Η σημασία του να είναι κανείς Πανιώνιος

Σε παρέες εκτός συνόρων (Νέας Σμύρνης) ακούω καμιά φορά “Πανιώνιος; Πώς σου ‘ρθε; Μένεις στη Νέα Σμύρνη ε;”. Κάθε τέτοια φορά θέλω να κάνω εκείνη την γκριμάτσα του Γιώργου Αρμένη από το ‘Όλα είναι δρόμος’ και να πω: “Που να σου εξηγώ…”.

Στο ‘Ναό’ δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα. Στο club των Πανθήρων ο τοίχος γράφει “Μέχρι να βρούμε ουρανό”. Αν είσαι Πανιώνιος, υπάρχουν ημέρες που τον αγγίζεις.

Την αρχή την έκαναν οι Πάνθηρες την Παρασκευή. Μοτοπορεία αφύπνισης της γειτονιάς για τον Κυριακάτικο αγώνα με την Ξάνθη. Άνθρωποι που βγήκαν στα μπαλκόνια. Παππούδες που έσφιγγαν τις γροθιές τους. Κυρίες που φώναζαν “θα ‘ρθουμε κι εμεις”.

Όλοι γήπεδο. Πανιώνιος.

Το Σάββατο έπεσε φόβος. Μου λέει ένας φίλος “μήπως να πάμε να παίξουμε διπλό την Ξάνθη; Κάθε φορά που ο Πανιώνιος μαζεύει τον κόσμο του, κάνει κάτι και αυτοκτονεί”. “Αύριο είναι 3-0” είπε 80χρονος υπερ-Πανιώνιος που φυσικά κρυφάκουγε. “Πάνε αυτά που ξέρατε”.

Στο γήπεδο είδα κάτι φάτσες απ’ τον τελικό του κυπέλλου (1998). Είδα και αυτούς που κάθονται μονίμως στην ίδια θέση. Και μετά από 90 λεπτά τους είδα όλους αγκαλιασμένους. Αλλά ξέρεις ποιο είναι το ωραίο; Παίζει να βλέπαμε την ίδια εικόνα ακόμα και αν ο Πανιώνιος έχανε. Γιατί πλέον έχουμε μάθει να μη μας νοιάζει. Τα ‘γαλατικά χωριά’ δεν κάνουν πρωταθλητισμό. Κάνουν αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν στήνουν ομάδες, στήνουν οικογένειες.

Μπορεί το καλοκαίρι να φύγει ο Σιώπης. Μπορεί και ο Ρισβάνης. Πριν από λίγες μέρες έφυγε ο Καρίμ. Ε και; Έχουν φύγει τόσοι, θα έρθουν άλλοι τόσοι. Σαν και εμάς τις μέρες που δεν πάμε στο γήπεδο. Τις μέρες που ξεχνάμε – δικαιολογημένα ή μη – τη φαμίλια μας. Θυμάμαι τον παππού μου να λέει για κάθε μας καινούργιο παίκτη “Ε, εντάξει, δεν είναι και Δέδες”.

Για 2 συνεχόμενη φορά ο κόσμος μαζεύτηκε έξω από την ‘5’ για να περιμένει τους παίκτες. Να τους αποθεώσει. Να τους ευχαριστήσει. Η Πλατεία πάλι άργησε να κοιμηθεί.

Βάλε το video και δες το πρόσωπο του Μασούντ στο γκολ του Κόρμπου. Δες το FB feed του Ταπόκο που είναι στην ομάδα τρεις εβδομάδες. Δες τις αγκαλιές του Κόρμπου σε κάθε ωραία φάση του Λάμπρου που έπαιξε τα πρώτα του λεπτά ως κυανέρυθρος. Αυτό είναι ο Πανιώνιος. Σήμερα, Δευτέρα κάνε μια βόλτα στη Λανς και δες πόσα πιτσιρίκια φοράνε τη φανέλα. Σημείωσε τις μέρες και περίμενε να δεις τι θα ζήσει η Νέα Σμύρνη στο παιχνίδι με τον Ηρακλή (ότι και να ‘χει γίνει στην Βέροια).

– Πάτε στο γήπεδο επειδή απλά η ομάδα κερδίζει;

– Που να σου εξηγώ…

ΥΓ: Και για να μην ξεχνάμε αυτούς που μας λείπουν.

Ο Λεώ πρέπει να είναι πολύ περήφανος από κει ψηλά που το σύνθημά του ακούστηκε σαν σε λούπα για περισσότερα από 30 λεπτά.

Τάσο από τις ‘Αναιρέσεις’ μην το βγάλεις το κυανέρυθρο κασκόλ. Εκεί ψηλά κάνει κρύο.