Η μέρα που καταλάβαμε ότι ζούμε ένα ιστορικό Μουντιάλ

Η δεύτερη ημέρα της φάσης των ’16’ ολοκληρώθηκε και ήρθε να φέρει την απόλυτη ισορροπία. Μετά τις ματσάρες, τις ανατροπές και τα 10 γκολ του Σαββάτου, δύο πολύ κακά παιχνίδια, με ελάχιστες συγκινήσεις, τόσο βαρετά που έμοιαζε σχεδόν βέβαιο πως θα ολοκληρωθούν με ένα φθηνό γκολ στο 119′, έτσι απλά για να μην μας δώσουν καν τη χαρά των πέναλτι.

Ευτυχώς ο νόμος του Μέρφι δεν επιβεβαιώθηκε κι έτσι το δεύτερο ζευγάρι των προημιτελικών προέκυψε από αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία που γεννάει ήρωες και μοιραίους, σωτήρες και καταραμένους. Ρωσία-Κροατία λοιπόν, ένα εξαιρετικά αντί-τουριστικό νοκ άουτ, από το έτσι κι αλλιώς αντί-τουριστικό bracket της διοργάνωσης, στο οποίο αυτή τη στιγμή η Αγγλία μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο όνομα, γεγονός που καθιστά ακόμα πιο γλυκιά την ανυπομονησία για τον επώδυνο τρόπο με τον οποίο θα αποκλειστεί. Ένα bracket που όμως θα γράψει ιστορία και επιτρέπει τα όνειρα σε χώρες που δεν έχουν συνηθίσει να βρίσκονται στα τελειώματα ενός Μουντιάλ. Καιρός ήταν να δούμε και κάτι καινούριο.

Ας ξεκινήσουμε από τους γηπεδούχους Ρώσους, μια άνευρη και άνοστη ομάδα η οποία στο πρώτο πραγματικά δύσκολο παιχνίδι της φάσης των ομίλων, διαλύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τους Ουρουγουανούς. Το αυτογκόλ του Ιγκνάσεβιτς έβαλε με άδοξο τρόπο μπροστά τους Ισπανούς και έμοιαζε να τους καθιστά το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση, ακόμα πιο απόλυτο απ’ ό,τι ήταν πριν τη σέντρα. Είχε κάτι λιγότερο από 80 λεπτά να διαχειριστεί το προβάδισμά της, απέναντι σε μια κακή ομάδα που δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει.

Πώς επέλεξε λοιπόν να διαχειριστεί το προβάδισμα αυτό; Με τον τρόπο που εκείνη ξέρει καλά. Αλλάζοντας πάσες μέχρι ο αντίπαλος να ζαλιστεί κι οι θεατές να αρχίσουν να τσακώνονται για το αν φταίνε οι Ισπανοί ή οι παθητικοί Ρώσοι. Η απάντηση είναι για μένα πάρα πολύ απλή. Φταίνε οι Ρώσοι που δεν είχαν την παραμικρή απάντηση στο passing game και απλά καθόντουσαν και κοιτούσαν την Ισπανία να έχει συμπληρώσει κάπου κοντά στο ένα δισεκατομμύριο πασούλες όσο εκείνοι δεν μπορούσαν να αλλάξουν πάνω από πέντε; Φταίνε, δεν υπάρχει αμφιβολία. Η τακτική τους ήταν τρομερά μίζερη, αμυνόμαστε κι ό,τι βγει, δεν έχουμε την ποιότητα να βγούμε μπροστά. Ήταν όμως και ρεαλιστική. Δεν έχουμε την ποιότητα να βγούμε μπροστά, άσε τους Ισπανούς να αλλάζουν πάσες, κλείνουμε τους χώρους και ελπίζουμε κάπου, κάπως, κάποτε, να βρούμε ένα γκολ.

AP IMAGES

AP Photo/Manu Fernandez

Φταίνε όμως και οι Ισπανοί. Τόσες πάσες κάπου πρέπει να οδηγούν, κάτι πρέπει να φτιάχνουν. Πρέπει να υπνωτίζουν την αντίπαλη άμυνα (και τους θεατές, αλλά ΟΚ, παράπλευρες απώλειες), να ζαλίζουν την άλλη πλευρά και κάποια στιγμή να την αποτελειώνουν. Οι Ισπανοί έμειναν στο πρώτο σκέλος, δεν αποτελείωσαν ποτέ τους Ρώσους, οι οποίοι βρήκαν ένα ανέλπιστο γκολ από το χαζό χέρι του Πέρσι Ολιβάρες Πικέ και ήλπιζαν να αντέξουν μέχρι τα πέναλτι. Άντεξαν, κι εκεί όλοι περίμεναν αυτό που θα συμβεί. Κόκε και Άσπας αστόχησαν (ή μάλλον, τους νίκησε ο Ακινφέεβ), ο Ντε Χέα επιβεβαίωσε ότι διανύει ένα πολύ πολύ κακό τουρνουά και οι γηπεδούχοι έκλεισαν θέση στα προημιτελικά. Στα αξιοσημείωτα, η τέταρτη αλλαγή που είχαν δικαίωμα να κάνουν για πρώτη φορά στην παράταση οι δύο ομάδες, κάτι για το οποίο δεν ήταν έτοιμος ούτε καν ο σχολιαστής της ΕΡΤ. Μια κακή ομάδα βρίσκεται στους ‘8’, αλλά έτσι είναι τα Μουντιάλ, ένας καλός όμιλος, η έδρα και μια καλή διαχείριση μπορεί να σε πάει ψηλά. Κανένα δάκρυ όμως για την άξια της μοίρας της Ισπανίας, η οποία έτσι κι αλλιώς μας είχε απασχολήσει αρνητικά πριν καν αρχίσει η διοργάνωση με το σίριαλ Λοπετέγκι και ποτέ δεν κατάφερε να μας αλλάξει τη γνώμη.

Απέναντι στη Ρωσία, θα βρεθεί η πιο χιπ ομάδα του τουρνουά μαζί με το Βέλγιο, η Κροατία, η οποία χθες έμοιαζε να λυγίζει από το βάρος της ταμπέλας του φαβορί. Παρότι ισοφάρισε μέσα σε 3 λεπτά το κωμικό γκολ του Γέργκενσεν με ένα ακόμα πιο κωμικό από τον Μάντζουκιτς (πραγματικά, τα χθεσινά γκολ ήταν ασορτί με το θέαμα του υπόλοιπου αγώνα, από τυχερά μέχρι εξωφρενικά), όσο ο χρόνος περνούσε, έμοιαζε να λυγίζει από την πίεση, παραχωρώντας χώρο στην καλύτερη, πιο χαλαρή και πιο ορεξάτη Δανία. Γκολ όμως δεν μπήκε ποτέ, ήρθε η παράταση κι εκεί ο Μόντριτς αποφάσισε να μας δείξει λίγη από τη μαγεία του, βγάζοντας μια υπέροχη κάθετη στον Ρέμπιτς, ο οποίος πέρασε τον Σμάιχελ και ανατράπηκε. Πέναλτι και η μεγάλη ευκαιρία των Κροατών να περάσουν γλιτώνοντας το άγχος της διαδικασίας των πέναλτι (παράξενη πρόταση, το ξέρω).

Ο Σμάιχελ όμως μας χάρισε το highlight του τουρνουά. Όχι, δεν εννοώ την απόκρουση, αλλά τον έξαλλο πανηγυρισμό του μπαμπά Σμάιχελ στις εξέδρες, μια αντίδραση που δεν γίνεται να μην σε συγκίνησε. Ο Κάσπερ συνέχισε να κάνει περήφανο τον μπαμπά του και στη διαδικασία των πέναλτι, βγάζοντας άλλα δύο, όμως κι ο Σούμπασιτς έχει μπαμπά, έπιασε ένα παραπάνω κι έστειλε τους απογοητευτικούς χθες Κροάτες στην οκτάδα, απέναντι στους γηπεδούχους. Εκεί η πίεση ελπίζω να είναι μικρότερη και να θυμηθούν την εικόνα που μας έδειξαν στον όμιλο.

Το σίγουρο είναι πως στον τελικό του Μουντιάλ της Ρωσίας, θα βρίσκεται μια ομάδα εκτός των κλασικών. Αν μάλιστα δεν είναι η Αγγλία (spoiler: δεν θα είναι) ή οι Σουηδοί (χλωμό) τότε θα πρόκειται για χώρα που θα βρίσκεται εκεί για πρώτη φορά, κάτι που καθιστά τη φετινή διοργάνωση, εκτός από ιστορική, ιδιαίτερα γοητευτική. Κροατία, Ρωσία και οι υπόλοιπες 4 ομάδες που έχουν απομείνει στο ‘εύκολο’ bracket έχουν μπροστά τους μια ανεπανάληπτη πρόκληση. Μένει να δούμε ποια ομάδα θα φανεί αντάξιά της.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Gregorio Borgia

> Από τις 14 Ιουνίου και ως τις 15 Ιουλίου, το Oneman ζει, αναπνέει και γράφει για το Μουντιάλ της Ρωσίας. Και τρώει μουντιαλικά και πλουσιοπάροχα γεύματα με αυθεντικό γύρο Nostimost, ιδανικά για να συνοδεύουν μεγάλα ποδοσφαιρικά ματς και μεγάλες συζητήσεις για μπάλα.

> Σήμερα, απόλαυσε τους αγώνες σου με λαχταριστή μερίδα γύρο χοιρινό ή γύρο κοτόπουλο, λεπτοκομμένο και ξεροψημένο, έτοιμο σε μόλις 2 λεπτά σε φούρνο μικροκυμάτων ή σε 6 λεπτά στον φούρνο της κουζίνας.