10 πράγματα που μας ξεπερνάνε στη Formula 1
- 15 ΜΑΡ 2014
Είναι φορές που συζητάς με απόλυτα σοβαρό ύφος, σα να μη συμβαίνει τίποτα, με τους συνανθρώπους σου για ένα θέμα, για τη Formula 1 πχ, κι εκεί που μιλάς με σμιχτά φρύδια και σοβαρότητα, σταματάς για μια στιγμή και συνειδητοποιείς πως έχεις πράγματι χρησιμοποιήσει τη λέξη ‘ομόσταυλος’ μέσα σε φράση σου.
Κι αυτό είναι μόνο η αρχή! Έχεις σταματήσει ποτέ για να σκεφτείς καλά πόσα πράγματα που η Formula 1 μας έχει μάθει να θεωρούμε δεδομένα, πραγματικά δε θα έπρεπε να είναι;
Ενόψει του πιο θεωρητικά ανοιχτού πρωταθλήματος των τελευταίων χρόνων, μιλάμε για όλα εκείνα τα πράγματα που απλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο τα δεχόμαστε έτσι αδιαμαρτύρητα. Ας μπει ένα τέλος σε αυτή την παράνοια!
Η ορολογία
Τους οδηγούς τους λέμε πιλότους! Γιατί; Στον πρώτο που το είπε του φάνηκε εξωφρενικό το τιμόνι και είπε “χαχ γιακ γιακ ούτε αεροπλάνο να οδηγούσε χιαχ”; Τους τιμέιτ τους λέμε ομόσταυλους! Γιατί; Δεν είναι άλογα, άνθρωποι είναι! Τον αλυτάρχη τον λέμε αλυτάρχη! ΟΚ, αυτό δε το ξέρω αλλιώς αλλά εξακολουθεί να είναι γελοία λέξη. Ακούς εκεί αλυτάρχης, βρείτε μια αληθινή λέξη. Τελοσπάντων, το point μου είναι ότι η ορολογία της Formula 1 είναι περίεργη.
Σαμπάνια μετά από κάθε νίκη
Παιδιά χαλαρώστε λίγο τη φάση σας. Βλέπετε τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού να λούζονται με σαμπάνια μετά από κάθε αγωνιστική της Super League επειδή προηγούνται στη βαθμολογία; Αν πάρετε το πρωτάθλημα τόε λουστείτε με σαμπάνια, λουστείτε με Gatorade, λουστείτε και με πετρέλαιο αν θέλετε και μετά σκουπιστείτε με πεντακοσάευρα. Αλλά σαμπάνια; Κάθε βδομάδα; Παύει να έχει αξία. Είναι ένα τσικ πάνω από τη μπύρα της Παρασκευής βράδυ σε μπαράκι.
Ο Μάσα τόσα χρόνια στη Ferrari
Πάντα στη ζωή υπάρχουν συνεχιζόμενες καταστάσεις και θεσμοί που απλά δε μπορείς να καταλάβεις πώς είναι δυνατόν να συνεχίζονται. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι ως προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι, εκείνος ο διευθυντής που είχες σε εκείνη τη δουλειά και ήταν πανάσχετος, η θεαματικότητα του “NCIS”, ο Δημήτρης Δανίκας, ο Τζέισον Γκάρετ ως κόουτς των Cowboys, ένα σωρό παραδείγματα. Αλλά από όλα, το πιο αξεπέραστο ίσως παραμείνει για πάντα το ‘ο Μάσα στη Ferrari’. Το μόνο πράγμα πιο σίγουρο από ότι δεν είναι κακός πιλότος ο Μάσα, είναι ότι δεν είναι καλός πιλότος ο Μάσα. Τέτοια επιμονή στη μετριότητα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ελάχιστες φορές στη ζωή μας έχουμε βιώσει. Η αποχώρηση Μάσα τον περασμένο χειμώνα έφερε δάκρυα στα μάτια μας και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει αν ήταν από τη χαρά, από τη λύπη, από τη συγκίνηση ή από το τελευταίο horcrux του Βόλντεμορτ που ξεκάθαρα ήταν η θέση του Μάσα στη Ferrari.
(Μιλώντας για τον Μάσα, αυτό που μας ξεπερνά ακόμα περισσότερο στη Formula 1 είναι το αδιανόητης απιθανότητας ατύχημά του πριν μερικά χρόνια, αλλά ευτυχώς τώρα ο άνθρωπος είναι μια χαρά.)
Ο Τάκης Πουρναράκης
Χρειάζεται να εξηγήσουμε;
Η έννοια του ταυτόχρονα ομαδικού και ατομικού σπορ
Στην ποδηλασία, που είναι το κοντινότερο που υπάρχει στη Formula 1 σε διπλό πρωτάθλημα ομάδων και αθλητών, το άθλημα είναι κατεξοχήν ομαδικό. Οι συναθλητές (ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΜΟΣΤΑΥΛΟΙ) του Λανς Άρμστρονγκ τον σύρανε σε 178 νίκες σε Γύρους Γαλλίας πριν αποδειχτεί πως μας δούλευε όσο υποπτευόμασταν ότι μας δούλευε αλλά αρνούμασταν να το παραδεχτούμε επειδή είμαστε απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που έχουμε ανάγκη για ήρωες, και κανείς δε τους είπε ποτέ τίποτα. Στη Formula 1 αν κάποιο άλογο βοηθήσει τον ομόσταυλό του να προσγειώσει πρώτος το αεροπλάνο που πιλοτάρει, ξεκινάει ένας ακόμα γύρος του ανελέητου και ατελείωτου ντιμπέιτ σχετικά με ηθική, κανονισμούς, ευ αγωνίζεσθαι, το Κυπριακό και τα όρια της σάτιρας.
Για όνομα του θεού και του Άυρτον Σένα, αποφασίστε επιτέλους τι στα κομμάτια είναι αυτό που βλέπουμε, και ας αποδεχτούμε όλοι μας, μια για πάντα, αν βλέπουμε ομαδικό ή ατομικό σπορ. Η κάθε ομάδα έχει την άποψή της επί του θέματος αλλά ποτέ δεν έχει υπάρξει μια αποφασιστική στάση του Επίσημου Σπορ, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε συχνά αστειότητες όπως τον Γουέμπερ με τον Φέτελ να στουκάρουν μεταξύ τους ή τον Μπαρικέλο να φρενάρει επιδεικτικά αφήνοντας τον Σουμάχερ να κερδίσει όπως είχε διαταχθεί. Ειλικρινά, αποφασίστε.
Ο Ραλφ Σουμάχερ
Από τη μία δε την αδικούμε τη Formula 1.Το ενδεχόμενο 2 από τους 20 καλύτερους οδηγούς του κόσμου σε μια δεδομένη στιγμή να είναι αδέρφια, δεν είναι πιο εξωφρενικό από το να κυβερνούν τον πλανήτη πατέρας-γιος σε απόσταση λίγων χρόνων. Από την άλλη, μπορούμε να σοβαρευτούμε λίγο; Ραλφ Σουμάχερ;
Το ότι σε 2μιση δευτερόλεπτα αλλάζουν λάστιχα στα μονοθέσια
Σταματάει για πιτ στοπ ο Αλόνσο, κάνουν ας πούμε 3” να του αλλάξουν λάστιχα οι μηχανικοί της Ferrari, κι όλοι από τους καναπέδες μας γινόμαστε έξαλλοι κι αλλάζουμε πέντε χρώματα φωνάζοντας “πφεεεε ρε δγιέεεεεολε με τους κουλούς κάθε φορά ΡΕ ΤΟΝ ΚΑΨΑΝΕ ΡΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΚΟΥ ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΟΥΝΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΛΑΣΤΙΧΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ” πριν συνειδητοποιήσουμε πως εμείς σε 3” δεν προλαβαίνουμε ούτε να πατήσουμε το κουμπί του mute κάθε φορά που φωνάζει ο Πουρναράκης.
Το γκραν πρι του Μονακό
Έχουμε γαλουχηθεί με αυτό το πράμα, να δεχόμαστε ότι αυτό το γκραν πρι είναι τέλειο και έχει αίγλη κλπ κλπ. Αλλά σταμάτα λίγο και σκέψου το. Οι τύποι τρέχουν τέρμα γκάζια για μιάμιση ώρα ΣΤΑ ΣΤΕΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΑΧΑΜΙΟΥ. Δε με ενδιαφέρει που είναι στο Μονακό αντί για το Μπραχάμι, το ίδιο πράγμα είναι.
Παρανοϊκοί πλούσιοι να πούμε.
Ο Κίμι Ράικονεν
Για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τον Τάκη Πουρναράκη, νομίζουμε πως επίσης δε χρειάζεται να εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους μας ξεπερνά η συνεχιζόμενη παρουσία του Κίμι Ράικονεν.
Ή μάλλον περίμενε, το έχουμε ήδη κάνει.
Διπλοί πόντοι στο τελευταίο γκραν πρι
Όταν πήγαινα Β’ Λυκείου, στην ώρα της Γυμναστικής παίζαμε ποδόσφαιρο χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Οι δύο ομάδες μας ήταν φιξαρισμένες για όλη τη χρονιά, οπότε σε κάποια φάση αποφασίσαμε πως θα κρατάμε τα σκορ, θα αθροίζουμε νίκες και στο τέλος της χρονιάς θα βγάζαμε τον πρωταθλητή του τμήματος. Κάποια στιγμή γύρω στο Μάρτιο μέτρησα τις νίκες, και η ομάδα μου ήταν πολλές νίκες μπροστά, οπότε για να μην βαριόμαστε, είπαμε με τους άλλους τον τελευταίο μήνα τα ματς να δίνουν διπλούς πόντους. Και πάλι κερδίσαμε φυσικά, κι εγώ έσπασα τον καρπό μου σε μια διεκδίκηση της μπάλας με αποτέλεσμα να δώσω πανελλήνιες προφορικά εκείνη τη χρονιά, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σημασία αλλά ένιωσα πως έπρεπε να το προσφέρω για να ολοκληρωθεί σωστά η ιστορία.
Τελοσπάντων, αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν η FIA ανακοίνωσε ότι το τελευταίο γκραν πρι θα δίνει διπλούς πόντους, δε μπορούσα να σταματήσω να γελάω επειδή θυμήθηκα τη σελίδα με τα σκορ που κράταγα στη Β’ Λυκείου. Επίσης δε μπορώ να σταματήσω να γελάω επειδή η Red Bull (την οποία αυτό το μέτρο επιχειρούσε να σταματήσει όταν εισήχθη) πετυχαίνει για την ώρα άθλιες επιδόσεις και θα ξεκινήσει τραγικά το πρωτάθλημα, αλλά αργά ή γρήγορα θα βελτιωθεί και θα μπορέσει να χτυπήσει ξανά τον τίτλο ακριβώς επειδή η FIA εισήγαγε την καινοτομία των διπλών πόντων. Ως φαν της Red Bull, ένα μεγάλο ευχαριστώ στη FIA.