοδικά και site που ασχολούνται με το πόκερ. Άνθρωποι σαν εσένα και εμένα.

Άνθρωποι σαν την Kara Scott, την ambassador της PartyPoker.com, με την οποία είχα την χαρά να συνομιλήσω στο WPT της Πράγας.

Ήμασταν βλέπεις καλεσμένοι της εταιρείας και μετά την “αγωνιστική δράση” κάθε ημέρας είχαμε την ευκαιρία να συνομιλούμε με τους παίκτες του τουρνουά. Η Kara είναι μία κοπέλα που ξεκίνησε παίζοντας Muay Thai και παρουσιάζοντας αθλητικές εκπομπές, πριν μπει στον κόσμο του πόκερ. Είναι απλά ambassador; Όχι. Είναι και μια πολύ επιτυχημένη παίκτρια και περσόνα του πόκερ.

Πριν λίγες ημέρες μάλιστα, στα δωδέκατα Ευρωπαϊκά Βραβεία Πόκερ στο Παρίσι, εκείνη και ο Marvin Rettenmaier της PartyPoker.com ήταν στους μεγάλους νικητές της βραδιάς. Ο Rettenmaier αναδείχτηκε Ευρωπαίος Παίκτης της Χρονιάς, έχοντας  καταφέρει να κερδίσει back-to-back δυο τίτλους WPT και να κατακτήσει τον τίτλο του EPT Prague High Roller event. Ενώ στην Kara Scott, που ήταν και η οικοδέσποινα της βραδιάς,  απονεμήθηκε το βραβείο για την Προσωπικότητα της Χρονιάς.

Ναι, αυτοί οι δύο παίκτες είναι πλέον διάσημοι στον κόσμο του πόκερ. Αλλά αν τους ρωτήσεις πού ήταν πριν 10 ή 15 χρόνια, θα μάθεις ότι ήταν κι εκείνοι στην ίδια αφετηρία που βρισκόταν και ο Marcin, εγώ κι εσύ.

Ποιος μίλησε για σπρώξιμο;

Σπρώξιμο δεν χρειάζεται; Φυσικά και υπάρχουν σπόνσορες και ομάδες. Θα δεις πολλούς παίκτες να παίζουν με τις ευλογίες κάποιας εταιρείας. Αλλά στο πόκερ δεν υπάρχουν “στημένα”, δεν υπάρχουν “μιλημένα”, δεν υπάρχουν “δικά μας παιδιά”. Στο πόκερ συμβαίνει το εξής φυσιολογικό.

Κι εκεί είναι που υπεισέρχονται οι άλλοι δύο παράμετροι που ανέφερα παραπάνω. Το ταλέντο και η τύχη. Δεν υπάρχει μεγάλος παίκτης του πόκερ που να μην παραδέχεται τον καθοριστικό ρόλο της τύχης στο παιχνίδι του.

Το ταλέντο είναι κάτι που πρέπει ο κάθε παίκτης του πόκερ να κρίνει αν το έχει αλλά και να το καλλιεργήσει. Μην γελιόμαστε. Δεν έχουν όλοι την ικανότητα να κερδίσουν στο πόκερ. Δεν έχουν όλοι ούτε την ψυχραιμία που χρειάζεται, ούτε την καθαρή σκέψη, ούτε το μυαλό για να κερδίσουν.

Και σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός που θα σου πει να ρισκάρεις τα χρήματά σου κυνηγώντας το όνειρο του πόκερ. Επισημαίνω απλά ότι σε αυτό το όνειρο ξεκινάς και μπορείς να πορευτείς μόνος σου, με τις δικές σου δυνάμεις, με τις δικές σου ικανότητες.

Το αν θα πετύχεις εξαρτάται από εσένα και το χαρτί που θα σου έρθει στο χέρι.