5 στοιχειωμένα παγκόσμια ρεκόρ του στίβου
Λίγο πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της Βουδαπέστης ρίξει αυλαία, κάνουμε μια αναδρομή στα ρεκόρ που δε λένε να σπάσουν με τίποτα.
- 25 ΑΥΓ 2023
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά ο, τι πιο κοντινό έχουμε σε υπερήρωες είναι οι αθλητές, με εκείνους του στίβου να είναι οι πιο εντυπωσιακοί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως θεωρείται ο βασιλιάς των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βουδαπέστη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου και εμείς είπαμε να ρίξουμε μια ματιά σε εκείνα τα ρεκόρ που φαντάζουν αδύνατο να καταρριφθούν.
Κάποια από αυτά μάλιστα, σημειώθηκαν τη δεκαετία του 1980 και αντέχουν μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει μπορέσει να τα απειλήσει κανείς σύγχρονος αθλητής.
Florence Griffith Joyner | 100 μ. & 200 μ. (1988)
PA Images/Getty Images/Ideal Image
Από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή της στον στίβο, η Αμερικανίδα sprinter Florence Griffith Joyner, κατάφερε να τους κάνει όλους να ασχολούνται με εκείνη, ενώ ίσως ήταν και η πρώτη φορά που μια γυναίκα κατάφερνε να είναι μεγαλύτερη σταρ από τους άνδρες συναθλητές της. Ένας τίτλος που όπως όλα δείχνουν θα περάσει στη Sha’Carri Richardson.
Η αθλήτρια από το Λος Άντζελες των ΗΠΑ, με τα μακριά νύχια και τις εντυπωσιακές στολές, δίχασε τον κόσμο του στίβου και συνεχίζει να τον διχάζει μέχρι σήμερα. Κατέχει όμως δύο ρεκόρ που δεν έχουν απειληθεί από το 1988.
Το πρώτο το πέτυχε στις 16 Ιουλίου 1988 όταν έτρεξε τα 100 μ. σε μόλις 10.49 δευτερόλεπτα και το δεύτερο, μόλις δύο μήνες μετά, όταν στις 28 Σεπτεμβρίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, κάλυψε τα 200 μ. σε 21.34 δευτερόλεπτα.
Τόσο ασύλληπτοι ήταν οι χρόνοι της Florence Griffith Joyner, που ο αμέσως καλύτερος χρόνος στα 100 μ. σημειώθηκε 33 χρόνια μετά από την Τζαμαϊκανή Elaine Thompson-Herah και είναι πιο αργός κατά 6 δέκατα του δευτερόλεπτου.
Η Flo Jo, όπως ήταν το παρατσούκλι της έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 38 ετών αφήνοντας πίσω της μια μεγάλη, αλλά αμφιλεγόμενη κληρονομιά, με πολλούς να ισχυρίζονται πως οι εξωπραγματικοί της χρόνοι δεν ήταν αποκλειστικά προϊόν ταλέντου και σκληρής δουλειάς.
Javier Sotomayor | Άλμα εις ύψος (1993)
AP Photo/Thomas Kienzle, File
Αν δεν υπήρχαν οι πολιτικές εντάσεις και τα μποϋκοτάζ ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κούβα, ίσως τώρα μιλούσαμε για έναν αθλητή με τέσσερα συνεχόμενα ολυμπιακά μετάλλια, τα τρία ίσως χρυσά. Επειδή όμως ο χρόνος δε γυρνά πίσω και η ιστορία δεν αλλάζει, ο Javier Sotomayor συμμετείχε τελικά μόνο σε δύο ολυμπιακές διοργανώσεις και πέταξε πολύ ψηλά και στις δύο.
Για την ακρίβεια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με άλμα στα 2.34 μ., ενώ στους Αγώνες του Σίδνεϊ ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου με άλμα στα 2.32 μ. και κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δυο έκανε και ένα παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο κρατάει μέχρι και σήμερα.
Συγκεκριμένα, στις 27 Ιουλίου του 1993, ο Κουβανός άλτης κατέβηκε σε μίτινγκ στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας και πέταξε στα 2.45 μ. γράφοντας το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.
Μάλιστα, ο αθλητής από το Λιμονάρ δεν είναι απλά ο παγκόσμιος recordman τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά κατέχει και τις τρεις πρώτες θέσεις στη λίστα με τις 25 καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών στο άλμα εις ύψος.
Mike Powell | Άλμα εις μήκος (1991)
AP Photo/Jack Smith
Χτες το βράδυ, για άλλη μια φορά ο Μίλτος Τεντόγλου απέδειξε πως είναι ο κορυφαίος αθλητής στο άλμα εις μήκος, προσθέτοντας στη συλλογή του ακόμα ένα χρυσό μετάλλιο, αυτή τη φορά εκείνο του παγκόσμιο πρωταθλητή. Όπως είναι φυσικό ξεκίνησε στη χώρα και όχι μόνο, για άλλη μια φορά η συζήτηση για το αν θα μπορέσει ο Έλληνας πρωταθλητής να σπάσει τελικά και το παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμά του, το οποίο δεν έχει απειληθεί από τις 30 Αυγούστου του 1991.
Σε εκείνο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε λάβει χώρα στο Τόκιο, ο Αμερικάνος Mike Powell είχε κατέβει με σκοπό να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά κατέρριψε και το μέχρι τότε παγκόσμιο ρεκόρ, αφού έκανε άλμα στα 8,95 μ.
Αυτό που κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακή την επίδοση του Powell δεν είναι απλά το γεγονός πως δεν την έχει ξεπεράσει κανείς από τότε, αλλά πως και εκείνος έσπασε ένα ρεκόρ που κρατούσε από το μακρινό 1968.
Marita Koch | 400 μ. (1986)
AP Photo/Stf
Στις 06 Οκτωβρίου του 1986 η Marita Koch έτρεξε τα 400 μ. σε 47.60 δευτερόλεπτα και από τότε καμία αθλήτρια δεν κατάφερε να την ξεπεράσει.
Η Ανατολικογερμανίδα με τα δύο ολυμπιακά και τέσσερα παγκόσμια μετάλλια, έκανε έναν χρόνο που θεωρείται άπιαστος ακόμα και από τις καλύτερες σύγχρονες αθλήτριες, γεγονός που κάνει πολλούς να πιστεύουν πως ο χρόνος αυτός έγινε εφικτός με τη βοήθεια αναβολικών. Κάτι που όμως δεν έχει αποδειχθεί μέχρι και σήμερα.
Gabriele Reinsch | Δισκοβολία (1988)
AP Photo/ADN
Η Gabriele Reinsch από το Κότμπους της Ανατολικής Γερμανίας, μπορεί να μην κατέκτησε ποτέ κάποιο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες ή ακόμα και σε κάποιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μπόρεσε όμως να μπει στο πάνθεον της δισκοβολίας όταν στις 09 Ιουλίου του 1988 πέταξε τον δίσκο της στα 76.92 μέτρα.
Αυτό το ρεκόρ που σημειώθηκε σε ένα κατά τα άλλα αδιάφορο μίτινγκ, στέκει αγέρωχο μέχρι και σήμερα, αφού η δεύτερη καλύτερη ρίψη είναι μόλις στα 74.56 μ., μια επίδοση που μοιράζονται δύο αθλήτριες, η Zdeňka Šilhavá και η Ilke Wyludda από το 1984 και το 1989 αντίστοιχα.
