Αχ, βαχ, Σαλάχ: Είδαμε ένα ματς της Αιγύπτου ανάμεσα σε Αιγύπτιους
- 19 ΙΟΥΝ 2018
“Γιατί δεν βάζει μέσα τον Σαλάχ;” Αυτό ήταν ένα από τα ελάχιστα πράγματα που έπιασε το αυτί μου, προσπαθώντας να δω το πρώτο ματς της Αιγύπτου στο Μουντιάλ κόντρα στην Ουρουγουάη, μαζί με κάμποσες παρέες Αιγύπτιων φιλάθλων. Όλα τα υπόλοιπα απλώς έκανα ότι τα καταλάβαινα κουνώντας πάνω κάτω το κεφάλι μου.
Το να επιχειρήσεις να δεις ένα ματς μιας εθνικής ομάδας μαζί με φιλάθλους της, χωρίς εσύ να είσαι από τη συγκεκριμένη χώρα, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Στα πρώτα λεπτά τουλάχιστον, γιατί στη συνέχεια θες δεν θες γίνεσαι μέλος της παρέας και χαίρεσαι ή στεναχωριέσαι μαζί τους.
(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)
Αποστολή μας ήταν να πάμε σε ένα κλασσικό αιγυπτιακό στέκι και να δούμε το δύσκολο παιχνίδι της ομάδας του Σαλάχ ενάντια στον Σουάρες και τη συμμορία του, δίπλα σε Αιγύπτιους. Να δούμε πώς το ζουν εκείνοι. Για να κάνουμε το challenge ακόμη καλύτερο, δεν επιλέξαμε ένα, αλλά δύο στέκια. Κατευνθήκαμε προς Καλλιθέα και η πρώτη στάση μας ήταν στις διάσημες Πυραμίδες (Σαπφούς 193 & Αγίας Ελεούσης). Tι καλύτερο από το να βλέπεις παιχνίδι της Αιγύπτου στις πυραμίδες, έτσι; Σουρεάλ.
Εκεί μας περίμενε ο Μαγκντί, ο υπεύθυνος του μαγαζιού, ο οποίος μάλιστα είχε φροντίσει να ντυθεί και ανάλογα με την περίσταση. Είχε βάλει την μπλούζα της αγαπημένης του Αλ Αχλί για γούρι και στο πίσω μέρος είχε τυπώσει το όνομά του με τον αριθμό ’10’. Αφού μας σύστησε σε όλο το μαγαζί και μας έδειξε πού να καθίσουμε, μας έφερε και ένα σπέσιαλ ναργιλέ για να ζήσουμε τη φάση αιγυπτιακά. Προφανώς και δεν το αρνηθήκαμε.
Ο αγαπημένος παίκτης όλων των Αιγύπτιων, ο Μοχάμεντ Σαλάχ, δεν ξεκίνησε βασικός στο παιχνίδι (ούτε έπαιξε γενικά), όμως η ομάδα του Έκτορ Ραούλ Κούπερ μπήκε δυνατά στα πρώτα λεπτά. Κάτι που έκανε και τους παρευρισκόμενους να αναθαρρήσουν και να αρχίσουν τις πρώτες φωνές.
Οι λεπτομέρειες του μαγαζιού έκαναν τη διαφορά, αφού κοιτώντας τους τοίχους, τα τραπεζάκια, τους καναπέδες, όλα σου έδιναν και κάτι από Αίγυπτο. Αν γύριζες λίγο το κεφάλι σου μπορούσες να δεις μινιατούρες από πυραμίδες, το ομοίωμα της Σφίγγας της Γκίζας, κάδρα της Κλεοπάτρας και έναν μίνι-Φαραώ. Και δεκάδες ναργιλέδες σε παράταξη. Εντάξει, δεν τα λες και λίγα.
Τα λεπτά περνούσαν, το 0-0 στο Αίγυπτος-Ουρουγουάη παρέμενε, όμως το άγχος και η αγωνία των φιλάθλων δεν άφηνε χώρο για πολλές συζητήσεις. Μόνο ένας ήταν ήρεμος και κάπνιζε τον ναργιλέ του σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Και αυτός ο ένας ίσως ήξερε την περισσότερη μπάλα από όλους μας εκεί μέσα.
Ο Χασάν, στα νιάτα του έπαιζε επαγγελματικά ποδόσφαιρο στη Ζάμαλεκ ως μπακ, όμως ένας τραυματισμός τον άφησε πίσω και αναγκάστηκε να ασχοληθεί με άλλα επαγγέλματα για να ζήσει. Ο δρόμος του τον έφερε στην Ελλάδα, όπου μπορεί να μην ασχολείται πλέον με το ποδόσφαιρο, αλλά παραμένει αγνός οπαδός του. “Aγαμημένος μου παίκτης ήταν ο Κλαούντιο Τζεντίλε και ήθελα να του μοιάσω”, απάντησε αμέσως όταν τον πείραξα λέγοντάς του για την ομοιότητά του με τον Ρομπέρτο Κάρλος. “Αν το σημερινό παιχνίδι έρθει ισοπαλία είμαστε ΟΚ. Μετά θέλουμε μια νίκη με τη Σαουδική Αραβία και μια ακόμη ισοπαλία με τη Ρωσία”, συνέχισε.
Το πρώτο μεγάλο πανηγύρι των Αιγύπτιων ήρθε μετά το μισάωρο, στο πρώτο καλό πλάνο του σκηνοθέτη στον Σαλάχ. “Θα μπει στο 60′ και το έχει το γκολ”, μας είπε ο Μαγκντί που ερχόταν συνεχώς δίπλα μας και μας μιλούσε για την Αίγυπτο. Οι περισσότεροι που βρίσκονταν στο μαγαζί ήταν Αιγύπτιοι, όμως υπήρχαν και κάποιοι Έλληνες ανάμεσά τους στα τραπέζια. Επομένως, άκουγες αιγυπτιακά, ελληνικά, αλλά και μια μίξη των δύο γλωσσών. Το τελευταίο ήταν και το καλύτερο.
Δεν είμαι μαθημένος στον ναργιλέ και μετά από μερικές καλές ρουφιξιές με είχε χαλαρώσει αρκετά. Με έκανε να νιώθω κι εγώ Αιγύπτιος και μπήκα για τα καλά στο ρόλο. Έπιασα τον εαυτό μου να σηκώνεται ενστικτωδώς και να διαμαρτύρεται για μια φάση που δεν έδωσε φάουλ ο διαιτητής στην Αίγυπτο ή για μια καλή απόκρουση του Ελ Σενάουι, του κίπερ της ομάδας.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο φιλικοί ήταν όλοι οι Αιγύπτιοι. Ήθελαν να συζητήσουν μαζί σου, ήταν ευδιάθετοι και δεν είπαν όχι σε καμία φωτογραφία. Παράλληλα, όπως μας ενημέρωσε ο ‘ξεναγός’ μας, ο Μαγκντί, έτυχε να επισκεφτούμε τις Πυραμίδες, μία ημέρα μετά τη λήξη του Ραμαζανιού κι έτσι μας προσέφερε παραδοσιακά αιγυπτιακά γλυκά, τα οποία είχε ετοιμάσει με τα χεράκια της η γυναίκα του ιδιοκτήτη. Όλο και καλυτέρευε η κατάσταση.
Το μεγάλο σοκ όλων ήρθε στη φάση που ο Σουάρες έστειλε τη μπάλα στην εξωτερική πλευρά των διχτύων, αλλά ο εκφωνητής της ΕΡΤ φώναξε ‘ΓΚΟΛ’. Πάγωσαν για λίγα δευτερόλεπτα, όμως όταν κατάλαβαν τι τελικά είχε συμβεί, οι καρδιές τους επέστρεψαν στις θέσεις τους. Η λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήρθε σαν όαση στην έρημο Σαχάρα. Χρειαζόταν για να πέσουν λίγο οι παλμοί των Αιγύπτιων που είχαν ξεπεράσει τους 150.
Όταν ξεκίνησε το δεύτερο μέρος όλοι πια περίμεναν τη στιγμή που θα μπει στο ματς ο Σαλάχ, ωστόσο ο προπονητής της ομάδας δεν τους έκανε το χατίρι. Ο δεύτερος παίκτης από τον οποίο περίμεναν πολλά ήταν ο Ουάρντα, τον οποίο αγαπούν ιδιαίτερα και τους έχει τιμήσει και με την παρουσία του στο μαγαζί.
Οι ρουφιξιές στους ναργιλέδες γινόντουσαν με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα όσο περνούσε ο χρόνος και η Αίγυπτος κρατούσε στο μηδέν την Ουρουγουάη. Περίπου στο 70λεπτο είχε έρθει πλέον η ώρα να μετακομίσουμε για λίγο στο διπλανό Κάιρο (Αγίας Ελεούσης 2), προκειμένου να δούμε πώς ζουν κι εκεί το παιχνίδι οι Αιγύπτιοι θαμώνες.
Στο Κάιρο δεν ήταν τόσο σκληρός ο αιγυπτιακός πυρήνας στα έξω τραπέζια, όμως στη μέσα τηλεόραση γινόταν ένας μικρός πανικός. Ο Αμίρ άλλαζε τα καρβουνάκια στους ναργιλέδες, όσο ο ιδιοκτήτης, ο Ιμπραήμ, αλλά και οι υπόλοιποι πελάτες (κι εμεί μαζί τους) παρακολουθούσαν με αγωνία το τελευταίο εικοσάλεπτο του αγώνα.
Κι ενώ πιστεύαμε πως θα φέρουμε γούρι στην Αίγυπτο και το 0-0 θα είναι και το τελικό σκορ, ο Χιμένες είχε άλλη άποψη και ένα λεπτό πριν το φινάλε με κεφαλιά έκανε το 1-0 για την Ουρουγουάη.
Και τότε ήταν που ακούσαμε μερικές (λογικά) βρισιές στα αιγυπτιακά, μια καρέκλα να πέφτει στο έδαφος και πολλά χέρια να ακουμπούν στα κεφάλια με απόγνωση.
Δεν τους άξιζε αυτό το φινάλε, μετά από τέτοια προσπάθεια.
Δεν μας άξιζε να κλείσει το κείμενο με ήττα της Αιγύπτου, μετά από μια μέρα που νιώσαμε (έστω για λίγο) Φαραώ.