Η μέρα που φοβάσαι την ‘οκτάρα’

Πώς νιώθεις όταν ξέρεις ότι πας να παίξεις ένα χαμένο ματς; Μα, στο ποδόσφαιρο, όλα γίνονται, έτσι δεν λένε; Έτσι είναι. Μα συνήθως, γίνονται τα αναμενόμενα. Υπάρχουν πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού που προσδοκούν σε κάτι φοβερό -καταπληκτικό- ιστορικό απόψε στο ‘Καμπ Νόου’; Μάλλον όχι. Ακόμη και οι πιο φανατικοί και υπεραισιόδοξοι, ακόμη κι όσοι έχουν ως οδηγό το 2-0 στο Τορίνο από τη Γιουβέντους πριν από λίγες μέρες, ελπίζουν μόνο για ένα: “μην φάμε πολλά”.

Δεν είναι μόνο η Mπαρτσελόνα. Ο ποδοσφαιρικός όγκος της, το γήπεδο – ‘κατηφόρα’, η επιβλητική νίκη της επί της Γιουβέντους στην πρώτη αγωνιστική του Τσάμπιονς Λιγκ, το 7/7 μέχρι το τελευταίο 1-1 εναντίον της Ατλέτικο του Σιμέονε, ο Μέσι και ο Σουάρες, ο Ινιέστα και ο… ποιος άλλος; Ποιος; Ουδείς! Ναι, ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν έχει το καλύτερο ‘Μπαρτσελόνα’ υλικό των τελευταίων ετών. Ποιος Ράκιτιτς συγκριτικά με τον Τσάβι; Ποιος Ντεουλοφέου μπροστά στον Νεϊμάρ; Ποιος Σεμέδο αν τον βάλεις δίπλα στον Ντάνι Άλβες; Τραυματίστηκε και ο Τζόρντι Άλμπα, ένα πρόβλημα λιγότερο για τον Τάκη Λεμονή, που χθες έσταξε μέλι για τον ‘Τσινγκούρι’. Όλα αυτά δεν ‘κονταίνουν’ την Μπάρτσα, αλίμονο! Μα κι αυτός ο Ολυμπιακός, δεν σου δίνει…αχτίδα φωτός.

“Φάγαμε τρία από τον Πανιώνιο, σκέψου πόσα θα φάμε εκεί μέσα”: ο γκρινιάρης. “Σταθήκαμε καλά με τη Γιουβέντους, μην τον φοβάσαι τον Λεμονή σε τέτοια ματς”: ο ρεαλιστής. “Θα τους πει ο Ερνέστο έναν καλό λόγο, δεν θα ξεφτιλιστούμε”: ο συναισθηματικός. Ελα, όμως, που ο Ερνέστο έχει μπροστά του την ουραγό Μάλαγα και ένα ‘κυπελλάκι’ με τη Μούρθια και θα κάνει εκεί το rotation. Ανεξάρτητα από τι θα κάνει το ‘Μυρμήγκι’ που χθες είπε ότι ανησυχεί για τις αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού (και καλά κάνει, διότι προφανώς έχει παρακολουθήσει το ματς του πρωταθλητή στο Τορίνο), η φάση απόψε για τον Ολυμπιακό στο ‘Καμπ Νόου’ είναι μία: να φανεί ποδοσφαιρικά αξιοπρεπής.

Ναι, ο φόβος υπάρχει σε πολλούς. Είναι ο φόβος που νιώθεις όταν έχεις παρακολουθήσει αυτή την ομάδα (ναι, με τον Νεϊμάρ MVP) να σμπαραλιάζει πέρυσι με τη βοήθεια της διαιτησίας το 4-0 της Παρί Σεν Ζερμέν: ω τι τρόμος! Έξι στην Παρί, πόσα στον Ολυμπιακό; Εμ, δεν πάει έτσι… Ή μήπως πάει;

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τον Ρόνι

Πέρασαν 12 χρόνια από το πρώτο γκολ του 18χρονου Λιονέλ Μέσι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν 2 Νοεμβρίου 2005. Τέταρτη αγωνιστική των ομίλων. Barcelona – Panathinaikos. Η βραδιά του τρόμου για 8 γκολ! Με 4-0 (αντί 6-0) στο 44′, τι να σκεφτείς για το δεύτερο ημίχρονο; Η Barcelona του Ροναλντίνιο ήταν εκείνη. Όχι του Μέσι με τα σπυράκια της ακμής και την εφηβική χαιτούλα. Η Barcelona του Ρόνι και του Ετό, του Ράικαρντ και του Τεν Κάτε. Του Πουγιόλ, του Τσάβι και του Ινιέστα. Ναι, εκείνη που τελικά τη σήκωσε την κούπα στον τελικό με την Άρσεναλ του Ανρί. Με MVP τον Χένρικ Λάρσον στον τελικό, αφού είχε αποκλείσει την Τσέλσι του Μουρίνιο, την Μπενφίκα και τη Μίλαν του Καρλίτο με ‘Σέβα’ – Κακά – Πίρλο, με Νέστα – Ζέεντορφ – Γκατούζο. Η Barcelona που δυο εβδομάδες πριν είχε εμφανιστεί στο ΟΑΚΑ με τη φωσφοριζέ ‘κίτρινη του τροχονόμου’ εμφάνιση στο 0-0 που έμεινε στην ιστορία ως το ματς που “ο Βύντρα έσβησε τον Ροναλντίνιο”. Υπερβολές…

Ο Παναθηναϊκός του Μαλεζάνι ταξίδευε στη Βαρκελώνη με 4 πόντους στο τσεπάκι του από τη νίκη επί της Βέρντερ Βρέμης και την ισοπαλία με την Μπάρτσα μετά τη σφαλιάρα από το χατ -τρικ του Ιακουίντα στο Ούντινε, στην πρώτη αγωνιστική: μια χαρά συγκομιδή. Θα έπαιζε την πρόκριση στα δύο τελευταία ματς. Με την Ουντινέζε στο ΟΑΚΑ και με τη Βέρντερ στη Γερμανία.

Εκείνο το πρωινό, ο Νίκος Ασημακόπουλος με ρώτησε στον αέρα της ‘ΕΡΑ- ΣΠΟΡ’: “Ποιος ο ο στόχος του Παναθηναϊκού σήμερα”; Μόλις μπαίναμε στο ενυδρείο της Βαρκελώνης (να πάτε όταν μπορέσετε). Η απάντηση βγήκε αβίαστα. Όχι ως προϊόν ρεπορτάζ. Ως αίσθηση από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα: “Πολύ φοβάμαι κανένας, πολύ φοβάμαι μεγάλο σκορ”.

Δεν είχε τον φόβο, βρήκε τον τρόμο

Ο Παναθηναϊκός είχε ταξιδέψει στη Βαρκελώνη χωρίς στόχο. Ήξερε ότι θα έχανε. Μα δεν είχε βάλει πυξίδα. Σε τέτοια ματς, ακόμη και το “να φάμε μέχρι τρία”, στόχος είναι. “Να έχουμε κοντά τις γραμμές. Να μην τους βάλουμε στην περιοχή μας, όσο μπορούμε να τους έχουμε μακριά. Θα παίζει ψηλά η τετράδα της άμυνας, κοντινές αποστάσεις με τους χαφ. Να ακουμπάμε τη μπάλα στους εξτρέμ, ο Παπαδόπουλος θα παίζει στο όριο του οφσάιντ, ψάχνετε τον Έκι για να κρατάμε μπάλα όσο το δυνατόν περισσότερο”. Μέσες άκρες αυτές ήταν οι εντολές του Μαλεζάνι. Ένας άγουρος Παναθηναϊκός, χωρίς τις παραστάσεις της τριετίας 2001-2004, μια ομάδα που χτιζόταν σχεδόν από την αρχή, με μεγαλύτερα ονόματα τους νεοεφερμένους Μπίσκαν – Κονσεϊσάο, τον Έκι και τον ‘Παπ’ στα χάι τους, δίχως όμως συνοχή και χημεία.

Ο Μαλεζάνι για να ‘δέσει’ τις γραμμές βάζει δύο αμυντικούς μπροστά από τους…αμυντικούς στις πτέρυγες. Ο Σέριτς μπροστά από τον Δάρλα αριστερά, ο Νίλσον μπροστά από τον Βύντρα δεξιά. Μπίσκαν – Μόρις στόπερ, Κονσεϊσάο – Λεοντίου κενρικοί χαφ, ο Έκι ‘δεκάρι’, ο Παπαδόπουλος επίθεση και πάμε! Στα 44” 1-0 ο Φαν Μπόμελ από πάσα του Ινιέστα. Δυο λεπτά αργότερα ο Γκαλίνοβιτς αποσοβεί το 2-0 σε διπλό σουτ Μέσι και Ινιέστα. Η πίεση ασφυκτική, έχει χαθεί η μπάλα. Τα λάθη διαδοχικά, η Μπαρτσελόνα μοιάζει με τον Μοχάμεντ Άλι, ο Παναθηναϊκός είναι στη γωνία και δέχεται τις γροθιές. Στο 13΄ 2-0 από τον Ετό, στο 14′ ο Γκαλίνοβιτς αρνείται πάλι το πρώτο γκολ του Μέσι στο Τσάμπιονς Λιγκ.

“Άρχισε να μετράς αποκρούσεις Γκαλίνοβιτς“

Είναι η στιγμή που ο Παντελής Διαμαντόπουλος γυρίζει και μου λέει “άρχισε να κρατάς αποκρούσεις Γκαλίνοβιτς”. Ναι, αυτό το ματς το είδαμε δίπλα – δίπλα, εκεί ψηλά στον ‘περιστερώνα’ του Καμπ Νόου! Τι ζητούσε η αλεπού στο παζάρι; Δεν θυμάμαι πώς, αλλά κάποιοι ρεπόρτερ Ολυμπιακού της μπασκετικής ομάδας, είχαν βρει διαπιστεύσεις. Barcelona – Olympiakos B.C. την επόμενη μέρα… Ο ‘αγαθός γίγας’ είχε ήδη κάνει τέσσερις. Το μπλοκάκι γράφει συνολικά 17! Στη μικτή ζώνη, μετά τη μίνι ανάλυση του αγώνα, η ερώτηση στον Φαν Μπόμελ είναι εύκολη:

– “Αυτός ο Γκαλίνοβιτς αξίζει μια θέση στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα;”.

– “Μα ναι, αυτή ήταν εμφάνιση παγκόσμιας κλάσης”.

Ο θηριώδης Κροάτης δεν φόρεσε ποτέ την καταλανική φανέλα, αλλά ο Μέσι το πέτυχε το παρθενικό γκολάκι από το blooper Μπίσκαν – Δάρλα στο 35′, ο Ετό γράφει το 4-0 στο 44′, ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει φάση, το ημίχρονο λήγει 4-0. Ο Κώστας Γκόντζος πετάει τα ακουστικά της ραδιοφωνικής μετάδοσης και φωνάζει στον αέρα: “Αυτά κάνετε! Μου τους κάνατε όλους παικταράδες τους Λεοντίου και τους Δάρλες και να τι γίνεται!”. Είπε κι άλλα πολλά, εκτός εαυτού. Δεν γράφονται. Καταγράφονται σ’ ένα κουτάκι του σκληρού της μνήμης. Είχε ένα δίκιο στην υπερβολή του. Ο Παναθηναϊκός είχε πάει με λάθος σχέδιο και με ελαφρά έπαρση στο Καμπ Νόου: ήταν η απόρροια της “Ο Βύντρα έσβησε τον Ροναλντίνιο” ατμόσφαιρας μετά το 0-0 στο ΟΑΚΑ. Η έλλειψη του φόβου που πολλές φορές φυλάει τα έρημα αποτυπωνόταν στα τεράστια ακουστικά νεαρών παικτών μόλις πάτησαν το πόδι τους στον αγωνιστικό χώρο, στην ‘αναγνωριστική’ βολτούλα, δυο ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα. Της μοδός τότε τα τεράστια ακουστικά. Μα, να μην θες να ακούσεις την εκκωφαντική σιωπή του άδειου Καμπ Νου που θα έβλεπες κατάμεστο μετά από 120 λεπτά; Σημεία των καιρών τότε. Στις μέρες της ευμάρειας για όλους.

Ο Μαλεζάνι στην ανάπαυλα είναι σχετικά ήρεμος στα αποδυτήρια. Δεν θέλει να μεταδώσει φόβο και περισσότερο άγχος για ‘επτάρα’ και ‘οκτάρα’. Τους λέει να παίξουν πιο πίσω, σε χαμηλότερα μέτρα προς την περιοχή τους, να αποφύγουν τα ατομικά λάθη εντός και γύρω αυτής, τους αναλύει πώς να ψάξουν συγκροτημένες αντεπιθέσεις. Κάνει μόνο μία αλλαγή: Κώτσιος αντί Μπίσκαν. Την ίδια ώρα, στα ‘δημοσιογραφικά’ ο τρόμος πλανιέται παντού. Και το ‘μότο’ είναι ένα: “την γλιτώσαμε στο Μάντσεστερ, σήμερα δεν γλιτώνουμε”. Τι να… γλιτώσουμε; Την επτάρα. Αυτό ήταν το σημείο αναφοράς. Μην ‘σπάσει’ η επτάρα του Ολυμπιακού από τη Γιουβέντους! Δυο χρόνια πριν, με πολύ καλύτερο σύνολο το οποίο τελικά είχε φτάσει και στο νταμπλ, ο Panathinaikos του Γιτζάκ Σουμ ήταν πάλι στο 4-0 όταν πήγε στα αποδυτήρια του ‘Ολντ Τράφορντ’ για το ημίχρονο. Είχε γλιτώσει τελικά με 5. Στο ‘Καμπ Νόου’ τι θα γινόταν; Ποιες θα ήταν οι ορέξεις της Barcelona στο β’ μέρος;

Ουφ, δεν ‘έσπασε’ η επτάρα του Ολυμπιακού

Οι ορέξεις ήταν ίδιες. Κατά τι μειωμένες. Ο Γκαλίνοβιτς συνέχισε να ‘βγάζει’. Μια του Ρόνι, δυο του Ρόνι. Είχε σκυλιάσει ο μπαγάσας, δεν σταματούσε! Όσο περισσότερα έχανε, τόσο περισσότερο προσπαθούσε. Είχε βάλει ο Ετό, είχε βάλει ο Μέσι, εκείνος τίποτα. Ο Ράικαρντ βγάζει στα μέσα του ημιχρόνου Φαν Μπόμελ – Τσάβι – Ινιέστα, βάζει Γκάμπρι- Μότα – Εθκέρο. Δεν αλλάζουν πολλά. Κόντρες στον Νασίφ, αποκρούσεις του Γκαλίνοβιτς, μέσα και ο Τζιόλης αντί του Δάρλα στο 61′ για επιπλέον στήριγμα στη μεσαία γραμμή. 5-0 ο Ετό στο 65′ 25 λεπτά ακόμη. Για την ‘επτάρα’ και την ‘οκτάρα’! Ο Super Mario βγάζει το φάουλ του Ροναλντίνιο, βγάζει τετ α τετ του Ετό.

Γύρω στο 80′ αρχίζουν οι πασούλες και τα “όλε – όλε”. Σαν να παίζουν παιδιά με άνδρες. Κοπάζει η τρικυμία, συνεχίζεται η διασκέδαση στην εξέδρα. Ο Γκαλίνοβιτς βγάζει και του Εθκέρο το πλασέ στο 89′! Τέλος. Ανακούφιση. Χαλαρώστε. Ούτε καν 6. Ο Βόουτερ παίρνει τη φανέλα του Ροναλντίνιο, τα μεγάφωνα τρελαίνουν με τον ύμνο της Μπάρτσα, χειραψίες, καληνύχτα, γεια σας. Η ‘επτάρα’ του Ολυμπιακού δεν γκρεμίστηκε, στόχος επετεύχθη. Ούτε απόψε θα γκρεμιστεί, πάμε κι ένα στοίχημα;

Φωτογραφίες: Eurokinissi.gr