10 ποδοσφαρικά γήπεδα που μοιράζονται μεταξύ δύο ομάδων

Υπάρχουν, όμως, μερικά από αυτά στα οποία αναμνήσεις κουβαλάνε οπαδοί όχι μόνο ενός συλλόγου. Πρόκειται, με απλά λόγια, για τα γήπεδα που μοιράζονται μεταξύ δυο ομάδων, και μάλιστα αιωνίων εχθρών, τις περισσότερες φορές.

Ποια είναι αυτά τα γήπεδα που συνεχίζουν να ακολουθούν τη συγκεκριμένη πρακτική και ποια χώρα δείχνει παραδοσιακά να τα μοιράζεται, καταφέρνοντας έτσι να εξοικονομεί πολλά τετραγωνικά δημοσίου χώρου στις πόλεις της; Ας δούμε τις περιπτώσεις αναλυτικά:

Σαν Σίρο (Μίλαν – Ίντερ)

Πρόκειται για την πιο γνωστή περίπτωση. Οι δυο ομάδες που έχουν τεράστια αντιπαλότητα μεταξύ τους, έχουν αποφασίσει εδώ και δεκαετίες να μοιράζονται τη συγκεκριμένη έδρα. Το ματς που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς από κοντά είναι φυσικά το ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων.

Η ατμόσφαιρα είναι μαγική, το ίδιο και οι αντιδράσεις των οπαδών. Ποιος μπορεί, άλλωστε, να ξεχάσει τη φωτογραφία με τον Marco Materazzi και τον Rui Costa να στέκονται πλάι πλάι και να παρακολουθούν το εντυπωσιακό pyroshow;

Ολίμπικο (Ρόμα – Λάτσιο)

Η Ιταλία είναι μία χώρα που φημίζεται για τα ιστορικά της ντέρμπι. Είναι μια χώρα, όμως, που έχει λύσει το γηπεδικό ζήτημα εν τη γενέσει του. Έτσι, λοιπόν, το άλλο μεγάλο ντέρμπι της χώρας μεταξύ της Ρόμα και της Λάτσιο δίνεται κάθε φορά σε ένα και μόνο στάδιο, στο Ολίμπικο.

Το εντυπωσιακό είναι πως σε κάθε αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων, το γήπεδο χωρίζεται στα δύο. Από τη μία κυριαρχούν τα γαλάζια της Λάτσιο και από την άλλη τα κόκκινα της Ρόμα. Ανατριχίλα.

Λουίτζι Φεράρις (Τζένοα – Σαμπντόρια)

Το τρίτο -και τελευταίο όσον αφορά τις μεγάλες κατηγορίες- γήπεδο της λίστας είναι το Στάδιο Λουίτζι Φεράρις στη Γένοβα. Κτίστηκε το 1911 και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα που χρησιμοποιούνται ακόμα στην Ιταλία. Πέρα από το ποδόσφαιρο, έχει φιλοξενήσει αγώνες ράγκμπι γιούνιον της εθνικής Ιταλίας, ενώ σπανιότερα και μερικές συναυλίες. Πήρε το όνομά του από τον Λουίτζι Φεράρις, έναν Ιταλό ποδοσφαιριστή και στρατιώτη που πέθανε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Γιαν Μπρέιντελ (Κλαμπ Μπριζ – Σερκλ Μπριζ)

Το συγκεκριμένο γήπεδο είναι πολλαπλών χρήσεων και χρησιμοποιείται κυρίως για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Κατασκευάστηκε το 1975, ενώ η χωρητικότητά του φτάνει τις 29.042 θέσεις. Το εντυπωσιακό με το συγκεκριμένο γήπεδο που αποτελεί την έδρα των δύο μεγάλων ομάδων του Μπριζ είναι πως από τον Δεκέμβριο του 2015, ο αγωνιστικός χώρος είναι σπαρμένος με ένα μείγμα φυσικού και τεχνικού χλοοτάπητα, εξαιτίας του κρύου.

Στάδιο της Τότεναμ (Τότεναμ – Ομάδες NFL)

Η νέα έδρα της Τότεναμ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Κι αυτό γιατί μπορεί να μη χρησιμοποιείται από άλλη ποδοσφαιρική ομάδα, ωστόσο, σε αυτό γίνονται κατά καιρούς αγώνες του NFL. Αρκετά αθλητικά μέσα στο εξωτερικό έχουν δημιουργήσει μια σειρά από videos σχετικά με την εντυπωσιακή μετατροπή του, από γηπέδου ποδοσφαίρου σε γήπεδο αμερικάνικου φούτμπολ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Στάδιο Αζτέκα (Κλουμπ Αμέρικα – Κρους Ασούλ)

Μιλάμε για ένα από τα πιο εμβληματικά στάδια της Αμερικής. Κατασκευάστηκε προκειμένου να φιλοξενήσει τα μεγάλα παιχνίδια του Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό. Αρχικά υπολογίζεται πως χωρούσε περισσότερους από 115 χιλιάδες οπαδούς, ωστόσο, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, η χωρητικότητα έπεσε εξαιτίας των νέων κανονισμών ασφαλείας. Σήμερα αποτελεί ένα στολίδι για τη χώρα, ενώ φιλοξενεί τους εντός έδρας αγώνες της Κλουμπ Αμέρικα και της Κρους Ασούλ.

Στάδιο Τέντι (Χάποελ Ιερουσαλήμ – Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ)

Κατασκευάστηκε το 1991, είναι τεσσάρων αστεριών (που σημαίνει πως μπορεί να φιλοξενήσει τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων) και αποτελεί την έδρα δύο ποδοσφαιρικών ομάδων (της Χάποελ Ιερουσαλήμ και της Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ). Την ονομασία του την πήρε από τον επί 28 χρόνια δήμαρχο της Ιερουσαλήμ Teddy Kollek, ο οποίος υποστήριξε από την πρώτη στιγμή τη δημιουργία του.

Στάδιο Λέτσιγκρουντ (Ζυρίχη – Γκρασχόπερς)

Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά στάδια της Ζυρίχης και φιλοξενεί τις δύο μεγάλες ομάδες της πόλης. Κατασκευάστηκε το 1925, ενώ φημίζεται για τους αγώνες στίβου που διαδραματίζονται επίσης σε αυτό. Αξίζει να σημειωθεί πως στο συγκεκριμένο γήπεδο πραγματοποιήθηκαν αγώνες του Euro 2008.

Στάδιο Ατζινομότο (ΦΚ Τόκιο – Τόκιο Βέρντι)

Αν ποτέ βρεθείς στο Τόκιο και έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο, μπορείς να επισκεφτείς το Στάδιο Ατζινομότο, και αν είσαι τυχερός, να παρακολουθήσεις ένα ντέρμπι μεταξύ των δύο μεγάλων ομάδων της πόλης. Εγκαινιάστηκε το 2001 και μια χρονιά αργότερα φιλοξένησε αγώνες του Μουντιάλ 2002. Έχει χωρητικότητα θέσεων που ξεπερνά τις 50 χιλιάδες, ενώ είναι πολλαπλών χρήσεων.

Στάδιο Μαρακανά (Φλαμένγκο – Βάσκο Ντα Γκάμα – Μποταφόγκο)

Πράγματι, το Μαρακανά δεν αξίζει να βρίσκεται στη δέκατη θέση της σχετικής λίστας. Αυτό, όμως, που το κάνει να διαφέρει από όλα τα προηγούμενα είναι πως το ξακουστό στάδιο, που είναι όνειρο κάθε ποδοσφαιρόφιλου να επισκεφτεί πριν πεθάνει, χρησιμοποιείται από τρεις και όχι δύο ομάδες.

Τα λόγια για το συγκεκριμένο γήπεδο είναι περιττά. Σε αυτό έχουν πραγματοποιηθεί μερικοί από τους πιο σπουδαίους αγώνες στην ιστορία του αθλήματος. Ο πιο σπουδαίος, όμως, έγινε το 1950, όταν η Ουρουγουάη σίγησε ολόκληρη τη χώρα, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο μέσα στη Βραζιλία.

Κι όπως λέει ο μύθος, οι τελευταίοι οπαδοί της Σελεσάο που κλαίνε για εκείνη την ήττα δεν έχουν φύγει ακόμη από το Μαρακανά.