Giorgio Chiellini: Η ιερή υποχρέωση του να μετατρέπεις την άμυνα σε τέχνη

Τα 120 λεπτά αγώνα στον πρώτο ημιτελικό του Euro 2020 μεταξύ Ισπανίας και Ιταλίας δεν έχουν αναδείξει νικητή. Οι αρχηγοί των δύο ομάδων, Jordi Alba και Chiellini, βρέθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο για το στρίψιμο του κέρματος λίγο πριν την έναρξη της διαδικασίας των πέναλτι. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν ακριβώς όπως θα περιμέναμε κατά τη διάρκεια αυτής της τυπικής διαδικασίας.

Ο δεύτερος σαν να μην ήταν σε ημιτελικό μεγάλης διοργάνωσης αλλά σε κάποιον αγώνα επίδειξης, γελούσε, αγκάλιαζε και πείραζε τον Alba που επέλεγε να μένει σοβαρός καθ’όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Αυτές οι κινήσεις ταυτόχρονα με την απροθυμία του Alba να ακολουθήσει σε αυτό το κλίμα, αντιμετωπίστηκαν από πολλούς ως bullying ή έστω ως τραβηγμένη περίπτωση mind game. Ο ίδιος ο Chiellini έσπευσε να απορρίψει αυτή την κατηγορία.

«Πάντα χαμογελάω αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω το μέγιστο βαθμό σεβασμού για τους αντιπάλους μου. Θα τους αγκαλιάσω, θα τους χαμογελάσω ή θα γελάσω αλλά αυτό είναι κάτι που πάντα έκανα», δήλωνε σε δημοσιογράφους. Όπως εξήγησε αργότερα, «ρουφάω κάθε σταγόνα από αυτά τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου». Όλα πολύ όμορφα, πολύ συγκινητικά αλλά δεν ξέρω αν πείθουν ότι είναι πλήρως ειλικρινή. Μιλάμε για τον Chiellini. Ήταν fair play οι κίνησεις του; Μάλλον όχι. Μπορεί να του προσάψει κάτι κανείς που τις έκανε; Eπίσης όχι. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι η παραπάνω σκηνή, συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό την καριέρα του.

Μια καριέρα που πλέον ανήκει στο παρελθόν, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος με ένα συγκινητικό βίντεο που ανέβασε.

«Ήσουν το πιο όμορφο και έντονο ταξίδι της ζωής μου», έγραψε απευθυνόμενος στο ποδόσφαιρο, για να προσθέσει: «Ήσουν τα πάντα για μένα. Μαζί σου έκανα μία μοναδική και αξέχαστη διαδρομή. Τώρα όμως είναι η στιγμή να ανοίξω νέα κεφάλαια και να γράψω άλλες σημαντικές και ενθουσιώδεις σελίδες».

Από τον παράδεισο στην κόλαση και πάλι στον παράδεισο

Η καριέρα του Chiellini εκτός από Εθνική Ιταλίας έχει φυσικά και Juventus. Στην ομάδα με την οποία τελικά έμελλε να συνδεθεί, όλα ξεκίνησαν ως ένα όνειρο που εξελίχθηκε γρήγορα σε εφιάλτη. Η Juventus κατακτά το 29ο πρωτάθλημα της ιστορίας της αλλά τελικά το χάνει και υποβιβάζεται στη Serie B εξαιτίας του διαβόητου σκανδάλου Calciopoli. Στην πρώτη χρονιά του σε πολύ υψηλό επίπεδο, ο Chiellini παίρνει το πρωτάθλημα και λίγους μήνες μετά καταλήγει να είναι ο center back σε μία ομάδα της β’ κατηγορίας της Ιταλίας. Παρά το σοκ, επιλέγει να παραμείνει όπως και πολλοί ακόμα εκείνης της φουρνιάς.

Mετά από μία χρονιά η Juventus επιστρέφει στη Serie A και μάλιστα εκείνος είναι μεταξύ των σκόρερ στο παιχνίδι που σηματοδοτεί και μαθηματικά την επιστροφή της ομάδας στην πρώτη κατηγορία. Έχοντας περάσει όλα τα δύσκολα, ο Chiellini μπορεί να δρέψει τους καρπούς της πίστης του σε μία από τις δυσκολότερες και πιο ντροπιαστικές στιγμές στην ιστορία της ομάδας. Κερδίζει 9 πρωταθλήματα σερί και είναι βασικό μέλος στην παντοκρατορία της Μεγάλης Κυρίας από τη στιγμή που εκείνη επέστρεψε.

Αυτό που του έλειπε

Ο Chiellini τα πήγαινε φανταστικά εντός των τειχών της Ιταλίας. Δεν είχε κερδίσει όμως μέχρι χθες κανέναν μεγάλο ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο τίτλο σε διασυλλογικό ή σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Για την ακρίβεια έχει μερικές πολύ επώδυνες εμπειρίες. To 2015 η Juventus αντιμετωπίζει στον μεγάλο τελικό την Barcelona. Λίγες μέρες πριν το ματς, τραυματίζεται και παρακολουθεί από το πάγκο την ομάδα του να χάνει με 3-1. Δεν περνάει πολύς καιρός. Η Juventus επιστρέφει το 2017 και παίζει πάλι με ισπανική ομάδα, τη Real. Αυτή τη φορά είναι βασικός αλλά η ομάδα του συντρίβεται με 4-1.

Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ο Chiellini δεν πρόλαβε να είναι στην ομάδα που σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006. Το 2012 είχε φτάσει πάντως στον τελική ομάδα και βρήκε και πάλι απέναντί του Ισπανούς. Η Ιταλία συντρίβεται και πάλι με 4-0. Ο Chiellini, που έπαιζε ως αριστερό μπακ δίπλα στον Bonucci, είχε αποχωρήσει ήδη από το 21′ λόγω ενός τραυματισμού. Ο ίδιος είχε βρεθεί εξάλλου και στην ομάδα της Ιταλίας που το 2017 έφτασε σε μία ιστορική αποτυχία και χάνοντας από τη Σουηδία απέτυχε να προκριθεί στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια. Τo Euro 2020 ήταν ουσιαστικά η τελευταία του ευκαιρία.

Οι δύο φάσεις που έκριναν τον τελικό

Η Ιταλία έπαιξε σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά σπουδαίο ποδόσφαιρο. Στο τελευταίο μέρος του όμως χρειάστηκε να επιστρατεύσει και λίγο από Chiellini. Πρώτα από όλα στο γκολ της ισοφάρισης. Μία φάση όπου διάφοροι πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, o Chiellini πετάει κάτω τον αντίπαλό του και πριν καν πέσει σηκώνει τα χέρια του για να ζητήσει πέναλτι με κίνδυνο να σπάσει τα δόντια του κατά την πτώση, κάποιος από πίσω παίρνει κεφαλιά με κάποιον τρόπο και ο Bonucci κάνει πλασέ με το καλάμι τη στιγμή που 3-4 συμπαίκτες του είναι ξαπλωμένοι στο γρασίδι και ψάχνουν πού πήγε η μπάλα. Και δεν είναι μόνο αυτό.

Η Ιταλία έχει πολύ καλή κατοχή από τη στιγμή που ισοφάρισε και μετά. Σε μία πολύ κρίσιμη φάση του αγώνα ο Chiellini κάνει ένα σοβαρό λάθος. Παράλογο για την εμπειρία του, λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι έπαιζε σε φουλ ρυθμό στα 37 του χρόνια. Ο κατά σχεδόν δύο δεκαετίες μικρότερος του είναι έτοιμος να το εκμεταλλευτεί και να διανύσει στρέμματα ανοιχτού γηπέδου χωρίς φυσικά ούτε ο Chiellini ούτε ο Bonucci να έχουν οποιαδήποτε ελπίδα να τον προλάβουν. Ο πρώτος κάνει τότε το μόνο που μπορούσε.

Τον αρπάζει σαν σεκιουριτάς σε live σε μία κίνηση που παίζει με τα όρια της ηθικής, τον πετάει κάτω και παίρνει την κίτρινη κάρτα. Ο νεαρός θα μπορούσε να γίνει εθνικός ήρωας. Λίγα λεπτά μετά έκλαιγε για το χαμένο πέναλτι. Ήταν ηθικό αυτό που έκανε ο Chiellini; Πιθανώς και όχι. Μπορεί να του προσάψει κανείς κάτι που επέλεξε να το κάνει; Επίσης όχι.

Ιδίως από τη στιγμή που τελικά εκείνος έπαιρνε και σήκωνε στον ουρανό του Λονδίνου ως αρχηγός της Ιταλίας την κούπα. Χαμογελαστός και αυτή τη φορά, θύμισε σε όλους ότι, παρά την επιστήμη, την εξειδίκευση και τις τεράστιες ομάδες ειδικών και αναλυτών, καμία φορά, για να φτάσεις στην κορυφή, χρειάζεται και λίγο να θυμηθείς την αλάνα. Να παίξεις με τα όρια του ηθικού βρίσκοντας παράθυρα στους κανονισμούς. Να είσαι δηλαδή και λίγο Giorgio Chiellini.

Μετά από την κατάκτηση αυτού του τροπαίου και δύο γεμάτες σεζόν σε Φιορεντίνα και Λος Άντζελες, ο 39χρονος αποφάσισε ότι πια τα έχει ζήσει όλα και έβαλε τέλος στο πιο όμορφο ταξίδι του, το οποίο περιελάμβανε στιγμές που πλέον μπορούν να ονομαστούν ως αυθεντικές στιγμές Giorgio Chiellini.

Το κείμενο γράφτηκε αρχικά από τον Νίκο Σταματίνη στις 12 Ιουλίου του 2021 και επεξεργάστηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 2023 με αφορμή την απόσυρσή του από τα γήπεδα.