Ο οδηγός του αρχάριου για τα φετινά πλέι-οφ του NFL

Θα τα πούμε κι αυτά πολύ αναλυτικά όταν φτάσει η ώρα τους εκεί στις αρχές του Φλεβάρη, όμως καθώς ο (συντομότατος, όπως θα δούμε) δρόμος προς το Super Bowl ξεκινά αυτό το ΣΚ θα επιχειρήσουμε να δώσουμε τουλάχιστον έναν καλό λόγο για να παρακολουθήσει το κάθε ματς ακόμα κι ο πλήρως αμύητος θεατής.

Το NFL έχει κι αυτό δράμα, έχει ήρωες, έχει φυσικά villains, έχει μια ζωώδη -οριακά ένοχη- ομορφιά, και έχει και κάτι κάπως μοναδικό στο σύστημα διεξαγωγής. Λόγω του πόσο εξαντλητικό είναι σαν άθλημα τα παιχνίδια που παίζει κάθε ομάδα είναι στην πραγματικότητα εξαιρετικά λίγα, με μια κανονική σεζόν μόλις 17 αγωνιστικών και πλέι-οφ που αποτελούνται συνολικά από 13 νοκ-άουτ παιχνίδια. Δεν προλαβαίνεις να πεις hail Mary και το πανηγύρι έχει τελειώσει.

Αλλά μιλώντας για hail Mary ας δούμε το highlight της χρονιάς:

Ωραία; Ωραία. Αυτοί που έχασα σε αυτό το κλιπάκι είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα του NFL αυτή τη στιγμή. Πώς αλλάζουν τα πράγματα! Οπότε πάμε να περάσουμε στον οδηγό επιβίωσης, στα απολύτως βασικά. Δηλαδή: Στο πάντα αναγκαίο context (τι βλέπουμε, πού οδηγεί) και στο γιατί αξίζει να παρακολουθήσει κανείς το κάθε ματς του πρώτου γύρου των πλέι-οφ, αυτό το ΣΚ.

Σε μια σεζόν όπου παίχτηκε ολόκληρη, δίχως απώλεια αγώνων, εν μέσω ενός εντελώς κυνικού παραλογισμού γύρω από την αντιμετώπιση της πανδημίας με τη λίγκα να λέει, πρακτικά, «εσείς προσέχτε γιατί αν έρθετε σε επαφή με κρούσμα θα βγούμε από πάνω κιόλας» (ένα παιχνίδι παίχτηκε με τη μία ομάδα να μην έχει καν quarterback, σα να κατεβαίνει ομάδα ποδοσφαίρου χωρίς τερματοφύλακα), τα πλέι-οφ δε θα μπορούσαν να είναι λιγότερο παράλογα. Τι θα δούμε λοιπόν;

***

ΟΚ, τι παίζουμε;

Τα πλέι-οφ όπως είπαμε θα αποτελούνται φέτος από συνολικά 13 νοκ-άουτ αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του Super Bowl. Σχεδόν οι μισοί γίνονται αυτό το ΣΚ, όπου 12 ομάδες ρίχνονται στη μάχη για τα 6 εισιτήρια των ημιτελικών περιφέρειας. Για να προκριθεί μια ομάδα στο Super Bowl αρκεί να κερδίσει αυτό το ΣΚ, και τα δύο επόμενα. Θα δούμε 3 αγώνες το Σάββατο και 3 την Κυριακή με ώρες διεξαγωγής 20.05, 23.40, 3.15 και τις δύο μέρες.

Νά’τοι, νά’τοι– μισό, πού είναι οι πρωταθλητές;

Τι ΔΕΝ θα δούμε αυτό το ΣΚ: Τις δύο ομάδες με το καλύτερο ρεκόρ της κάθε περιφέρειας. Οι #1 ομάδες των 2 περιφερειών (Chiefs, Packers) κέρδισαν μια εβδομάδα ξεκούρασης με το σπαθί τους, προκρίνονται κατευθείαν στα ημιτελικά του επόμενου ΣΚ όπου περιμένουν τις πιο αδύναμες ομάδες από όσες προκριθούν σήμερα και αύριο.

Οι Kansas City Chiefs είναι οι περσινοί πρωταθλητές, είχαν το καλύτερο ρεκόρ της λίγκας φέτος, έχουν την καλύτερη ομάδα, είναι το μεγάλο φαβορί, ενώ οι Green Bay Packers είναι αφενός διαχρονική δύναμη και αφετέρου έχουν τον σπουδαίο Aaron Rodgers που κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει φέτος το βραβείο του MVP παρά το ότι η καριέρα του είναι στη δύση της- 37 χρονών εξάλλου πια.

Επίσης στα πλέι-οφ φέτος δεν θα δούμε τους Patriots, επειδή ναι, το ζήσαμε κι αυτό.

Κανείς δε θέλει να αντιμετωπίσει τους μεγαλύτερους λούζερς στην Ιστορία

Η ομάδα με το μεγαλύτερο σερί ηττών στην ιστορία του Super Bowl είναι οι Buffalo Bills των αρχών των ‘90s όταν πήγαν (και έχασαν, με εκθετικά μεγαλύτερα σκορ) σε 4, τέσσερα, ΤΕΣΣΑΡΑ, συνεχόμενα Super Bowl. Με τι μούτρα να πας να ξαναπαίξεις μετά;

Σα να μη τους έφτανε κι αυτό, καθόλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα η μεγαλύτερη δυναστεία ήταν οι New England Patriots, ομάδα που βρίσκεται στον ίδιο όμιλο με αυτούς με αποτέλεσμα και κεφάλι να θες να σηκώσεις, να μη μπορείς. Αλλά κάπου οι συνθήκες ωρίμασαν, κάπου οι Patriots επιτέλους χάλασαν, κάπου ο quarterback των Bills, Josh Allen έμαθε ξαφνικά στην τρίτη του σεζόν πώς να πασάρει, ξαφνικά είναι λες κι έχει συμβεί μια μαγεία και όλο το κακό κάρμα 3 δεκαετιών έρχεται να ξεπληρωθεί με τη μία.

Οι Bills τελείωσαν τη σεζόν όχι απλά με σερί νικών, αλλά πετροβολώντας τους αντιπάλους τους μέχρι σημείου διασυρμού. Με απλούς αριθμούς: Το πιο κοινό σκορ διαχρονικά στο NFL είναι το 20-17. Οι Bills όχι μόνο έχουν κάνει σερί 6 νικών από τα μέσα Νοεμβρίου, αλλά αυτές οι νίκες έχουν έρθει με μέσο σκορ 38-18. Στην τελευταία αγωνιστική σκόραραν 56(!) πόντους απέναντι σε ομάδα που κυνηγούσε πρόκριση στα πλέι-οφ. Στην προτελευταία διέσυραν τους Patriots που λέγαμε πριν, 38-9.

Κι όλα αυτά με quarterback έναν παίχτη που τα 2 του πρώτα χρόνια στο πρωτάθλημα είχε το χαμηλότερο ποσοστό ευστοχίας στις πάσες και ξαφνικά φέτος είναι πιθανότατα 3ος στην κούρσα του MVP. Πώς έγινε αυτό; Δεν ξέρω, πιθανότατα το ότι έχουν φανταστικό κόουτς, τον Sean McDermott ίσως και να έπαιξε το ρόλο του αλλά εγώ συνεχίζω να προτιμώ την εκδοχή με το κάρμα. (Buffalo Bills εναντίον Indianapolis Colts, Σάββατο 20.05)

Οι Seahawks απλά δεν θέλουν να κάνουν την υπέρβαση

Υπάρχουν ομάδες, οι καλές ομάδες, που αποπνέουν μια αίσθηση σιγουριάς, μια βεβαιότητα. Άλλες ποδοπατούν τις εμφανώς χειρότερες ομάδες, άλλες μπορεί να μην κάνουν επίδειξη δύναμης αλλά απλά δε νιώθεις ποτέ πως κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο. Οι Seahawks είναι… το αντίθετο από αυτό. Πιθανώς η σταθερότερα καλή μη-Patriots ομάδα των ‘10s, με ένα σαρωτικά κερδισμένο Super Bowl κι άλλο ένα που έπρεπε να έχουν σαφέστατα κερδίσει (αλλά έχασαν- από τους Patriots), παραμένοντας επικίνδυνοι και relevant σε σχεδόν όλες τις υπόλοιπες σεζόν, οι Seattle Seahawks είναι το πιο παράξενο είδος υπερδύναμης: Μια σταθερά ισχυρή ομάδα που μοιάζει πάντοτε τρωτή.

Είναι λες και μέρος της φιλοσοφίας τους (και είμαι σίγουρος πως παίζει μπόλικο new age κουβεντολόι στα αποδυτήρια από τον Για Πάντα Νέοι κόουτς Pete Carroll) είναι το να σκάβουν διαρκώς τρύπες για τον εαυτό τους για να δουν πώς θα μπορέσουν να αποδράσουν. Σα να αφήνεις κάποιον πιο αδύναμο από εσένα να σε θάβει άτσαλα σε χαντάκι παρακολουθώντας όχι σαδιστικά μα με αγνή απορία το στυλ με το οποίο κινεί το σώμα και τα χέρια του, κι όταν νιώσεις πως ξέρεις αρκετά προσπαθείς να σηκωθείς- εφαρμόζοντας εναντίον του τις πληροφορίες που έχεις συλλέξει.

Αυτό ακριβώς κάνουν οι Seahawks στο gameplay τους, παίζοντας διαρκώς ματς όπου κανείς απολύτως αντίπαλος δεν είναι ανίκητος και κανείς απολύτως αντίπαλος δεν είναι του χεριού τους. Είναι οπωσδήποτε μια προσέγγιση κι αυτή. Πολλοί θα ρωτήσουν, μα για ποιο λόγο να παίζεις έτσι; Ο Pete Carroll θα απαντούσε μασώντας έντονα την τσίχλα του, ΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΞΕΙΣ ΕΤΣΙ;;!;; To αισθητικό αποτέλεσμα είναι κάτι μεταξύ μόνιμου σιχτιριού πασπαλισμένου με μια αίσθηση άρρωστης ικανοποίησης από αυτό το διαρκές φλερτ με την ικανοποίηση. Οι Seahawks φυλάνε καλά τα όπλα τους (όπως τον εκπληκτικό quarterback Russell Wilson με τις τρομερές του πάσες-βόμβες ή τον εντυπωσιακό receiver DK Metcalf), απλώνουν το gameplay τους, το αραιώνουν, παίζουν με τον αντίπαλο, και κάποια στιγμή απασφαλίζουν με τρόπο που δε μπορείς με σιγουριά να προβλέψεις.

Μπορούν να σε κερδίσουν ανά πάσα στιγμή με τον οποιονδήποτε τρόπο. Ή μπορεί να φάνε τα μούτρα τους και να απορείς ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΜΟΥΜΠΛΓΗΞΝΦΧΧ. Δεν έχουν παίξει ποτέ ούτε έναν φυσιολογικό αγώνα και γι’αυτό είναι ανεκτίμητοι. Φέτος αντιμετωπίζουν στον πρώτο γύρο τους αντιπάλους από τον όμιλό τους, Los Angeles Rams που πριν 2 χρόνια έχασαν στο Super Bowl από τους Patriots (κι αυτοί!), ένα ντε φάκτο αμφίρροπο παιχνίδι απέναντι σε έναν επίσης εξαιρετικά ικανό κόουτς. Τίποτα καλύτερο για Σάββατο βράδυ. (Seattle Seahawks εναντίον Los Angeles Rams, Σάββατο 23.40)

Ομάδες χωρίς ταυτότητα υπάρχουν πολλές, ομάδα δίχως όνομα υπάρχει μόνο μία

H πιο αστεία περίπτωση ομάδας στα φετινά πλέι-οφ είναι αναμφίβολα η ομάδα φούτμπολ Ουάσινγκτον, που λόγω ενός δομικού κανόνα των πλέι-οφ έχει καταφέρει να προκριθεί έχοντας αρνητικό ρεκόρ. Στο NFL η νικήτρια ομάδα κάθε ενός από τους 8 ομίλους παίρνει αυτόματα την πρόκριση και το πλεονέκτημα έδρας στον πρώτο γύρο, ανεξαρτήτως ρεκόρ. Αυτό σημαίνει πως μια ομάδα με καλύτερο ρεκόρ μπορεί να αποκλειστεί (όπως έγινε φέτος) και να προκριθεί η απλά λιγότερο χειρότερη ομάδα ενός άθλιου ομίλου.

Γίνεται ακόμα καλύτερο. Για να προκριθεί ακόμα κι έτσι στα πλέι-οφ, η ομάδα φούτμπολ της Ουάσινγκτον έπρεπε να περιμένει να κερδίσει το τελευταίο ματς της σεζόν, απέναντι στους κάκιστους φετινούς Philadelphia Eagles, το οποίο κατάφερε να κερδίσει φτύνοντας αίμα, και μόνο αφού οι Eagles μπήκαν στην 4η περίοδο του αγώνα με τον τρίτο τους quarterback θέλοντας ξεκάθαρα να χάσουν επίτηδες για να ανέβουν στο draft.

Το πιο αστείο μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση είναι η ίδια η ύπαρξη της ομάδας φούτμπολ της Ουάσινγκτον. Που ύστερα από επίμονες παρακλήσεις και απαιτήσεις ανθρώπων του χώρου, ακτιβιστών, δημοσιογράφων, υπέκυψε τελικά μετά από χρόνια και αφαίρεσε το ρατσιστικό όνομα που είχε για δεκαετίες. (Redskins, με σήμα τον Ινδιάνο. Ντρέπομαι και που το γράφω.) Χρειάστηκε να ξεσηκωθεί η μισή Αμερική το καλοκαίρι λόγω των Black Lives Matter διαμαρτυριών και μέχρι και ένας οργανισμός σαν το NFL (που το κοινό του είναι παραδοσιακά πιο Νότιο, περισσότερο λευκό, πιο «χειροκροτήστε τον στρατό μας!!!» με αεροπλάνα να περνάνε σε επίδειξη από πάνω) να ψελίσει κάτι κατά του ρατσισμού, για να μπει ένα τέλος σε αυτή την αστειότητα του ονόματος της ομάδας φούτμπολ της Ουάσινγκτον.

Οπότε ναι, το παλιό όνομα αφαιρέθηκε αλλά κάπου στην πορεία κανείς δεν σκέφτηκε κάτι εξίσου σημαντικό: Ποιο θα είναι το καινούριο. Οπότε η ομάδα ξεκίνησε τη σεζόν κυριολεκτικά δίχως όνομα, με μια λογική του στυλ «θα το βρούμε μελλοντικά, πάμε τώρα», έτσι κι αλλιώς φέτος θα ήταν χρονιά αναδόμησης, κανείς δεν περίμενε να συμβεί κάτι αξιοσημείωτο. Πού να φαντάζονταν ότι ο υπόλοιπος όμιλος θα ήταν τόσο χάλια; Πού να φαντάζονταν ότι ο εξαιρετικός νέος κόουτς της ομάδας Ron Rivera (και μάλιστα παλεύοντας παράλληλα με καρκίνο) θα έχτιζε από την πρώτη του χρονιά μια τόσο δυνατή αμυντική γραμμή; Πού να φαντάζονταν ότι ο ρούκι Chase Young θα γινόταν ο φόβος κι ο τρόπος του αντίπαλου quarterback; Πού να φαντάζονταν ότι μέσα σε ένα καρουζέλ κακών quarterbacks, θα επέστρεφε (και θα κατάφερνε όντως να παίξει) ο Alex Smith, που πριν 2 χρόνια είχε σπάσει φρικιαστικά το πόδι του σε σημείο που όχι NFL δεν περιμέναμε ότι θα ξανάπαιζε, αλλά στις εγχειρήσεις για να σωθεί το πόδι του κινδύνεψε ακόμα κι η ζωή του;

Και κάπως έτσι τα ιστορικά θα γράψουν για πάντα ότι η ομάδα φούτμπολ της Ουάσινγκτον αγωνίστηκε στα πλέι-οφ, κι αυτή η λύση ανάγκης μιας σεζόν τώρα αναγκαστικά θα έχει τη δική της σελίδας ιστορίας για πάντα. (Ομάδα φούτμπολ της Ουάσινγκτον εναντίον Tampa Bay Buccaneers, Σάββατο προς Κυριακή 3.15)

Ο νεότερος MVP στην ιστορία του NFL έχει ανοιχτούς λογαριασμούς

Η ιστορία των Baltimore Ravens πέρσι περίμεναν όλοι πως θα γραφόταν πολύ διαφορετικά. Μια από τις πιο σταθερά ανταγωνιστικές ομάδες της 20ετίας, με διαρκή παρουσία στα πλέι-οφ και με έναν τίτλο την περασμένη δεκαετία, οι Ravens πέρσι έμοιαζαν έτοιμοι για ένα νέο τίτλο. Με νέο quarterback πια, με πιο εκρηκτική ομάδα, ο Lamar Jackson γινόταν ο νεότερος κάτοχος του βραβείου NFL στην ιστορία του NFL, ο προπονητής της ομάδας Jim Harbaugh ανακηρυσσόταν Κόουτς της χρονιάς και οι Ravens έκλειναν το #1 seed της περιφέρειας έχοντας κερδίσει όλα τους τα ματς από τον Οκτώβριο και μετά. Τι σαρωτικά πλέι-οφ τους έμελλε να κάνουν! Όλοι περιμέναμε την τεράστια μάχη με τους Chiefs στον τελικό της περιφέρειας, ήταν γραμμένο το σενάριο, έτοιμο, είχαμε προπαραγγείλει τις πίτσες εδώ και μήνες.

Η ασταμάτητη μηχανή όμως γκρεμοτσακίστηκε στο πρώτο παιχνίδι στα πλέι-οφ, τρακάροντας στην ομάδα-έκπληξη των Titans οι οποίοι τους κέρδισαν με σοκαριστική ευκολία και προκρίθηκαν εκείνοι στον τελικό. Ουπς. Το πάρτι αναβάλλεται.

Αλλά καμιά φορά η Ιστορία απλώς παίζει μαζί μας για να διασκεδάζει, τι να κάνει κι αυτή, σάμπως έχει πουθενά να πάει; Έτσι φέτος, κι ενώ για μεγάλο διάστημα της σεζόν οι Ravens έμοιαζαν με προβληματική βερσιόν του περσινού τους εαυτού (έχασαν 4 από τα 5 «μεσαία» ματς της σεζόν τους), φτάνοντας τελευταία αγωνιστική για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν ακόμα και την πρόκριση στα πλέι-οφ, και έχοντας νωρίτερα χάσει με διαφορά κι από τους Chiefs που λέγαμε, τα πράγματα ξαφνικά μοιάζουν πιο λαμπερά. Η ομάδα βρήκε ρυθμό τον τελευταίο μήνα της σεζόν και ομάδες με έμπειρο κόουτς, αναγνωρισμένο quarterback και μεγάλο momentum, πάντα μα πάντα τις τρέμουμε στα πλέι-οφ.

Και ποια ομάδα συναντούν οι Ravens έχοντας καταφέρει τελευταία στιγμή να χωθούν στα πλέι-οφ; Τους Titans, φυσικά. Αν ήμουν όλες οι υπόλοιπες ομάδες της περιφέρειας (ακόμα και οι Chiefs, ναι) θα ευχόμουν οι Titans να μπορούσαν να επαναλάβουν το περσινό τους θαύμα γιατί υπάρχει κάτι αληθινά τρομακτικό σε μια δυνατή ομάδα που peakάρει την ακριβώς σωστή στιγμή. Ίσως το αληθινό Ravens-Chiefs να μην το έχουμε στερηθεί ακόμα. (Baltimore Ravens εναντίον Tennessee Titans, Κυριακή 20.05)

H τελευταία ευκαιρία ενός θρύλου

Η γενιά των quarterbacks που καθόρισε τον 21ο αιώνα του NFL μοιάζει να ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει σιγά σιγά κάνοντας χώρο οριστικά στη νέα γενιά και αυτή φέτος είναι μάλλον η τελευταία χρονιά ενός αληθινού θρύλου. O Drew Brees των New Orleans Saints έχει ξαναγράψει στη διάρκεια της μυθικής καριέρας του σχεδόν κάθε υπαρκτό επιθετικό ρεκόρ, ανεβάζοντας τα επίπεδα του παιχνιδιού πάσας σε νέα ύψη. Πήγε στους Saints όταν ξεκινούσαν την αναδόμηση της ομάδας παράλληλα με την αναδόμηση της Νέας Ορλεάνης μετά την Κατρίνα, και μαζί με τον σπουδαίο κόουτς Sean Payton δημιούργησαν μια από τις καλύτερες ομάδες των ‘10s. Κέρδισαν ένα Super Bowl μαζί και έκαναν μερικές ακόμα εμφανίσεις σε πλέι-οφ στο πρώτο μισό της δεκαετίας με την άμυνα πάντα να προδίδει το εγχείρημα και τελικά μια παραδειγματική τιμωρία από τη λίγκα να «κόβει χρόνια» από αυτό το πρότζεκτ.

Όμως την τελευταία τριετία συνέβη κάτι απίστευτο. Οι Saints αναγεννήθηκαν ξανά ως ομάδα ακόμα καλύτερη από εκείνη που κέρδισε το Super Bowl, έκαναν 4 συνεχείς σεζόν με 11 ή παραπάνω νίκες κερδίζοντας σταθερά τον όμιλό τους, παρά την ηλικία του quarterback Drew Brees που έφτασε και τελικά πέρασε τα 40, με το παιχνίδι του να υποφέρει, το χέρι του να χάνει δύναμη και το σώμα του πια να τον προδίδει όλο και πιο επίμονα. Πέρσι ο Brees έχασε 5 παιχνίδια, φέτος έχασε 4 έχοντας σπάσει τα μισά του πλευρά. Όμως η ομάδα σαλπάρει παρόλαυτά, βασιζόμενη σε ένα υπερπλήρες ρόστερ που έχει χτιστεί μέσα από το draft, με μια από τις πιο δυνατές άμυνες του πρωταθλήματος, με ισορροπημένο παιχνίδι και από το έδαφος και από τον αέρα, με τον τερατώδη Alvin Kamara να χορεύει ασταμάτητος ανάμεσα σε αντίπαλους αμυντικούς, με τον παίχτη-ελβετικό σουγιά Taysom Hill να δημιουργεί κινδύνους παντού στο γήπεδο, και με τον Brees να λειτουργεί σαν κόουτς μες στο γήπεδο όσο ο Payton σκαρώνει παγίδες πάνω στον κάθε αντίπαλο από τον πάγκο.

Όμως το πλήρωμα του χρόνου έρχεται. Οι Saints, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν κάθε σταγόνα αθλητικής ζωής του Brees, καταφέρνουν κάθε νέα σεζόν να χτίζουν μια ομάδα έτοιμη για πρωταθλητισμό, και κάθε χρόνο είναι εκεί. Και κάθε χρόνο, αποκλείονται στα πλέι-οφ με κάποιο απίθανο τρόπο, με το Θαύμα της Μινεσότα ή με ένα από τα διαβόητα non-calls στην ιστορία των πλέι-οφ. Όλα δείχνουν πως ο Brees φέτος θα σταματήσει και μαζί με αυτόν θα ξεκινήσει μια περίοδος αναδόμησης στην ομάδα. Αν δεν φτάσουν ούτε φέτος στο Super Bowl, οι Saints αυτής της 4ετίας θα είναι μια από τις καλύτερες ομάδες που δεν θα το έχει καταφέρει- αλλά φέτος, με όπου καμία ομάδα της περιφέρειας δε μοιάζει πραγματικά ανίκητη, ίσως είναι η καλύτερή τους ευκαιρία. Σε κάθε περίπτωση, για αυτή την εκδοχή της ομάδας, θα είναι η μάλλον η τελευταία. (New Orleans Saints εναντίον Chicago Bears, Κυριακή 23.40)

Μια ομάδα απέναντι στην Ιστορία, στον απόλυτό της δαίμονα, και στον ίδιο τον κορονοϊό

Ποτέ τίποτα καλό δεν συμβαίνει στο Κλίβελαντ, όπως ξέρουν όσοι ασχολούνται με οποιοδήποτε σκέλος του Αμερικάνικου αθλητισμού, τουλάχιστον μέχρι ο LeBron James να σπάσει την κατάρα παίρνοντας πρωτάθλημα με τους Cavaliers πριν λίγα χρόνια. Είναι τυχαίο που λίγο μετά κατάφεραν να φτιάξουν καλή ομάδα και οι Browns, οι αιώνιοι κομπάρσοι του NFL; Ναι, δηλαδή προφανώς και ναι, αλλά ας μην αφήσουμε τη λογική να μας χαλάσει μια ωραία ιστορία.

Οι Browns έπαιξαν για τελευταία φορά στα πλέι-οφ το 2002. Για να βρεις νίκη τους σε νοκ-άουτ αγώνα πρέπει να πας ακόμα πιο πίσω, στο 1995. Από το 2000 και μετά μέχρι φέτος, είχαν μόλις 2 σεζόν με θετικό ρεκόρ. Από το ‘15 ως το ‘17 έκαναν 4 νίκες. Συνολικά. Το 2017 έγραψαν ιστορία πηγαίνοντας 0-16 στη διάρκεια της σεζόν. Μιλάμε για θρυλικό πάτο. Όλα αυτά συμβαίνουν σε συνάρτηση με την διαρκή επιτυχία των άλλων ομάδων του ομίλου τους, επειδή έτσι πηγαίνουν αυτά. Όταν έχεις κάθε χρόνο αντιπάλους τους Baltimore Ravens και τους Pittsburgh Steelers, δύο από τις πιο σταθερά πετυχημένες ομάδες της 20ετίας, είναι λογικό πως εσύ κάπως… δεν χωράς;

Φέτος όμως τα κατάφεραν. Ύστερα από περσινές ελπίδες που εξελίχθηκαν σε φιάσκο, το ταλαντούχο ρόστερ και ο καλός φετινός τους κόουτς Kevin Stefanski κατάφεραν να λήξουν το μεγαλύτερο σερί απουσίας από τα πλέι-οφ του μοντέρνου NFL. Έπαιξαν πολύ καλό φούτμπολ στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, ήταν ανταγωνιστικοί ακόμα και απέναντι στους μεγάλους τους δαίμονες, τους Ravens και τους Steelers, και μάλιστα κέρδισαν την πρόκριση στα τελευταία λεπτά της τελευταίας αγωνιστικής, κερδίζοντας τους δεύτερους. Γενικά οι Browns βλέπουν τους Steelers στους εφιάλτες τους οπότε ήταν δίκαιο που η πρόκριση ήρθε απέναντι τους. Ακόμα πιο δίκαιο; Θα ξαναπαίξουν στα καπάκια: Το πρώτο τους παιχνίδι στα πλέι-οφ εδώ και 18 χρόνια θα γίνει απέναντι στην ίδια ομάδα που έπρεπε να κερδίσουν για να προκριθούν, την ομάδα που τους κερδίζει διαρκώς εδώ και δεκαετίες, τους Pittsburgh Steelers.

Οι Steelers ξεκίνησαν τη σεζόν με 11-0 χάρη σε ένα συνδυασμό καλής απόδοσης και πολύ ευνοϊκού προγράμματος αλλά έκτοτε πηγαίνουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Τον τελευταίο ενάμιση μήνα κέρδισαν μόνο ένα παιχνίδι, η ομάδα έχει ξεμείνει από καύσιμα και τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν τους πεινασμένους, εξιλεωμένους Browns. Θα είναι μάλλον το πιο δύσκολο να προβλεφθεί παιχνίδι αυτού του γύρου, όμως σα να μην έφταναν όλοι αυτοί οι παράγοντες, υπάρχει ένας ακόμα: Η πανδημία.

Η λίγκα όλη τη χρονιά προσποιείται βασικά πως ο κορονοϊός είναι κάτι σαν κανονικός τραυματισμός, όποια ομάδα έχει ξέσπασμα απλά είναι άτυχη, τι να γίνει. Έχουν αναβληθεί παιχνίδια για λίγες μέρες αλλά κανένα δεν έχει ακυρωθεί, και έχουν τύχει πολλές περιπτώσεις ομάδων που κατέβηκαν με μισό ρόστερ στο γήπεδο (και πιθανώς ακόμα και ενεργά κρούσματα που δεν είχαν ακόμα «δείξει» θετικά). Είναι μια τραγική και τρομερά κυνική κατάσταση και ήταν βέβαιο πως κάποιος θα την πάταγε και στα πλέι-οφ. Ακόμα πιο σίγουρος ότι αυτός ο κάποιος θα ήταν οι Browns! Οι οποίοι θα πρέπει να παίξουν το ιστορικό τους πλέι-οφ παιχνίδι όχι απλά χωρίς κάποιους παίχτες τους, αλλά και χωρίς τον ίδιο τον προπονητή τους, που τους έφτασε ως εδώ. Τι να πεις πια; Κλίβελαντ ρε φίλε. (Cleveland Browns εναντίον Pittsburgh Steelers, Κυριακή προς Δευτέρα 3.15)

Ο Tom Brady δεν σταματάει ποτέ

Το αφήσαμε για το τέλος. Για το νυχτερινό παιχνίδι του Σαββάτου μιλήσαμε ήδη εξηγώντας την περίεργη ιστορία της ομάδας δίχως όνομα από την Ουάσινγκτον. Αλλά δεν είπαμε τίποτα για τους αντιπάλους τους. Αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση εκεί είναι οι Buccaneers, μια ομάδα που επίσης είχε πάρα πολλά χρόνια να προκριθεί στα πλέι-οφ, και που φέτος τα κατάφερε στήνοντας ένα ρόστερ βραχείας χρήσης προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη μεταγραφή της χρονιάς: Τον ερχομό δηλαδή του μεγάλου Tom Brady στην Τάμπα.

Ο Brady έχοντας βαρεθεί να κερδίζει με τους Patriots, και με το συμβόλαιό του να λήγει στην ομάδα της καριέρας του (αλλά πιο κυνικά μιλώντας, βλέποντας πιθανότατα πως η ανάγκη για αναδόμηση στους Patriots σήμαινε πως δεν θα είχε ρεαλιστικές ελπίδες για άλλη μια επιχείρηση Super Bowl εκεί) υπέγραψε με τους Buccaneers του πολύ καλού κόουτς Bruce Arians, ο οποίος νωρίτερα στη δεκαετία βγήκε Κόουτς της χρονιάς δύο διαδοχικές σεζόν με δύο διαφορετικές ομάδες- τώρα είναι σε τρίτη και τα πάει πάλι καλά.

O Brady, που πέρσι είχε μια κακή σεζόν με τους Patriots, έδειξε τελικά πως δεν είναι ακόμα τελειωμένος. Κατάφερε στη διάρκεια της σεζόν να ενισχύσει τη σύνδεσή τους με τους receivers της ομάδας, απαιτώντας μάλιστα τη μεταγραφή ενός ακόμα (του άκρως προβληματικού Antonio Brown), και βρίσκοντας σταθερό ρυθμό όσο πέρναγαν οι εβδομάδες. Φόβητρο δεν είναι σε καμία περίπτωση (έχασαν και τις 2 φορές που έπαιξαν με τους Saints και δεν κέρδισαν κάποιο διεκδικητή) όμως είναι μια πολύ ικανή και λειτουργική ομάδα που στη μέρα της μπορεί να μπουμπουνίσει όποιον βρει μπροστά της. Με έναν Tom Brady που, παραδοσιακά, όταν παίζει τσαντισμένος πραγματικά δε θες να τον πετύχεις αντίπαλο.

Tom Brady, ε; 43 χρονών, έχει παίξει 9 Super Bowl, έχει κερδίσει 6, έχει πάρει 4 φορές το βραβείο του Super Bowl MVP, έχει ανακηρυχθεί 3 φορές MVP της σεζόν, και θέλει ακόμα κι άλλα. Τον ξεγράφεις με δική σου ευθύνη.

Και μετά; Brady εναντίον Rodgers, Chiefs εναντίον όλων

Όσο για το μέλλον των πλέι-οφ μετά από αυτό το ΣΚ; Ο αγώνας που περιμένει όλο το NFL είναι η τιτανομαχία Tom Brady εναντίον Aaron Rodgers που διαφαίνεται για τον επόμενο γύρο- αρκεί οι Buccaneers να κερδίσει την κακή Ομάδα Χωρίς Όνομα και οι Saints να μην κάνουν γκάφα εναντίον των Bears. Σε αυτή την περίπτωση, τα ημιτελικά της περιφέρειας θα είναι Packers εναντίον Buccaneers με δύο από τους καλύτερους quarterbacks όλων των εποχών σε νοκ άουτ μάχη.

Στην άλλη περιφέρεια, αυτοί που περιμένουν τον αντίπαλό τους είναι οι Chiefs του (προπέρσινου MVP) Patrick Mahomes και του φοβερού κόουτς Andy Reid, η καλύτερη ομάδα του NFL για να είμαστε σαφείς. Ποιους θα βρουν απέναντί τους; Ίσως τους καταραμένους Browns αν κάνουν την υπέρβαση, αλλιώς μάλλον τους Ravens που λέγαμε νωρίτερα. Αυτός θα είναι ένας ημιτελικός που μας χρωστάει το NFL εδώ και 2-3 χρόνια.

Αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, ποιος ξέρει τι άλλο παρανοϊκό θα δούμε κι αυτό ΣΚ. Δεν έχουμε δει λίγα φέτος.