#WholeNewGame: Τι να περιμένουμε από το restart του ΝΒΑ
- 30 ΙΟΥΛ 2020
Τι πρέπει να περιμένουμε από το restart στο Ορλάντο; Πόσο θα επηρεάσει, θετικά ή αρνητικά, τις 22 ομάδες η απομόνωσή στη Disney World; Πόσοι θα δουν ως αγγαρεία τη συνέχεια της σεζόν; Ποιος θα έχει το μεγαλύτερο κίνητρο; Ποιος δούλεψε καλύτερα στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων μηνών; Ποιος είναι το φαβορί στην Ανατολή και ποιος στη Δύση; Σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Greek Freak, με ποιον αντίπαλο θα θέλαμε να τον δούμε στους τελικούς και ποιον θα θέλαμε να αποφύγει; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα των Μιλγουόκι Μπακς και που υστερούν σε σχέση με τους υπόλοιπους contenders; Πάμε να δώσουμε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα.
Σαν ένα Μουντομπάσκετ
Πολλή συζήτηση έχει γίνει για τη συγκέντρωση των ομάδων σε μία τοποθεσία. Επί της ουσίας, όμως, δεν πρόκειται για κάτι τόσο πρωτότυπο, για κάτι που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, είτε θετικό, είτε αρνητικό. Όλες οι ομάδες βρίσκονται στην ίδια θέση, όλες οι ομάδες θα παίξουν σε ουδέτερη έδρα, σε άδεια γήπεδα, μακριά από το περιβάλλον στο οποίο αισθάνονται ασφαλείς, πιο δυνατοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση.
Η Disney World ήταν από κάθε άποψη ο ιδανικός προορισμός. Είχε τα ξενοδοχεία για να φιλοξενήσει τους καλομαθημένους (ή κακομαθημένους, χαρακτηρίστε τους όπως θέλετε) αστέρες της Λίγκας, είχε τις εγκαταστάσεις για να δουλέψουν απερίσπαστοι, είτε όλες τις ανέσεις και ας γκρίνιαξαν πολλοί με τα δωμάτια, με το φαγητό, με κάθε τι πιθανό και απιθανο. Ο Στίβεν Άνταμς είπε την καλύτερη ατάκα: “Δεν είμαστε στη Συρία, αλλά σε ένα πολυτελές θέρετρο για να παίξουμε μπάσκετ”.
Σίγουρα πρόκειται για μια εμπειρία ζωής, ωστόσο ουδείς μπορεί να μαντέψει τι θα συμβεί στο μέλλον. Ίσως η “φούσκα” του Ορλάντο να είναι η πρώτη μιας σειράς, μέχρι η ζωή να γυρίσει στην κανονική της ροή. Αν οι NBAers αντιμετωπίσουν τη συνέχεια της σεζόν σαν ένα… Μουντομπάσκετ, όλα θα γίνουν πιο ευχάριστα για εκείνους.
Προς το παρόν είναι δεδομένο ότι αρκετοί βλέπουν τη “φούσκα” σαν αγγαρεία. Κάποιοι έχουν το μυαλό τους στις οικογένειές τους, κάποιοι σε όσα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση σε κάθε γωνιά της ΗΠΑ με τις διαδηλώσεις, τις εντάσεις, τις συλλήψεις και τις φυλετικές διακρίσεις, κάποιοι είναι στον δικό τους κόσμο σαν τον Ντουάιντ Χάουαρντ για παράδειγμα που αρνείται να φορέσει μάσκα ή σαν τον Μάικλ Πόρτερ Τζούνιορ των Ντένβερ Νάγγετς που βλέπει θεωρείς συνωμοσίας και περίεργους σκοπούς πίσω από την έξαρση του κορονοϊού. Δεν είναι όλοι συγκεντρωμένοι στο μπάσκετ, αυτό όμως δίνει την ευκαιρία στους συνειδητοποιημένους επαγγελματίες να κάνουν τη διαφορά.
Ένας από αυτούς είναι σίγουρα ο ΛεΜπρόν Τζέιμς που έχει έξτρα κίνητρο να αφιερώσει το πρωτάθλημα στον Κόμπι Μπράιαντ. Ένας ακόμη είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που όσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν ότι το μότο “να βρίσκεσαι πάντα μπροστά από τον ανταγωνισμό” τον συντρόφευσε σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας όταν όλοι πίστευαν ότι δεν έχει πιάσει μπάλα. Αυτό είναι και το ζευγάρι που θέλουμε να δούμε στους NBA Finals. Λέικερς εναντίον Μπακς, τον Βασιλιά απέναντι στον διάδοχό του και ο καλύτερος ας κερδίσει.
Έχουν οι Μπακς αντίπαλο στην Ανατολή;
Πέρυσι ο Γιάννης και η παρέα του κυριάρχησαν στα playoffs της Ανατολής. Διέλυσαν τους Πίστονς, σκόρπισαν τους Σέλτικς και προηγήθηκαν με 2-0 των Ράπτορς πριν χάσουν τέσσερα σερί ματς και αποκλειστούν από τους τελικούς. Φέτος τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά, σίγουρα όμως υπάρχουν ομάδες επικίνδυνες, που ματσάρουν καλά με τους Μπακς.
Οι Σίξερς, για παράδειγμα, δεν είναι η πιο σοβαρή ομάδα του ΝΒΑ ούτε η πιο ταλαντούχα, έχουν όμως σκληράδα (ΟΤΑΝ αποφασίσουν να τη δείξουν), έχουν τους Χόρφορντ – Εμπίντ που ζορίζουν τον Αντετοκούνμπο, το ίδιο και οι Χιτ που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια φέρνουν τους Μπακς στα όριά τους. Με τον Ντράγκιτς στον άσο, τους Χίρο – Ρόμπινσον να σουτάρουν από παντού, τον Τζίμι Μπάτλερ στον ρόλο του ηγέτη, τον Μπαμ Αντεμπάγιο στη ρακέτα και γενικά με ένα ρόστερ γεμάτο, ισορροπημένο, ανταγωνιστικό και φιλόδοξο. Ίσως βάζαμε και τους Σέλτικς σε αυτό το group, κάτι μας λέει όμως ότι φέτος φλυαρούν επιίνδυνα και δεν θα φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου στην περιφέρεια. Καλός και ο Κέμπα, καλοί και οι Χέιγουορντ – Μπράουν – Τέιτουμ, σκληρός ο Σμαρτ, αλλά εντάξει, μέχρι εκεί. Δεν βελτιώθηκαν ιδιαίτερα σε σχέση με πέρυσι (4-1 κέρδισαν οι Μπακς), την ώρα που τα Ελάφια γέμισαν το ρόστερ τους ακόμη περισσότερο.
Το απόλυτο χτίσιμο
Παρακολουθώντας τα τρία φιλικά των Μπακς και φυσικά όλη τους την πορεία στη φετινή σεζόν, αισθάνομαι πολύ… άνετα για να επιμείνω ότι θα φτάσουν στους NBA Finals. Όχι γιατί έχουν το καλύτερο ρεκόρ (για δεύτερη σερί χρονιά) στη Λίγκα, ούτε επειδή ο Γιάννης είναι ακόμη πιο βελτιωμένος, σίγουρα πιο ώριμος και πιο αποφασιστικός, αλλά γιατί στο Μιλγουόκι έχτισαν το supporting cast γύρω του με τον ιδανικό τρόπο.
Ο Μίροτιτς έφυγε και στη θέση του αποκτήθηκε ο Μάρβιν Γουίλιαμς που έχει ένα καλό πακέτο σε άμυνα κι επίθεση. Ο Ρόμπιν Λόπεζ είναι ο backup σέντερ και σιγά-σιγά αρχίζει να σουτάρει καλύτερα κι από τον αδελφό του. Ο Ντόντε Ντι Βιντσέντζο είναι υγιής και μοιάζει με… extra μεταγραφή, ο Πατ Κόνατον είναι συνεπέστατος, ο Τζορτζ Χιλ έχει το καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο σε όλο το ΝΒΑ και κάπου εκεί, ανάμεσα σε όλους, βρίσκεται κι ο Κάιλ Κόρβερ που όλοι ξέρουμε ποιος είναι, τι μπορεί να προσφέρει και πόσο θέλει να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα.
Σουτέρ εδώ, σουτέρ εκεί, σουτέρ παντού, όσοι σουτέρ χρειάζονται για να ανοίξουν ακόμη περισσότερο οι χώροι για να κυριαρχήσει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Κι αν στηθεί και φέτος τοίχος σαν αυτόν που έστησαν πέρυσι οι Τορόντο Ράπτορς, καλή τύχη στις αντίπαλες άμυνες εκτός και αν ο Μίντλετον χαθεί, ο Μπλέντσο ανοίξει νέες βεντέτες και οι εκτελεστές του +40% κατρακυλήσουν σε μια κατηφόρα δίχως τέλος. Όλα μπορούν να συμβούν στα playoffs, σίγουρα όμως οι Μπακς πηγαίνουν σε αυτά πολύ καλά προετοιμασμένοι.
Αν υπάρχει κάτι στο οποίο η ομάδα του Μιλγουόκι υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους contenders, αυτό είναι… Wait, πέρασαν δέκα λεπτά και δεν βρίσκουμε κάποια χτυπητή αδυναμία. Η άμυνα στη ρακέτα είναι μοναδική, είπαμε ότι μπόμπερ βρίσκονται σε κάθε θέση και σε αφθονία, άπαντες είναι υγιείς, οπότε δεν θα ποντάραμε για κανέναν λόγο εναντίον της ομάδας του Μάικ Μπουντενχόλζερ. Κι αν κάποιος πει ότι ο Αντετοκούνμπο δεν έχει δίπλα του έναν superstar όπως ο ΛεΜπρόν Τζέιμς (Άντονι Ντέιβις), ο Τζέιμς Χάρντεν (Ράσελ Γουέστμπρουκ) ή ο Κουάι Λέοναρντ (Πολ Τζορτζ), θα του απαντήσουμε πως στο Ουισκόνσιν προτίμησαν ένα πιο γεμάτο ρόστερ, ένα πιο ισορροπημένο σύνολο για να αναδείξουν τον απόλυτο ηγέτη τους. Με αυτόν θα ζουν, με αυτόν θα πεθαίνουν.
Θα ήθελα να δω τελικούς Μπακς – Λέικερς, επαναλαμβάνω. Σπουδαίος ο ΛεΜπρόν, αλλά ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι αυτοί που βρίσκονται γύρω του (Τζέι Αρ Σμιθ, Ντίον Γουέιτερς, ΤζαΒέλ ΜακΓκι, Ντουάιτ Χάουαρντ, Κάιλ Κούζμα) είναι αρκετά σοβαροί για να τον βοηθήσουν μέχρι το τέλος; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Άντονι Ντέιβις δεν θα “σπάσει” για ακόμη μία φορά στη διαδρομή; Ποιος θα δώσει την περιφερειακή άμυνα που πρόσφερε ο Έιβερι Μπράντλι;
Θα ήθελα να δω Μπακς – Ρόκετς, για πάρα πολλούς λόγους και κυρίως για να πάρουν εύκολα το πρωτάθλημα τα Ελάφια. Δεν θα ήθελα να δω απέναντι στο Μιλγουόκι τους Κλίπερς γιατί η πεντάδα των Μπέβερλι – Τζορτζ – Λέοναρντ – Μόρις – Χάρελ παραείναι σκληρή και ίσως εξελιχθεί και σε υπερβολικά… dirty απέναντι στον Greek Freak. Δεν έχουν ένα πραγματικά μεγάλο κορμί για να το κέντρο της ρακέτας, είναι όμως ανταγωνιστικοί, έχουν εμπειρία, φιλοδοξία και τον παίκτη που μπορεί να τους “καθαρίσει” ερχόμενος από τον πάγκο, όπως έκανε πέρυσι ο Φρεντ ΒανΒλίτ. Λου Γουίλιαμς ονομάζεται…
Θα παίξει ρόλο στο μέλλον του Γιάννη η έκβαση της σεζόν;
Νομίζω πως όχι. Ο Γιάννης έχει στο Μιλγουόκι όσα χρειάζεται, ένα φανταστικό γήπεδο, ένα καταπληκτικό προπονητήριο, έναν πρωτοκλασάτο προπονητή, έναν οργανισμό που ωρίμασε μαζί του, δουλεύει με τρομερό πείσμα για να αποδεικνύει καθημερινά ότι βρίσκεται στην elite και δεν είναι μια μικρή αγορά του ΝΒΑ, έχει γύρω του ένα σπουδαίο supporting cast με παίκτες που επιλέγονται για να τον αναδεικνύουν και όχι για να τον “καπελώνουν”, λατρεύει την ηρεμία της πόλης, επένδυσε σε μια υπέροχη κατοικία που συνεχίζει να διαμορφώνει, είναι το Α και το Ω των Μπακς και ο άνθρωπος που τους αναγέννησε με αποτέλεσμα να είναι εδώ και δύο χρόνια οι κορυφαίοι στο πρωτάθλημα.
Ο Αντετοκούνμπο είναι απόλυτα ευχαριστημένος στην ομάδα του, απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτή, απολαμβάνει την καθημερινότητά του και ακόμη κι αν αποτύχει φέτος θεωρώ ότι θα συνεχίσει να παλεύει, θα συνεχίσει να δουλεύει με ακόμη περισσότερο πείσμα για να την οδηγήσει στην κορυφή. Σε λίγες εβδομάδες θα πάρει το back-to-back MVP, ζει σε ένα περιβάλλον που του προσφέρει τα πάντα, γιατί να ρισκάρει και να μπει σε μια διαδικασία από τη στιγμή που ούτε “καίγεται” να γίνει μέλος μιας Super Team, ούτε πιστεύει σε μικρές και μεγάλες αγορές;
Ο Greek Freak είναι ο επόμενος Κόμπι Μπράιαντ, ο επόμενος Ντιρκ Νοβίτσκι κι αν δεν συμβεί κάποιο απρόοπτο θα μείνει στο Μιλγουόκι μέχρι το τέλος. Ευχή όλων μας στα μέσα του Οκτώβρη, λίγες εβδομάδες πριν από τα 26α γενέθλιά του, να πανηγυρίζει αυτό που πανηγύρισαν για πρώτη φορά στα 28 τους ο Μάικλ Τζόρνταν κι ο Σακίλ Ο’ Νιλ, το πρώτο από τα πολλά πρωταθλήματα που της καριέρας του.