Dele Alli: Ο εφήμερος έρωτας ενός «απόκληρου» με την μπάλα

«Ήθελα να τον πνίξω, ξεστόμισα διάφορα. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι απλώς ήταν ξεχωριστός. Στο δεύτερο παιχνίδι του έβαλε ένα καταπληκτικό γκολ εκτός περιοχής», θα πει αργότερα για τον χαρισματικό νεαρό ο Carl Robinson.

Το όνομα αυτού Dele Alli. Έτσι τον έμαθε ο κόσμος, ο ίδιος αποφάσισε το 2016 να κρατήσει μόνο το Dele στη φανέλα του, αποκόπτοντας κάθε σύνδεση με το επίθετο Alli. Ο Νιγηριανός πατέρας του εγκατέλειψε την Αγγλίδα μητέρα του μια εβδομάδα αφότου γεννήθηκε, φεύγοντας για τις ΗΠΑ. Η ανατροφή του κατέστη προβληματική, αφού η μητέρα του ήταν αλκοολική και έφερε στον κόσμο άλλα τρία παιδιά, όλα από διαφορετικούς πατεράδες. Όταν ήταν 9 χρόνων ο γαλαζοαίματος στη Νιγηρία πατέρας του τον πήρε μαζί του στο Λάγος, όπου φοίτησε σε διεθνές σχολείο. Στα 11 του όμως επέστρεψε στο Μίλτον Κέινς για να ζήσει ξανά με τη μητέρα του. Όχι για πολύ. Μετά την επάνοδο στην Αγγλία εντάχθηκε στα παιδικά τμήματα της ΜΚ Ντονς και το ποδόσφαιρο έγινε διέξοδός του.

Διαπιστώνοντας ωστόσο ότι τα προβλήματα της μητέρας του με το αλκοόλ δεν τον άφηναν να αφοσιωθεί σε αυτό, είδε με πολύ καλό μάτι την πρόταση της οικογένειας ενός συμπαίκτη του να τον πάρουν στο δικό τους σπίτι. Παρότι δεν υπήρξε ποτέ επίσημα υιοθεσία, η νέα οικογένεια του Dele, οι Alan και Sally Hickford περιγράφονται έως και σήμερα από αυτόν ως «θετοί γονείς μου».

Ταχύτατη εξέλιξη

Τη σεζόν 2013-14 ο νεαρός γίνεται βασικός στην Α’ Αγγλίας με τη φανέλα της MK. Σε ηλικία 17 ετών και 11 μηνών σκοράρει το πρώτο χατ-τρικ του και τον Αύγουστο του 2014 παίζει, ως κεντρικός χαφ, όλο το 90λεπτο στο ιστορικό 4-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το κύπελλο. Γράφτηκε τότε ότι στις εξέδρες ήταν για χάρη του σκάουτερ από πολλά αγγλικά και μη club, συμπεριλαμβανομένων των Λίβερπουλ και Μπάγερν. Εκείνη όμως που κινήθηκε πιο γρήγορα και αποφασιστικά απ’ όλες ήταν η Τότεναμ. Ο Dele είναι στα 18 του ο MVP της MK Ντονς τη σεζόν 2014-15, με 16 γκολ και 9 ασίστ. Στα μέσα εκείνης της χρονιάς οι Spurs τον κάνουν δικό τους αντί 5 εκατ. λιρών και τον αφήνουν για το υπόλοιπο της ως δανεικό στην ομάδα που τον ανέδειξε.

Στο πρόσωπο του Mauricio Pochettino ο Dele βρίσκει τον μέντορα που χρειαζόταν για να απογειωθεί και στο ανώτερο επίπεδο. Παίρνει πολύ γρήγορα φανέλα βασικού στην Τότεναμ και η ανέλιξη του είναι ταχύτατη. Αρχικά χρησιμοποιείται ως κεντρικός μέσος, αλλά γρήγορα του παραχωρείται όση ελευθερία χρειάζεται για να ξεδιπλώσει κάθε πτυχή του φαινομενικά αστείρευτου ταλέντου του. Το κοινό πληρώνει πια εισιτήριο για να δει κυρίως αυτόν, καθώς μαγεύει με τις εμπνεύσεις και την τεχνική κατάρτιση του.

Μετά από μόλις 18 συμμετοχές πρωταθλήματος, η Τότεναμ τον καλεί για πρόωρη επέκταση συμβολαίου (έως το 2021). Είναι Γενάρης του 2016 και λίγες ημέρες αργότερα ο Dele πετυχαίνει ένα από τα πιο δύσκολα και εντυπωσιακά γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Είναι εκείνο το ασύλληπτο βολέ στην κίνηση κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας, αφού πρώτα έχει ξεφορτωθεί τον αντίπαλο του με ένα απίθανο σομπρέρο.

Δευτεραθλητής Ευρώπης και τρίτος Deyter

Και τις δύο πρώτες σεζόν του στην Τότεναμ παίρνει το βραβείο του καλύτερου νέου παίκτη στην Premier League, έχοντας αθροιστικά 28 γκολ και 18 ασίστ! Ο ρόλος του στο γήπεδο είναι ένας: να κάνει ό,τι κρίνει σκόπιμο για να εκθέσει ξανά την αντίπαλη άμυνα. «Όταν είναι έξω από την περιοχή, παίζει σαν μέσος. Όταν είναι μέσα σε αυτή, σαν επιθετικός», θα πει ο Pochettino, που λειτουργεί ως εγγυητής παραμονής του wonderkid στο ανώτερο επίπεδο.

Ο Dele εξελίσσεται, μπροστά από τον Harry Kane, στον πιο ισχυρό κρίκο της κορυφαίας Τότεναμ στη σύγχρονη εποχή. Ένα δικό του ευφυές τσίμπημα της μπάλας γίνεται ασίστ στον Lucas Moura για την τρομερή ανατροπή στην έδρα του Άγιαξ (στο 96’) και την πρόκριση στον τελικό του Champions League. Έχει γίνει ήδη αναντικατάστατος και στην Εθνική Αγγλίας, φτάνοντας ένα βήμα από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018. Σκόραρε στο 2-0 επί της Σουηδίας στα προημιτελικά, ενώ συνεχίζει βασικός έως την τελική φάση του Nations League το Σεπτέμβριο του 2019. Τέτοιο ταλέντο η Αγγλία έχει να βγάλει από την εποχή του Paul Gascoigne και ας προέκυψε ενδιάμεσα η μεγάλη Γιουνάιτεντ του Φέργκι.

Η αρχή της κατηφόρας

Έξι μήνες μετά τον τελικό του Champions League ο Mauricio Pochettino απολύεται, με την Τότεναμ να βρίσκεται στην 14η θέση της Πρέμιερ Λιγκ. Ο Dele έχει χάσει το ξεκίνημα της σεζόν λόγω τραυματισμού και λίγο μετά την επάνοδο του αναλαμβάνει το τιμόνι ο Jose Mourinho. Ξεκινάει καλά με τον Πορτογάλο, στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του στον πάγκο «γράφει» τρία γκολ και ισάριθμες ασίστ. O Mourinho λέει ότι «ο Dele δεν είναι μέσος» και τον τοποθετεί στο γήπεδο λίγο πίσω από τον Harry Kane, η καινοτομία όμως δεν θα αποδώσει σε βάθος χρόνου. Όπως δεν θα αποδώσει γενικώς η συνύπαρξη Jose-Dele, με τη σεζόν εκείνη να είναι η τελευταία για τον παίκτη σε υψηλό επίπεδο.

Το καλοκαίρι του ’20 αποτελεί το turning point στην καριέρα του. Το τι συνέβη τότε και ξεκίνησε ο κατήφορος δίχως φρένα πιθανότατα το ξέρει μόνο ο ίδιος. Από την προετοιμασία κιόλας δείχνει πνευματικά και αγωνιστικά πολύ κάτω από τα στάνταρ του. Έχει χάσει την όρεξη, το ενδιαφέρον του; Και αν ναι γιατί; Ήταν η ραγδαία μυθοποίηση του, η ξαφνική και άκρατη δημοσιότητα, τα ηγεμονικά συμβόλαια που υπέγραφε από τη μία μέρα στην άλλη;

Ή μήπως η αποχώρηση του Pochettino και η στέρηση του ιδανικού περιβάλλοντος που είχε χτίσει αυτός για να προστατεύσει τον ευάλωτο – όπως αποδείχτηκε – χαρακτήρα του Dele; Ό,τι και συνέβη ήταν τόσο δραστικό που ο παίκτης εξαφανίστηκε από την 11αδα της Τότεναμ. Τη σεζόν 2020-21 έπαιζε βασικός μόνο στο Europa League, ενώ στο πρωτάθλημα μόνο σε έξι από τις μόλις 15 συνολικά συμμετοχές του!

«Ο χρόνος πετάει, περνάει στο πι και φι. Δεν περιμένω να είσαι ο καλύτερος παίκτης σε κάθε ματς, ούτε να σκοράρεις σε κάθε ματς. Απλώς θέλω να σου πω ότι πιστεύω πως θα το μετανιώσεις. Εσύ θα πρέπει να απαιτείς περισσότερο από τον εαυτό σου. Όχι εγώ, ούτε κανένας άλλος. Εσύ. Εσύ θα το μετανιώσεις μια μέρα, αν δεν καταφέρεις να φτάσεις όσο ψηλά πραγματικά μπορείς».

Ο Mourinho κάνει την προσπάθειά του, τα λέει και δημόσια, αλλά ο Dele κοιτάζει πια μόνο πίσω. Όσο λιγότερο σημαντικός νιώθει, τόσο περισσότερο χάνει την αυτοπεποίθηση και την αφοσίωσή του. Δεν εμπνέεται, δεν δουλεύει, βυθίζεται.

Δεν βοήθησαν Λίβερπουλ και Κωνσταντινούπολη

Ούτε οι Nuno Espirito, Antonio Conte, που περνούν από τον πάγκο τη σεζόν 2021-22 έχουν τον τρόπο να τον αφυπνίσουν. Ο Dele παίζει βασικός στα έξι πρώτα παιχνίδια στη σεζόν και έκτοτε μόνο σε δύο. Σε εννιά μένει στον πάγκο, σε ένα δεν είναι καν στην αποστολή. O Conte δεν τον υπολογίζει καθόλου και ψάχνεται να τον ξεφορτωθεί. Τον Γενάρη του ’22 ο άρτι αφιχθείς στην Έβερτον Frank Lampard εισηγείται την απόκτηση του. Ο σύλλογος του Λίβερπουλ φαντάζει στα χαρτιά ως μια πολύ καλή διέξοδος. Η πίεση για το αποτέλεσμα όμως εκεί είναι μεγάλη, η ομάδα κινδυνεύει με υποβιβασμό και ο Alli δεν παίρνει την πίστωση χρόνου, που ίσως θα προσδοκούσε. Είναι κι εκεί ανεπαρκής, μεταξύ πάγκου και αλλαγής. Ο Lampard γίνεται άλλος ένας προπονητής που χάνει την πίστη του σε αυτόν και τον Αύγουστο του ’22 τον στέλνει δανεικό στην Μπεσίκτας.

Ούτε στο τόσο λιγότερο ποιοτικά τουρκικό πρωτάθλημα μπορεί ο Dele να δείξει, έστω σποραδικά, γιατί έως και 4 χρόνια πριν ο Gareth Southgate ξεκινούσε από αυτόν την ενδεκάδα της Εθνικής Αγγλίας. Έχει περιοριστεί σε μόλις 13 συμμετοχές και δύο γκολ, ενώ από τις αρχές του ’23 κι έπειτα βαρύνεται και με πειθαρχικά παραπτώματα. «Κατώτερος των προσδοκιών», είναι η ετυμηγορία του κόουτς της Μπεσίκτας, Şenol Güneş, που από τα μέσα Μαρτίου τον έθεσε εκτός ομάδας έως τέλους της σεζόν. Και φυσικά δεν πρόκειται να κάνει χρήση της ρήτρας απόκτησης του αντί 8 εκατ. λιρών. Έχει ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο με την Έβερτον, αλλά στην κατάσταση που βρίσκεται, η Πρέμιερ Λιγκ φαντάζει πολυτέλεια.

Διάολε είναι μόνο 27, σε ηλικία δηλαδή που άλλοι μόλις τότε ξεκινούν να καθιερώνονται στο ανώτερο επίπεδο. Στην πραγματικότητα όμως, τίποτε, εκτός από τον χρόνο δεν μοιάζει να είναι σύμμαχός του. Για έναν χαρακτήρα με αυτή την παιδική ηλικία που στερήθηκε τόσο το μητρικό όσο και το πατρικό πρότυπο και πιθανότατα κουβαλά ακόμα ως ψυχικά τραύματα την «ιδιότητα» του εγκαταλελειμμένου και ανεπιθύμητου από τους βιολογικούς γονείς του, το restart και η ανάκτηση αυτοπεποίθησης μπορεί να είναι πολύ πιο απαιτητική διαδικασία απ’ ότι για τη συντριπτική πλειονότητα.

Ωστόσο, ακόμα και αν είναι ξεγραμμένος, όπως σπεύδουν να προδικάσουν τα αγγλικά Μ.Μ.Ε., ακόμα και αν είδαμε όσα είχαμε να δούμε απ’ αυτόν, τίποτε δεν μπορεί να του στερήσει τη φήμη για όσα εκπληκτικά έκανε επί μία τετραετία. Αλλά και την ηθική ικανοποίηση ότι από «απόκληρος» μιας εφήμερης σχέσης και χωρίς την παραμικρή οικογενειακή υποστήριξη κατάφερε να παίξει σε τελικό Champions League και να «αγγίξει» έναν αντίστοιχο Μουντιάλ.

Για αλλόκοτες ιστορίες στοιχήματος, ψαγμένα προγνωστικά στοιχήματος, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.