Birmingham, μήπως ήταν κάπως υπερβολή να αποσύρεις τη φανέλα ενός 17χρονου;
- 25 ΙΟΥΛ 2020
Αν το όνομα του Τζουντ Μπέλινγκχαμ σας θυμίζει λίγο την λέξη Μπέρμινγχαμ τότε μπράβο σας, αλλά οκ δεν κάνατε κάτι σπουδαίο. Κι εμάς το ίδιο. Το ζήτημά μας δεν είναι αυτό.
Για την ιστορία και για το context που λένε και στα μέρη του Τζουντ, ο κύριος Μπέλινγκχαμ είναι μόλις 17 χρονών και είναι πλέον ο πιο ακριβός 17χρονος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος, καθώς τα 25 μύρια βρετανικές λίρες που δόθηκαν για την αγορά του, τον τοποθετούν με ευκολία στην κορυφή της σχετικής λίστας. Μάλιστα, το μεταγραφικό κόστος ενδέχεται να πάει ακόμα πιο ψηλά, αν ενεργοποιηθούν στην πορεία και μια σειρά από add–on clauses που θα προσθέσουν επτά ακόμα μύρια στην ταρίφα.
Συνολικά δηλαδής, πάνω από 30 μύρια ενδέχεται να πάει η αγορά του μικρού. Ως εδώ καλά λέμε. Δηλαδή, να είναι καλά ο λεβέντης ο Τζουντ, να πάει στην Μπορούσια να κάνει καριέρα το παιδί και γιατί όχι, να πάει και ακόμα παραπέρα, να γιομίσει μετάλλια, να γιομίσει διακρίσεις, να γίνει παικταράς, να, να, όλα τα να και τα θα σε κάθε περίπτωση.
Στην καρδιά όμως αυτής της μεταγραφικής ιστορίας ζει μια αδιανόητη γραφικότητα, ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, μιας και η πρώην ομάδα του, η ομάδα που τον ανέδειξε, η Μπέρμινγχαμ η Σίτι, απεφάσισε μετά από ώριμη σκέψη ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΤΖΟΥΝΤ, να ανεβάσει την αραχνοΰφαντη φανέλα του 17χρονου Τζουντ στον ουρανό του Σεντ Άντριους, για να «θυμόμαστε για πάντα ένα δικό μας παιδί και για να αποτελέσει έμπνευση» όπως ανακοίνωσε η διοίκηση.
Τώρα θα μας πείτε και δικαίως. Ρε σεις, 17-χρονώ-ετώ, πότε πρόλαβε ο Τζουντ να εμπνεύσει τόσο κόσμο; Πότε πρόλαβε να αφήσει τέτοιο στίγμα στην ομάδα; Και σας απαντάμε: ΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΡΩΤΑΤΕ; Τι σημαίνει πότε πρόλαβε; Μια σεζόν έπαιξε, σαραντά-τόσες εμφανίσεις έκαμε, τέσσερα τεμάχια κόλλησε, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΥΘΟΣ, ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΜΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ;
Τίποτα παραπάνω λέμε εμείς. Διότι για την Μπέρμινγκχαμ, από την οποία έχει περάσει η ποδοσφαιρική ντουλάπα που λέγεται Νίκολα Ζίγκιτς, από την οποία έχει περάσει ο καμπουριαστός, μαλλιαρός ΛΟΡΔΟΣ των απατεώνων που λέγεται Κριστόφ Ντουγκαρί, σαραντα-τόσες εμφανίσεις και τέσσερα γκολζ αρκούν και ΠΕΡΣΕΒΟΥΝ (το έχω δει γραμμένο μην με κοιτάτε έτσι) για να πουν «ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΟ 22 ΤΟ ΤΖΟΥΝΤ ΜΑΣ ΤΟ ΑΠΟΣΥΡΟΥΜΕ ΔΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΦΟΡΕΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ;»
Δια να μην παρεξηγηθούμε, γιατί ίντερνετς είναι αυτό, κάποιοι δεν έχουν κοιμηθεί καλά, είναι καλοκαίρι με ζέστη, πολλά γίνονται: από όσο έχει δείξει μέχρι τώρα, ο μικρός είναι συγκλονιστική ταλεντάρα. Συγκαταλέγεται εδώ και καιρό στα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και η Μπορούσια Ντόρμουντ, που έχει αποδείξει πολλάκις πως ξέρει να «τσιμπάει» λαυράκια από νωρίς δεν κινήθηκε τυχαία για την απόκτησή του.
Αλλά ρε παλουκάρια της Μπέρμινγχαμ, ΡΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ. Αφήστε το ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ στην ησυχία του. Τι σας έκανε και το αποσύρετε; Δεν έφυγε και κανένας υπηρέτης του συλλόγου που έμεινε στην ομάδα μέχρι που του έλιωσε η ψυχούλα από τις εμπειρίες, τα άσχημα και τα όμορφα. Ο Τζουντ ο Μπέλινγκχαμ έφυγε που δεν πρόλαβε ούτε 50 εμφανίσεις να κάνει, μην ΚΑΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΣΑΣ.
Δηλαδή στην τελική κάψτε τα αν θέλετε και το έχετε τόση ανάγκη, με τον Γκάρι Γκάρντνερ και τον Τζος Μακίκραν παίζετε, κατανοητός ο πόνος της απώλειας ενός ταλέντου εδώ που τα λέμε, αλλά να, απλά είπαμε ΜΗΠΩΣ να το ζούσατε με μια ΚΑΠΟΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ένταση.
Άκου αποσύρουμε την φανέλα.
Σιγά μην κάψετε και τις τάβλες από το σημείο του πάγκου που καθότανε και τριφτείτε με τις στάχτες.
Ε μα πια.
Α ναι, αν ακόμα και τώρα δεν σας συγκινεί ο Τζουντ, αυτό το βίδεο-χαηλάη μπορεί να σας πείσει:
Μην γελάτε. Οι περισσότερες ελληνικές ομάδες από κάτι τέτοιες συλλογές στιγμιότυπων ψωνίζουν παίκται.