Τίποτα δεν επηρεάζει έναν άντρα όσο οι κολλητοί του

Δεν είναι απλή ιστορία όλη η εξερεύνηση γύρω από το #whatmakesaman. Δεν ήταν ποτέ. Ούτε όταν οι ανάγκες ήταν φαινομενικά λιγότερες, ούτε όταν η τεχνολογία δεν είχε βγει απ’ το καβούκι της για να ‘απειλήσει’ τις σχέσεις που διαμόρφωναν έναν άντρα απ’ τα γεννοφάσκια του, αλλά και τις δομές τους.

Μάθαμε, ορθά σε ένα μεγάλο ποσοστό, ότι ο χαρακτήρας μας προκύπτει στο πιο βασικό του κύτταρο από τον τρόπο που μας μεγαλώνουν και μας δασκαλεύουν οι γονείς μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Η μαντεψιά για το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν οι δίπλα μας γίνεται πιο εύκολη και πιο ακριβής όσο μεγαλώνουν. Τόσο, που δεν είναι μαντεψιά πια. Αυτό που λησμονείται στην πορεία της αναζήτησης της ρίζας της περίπτωσης του καθενός μας είναι οι ‘εξωσχολικές’ παρέες. Οι άνθρωποι έξω από το σπίτι. Οι άνθρωποι έξω από το σχολείο. Και μετά το σχολείο. Οι κολλητοί μας.

Οι άνθρωποι που μας δίνουν την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμαστε. Και τη μοναδικότητα. Είτε αυτή μεταφράζεται στον τρόπο που προσεγγίζουμε τις γυναίκες είτε στα ήθη και τα έθιμά μας στο ξύρισμα.

Τίποτα δεν επηρεάζει έναν άντρα όσο οι κολλητοί του. Αν διαχωρίσουμε τον συνήθως πρότερο, εξαναγκαστικό βίο μέχρι τα 18 με το παραδοσιακό άγχος του σχολείου, του καλού μηχανογραφικού και των σωστών σπουδών από τη ζωή μετά την ενηλικίωση, τα δεδομένα απλουστεύουν σε πολύ βολικό βαθμό. Οι πιο καίριες αποφάσεις στη ζωή ενός άντρα αβαντάρονται, απορρίπτονται ή τουλάχιστον αναλύονται από το Συμβούλιο των Κολλητών.

Θα είναι η συμβουλή τους για το πρώτο σου αυτοκίνητο; Θα είναι οι ατέλειωτες κουβέντες για τα γκομενικά, τον μεγαλύτερο τόμο θεμάτων, ποτών και αναλύσεων που έπεσε ποτέ σε αντρικά χέρια; Θα είναι οι εκατοντάδες φορές που είπες σε έναν κολλητό σου ότι τον νιώθεις σαν αδερφό; Θα είναι οι φορές που έβαλες τα κλάματα μπροστά του;

Οι κολλητοί είναι η πιο αποτελεσματική ομάδα αυτο-βοήθειας που χτίστηκε ποτέ τόσο αυθορμήτως και αυτοκλήτως στην ιστορία των κοινωνικών συνόλων.

Και πες ότι δεν σε αγγίζουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις. Πες ότι έχεις συνδυάσει τους κολλητούς με την απόλυτη χαλαρότητα, με μπύρες στα σκαλάκια της Καλλιδρομίου και με άπειρες ώρες κάτω από live stages ή στις κερκίδες μεγάλων σταδίων. Γιατί αυτό είναι κάτι λιγότερο από άλλη μια neon ένδειξη ότι ο χαρακτήρας σου αλλάζει και προσαρμόζεται παράλληλα και ανάλογα με αυτούς των καλύτερων σου φίλων;

Θα ήταν το πρόσωπο σου ίδιο αν οι κολλητοί δεν σου λέγαν πόσο γελοίος μοιάζεις με το goatee που υιοθέτησες στα 20; Ωραίες οι τάσεις, αλλά #Whatmakesaman είναι η αυτοπεποίθηση όχι τα trends.

Θα ήταν ίδια η εικόνα σου για την Αντίπαρο αν δεν είχες πάει μαζί τους; Θα ήταν ίδιο ένα πρωτάθλημα αν δεν το είχατε πανηγυρίσει μαζί; Θα ήταν τόσο αστείο ένα αστείο αν δεν κοιταζόσασταν στα μάτια μέχρι να σκάσετε στα γέλια; Όχι, όχι και όχι.

Μεγαλώνοντας, δίπλα σε φίλους, δίπλα σε γυναίκες και δίπλα στους γονείς μας, καλλιεργήσαμε μια ιδιότυπη αλλεργία με ό,τι φαντάζει ως ‘εύκολη λύση’. Ναι, φαντάζει κάπως εύκολη λύση και σύνδεση το να βάλουμε στην ίδια πρόταση το #whatmakesaman και την ύπαρξη των κολλητών στη ζωή μας. Ξέρεις τι; Μια στο τόσο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις εύκολες λύσεις.

Η μαγεία σε όλη αυτή τη συναναστροφή είναι ότι χαρακτηρίζεται απ’ το πόσο απόλυτα αμφίδρομη είναι στην ουσία. Δεν είσαι εσύ που παίρνεις από τους κολλητούς σου. Δεν είσαι εσύ που τους εκμεταλλεύεσαι και κερδίζεις από αυτούς. Αυτόματα, σχεδόν ευλαβικά, παίρνουν κι αυτοί από εσένα, αν και διαφωνώ εκ των προτέρων με τη στεγνή διαδικασία του δούναι και λαβείν.

Αν υπάρχει μία κληρονομιά που κάθε άντρας έχει το ιερό χρέος να μεταβιβάσει στην επόμενη γενιά, αυτή είναι η συνειδητοποίηση του πόσο -σωστά- εξαρτημένοι είμαστε από τους κολλητούς μας. Τους διαλέγουμε, υπήρχαν πριν απ’ όλους και θα υπάρχουν και μετά. Αυτό που κάνει έναν άντρα είναι το μυστικό στην επιλογή. Η επιλογή των φίλων ξεκλειδώνει τα πάντα και οδηγεί στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Στη διαμόρφωση του ποιοι είμαστε και ποιον θέλουμε να έχουμε δίπλα μας.