10 πράγματα που δεν θυμάσαι από τους τελικούς του Champions League

Ας ξεκινήσουμε από τα trivia που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Όπως ότι ο τελικός του Champions League, μέχρι πρόσφατα, γινόταν πάντοτε Τετάρτη. Ή ότι ο μοναδικός Έλληνας παίκτης που έχει αγωνιστεί σε τελικό, εκτός των παικτών του Παναθηναϊκού σ’ αυτόν του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το ’71, είναι ο Άκης Ζήκος. Α και το άλλο! Ότι ο τύπος που ‘σκότωσε’ τη Γιουβέντους στον τελικό του ’97, 16” αφότου μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, στη θέση του Στεφάν Σαπουιζά -του μοναδικού Ελβετού που ήξερε ποδόσφαιρο πριν το 2000- λεγόταν Λαρς Ρίκεν.

Αν παίζαμε ένα επιτραπέζιο με ερωτήσεις αθλητικού περιεχομένου, οι ερωτήσεις που θα είχαν τις παραπάνω απαντήσεις θα ανήκαν στο επίπεδο ‘amature’. Εδώ θέλουμε ν’ ασχοληθούμε με μια σειρά από πράγματα που σχετίζονται με τελικούς του Champions League και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που όχι μόνο δεν είναι τα πράγματα που σου έρχονται πρώτα στο μυαλό όταν σκέφτεσαι τις συγκεκριμένες διοργανώσεις, αλλά αν αποτελούσαν απαντήσεις στο προαναφερθέν επιτραπέζιο θα τις συναντούσες σε επίπεδο ‘hard’ και πάνω. Ή για να μην το κουράζουμε, εδώ θα διαβάσεις 10 πράγματα που αφορούν τους τελικούς του Champions League και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και δεν θυμάσαι, εκτός αν είσαι ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.

Την Noémie Happart

Ο τελικός: Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης, 1-1 (5-3 στα πέναλτι) στο San Siro του Μιλάνου, το 2016

Το κορίτσι που έτρεξε και φίλησε στην κερκίδα ο Γιανίκ Καράσκο, στο 79ο λεπτό του τελικού, δευτερόλεπτα αφότου πέτυχε το 1-1 για την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Την μπούκα του Jimmy Jump

Ο τελικός: Μίλαν-Λίβερπουλ, 2-1 στο ΟΑΚΑ, το 2007

Στον τελικό του 2007, ο Jimmy Jump, ο μεγαλύτερος μπουκαδόρος των γηπέδων παγκοσμίως, εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια του αγώνα, κρατώντας την ελληνική σημαία, αλλά δυστυχώς δεν τον έχει καταγράψει η κάμερα.

Ο ‘ελληνικός’ τελικός του 1986

Ο τελικός: Στεάουα Βουκουρεστίου-Μπαρτσελόνα, 0-0 (2-0 στα πέναλτι) στο Sánchez Pizjuán της Σεβίλλης, το 1986

(Ο Άνχελ Πεντράθα)

Για δυνατούς λύτες. Δύο από τα 6 χαμένα πέναλτι που χτυπήθηκαν μετά την παράταση, ανέλαβαν να τα εκτελέσουν δύο παίκτες που χρόνια αργότερα έγιναν προπονητές ελληνικών ομάδων. Το δεύτερο χαμένο πέναλτι για τους Ρουμάνους ήταν αυτό το Λάζλο Μπόλονι μετέπειτα προπονητή του ΠΑΟΚ και το δεύτερο χαμένο της Μπαρτσελόνα ήταν αυτό του Άνχελ Πεντράθα μετέπειτα προπονητή του Ηρακλή και του Πανσερραϊκού.

Τον πανηγυρισμό του David Cameron

Ο τελικός: Μπάγερν Μονάχου-Τσέλσι, 1-1 (3-4 στα πέναλτι) στο Alianz Arena του Μονάχου, το 2012

Την ώρα του συγκεκριμένου τελικού βρισκόταν σε εξέλιξη η σύνοδος κορυφής του G8. Οι πολιτικοί που συμμετείχαν έκαναν ένα διάλειμμα για να δουν τον αγώνα και ο Κάμερον πανηγύρισε έντονα το πέναλτι του Ντρογκμπά που έστειλε την κούπα στο Λονδίνο, την ώρα που η Μέρκελ, δίπλα του, δεν περνούσε και τόσο καλά.

Ότι δεν φταίει πάντα μόνο ο Terry

Ο τελικός: Μπάγερν Μονάχου-Τσέλσι, 1-1 (3-4 στα πέναλτι) στο Alianz Arena του Μονάχου, το 2012

Μετά τον τελικό, όλοι σχολίαζαν το γεγονός πως ο Τζον Τέρι, αν και τιμωρημένος στο συγκεκριμένο παιχνίδι, βρέθηκε να πανηγυρίζει την κατάκτησή του τίτλου φορώντας την εμφάνιση της Τσέλσι σαν να είχε αγωνιστεί κανονικά στο ματς. Παρόλα αυτά, τιμωρημένοι από τον τελικό ήταν και οι Ιβάνοβιτς και Μεϊρέλες που βρέθηκαν να πανηγυρίζουν ομοίως. Δεν φταίει πάντα μόνο ο Τέρι.

Τη γλώσσα του Clattenburg

Ο τελικός: Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης, 1-1 (5-3 στα πέναλτι) στο San Siro του Μιλάνου, το 2016

Χωρίς σχόλια.

Τον Carlos Alberto

Ο τελικός: Μονακό-Πόρτο, 0-3 στο Gelsenkirchen, το 2004

Ήρθε, πήρε το κύπελλο και έφυγε. Αυτή η πρόταση μπορεί να περιγράψει την θητεία του Carlos Alberto στην Πόρτο του Μουρίνιο. Πήγε στην Πορτογαλία τον Γενάρη του 2004, έπαιξε 60′ στον τελικό, μέσα στα οποία πρόλαβε να κάνει το 1-0 και τον επόμενο Γενάρη γύρισε στη Βραζιλία, χωρίς να κάνει ξανά κάτι σπουδαίο στην καριέρα του.

Το ανισόρροπο ρεκόρ της Νότιγχαμ Φόρεστ

Ο τελικός: Νότιγχαμ Φόρεστ-Αμβούργο, 1-0 στο Santiago Bernabéu της Μαδρίτης, το 1980

Με αυτή τη νίκη η ομάδα του Κλαφ κατάφερε να έχει στο παλμαρέ της περισσότερα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1979 και 1980) από όσα πρωταθλήματα (1978). Ένα ‘ρεκόρ’ που δεν έχει ακόμα καταρριφθεί. Μόνο δάσος.

Την μεγαλύτερη τηλεθέαση στην ιστορία του θεσμού

Ο τελικός: Ντόρτμουντ-Μπάγερν, 1-2 στο Wembley του Λονδίνου, το 2013

Τον αγώνα παρακολούθησαν 360.000.000 τηλεθεατές παγκοσμίως, γεγονός που καθιστά τον συγκεκριμένο τελικό το ετήσιο αθλητικό γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στην ιστορία.

Την ‘Neverkuzen’

Ο τελικός: Λεβερκούζεν-Ρεάλ Μαδρίτης, 1-2 στο Hampden Park της Γλασκόβης, το 2002

Ναι, οκ ο Ζινεντίν Ζιντάν σε αυτό το ματς ίσως έβαλε το πιο όμορφο γκολ που έχει μπει σε τελικό Champions League. Παιδιά, ας σοβαρευτούμε, όμως λίγο σχετικά με τις αναμνήσεις μας. Η ήττα της Λεβερκούζεν σε αυτό τον τελικό αποτελεί κομμάτι μιας τραγωδίας που θα μπορούσε να κάνει τις αντίστοιχες του Σοφοκλή να μοιάζουν με sitcom. Ο τελικός κόντρα στη ‘Βασίλισσα‘ ήταν ένας από τους 3 τελικούς που έχασε εκείνες τις μέρες η ομάδα του Κλάους Τοπμέλερ, αφού στο φίνις της σεζόν ηττήθηκε 4-2 από τη Σάλκε στον τελικό του γερμανικού Κυπέλλου, ενώ αν και στο πρωτάθλημα βρισκόταν 5 βαθμούς πάνω από τον δεύτερο, έχασε τα 2 από τα 3 τελευταία ματς, με αποτέλεσμα η κούπα να πάει στην Μπορούσια Ντόρτμουντ. Δικαίως Neverkuzen.

(Κεντρική φωτογραφία: AP Images)