Δύο Έλληνες γύρισαν και τα 20 γήπεδα της Premier League μέσα σε 24 ώρες
- 12 ΔΕΚ 2023
Ο Θοδωρής Παπαδάκης και ο Πάνος Χαρτοκόλλης ήταν συμμαθητές στο Δημοτικό και από όταν βρέθηκαν μαζί στο Λύκειο, στη Νίκαια, έγιναν κολλητοί. Από τότε μέχρι σήμερα, πολλά άλλαξαν, όχι όμως και η αγάπη τους για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Στα 31 τους παραμένουν αγαπημένοι φίλοι, παρόλο που ο πρώτος εργάζεται στα ναυτιλιακά σε εταιρεία του Λονδίνου και ο δεύτερος μένει στην Αθήνα και δουλεύει σε εταιρεία επιτραπέζιων παιχνιδιών.
Γνώστες των μικρών κατηγοριών της Αγγλίας, όσο λίγοι, έχουν δημιουργήσει τη σελίδα The Pub Tales, ταξιδεύουν στα γήπεδα του Νησιού και δημοσιεύουν τις πιο απίθανες ιστορίες κάθε εβδομάδα.
Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει και σειρά με podcast/vidcast και έχουν καθιερώσει τα Matchdays, τις επισκέψεις τους στα γήπεδα της Αγγλίας, ενώ κάθε εβδομάδα μοιράζουν και την «μπύρα» της αγωνιστικής σε όποιον παίκτη ξεχωρίσει. Στα τέλη του Νοεμβρίου όμως, 5 χρόνια μετά τη δημιουργία της σελίδας τους, έβαλαν μπροστά το πιο ενδιαφέρον πρότζεκτ τους.
Πήραν απόφαση να γυρίσουν όλα τα γήπεδα της φετινής Premier League μέσα σε 24 ώρες, ξεκινώντας από το Μπόρνμουθ και καταλήγοντας στο Νιουκάστλ, στο βόρειο άκρο της Αγγλίας. Για να τα καταφέρουν, χρειάστηκε να ξενυχτήσουν πάνω στο τιμόνι και να οργανώσουν ένα καλά δομημένο πλάνο ούτως ώστε να αποφύγουν την κίνηση του Λονδίνου.
Για το αποτέλεσμα της ιδέας τους, μας ενημέρωναν από τη σελίδα στο Instagram, ενώ τις εμπειρίες τους από την τρέλα τους κατέγραψαν και σε βίντεο, το οποίο έχει ανέβει στο YouTube.
Αφού λοιπόν είδαμε με μία ανάσα τα όσα πέρασαν οι δύο φίλοι στο δρόμο για το Νιούκαστλ, μιλήσαμε με τον Θοδωρή Παπαδάκη για μια πιο ψύχραιμη ανάλυση των όσων έζησαν στα 1.104 χιλιόμετρα του 24ωρου οδοιπορικού τους.
Πότε σας γεννήθηκε η ιδέα για να γυρίσετε όλα τα γήπεδα της Premier League; Υπήρχε κάποια αφορμή;
Πριν από περίπου 2-3 χρόνια το συγκεκριμένο challenge είχε παίξει στο αγγλικό YouTube και θυμάμαι να λέω στον Παναγιώτη ότι θα ήταν τέλειο να το προσπαθήσουμε. Επειδή όμως πρόκειται για ένα ακριβό πρότζεκτ, το είχαμε βάλει στον «πάγο». Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ενώ κάναμε μπάνιο στην Ελλάδα και βγάζαμε το πλάνο των ενεργειών μας για τη φετινή σεζόν, η ιδέα επανήλθε και αποφασίσαμε να το βάλουμε μπροστά.
To πρόγραμμα με ποιο κριτήριο το οργανώσατε;
Με όλες τις δυσκολίες που έχουμε, ο προγραμματισμός ήταν αρκετά δύσκολος και μας πήρε μήνες. Πέρα από το πλάνο εντός Αγγλίας, χρειαζόμασταν και ένα πλάνο για εκτός. Ο Παναγιώτης ζει στην Ελλάδα, οπότε έπρεπε να βρούμε μέρες και να συνδυάσουμε τις άδειες, ενώ χρειαζόμασταν και τρίτο άτομο για την κάμερα που να έχει την ίδια τρέλα με εμάς και βρήκαμε τον αδερφό μου.
Εντός Αγγλίας είχαμε σκεφτεί ότι είναι σημαντικό να πετύχουμε το Λονδίνο βράδυ ώστε να αποφύγουμε την κίνηση της πρωτεύουσας. Δεύτερος στόχος ήταν να πετύχουμε και το Μάντσεστερ σε ώρες που να μη γίνεται χαμός. Εντέλει φτάσαμε στις δύο το μεσημέρι, όπου είχε μεν κίνηση, αλλά ήταν αποδεκτή. Κάπως έτσι βγήκε το πρόγραμμα. Καταλήξαμε να ξεκινήσουμε από τη νότια Αγγλία και το Μπόρνμουθ στις 8 το απόγευμα, για να φτάσουμε στο Λονδίνο γύρω στις 12.
Ακόμη, ήταν σημαντικό να μην κάνουμε το τουρ Σαββατοκύριακο που έχει αγώνες, γιατί θα συναντούσαμε επιπλέον κίνηση κοντά στα γήπεδα και αποφασίσαμε να το κάνουμε Πέμπτη προς Παρασκευή γιατί την Παρασκευή ο περισσότερος κόσμος στην Αγγλία δουλεύει τηλεργασία και η κίνηση είναι μειωμένη. Επίσης φέτος, ήμασταν αρκετά τυχεροί γιατί δεν αγωνίζεται η Νόριτς στην Premier League, ούτε φυσικά κάποια ομάδα από την Ουαλία.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή του ταξιδιού σας;
Tο πιο δύσκολο σημείο ήταν η διαδρομή από το Μπέρνλι μέχρι το Νιούκαστλ. Ήμασταν 21 ώρες στον δρόμο, άυπνοι, πεινούσαμε και η κούραση όλου του ταξιδιού είχε συσσωρευτεί. Παράλληλα, η διαδρομή αυτή γίνεται μέσω ενός περιφερειακού δρόμου, ο οποίος δεν είχε καν φώτα, ενώ πετύχαμε και ένα ατύχημα που μας καθυστέρησε.
Πες μας την πιο χαρακτηριστική «ιστορία για pub» που θα έχετε μετά από αυτήν την εκδρομή.
Με διαφορά αυτή που αποκομίσαμε στο Μπέρνλι. Φτάσαμε στο γήπεδο, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, κάναμε το βίντεο και μας σταμάτησε μια ευγενική κυρία από τη ρεσεψιόν γιατί της κάναμε εντύπωση. Το Μπέρνλι είναι μια περιοχή που βλέπεις μόνο Άγγλους γενικά, οπότε μας ρώτησε από πού είμαστε. Εμείς της είπαμε τότε ότι είμαστε Έλληνες φίλοι της Μπέρνλι, το οποίο είναι βεβαίως ένα μικρό ψεματάκι, καθώς εγώ υποστηρίζω την Μπρέντφορντ και ο Παναγιώτης τη Λίβερπουλ. Η έκπληξή της ήταν μεγάλη και μας ρώτησε αν θέλαμε να μας ανοίξει το γήπεδο για να το δούμε από μέσα. Μας πήγε στο Director’s Box, εκεί που κάθεται η διοίκηση της ομάδας και είχαμε την ευκαιρία να δούμε το Turf Moor από μέσα και να γυρίσουμε ένα κομμάτι του βίντεο εκεί. Στο τέλος μας έδωσε και παλιά προγράμματα αγώνων και μας δημιούργησε την πιο όμορφη στιγμή στο τουρ μας.
Από bloopers πώς πήγατε;
Από bloopers άλλο τίποτα, όμως το πιο βαρβάτο έγινε στο Old Trafford. Εκεί, ήρθε ένας σεκιουριτάς και μας ζήτησε άδεια για να τραβήξουμε βίντεο, καθώς η ιδιοκτησία δεν το επιτρέπει όπως έλεγε. Εμείς βέβαια δεν μασήσαμε και ξεκινήσαμε διάλογο μαζί του, αφού δεν ήμασταν μέσα στο γήπεδο και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τον λόγο που δεν μας άφηνε στον υπαίθριο χώρο να τραβήξουμε. Τον ρωτήσαμε αν φοβάται μήπως πούμε τίποτα κακό για τους Glazers και αν τον έχουν βάλει αυτοί να μας κόψει, προφανώς για να αστειευτούμε, αλλά τελικά δεν μας άφησε με τίποτα και μας έστειλε 40 μέτρα πιο μακριά για να κάνουμε το κομμάτι μας.
Και κάτι καθαρά υποκειμενικό. Ποιο ήταν το καλύτερο γήπεδο που επισκεφθήκατε;
Αυτό είναι όντως δύσκολο όταν έχεις δει πρόσφατα και τα 20. Για τον Παναγιώτη που ήθελε να πάει από μικρός στο Anfield της Λίβερπουλ και είναι συναισθηματικά δεμένος με την ομάδα, η απάντηση ήταν πιο εύκολη. Εγώ εντυπωσιάστηκα περισσότερο με το St. James Park της Νιουκάστλ και όχι γιατί ήταν «η Γη της Επαγγελίας» αφού ήταν ο τελευταίος μας προορισμός. Είναι επιβλητικό γήπεδο τόσο μέσα, όσο και απ’ έξω, όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι συνήθως αυτά τα γήπεδα είναι έξω από την πόλη, αλλά αυτό βρίσκεται στο κέντρο του αστικού ιστού. Αυτό είναι ένα δείγμα και του πόσο συνδεδεμένη είναι η Νιουκάστλ με την κοινότητα της πόλης και γι’ αυτό το ξεχωρίζω.
Θα το ξανακάνατε;
Με τα χίλια! Ήταν μία από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής και παρά την κούραση, εκείνη την ώρα η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη και δεν καταλαβαίναμε και πολλά. Ωστόσο, κάποια πράγματα καλό είναι να τα κάνεις μία φορά και μετά να προχωράς, οπότε εμείς σκεφτόμαστε πια τα επόμενα πρότζεκτ, παρόμοια και μη.
