Bill Simmons, υπάρχει μπάσκετ και εκτός NBA

Μερικοί άνθρωποι, όταν μεγαλώνουν (μου σπάνε τα νεύρα) πρέπει σιγά-σιγά να σταματάνε να εκφράζονται δημόσια. Ή τουλάχιστον, να σταματήσουμε να παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά αυτά που λένε και γράφουν. Ο Bill Simmons, είναι ένα τέτοιο εξαιρετικό παράδειγμα.

Ξεκίνησε έχοντας ένα δικό του site, το ‘The Boston Sports Guy’, στο οποίο σχολίαζε τα αθλητικά τεκταινόμενα, κυρίως της πόλης του. Μέγας φαν των Celtics φυσικά και του μπάσκετ. Ή μάλλον, όχι του μπάσκετ, αλλά του NBA. Και θα καταλάβεις πιο κάτω γιατί κάνω αυτή τη διάκριση. Το 2001, το ραντάρ του ESPN εντόπισε τον Bill και του ανέθεσε την λειτουργία του εξαιρετικού σάιτ Grantland, το οποίο ασχολιόταν με αθλητικά και ποπ κουλτούρα. Δεν είχε την -εμπορική- επιτυχία που έπρεπε όμως και αποφασίστηκε να τερματίσει την λειτουργία του, με τον ίδιο να ιδρύει ένα από τα αγαπημένα μου σάιτ μέχρι και σήμερα, το -αντίστοιχης λογικής με το Grantland- The Ringer, του οποίου είναι και ο CEO.

Εντωμεταξύ είχε καθιερωθεί και ως αναλυτής του NBA σε Podcasts και στην εκπομπή ΝΒΑ Countdown. Ομολογώ ότι ως δημιουργό δυο εκ των αγαπημένων μου σάιτ, τον είχα ειδωλοποιήσει στο κεφάλι μου. Κάθε φορά που τον άκουγα σε κάποιο Podcast όμως ή παρακολουθούσα τα tweets του την ώρα που αγωνίζονταν κυρίως οι Celtics, καταλάβαινα πως πρέπει να τον αντιμετωπίζω λίγο πιο αντικειμενικά.

Γραφικές διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, απίθανες απόψεις για παίκτες και προπονητές που κανονικά θα έπρεπε να συνοδεύονται με φραπέδες και κούνημα κομπολογιού και μια συνειδητοποίηση πως το να βλέπεις πολύ μπάσκετ δεν σημαίνει ότι ξέρεις και μπάσκετ. Ή πως όσο μεγαλώνεις και νιώθεις ότι πλέον έχεις καθιερωθεί σε ένα στάτους και μπορείς να λες ό,τι θες, συχνά κρύβει παγίδες. Εχθές ας πούμε, ο Bill Simmons αποφάσισε να κάτσει να δει το τέλος του αγώνα της εθνικής μας απέναντι στη Βραζιλία  και να γράφει όσα σκέφτεται στο Twitter.

Από το πρώτο του σχόλιο, καταλαβαίνουμε ότι θα ασχοληθεί μόνο με αυτούς που ξέρει, δηλαδή τον Βαρεχάο, τον Μπαρμπόσα, τον Καμπόκλο και τον Γιάννη. ΟΚ, NBA βλέπει ο άνθρωπος, αυτούς ξέρει, για εκείνους μιλάει, μέχρι εδώ καμία αντίρρηση.

Ο Bill συνεχίζει, απορώντας που μετά από τάιμ άουτ κι ενώ η Ελλάδα χάνει με 5 και μένουν 70”, η μπάλα δεν πάει στον Γιάννη, υποθέτοντας αυτόματα πως όλοι οι συμπαίκτες του είναι απλά κομπάρσοι. Εν ολίγοις, ο καλύτερος άσος στην Ευρώπη (Καλάθης), ο καλύτερος γκαρντ (Σλούκας) και ένα από τα καλύτερα 4άρια, οφείλουν απλά να τον βλέπουν να παίζει μόνος του. Για να σε προλάβω, ναι, κι εγώ θεωρώ πως αν ένας πρέπει να πάρει την ευθύνη των κρίσιμων επιθέσεων, είναι ο MVP του NBA. Καλύτερα να χάσεις από τον Γιάννη, παρά από τον Καλάθη. Αλλά με τον Γιάννη έτσι καλά κλεισμένο και σε κακό βράδυ, το να πάει η μπάλα αυτομάτως σε αυτόν δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή. Προφανώς, ο Simmons είχε μόλις ανοίξει την τηλεόρασή του και πρόλαβε να σχηματίσει και άποψη.

Κι εδώ το τουίτ που σε κάνει έξαλλο. Ο Πρίντεζης είναι ένας ‘rando’ (τυχαίος) παίκτης που δεν έδωσε στον ελεύθερο Γιάννη και προτίμησε να σουτάρει τρίποντο. Το ότι το έβαλε και ότι είχε ήδη εξαιρετικά ποσοστά πριν επιχειρήσει το σουτ της ισοφάρισης, προφανώς δεν τα ήξερε. Και γιατί να τα ξέρει; Το να μην ξέρεις καν ποιος είναι ο Πρίντεζης, το δέχομαι. Βλέπεις NBA, δεν έχεις υποχρέωση να ξέρεις τους παίκτες της Ευρωλίγκας, ακόμα κι αν πρόκειται για τους καλύτερους της διοργάνωσης, για παίκτες που την έχουν σηκώσει και μάλιστα έχουν βάλει ένα από τα θρυλικότερα buzzer beater της διοργάνωσης. Το να υποθέτεις αυτόματα πως όσοι δεν παίζουν στο ΝΒΑ όμως, είναι κάποιοι τυχαίοι παίκτες που συμπληρώνουν την πεντάδα γύρω από τον Γιάννη, είναι αισχρό. Μόνο NBA υπάρχει κι όλα τα άλλα ανήκουν σε κάποιο άλλο άθλημα που δεν μας νοιάζει και πολύ.

Για το τέλος, δεν αδικούμε τον Simmons που απορεί για το τελευταίο play της Ελλάδας και την εξωφρενική έμπνευση του Καλάθη, όμως και πάλι, η μόνη του αντιπρόταση, ήταν να πάει η μπάλα στον Γιάννη και όχι π.χ. στον Σλούκα, όπως κρίναμε όλοι ως το πιο ορθολογικό. Προφανώς, αν ο Σλούκας ευστοχούσε σε όλες τις βολές και το ματς πήγαινε παράταση, χωρίς τον Γιάννη που είχε βγει με 5 φάουλ, ο Simmons θα πρότεινε να σουτάρει ο Αντετοκούνμπο από τον πάγκο ή έστω να μπει ο Θανάσης που έχει πλέον κι αυτός συμβόλαιο στους Μπακς.

Εν ολίγοις, η περίπτωση του Simmons είναι ένα καλό παράδειγμα για μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Όποιος έχει βήμα, δεν σημαίνει ότι αυτά που λέει είναι και σωστά. Τουναντίον, μπορεί να είναι μέχρι και εξωφρενικά. Ο Simmons έχει επιλέξει την περσόνα του γραφικού οπαδού που μιλάει χωρίς να φιλτράρει όσα σκέφτεται. Δικαίωμά του, όμως πλέον έχει κουράσει. Καλύτερα να μείνει στο να είναι ο CEO του Ringer και να αφήσει την ανάλυση για λίγο πιο φρέσκια και διαβασμένα μυαλά, όπως ο Shea Serrano.

Εκτός κι αν είναι κι αυτός rando κι όλα τα σημαντικά κείμενα πρέπει να τα γράφει ο Simmons.