18 μεταγραφικά ‘παλτά’ ελληνικών ομάδων που δεν έβγαλαν 90λέπτο
Τους αγόρασαν οι ελληνικές ομάδες ως 'λαβράκια', έναντι πολλών εκατομμυρίων. Δεν κατάφεραν να βγάλουν ούτε ενενηντάλεπτο.
- 6 ΑΥΓ 2020
Οι μεταγραφές είναι η πόρωση, η στιγμή μεγαλείου του Έλληνα οπαδού, στα άγονα από ποδόσφαιρο καλοκαίρια. Τι γίνεται όταν οι παίκτες που έρχονται στην ομάδα αποδεικνύονται ανίκανοι να βγάλουν έστω ένα ματς; Συγκεντρώσαμε τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις.
Η προϊστορία
Ο Ολυμπιακός ήταν ανέκαθεν η ομάδα που πειραματιζόταν περισσότερο ως προς τις μεταγραφές ξένων παικτών. Το καλοκαίρι του 1972, με τον αέρα της επιτυχίας των λάτιν Julio Losanta, Μιγκέλ Νικολάου, ήρθαν στην ομάδα οι Oswaldo Palavecino και Louis Salvador Raspo, ο πρώτος με θητεία σε μικρομεσαίες ομάδες της Αργεντινής, ο δεύτερος με προϋπηρεσία στην Boca Juniors. Οι δυο παίκτες κατάφεραν να κερδίσουν τον τίτλο των πρώτων ‘παλτών’ του ελληνικού ποδοσφαίρου που δεν έπαιξαν ούτε έναν επίσημο αγώνα.
To 1987, o Αλκέτας Παναγούλιας πειραματίστηκε με τον Νοτιοαφρικάνο σκόρερ Thomas Hlogwane (Τόμας Χλοούανε), ο οποίος επίσης επέστρεψε άπραγος στην πατρίδα του, ενώ το 1994, ο Marchelo Balboa, ένας καλός Αμερικάνος σέντερ-μπακ με θητεία και στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, έπαιξε με τον Ολυμπιακό σε ένα μόλις φιλικό παιχνίδι (κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα), κρίθηκε ανεπαρκής και έφυγε για την πατρίδα του. Ας θυμηθούμε παρακάτω άλλα 15 ‘παλτά’ που δεν κατάφεραν να βγάλουν έστω ένα ολόκληρο επίσημο ματς (πρωτάθλημα – ευρωπαϊκές διοργανώσεις) με τις ομάδες τους.
Ολυμπιακός
Γιαννούλης Φακίνος (2006-2008)
Θα θυμάμαι τον Γιαννούλη Φακίνο ως το προσωπικό μου στοίχημα, πως έστω και σε ένα παιχνίδι θα πατούσε χορτάρι με την ερυθρόλευκη φανέλα. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Δοκιμάστηκε στον Πανιώνιο, έπαιξε 11 φορές με την Ηλιούπολη και ύστερα αναζήτησε την τύχη του στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Αγγλίας, κάνοντας καλές εμφανίσεις με την Ebbsfleet United.
Gheorghe Pophadze (2006)
Aμυντικός από την Γεωργία που ήρθε στον Ολυμπιακό ύστερα από συστάσεις του Ανδρέα Νινιάδη. Θεωρήθηκε ‘λαβράκι’, χωρίς όμως να προσφέρει κάτι ουσιώδες.
Adeola Olatunde (2006)
Ένας σέντερ-φορ από τη Νιγηρία με ψευδώνυμο ‘Libero’ (!), που προσπάθησε με κάθε τρόπο να παίξει στην Ευρώπη, αλλά το μόνο που προσέφερε ήταν ‘ψαγμένα’ hairstyles.
Allen Ole-Ole (2007)
Kαμερουνέζος φορ με συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Σουηδίας και στην Γερμανία, ήρθε το Δεκέμβρη του 2007 στον Ολυμπιακό του Τάκη Λεμονή, αποδείχθηκε μάλλον ‘κουτσό άλογο’ και αποχώρησε.
Aleksandar Kataj (2011-2014)
Mε το δισάκι του στον ώμο ταξίδεψε στην Κρήτη (Πλατανιάς, ΟΦΗ) και στην Βοϊβοντίνα για να πάρει παιχνίδια. Δεν κατάφερε ποτέ να πάρει έστω και μια ευκαιρία στον Ολυμπιακό. Στη συνέχεια πραγματοποίησε αξιοπρεπείς εμφανίσεις στο αμερικάνικο πρωτάθλημα με τη Chicago Fire.
Jafar Irismetov (1998)
Υποσχόταν να γίνει το grande ταλέντο, το wonderkid από το Ουζμπεκιστάν, αλλά αποδείχθηκε πώς δεν έμοιαζε τόσο πολύ με ποδοσφαιριστή ή ενδεχομένως εμείς ήμασταν πολύ μικροί για να εκτιμήσουμε το ταλέντο του. Μόλις 22 λεπτά σε αγώνα Κυπέλλου κατέγραψε ο Jafar και αποχώρησε για την Τασκένδη.
Andrew Vlahos (1998-99)
Πουλέν ομογενής από την Αυστραλία, με 27 ολόκληρα λεπτά συμμετοχών σε δυο (αδιάφορους) αγώνες, σε μια σεζόν που τίποτα δεν πήγε καλά για τον Παναθηναϊκό.
Allen Raguel (2004-05)
Τίμιος γαλλοαναθρεμένος αμυντικός που άφησε καλές εντυπώσεις στον Πανιώνιο, αλλά στον Παναθηναϊκό αποδείχθηκε αόρατος και αναζήτησε την τύχη του στον Ατρόμητο Αθηνών.
Valmir Berisha (2014-2015)
“Κοίταξτε, εγώ είμαι δανεικός από τη Ρόμα, ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΜΑ” ήταν το μήνυμα που έβγαζε η σνομπ παρουσία του στον Παναθηναϊκό. Ο Berisha έπαιξε μόλις 20 λεπτά κόντρα στην Κέρκυρα, σε ένα αδιάφορο παιχνίδι και αποχώρησε.
ΑΕΚ
Pablo Daniel Cantero (2000)
Αγωνίστηκε μόλις για 2 λεπτά (!) σε αναμέτρηση κόντρα στον Απόλλων Αθηνών, ως αλλαγή του Milen Petkov και ύστερα χάθηκε στη δίνη της μεταγραφολογίας των early `00s.
Filippo Dal Moro (2000)
Αποκτήθηκε με τις ευλογίες του προέδρου Πέτρου Στάθη ως μπακ-απ του Μιχάλη Κασάπη, αν και δεν αγωνίστηκε ποτέ. Ένας παίκτης που ήρθε με δάφνες εμπειρίας (γυαλίσματος πάγκων) σε μικρομεσαίες ομάδες της Ιταλίας και δεν κατάφερε ποτέ να βοηθήσει την ΑΕΚ του Γιάννη Παθιακάκη.
Χρήστος Πίτος (2000-2001)
Ήρθε στην ΑΕΚ ως μεγάλο ταλέντο από τη Νάουσα, χωρίς όμως να καταφέρει ποτέ να ξεχωρίσει. Αγωνίστηκε σε δυο αναμετρήσεις ως αλλαγή για ελάχιστα λεπτά και έμεινε στην ιστορία ως ο αμυντικός που μάρκαρε τον Giovanni στην ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό με 6-1 για το Κύπελλο Ελλάδος.
Ηernan Esteban Medina (2001)
H συντριβή από τον Ολυμπιακό είχε φέρει και την αποχώρηση του Γιάννη Παθιακάκη από τον πάγκο της ΑΕΚ, αλλά και μια μεταγραφική ‘ενίσχυση’ με παίκτες αμφιβόλου αξίας όπως το ‘λαβράκι από την Αργεντίνη’, ο Medina. Ο Έγκεν Γκέραρντ και ο Τόνι Σαβέβσκι βρέθηκαν στον πάγκο της ομάδας και μέσα σε ένα εξάμηνο έδωσαν μόλις 2 συμμετοχές των έξι λεπτών ως αλλαγή στον Medina,. Αξίζει να αναφέρουμε πώς ο δανεισμός του παίκτη κόστισε 100 εκατομμύρια δραχμές, ενώ η οψιόν αγοράς άγγιζε το ένα δισεκατομμύριο!
Τιμητικές αναφορές:
Franscisco Sciarntina (ΠΑΟΚ – 2002) – 2 συμμετοχές.
Lovers Molhala (Άρης – 2002) – 2 συμμετοχές.
Carlos Eduardo Caca – Aaron Escudero (Άρης – 2006) – 51 και 110 λεπτά αντίστοιχα.