5 νηφάλιες σκέψεις 19 ημέρες μετά το Μουντομπάσκετ

Βρισκόμαστε σε εβδομάδα Ευρωλίγκας, η ελληνική Basket League ξεκίνησε, όπως και τα περισσότερα εθνικά πρωταθλήματα της Ευρώπης, ωστόσο εγώ θα επιχειρήσω κάτι οξύμωρο. Θα επιστρέψω μερικές εβδομάδες πριν, για να επιχειρήσω μια ψύχραιμη αποτίμηση όσων είδαμε στο Μουντομπάσκετ της Κίνας. Έχουμε έτσι κι αλλιώς όλο το χειμώνα μπροστά μας για να αναλύσουμε τους συλλόγους, αξίζει να αφιερώσουμε λοιπόν μερικές αράδες ακόμα για μια πιο νηφάλια ανάγνωση των όσων μας άφησε τόσο η δική μας εθνική, όσο και οι υπόλοιπες που είδαμε για 15 ημέρες στα ασιατικά παρκέ.

Όλοι οι παίκτες άλλωστε αντιμετώπισαν μπόλικες προκλήσεις, όπως αντιμετωπίζει κάθε σύγχρονος άνδρας. Το ULTREX είναι ένας σύμμαχος για κάθε άνδρα, μιας και το τριχωτό της κεφαλής αντιμετωπίζει τις περισσότερες προκλήσεις. Περισσότερο ιδρώτα, εμφανέστερη πιτυρίδα, περισσότερη λιπαρότητα. Για τις προκλήσεις που δεν σταματούν ποτέ, και πιτυρίδα που επιμένει, το ULTREX έχει την λύση. Δυστυχώς, τη λύση αυτή δεν την είχε η εθνική μας.

Ένας Γιάννης δεν φέρνει την άνοιξη

Η παρουσία του MVP του ΝΒΑ, δεν ήταν δυστυχώς αρκετή για την εθνική μας. Ο Γιάννης δημιούργησε προσδοκίες, όμως δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε με αποτέλεσμα το εξαιρετικό υλικό της ομάδας να μην μπορέσει να πιάσει τα στάνταρ που μπορούσε. Αποδείχθηκε πως δεν αρκεί ένας παίκτης, ακόμα κι αν είναι ο καλύτερος του κόσμου, για να φτάσεις στην κορυφή. Ελπίζω να έγινε μάθημα για τις επόμενες διοργανώσεις, για να μην πάει χαμένη η θητεία του Αντετοκούνμπο με τα γαλανόλευκα.

Η Ισπανία είναι η μεγαλύτερη ομάδα της εποχής μας

Το έγραψα ξανά, όμως επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Όσο κι αν τους αντιπαθούν οι περισσότεροι Έλληνες, οι Ισπανοί δεν σταματάνε να μας βάζουν τα γυαλιά. Λίγοι τους περίμεναν ακόμη και για την τετράδα, όμως με σχέδιο, ταλέντο, πρόγραμμα και πίστη στη φανέλα (βλέπε Μαρκ Γκασόλ που πλησιάζει τα 40 και είναι ακόμα εκεί), κατέκτησαν ακόμη ένα χρυσό, επιδεικνύοντας σπάνια σταθερότητα στις μεγάλες διοργανώσεις, ακόμη και τώρα που η φουρνιά των παικτών έχει αλλάξει. Το ταλέντο τους μοιάζει ανεξάντλητο, κι άσε τους άλλους να τους λένε θεατρίνους και μετά να τους βλέπουν να σηκώνουν τις κούπες από την τηλεόραση.

Λίγο πιο γρήγορα με το instant replay ρε παιδιά

Η τεχνολογία είναι φίλη μας. Το βίντεο βοηθάει στις αμφισβητούμενες φάσεις, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Αλλά ρε παιδιά ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, συγγνώμη κιόλας ε. Δεν γίνεται να σταματάει η δράση για 3 και 4 λεπτά για να τσεκάρουν ξανά οι διαιτητές μια φάση. Κόβεται ο ρυθμός, βαριούνται οι φίλαθλοι, ξεχνάμε το σκορ, ποιοι έπαιζαν, ποιοι είμαστε. Λίγο πιο γρήγορες αποφάσεις, 1-2 ριπλέι αρκούν.

Δεν βγαίνουν πια Λουίς Σκόλα

Τι να πεις πια για αυτόν τον τύπο. Πατάει στα 40, συνεχίζει να αψηφά τις καλοκαιρινές διακοπές για να βοηθήσει την εθνική της χώρας του, είναι ο ορισμός του ηγέτη και μαζί με την νέα φουρνιά έστειλε την Αργεντινή στον τελικό, κέρδισε το χειροκρότημα όλων και μας κάνει να μελαγχολούμε στην σκέψη και μόνο πως θα σταματήσει. Παίκτες σαν τον Σκόλα σπανίζουν πια, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το αθλητικό κομμάτι αλλά και την προσωπικότητα. Μακάρι να παραδειγματιστούν μερικοί δικοί μας αθλητές που εγκαταλείπουν την εθνική μόλις φτάσουν τα 30.

Όχι άλλο Χριστιανοί-λιοντάρια

Προφανώς το να υπάρχει επαρκής εκπροσώπηση όλων των ηπείρων σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι απαραίτητο, όμως κάπως θα πρέπει να περιοριστεί το φαινόμενο ομάδων που δεν είναι καθόλου ανταγωνιστικές και τρώνε 60 πόντους στο κεφάλι από το ημίχρονο. Ένα Σερβία-Φιλιππίνες δεν προσφέρει τίποτα απολύτως στη διοργάνωση, δεν λειτουργεί καν σαν καλή προπόνηση για τους πρώτους. Το εξέφρασαν ήδη παίκτες και προπονητές και η FIBA σίγουρα πρέπει να προβληματιστεί.

Οι Φιλιππινέζοι μπορεί να τρώνε 50 πόντους στο κεφάλι, όμως για το δικό σου κεφάλι δεν πρέπει να ανησυχείς. Κι αυτό γιατί το ULTREX καταπολεμά την πιτυρίδα κάθε μέρα!