California, here we come: Τι θα δούμε στο 56ο Super Bowl
- 13 ΦΕΒ 2022
Είναι λίγο παράλογη σκέψη. Φανταστείτε τον τελικό οποιασδήποτε μεγάλης διοργάνωσης -ένα Μουντιάλ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, μια κούρσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες– να διακόπτεται στα μισά για μια συναυλία. Ή ανάμεσα στα άλματα ή στις επιθέσεις να αναλύονται περισσότερο τα διαφημιστικά σποτάκια. Τι τα θες, Αμερική. Όλα είναι σόου.
Θα είναι ακόμα πιο περίεργη η ισορροπία φέτος, γιατί ως προς το ευρύ κοινό, είναι ένα Super Bowl χωρίς άλλα ερείσματα. Δεν υπάρχει ο Tom Brady, που είναι ο πιο γνωστός. Δεν υπάρχει ο Patrick Mahomes, που είναι ο καλύτερος. Δεν υπάρχουν ομάδες τύπου Packers ή Steelers ή Patriots ή Cowboys που όλοι κάπως θα έχουν ακούσει. Δεν υπάρχουν στόρι ευρύτερου ενδιαφέροντος όπως όταν στο Super Bowl αναμετρήθηκαν δύο αδέρφια ως αντίπαλοι προπονητές ή όπως όταν έφτασε εκεί η ομάδα από την διαλυμένη από την Κατρίνα, Νέα Ορλεάνη.
Φέτος, κάπου ανάμεσα στο όλο πανηγύρι, θα υπάρχει ένας τελικός σχεδόν αποκλειστικά αθλητικού ενδιαφέροντος. Φοβερό; Γι’αυτό είμαστε εμείς εδώ και φέτος, για να δώσουμε τα σημεία-κλειδιά. Για να παρουσιάσουμε τα βασικά που χρειάζεται να έχεις υπόψην για να ακολουθήσεις τον φετινό τελικό.
Cincinnati Bengals
Βάρος φανέλας. Όχι ιδιαίτερο. Οι Bengals έχουν φτάσει σε Super Bowl μόλις δύο φορές στην ιστορία τους, πίσω στην αρχή και στο τέλος των ‘80s, όπου έχασαν και τις δύο φορές από τους 49ers του Joe Montana. Μετά από αυτές τις δύο εμφανίσεις, οι Bengals σημείωσαν άλλη μια νίκη σε πλέι-οφ αγώνα (2 χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 1991) και έκτοτε πέρασαν 31 χρόνια πριν καταφέρουν να κερδίσουν ξανά σε νοκ άουτ αγώνα.
Η ξηρασία αυτή ήταν ιδιαίτερα επίπονη κατά τη διάρκεια των ‘10s, όταν με προπονητή τον Marvin Lewis οι Bengals κατάφεραν μετά από δεκαετίες να έχουν ξανά σταθερά υψηλή απόδοση και σταθερότητα. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας προκρίθηκαν στα πλέι-οφ πέντε διαδοχικές σεζόν – έχασαν και τις πέντε φορές το πρώτο παιχνίδι. Έγινε κάτι σαν παράδοση: Τα πλέι-οφ του NFL δεν ξεκινούν αν πρώτα δεν χάσουν ένα αδιάφορο νοκ άουτ παιχνίδι Σαββάτου απόγευμα οι Cincinnati Bengals.
Δίκαιο ή άδικο, έτσι ήταν – μέχρι που τελικά ο Lewis απολύθηκε και η ομάδα βυθίστηκε ξανά στη μετριότητα. Μέχρι που βυθίστηκε τόσο πολύ, που πήρε το #1 στο draft και έχτισε ομάδα από το μηδέν. Τώρα, δεκαετίες μετά, οι Bengals κατάφεραν να διαλύσουν αυτή την αίσθηση ακίνδυνης μετριότητας που τους περιέβαλε και να φτάσουν ξανά στο Super Bowl. (Σχολιαστής του αγώνα θα είναι ο Cris Collinsworth, ο οποίος αγωνίστηκε και στα δύο προηγούμενα Super Bowl των Bengals ως wide receiver της ομάδας.)
Quarterback. Joe Burrow, ή Joe Brrr. Κάποιοι άνθρωποι απλά φαίνεται πως δεν καταλαβαίνουν τίποτα κι ο Burrow είναι ένας από αυτούς. #1 στο προ διετίας draft, ένας από τους παίχτες που αξίζει μια ομάδα να βουλιάξει για μια ολόκληρη σεζόν προκειμένου να τον πάρει. Ο Burrow όμως δεν είναι απλώς ένας καλός, ενστικτώδης quarterback που ξέρει πώς να κινείται. Είναι ένας ψύχραιμος παίχτης που μοιάζει να παίζει με εμπειρία ετών, και που ξέρει πώς να μην αφήνει καμία κακή εξέλιξη να τον επηρεάζει.
Φέτος θα προσπαθήσει να πετύχει κάτι αληθινά σπάνιο. Το 2019 ο Burrow οδήγησε το LSU στο κολεγιακό πρωτάθλημα φούτμπολ κι αν κερδίσει απόψε τους Rams θα γίνει μόλις ο τρίτος quarterback στην ιστορία (μετά τον Joe Namath και τον Joe Montana) που κατακτά και κολεγιακό και Super Bowl ως βασικός quarterback.
Υπάρχουν φορές που ο Burrow μοιάζει, πολύ απλά, με τη μοίρα που καλπάζει. Αν κερδίσουν οι Bengals αυτό το πρωτάθλημα θα μοιάζει περίεργο με τα φετινά δεδομένα (δεν ήταν ποτέ στις τοπ-5 ομάδες του πρωταθλήματος) όμως στο μέλλον θα το κοιτάμε ως κάτι που βγάζει απόλυτο νόημα. Οι Rams είναι το φαβορί, αλλά οι Bengals έχουν αυτό:
Επίθεση ή άμυνα; Επίθεση, αν και στα τελευταία πλέι-οφ παιχνίδια οι Bengals κατάφεραν να κερδίσουν κυρίως χάρη στην εντυπωσιακή απόδοση και σταθερότητα μιας άμυνας φτιαγμένης σαν από πεταμένα ανταλλακτικά. Στο β’ ημίχρονο του τελικού περιφέρειας απέναντι στους Chiefs του Mahomes, οι Bengals κατάφεραν να σβήσουν ολοκληρωτικά τους αντιπάλους τους, γυρίζοντας ένα παιχνίδι που στην πρώτη περίοδο έμοιαζε ήδη χαμένο.
Ωστόσο είναι η σύνδεση του Burrow με τον Ja’Marr Chase (συμπαίκτη του από το LSU) που πραγματικά τρομάζει. Οι δυο τους είναι ικανοί για τα πάντα, και ακόμα και το να προσπαθήσει μια αντίπαλη άμυνα να παγιδέψει τον Chase θα έχει ως αποτέλεσμα να μείνει ευάλωτη αλλού. Στη διάρκεια της σεζόν, ειδικά τον τελευταίο μήνα, οι Bengals έδειξαν πως έχουν την ικανότητα να παίξουν στα ίσα την οποιαδήποτε ομάδα, όσο καλύτερή τους κι αν ήταν στα χαρτιά. Και τεράστιο μέρος αυτού έχει να κάνει με τον Burrow και τον Chase.
Ο προπονητής. Είναι ο Zac Taylor που στην αρχή της σεζόν εθεωρείτο ακόμα και ανάμεσα στους προπονητές που κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους αν δεν πάει καλά η σεζόν. Ήρθε στους Bengals έχοντας προϋπηρεσία ως κόουτς των quarterbacks στους Rams και αν και δεν φαίνεται να είναι κάποιος προπονητής που θα αλλάξει τα δεδομένα, φάνηκε τουλάχιστον αρκετά έξυπνος ώστε κατά τη διάρκεια της σεζόν, να αλλάξει την επιθετική ισορροπία του σχεδιασμού του. Εγκαταλείποντας τις ιδέες που προσπαθούσε να εφαρμόσει και αφήνοντας τον Burrow να απασφαλίσει. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να πάρει φωτιά την απολύτως κατάλληλη στιγμή.
Η πόλη. Το Σινσινάτι, μια πόλη που καταφέρνει να είναι λιγότερο κουλ ακόμα κι από το Κλίβελαντ, όπως έχει γράψει ο Drew Magary.
Το κυρίαρχο storyline. Τα πάντα στους Bengals είναι καινούρια. Νεαροί αστέρες, νεαρός κόουτς, και μια ομάδα που σύμφωνα με τον σχεδιασμό της, φέτος θα ήταν ακόμα στο στάδιο του χτισίματος. Οι Bengals παίζουν στο πιο ανταγωνιστικό division του NFL, μαζί με τους Ravens και τους Steelers, δηλαδή δύο ομάδες που δεν έχουν υπάρξει ποτέ μη ανταγωνιστικές στο σύγχρονο NFL, αλλά και τους Browns που τα τελευταία 2-3 χρόνια παρουσιάζουν ένα ασταθές μεν αλλά πάντως αξιόμαχο σύνολο. Η τελευταία ομάδα αυτού του division θα μπορούσε εύκολα να κερδίσει κάποιο από τα υπόλοιπα.
Κάτι που επιβεβαιώνεται από το ότι οι ίδιοι οι Bengals πέρσι ήταν τελευταίοι. Φέτος βγήκαν πρώτοι χάρη στο ντεμαράζ των τελευταίων αγωνιστικών και είναι μόλις η πέμπτη ομάδα μετά το 2000 που πηγαίνει από την τελευταία στην πρώτη θέση την αμέσως επόμενη χρονιά.
Τρεις από αυτές τις τέσσερις (οι Patriots του ‘01, οι Saints του ‘09 και οι Eagles του ‘17) κέρδισαν το Super Bowl. Οι Bengals μπορούν να μπουν σε αυτό το εκλεκτό γκρουπ και να δείξουν πως κάποιες φορές όσο μελετημένα κι αν σχεδιάζεις κάτι, η πραγματικότητα μπορεί πάντα να σε εκπλήσσει. Οι Bengals ξεκίνησαν να χτίζουν μεθοδικά μια νεανική ομάδα με το βλέμμα στο μέλλον – λογικά ούτε κι οι ίδιοι θα περίμεναν πως το μέλλον θα ερχόταν τόσο γρήγορα.
Άξιζαν να είναι φέτος στο Super Bowl; Δε ξέρω γιατί την έχω βάλει αυτή την ερώτηση. Αφού είναι εκεί, θα το αξίζουν (εκτός αν είναι οι Rams του ‘18). Έκαναν ρεκόρ 10-7 στη διάρκεια της σεζόν, όχι τρομερό αλλά αρκετό να τους δώσει την πρώτη θέση στο division τους και την 4η θέση στην κατάταξη των πλέι-οφ. Έχοντας φόρα στο τελευταίο κομμάτι της κανονικής διάρκειας, μπήκαν με ορμή στα πλέι-οφ.
Παρά την κακή διαχείριση του παιχνιδιού από τον Taylor, καταφέρνουν να κερδίσουν 26-19 τους Raiders (επίσης ομάδα-έκπληξη) με μια γερή άμυνα στο τέλος, στη συνέχεια έσβησαν εκτός έδρας την επίθεση των Titans κερδίζοντας 19-16 στην έδρα του #1 seed (ένα #1 πάντως που κανείς δεν πίστευε), και τελικά φτάνοντας να παίξουν τους Chiefs στον τελικό της περιφέρειας.
Τους κέρδισαν αγωνιωδώς, όπως συνέβη και στην προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Τελικό σκορ 27-24, στην παράταση, με νικητήριο field goal από τον ρούκι(!) kicker, o οποίος απειλεί φέτος να φτάσει το ρεκόρ πετυχημένων field goals σε πλέι-οφ. Τρομερά πράγματα.
Εν ολοίγις πρόκειται για ομάδα που βρήκε μπροστά της όχι απαγορευτικά ματς-απ, αντιπάλους στα μέτρα της και κατάφερε να τελειώσει τη δουλειά, πριν κερδίσει τους φοβερούς και τρομερούς Chiefs δύο φορές – μία για να μπει στα πλέι-οφ, μία για να προκριθεί στο Super Bowl. Είναι ακριβώς εκεί που τους αξίζει να είναι.
Los Angeles Rams
Βάρος φανέλας. Υπολογίσιμο, με έναν περίεργο τρόπο. Ως St. Louis Rams κατέβασαν στο γήπεδο μια από τις καλύτερες επιθέσεις στην ιστορία του NFL, εκεί κοντά στο γύρισμα του αιώνα. Κέρδισαν ένα Super Bowl, και παραλίγο να κερδίσουν κι άλλο, αλλά τους φρέναρε ο Brady στην πρώτη του κατάκτηση. Τότε οι Rams ήταν το φαβορί.
Έκτοτε πέρασαν αρκετό καιρό σε μέτρια κατάσταση, και ειδικά στη διάρκεια των ‘10s είχαν να αντιμετωπίσουν ένα επίσης πολύ φορτωμένο division με αντιπάλους τους Seahawks του Russell Wilson και τους 49ers – ακόμα και τους Cardinals που είχαν καλές ομάδες σε 3-4 σεζόν.
Τα πράγματα άλλαξαν με την έλευση του Sean McVay που μεταμόρφωσε την ομάδα, την έστειλε ξανά σε Super Bowl (όπου βέβαια ταπεινώθηκαν από τους Patriots) και εδώ και πέντε χρόνια την έχει μετατρέψει σε άκρως ανταγωνιστική – και τώρα, φαβορί.
Quarterback. Ο Matthew Stafford, ένα τίμιο παλικάρι που ήταν κι αυτός κάποτε #1 στο draft, το μακρινό 2009, αλλά παρά το χέρι-κανόνι και τις τρομερές του δυνατότητες, χαραμίστηκε σχεδόν όλη του την καριέρα σε μια περιορισμένων δυνατοτήτων ομάδα των Detroit Lions.
Όσο βρέθηκε εκεί, ο Stafford πήρε τους διαχρονικά ανύπαρκτους Lions και τους έκανε ανταγωνιστικούς, έφτασε μέχρι και στα πλέι-οφ τρεις φορές (χάνοντας, όπως κι οι Bengals, πάντα με την πρώτη), πάσαρε διαρκώς τη μπάλα σαν δαίμονας, έκανε μπόλικα ρεκόρ, αλλά όσο ταλέντο κι αν έφερνε στο γήπεδο, η ομάδα ποτέ δεν ήταν αρκετά καλή.
Πριν το ξεκίνημα της φετινής σεζόν, οι Rams πραγματοποίησαν ένα παλαβό, γεμάτο ρίσκο trade, δίνοντας στους Lions ένα σωρό draft picks ΣΥΝ τον quarterback που είχαν ήδη (αυτόν με τον οποίον είχαν ήδη πάει μια φορά στο Super Bowl, αλλά που εμφανώς ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων) ώστε να φέρουν τον Stafford στο Λος Άντζελες. Ο Stafford κατευθείαν ανέβασε την ομάδα μια ταχύτητα κι ήδη από νωρίς στη σεζόν οι Rams ήταν ανάμεσα στα φαβορί.
Ο ενθουσιασμός μετριάστηκε λίγο στην πορεία όταν θυμηθήκαμε και την κακή πλευρά του quarterback – δηλαδή πόσο επιρρεπής είναι στα λάθη. Μία στο τόσο, ο Stafford θα πάρει μια απόφαση που απλά θα αδυνατείς να καταλάβεις τι σκεφτόταν. Όμως οι δυνατότητές του είναι τόσο μεγάλες που αξίζει το ρίσκο, κι έτσι οι Rams έχτισαν την ομάδα γύρω του.
Εκμεταλλευόμενοι και ένα ακόμα σημαντικό χαρακτήριστικό του: Ο Stafford είναι μακράν ο στατιστικά καλύτερος quarterback του NFL αμέσως μετά από απώλεια κατοχής. Πολύ απλά, δεν καταλαβαίνει από λάθη. Αν χάσει τη μπάλα, δεν κλειδώνει, δεν μπλοκάρει, δεν καταρρέει.
Σηκώνεται και κανονιοβολεί. Ίσως είναι όλα αυτά τα χρόνια στην καταδίκη των Lions, πάντως ο Stafford έρχεται εδώ να ηγηθεί μιας πλήρους ομάδας, έχοντας μια άφοβη μενταλιτέ ΚΑΙ ένα τρομερό χέρι ταυτόχρονα.
Επίθεση ή άμυνα; Επίθεση, και άμυνα. Για την ακρίβεια, αμυντική γραμμή. Θα εξηγήσουμε. Από τη μία, οι Rams έχουν πολύ ταλέντο στην επίθεση, όπου εκτός του Stafford και του εντυπωσιακού Cooper Kupp, έφεραν στη διάρκεια της σεζόν και τον εκρηκτικά ταλαντούχο (αλλά και ασταθή) Odell Beckham Jr., ο οποίος έφυγε σαν τελειωμένος από τους Browns.
Στους Rams έχει κάνει φανταστικά παιχνίδια και καθοριστικά plays, δείχνοντας πως -όπως και με την περίπτωση του Stafford- το κλειδί της επιτυχίας είναι στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, και πως το ταλέντο δεν είναι κάτι στατικό. Οι Rams έχουν ρισκάρει μαζεύοντας πολλούς παίχτες υψηλής απόδοσης αλλά και υψηλού ρίσκου, και έχουν καταφέρει να κάνουν τα πάντα να λειτουργήσουν υπέρ τους- αυτό κάτι δείχνει.
Την ίδια στιγμή, το αληθινό τους όπλο είναι η αμυντική γραμμή, όπου πρωταγωνιστεί ο πιθανώς καλύτερος παίχτης του πρωταθλήματος, το θωρηκτό Aaron Donald. Ο Donald είναι η πιο τρομακτική, ασταμάτητη φιγούρα στο χώρο όπου γίνεται το λεγόμενο snap (εκεί δηλαδή όπου ξεκινάει το κάθε play). Έχει την ικανότητα να γκρεμίζει τις αντίπαλες γραμμές, φτάνοντας ως τον quarterback, αλλά ακόμα κι όταν δεν πετυχαίνει sack (δηλαδή να κατεβάσει τον quarterback στο έδαφος) συνήθως αλλοιώνει τον τρόπο που παίζει η αντίπαλι επίθεση.
Οι πάντες σχεδιάζουν τις τακτικές γύρω από τον Donald, και το πώς θα περιοριστεί η επίδρασή του. Ακόμα κι όταν δεν κάνει τίποτα, η παρουσία του είναι ανεκτίμητη. Εκεί κοντά του βρίσκεται κι ο έμπειρος Von Miller, ένας από τους ελάχιστους αμυντικούς παίχτες που έχουν καταφέρει να κερδίσουν βραβείο MVP σε Super Bowl τον 21ο αιώνα (το πήρε με τους Broncos του Peyton Manning).
Η γραμμή αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή για τους Bengals, που έτσι κι αλλιώς είναι κακοί στο να προστατεύουν τον quarterback. Το καλό νέο για τους Bengals είναι ότι ο Burrow ακόμα κι όταν τρώει το ένα sack μετά το άλλο, είναι ικανός να συνεχίσει σα να μη συμβαίνει τίποτα και να κερδίσει το παιχνίδι. Το κακό νέο είναι ότι ο Donald και η παρέα του μπορούν να τους καταπιούν ζωντανούς αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Το κλειδί για τον αγώνα, ίσως βρεθεί σε αυτό το σημείο του γηπέδου.
Ο προπονητής. Sean McVay, ο νεότερος προπονητής στην ιστορία του NFL όταν προσελήφθη από τους Rams πριν 5 χρόνια, κι ο νεότερος που θα έχει κατακτήσει ποτέ Super Bowl αν νικήσει απόψε η ομάδα του. Εξαιρετικός στον σχεδιασμό plays και στο να χρησιμοποιεί με διαφορετικό τρόπο τους παίχτες ακόμα και μες στα ίδια επιθετικά designs, κάνοντας κάθε επιθετική απόπειρα και μια ξεχωριστή περιπέτεια για την αντίπαλη άμυνα.
Στα 5 πρώτα του χρόνια ο McVay φτάνει για δεύτερη φορά στο Super Bowl, έχοντας κάνει πέρσι την τολμηρή κίνηση της μπλοκμπάστερ μεταγραφής του Stafford. Η πορεία της ομάδας τον δικαιώνει, όπως και το γεγονός ότι ένα σωρό ομάδες έχουν επιλέξει προπονητές-σωσίες του για να τις οδηγήσουν στο πρωτάθλημα. Δεν είναι χωρίς τις αδυναμίας του: Είναι κακός στην επιλογή challenges (όταν δηλαδή ζητά επανεξέταση κάποιας διαιτητικής απόφασης) κοστίζοντας στην ομάδα του κρίσιμα τάιμ άουτ, ενώ κάνει πολύ συχνά και ανόητα λάθη σε θέματα διαχείρισης του παιχνιδιού και του χρόνου. Συχνά, φοβάται περισσότερο από ό,τι πρέπει.
Μα το γεγονός παραμένει, πως είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα κεφάλαια του NFL των τελευταίων χρόνων. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει το βήμα παραπάνω, να συνοδεύσει δηλαδή όσα έχει ήδη πετύχει με μια κατάκτηση Super Bowl.
Η πόλη. Λος Άντζελες. Η πόλη που στο παρελθόν είχε τους Raiders και την ξεχωριστή κουλτούρα τους, για δεκαετίες δεν είχε τίποτα, και εσχάτως ύστερα από επιμονή της λίγκας, διαθέτει ξαφνικά δύο ομάδες. Τους Chargers, που δεν γεμίζουν καν το γήπεδο και κάθε φιλοξενούμενη ομάδα είναι σα να παίζει στην έδρα της, και τους Rams.
Είναι η δεύτερη φορά σε όλη την ιστορία του NFL που ομάδα παίζει Super Bowl στην έδρα της, μιας και η επιλογή του γηπέδου γίνεται χρόνια πριν. Η πρώτη φορά; Πέρσι. Όταν ο Brady κι οι Buccaneers κέρδισαν το Super Bowl στη Φλόριδα.
Το κυρίαρχο storyline. Είναι ειρωνικό ότι οι δύο ομάδες που συναντιούνται στο φετινό Super Bowl είναι τα δύο #4 της κατάταξης των δύο περιφερειών, μιας και οι δύο ομάδες δε θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο. Στην καρδιά της όλης αντίθεσης είναι η θέση τους σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές. Οι Bengals είπαμε, δεν υποτίθεται πως θα ήταν φέτος εδώ. Ό,τι κι αν γίνει, για την ομάδα του Σινσινάτι αυτή η εμφάνιση είναι μόνο νίκη.
Για τους Rams τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ομάδα που κουβαλά τη στάμπα του φαβορί εδώ και χρόνια, και που φέτος όρμηξε με χέρια και με πόδια στην διεκδίκηση, μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη. Πέρα από την μπλοκμπάστερ μεταγραφή α λα ΝΒΑ του Stafford, οι Rams πήραν έμπειρους βετεράνους στην άμυνα, άρπαξαν και τον Beckham στην επίθεση, ξόδεψαν στην πορεία ό,τι επιλογές στο draft είχαν και δεν είχαν, και γενικά τα πάντα στην τακτική τους εκπέμπουν την ιδέα μιας ομάδας που πιστεύει πως τώρα είναι η στιγμή της – και θα κάνει τα πάντα για μεγιστοποιήσει τις πιθανότητές της.
Άξιζαν να είναι φέτος στο Super Bowl; Πολύ. Δεν ήταν ποτέ η καλύτερη ομάδα, αλλά η φετινή χρονιά ήταν πολύ περίεργη – καμία ομάδα δεν έμοιαζε καλύτερη όλων για πάνω από 1-2 παιχνίδια. Αν με ρωτάγατε ποια είναι η καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή, δηλαδή αν έπαιζαν ένα τουρνουά όλοι με όλους ώστε να βγει πρωταθλητής α λα Πρέμιερ Λιγκ, θα διάλεγα τους Bills, που δεν έφτασαν καν στους τελικούς περιφέρειας. Είπαμε, περίεργη χρονιά.
Στην NFC το #1 seed είχαν οι Packers, που δεν σε κανένα σημείο της σεζόν δεν φάνηκαν τρομακτική ομάδα. Πράγματι, στο πρώτο τους παιχνίδι στα πλέι-οφ έχασαν από τους 49ers, σε ένα παιχνίδι που η επίθεση του Σαν Φρανσίσκο σκόραρε μόλις ένα field goal. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί οι Rams είχαν μεν το #4 αλλά ποτέ δε σταμάτησαν να μοιάζουν με ομάδα που μπορεί άνετα να κερδίσει τον οποιονδήποτε. Όπως και συνέβη – το όλο χτίσιμο της ομάδας ήταν ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά όλα δούλεψαν στην καλύτερη εκδοχή τους, μαξάροντας τις πιθανότητες τελικής επικράτησης. Αυτοί οι Rams ανήκουν 100% στο Super Bowl.
***
Μια μάχη μιας ομάδας για την οποία το μέλλον έφτασε νωρίς, απέναντι σε μια ομάδα που δημιουργεί ένα διαρκές παρόν. Στην καρδιά και των δύο, quarterbacks που ακολουθώντας διαφορετικές διαδρομές, και βρισκόμενοι σε διαφορετικά σημεία της καριέρας τους, είναι αμφότεροι άφοβοι με τον τρόπο τους, μπροστά σε κάθε απειλή.
Σημαντικό αυτό, γιατί απειλές θα υπάρξουν πολλές. Ποιος θα κερδίσει; Θα το μάθουμε σε λίγες ώρες, καθώς το 56ο Super Bowl ξεκινά στη 1.30 το βράδυ της Κυριακής 13 Φεβρουαρίου (προς Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου).
