Η ιδιαίτερη σχέση του Kobe Bryant με τον Michael Jordan

«Αν έβλεπες ποια ήταν η αλληλεπίδραση που είχαν μέσα στο παιχνίδι, ο Kobe ήταν πάντοτε εκείνος που μαγνητιζόταν από τον Michael», σύμφωνα με όσα λέει στο ESPN ο πρώην General Manager των Los Angeles Lakers, Jerry West, άνθρωπος που ήταν πολύ κοντά και στους δύο. «Σπάνια ο Michael είχε αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους παίκτες που βρίσκονταν στο παρκέ. Εκείνος απλά ήθελε να παίζει το παιχνίδι του. Παρόλα αυτά, με τον Kobe υπήρχε μια άλλου τύπου σχέση».

Πολλοί ανακαλύψαμε αυτό το ιδιαίτερο μεταξύ τους δέσιμο αμέσως μετά τον τραγικό θάνατο του Kobe και τον συγκινητικό λόγο του Michael στο μνημόσυνό του. Ο Jerry West τον είχε συναντήσει μια μέρα πριν, στις 23 Φεβρουαρίου, και εκείνος ήταν φανερά συντετριμμένος. Είχε ήδη περάσει μέρες ολόκληρες γράφοντας και σβήνοντας ξανά και ξανά τον λόγο του. Ήθελε να αποτυπώσει όσο καλύτερα γίνεται ποιος ήταν για εκείνον ο Kobe και ποια ήταν η ιδιαίτερη σχέση που είχαν αναπτύξει. Όποιος ήξερε τον Jordan καλά, ήξερε ότι όταν θα ανέβαινε στο πόντιουμ θα έκλαιγε. Έτσι και συνέβη.

«Μπορεί να εξέπληξε πολλούς ανθρώπους ότι ο Kobe και εγώ ήμασταν πολύ στενοί φίλοι. Ήμασταν όμως πολύ κοντά. Ο Kobe ήταν ένας σπουδαίος και πολύ αγαπημένος φίλος. Ήταν σαν μικρός μου αδερφός. Όλοι ήθελαν να μιλήσω για τις συγκρίσεις μεταξύ εμού και εκείνου. Εγώ όμως πάντα ήθελα απλά να μιλήσω για τον Kobe», τόνιζε με δάκρυα στα μάτια.

Η γνωριμία με τον μέντορα

Η μεταξύ τους σχέση ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια με τον Bryant να έχει πάρει τον ρόλο του μικρού, συμπαθούς αλλά μαζί και ενοχλητικού αδερφού. Ο Kobe κάθε φορά που επικοινωνούσε με τον Jordan τον κοίταγε στα μάτια και προσπαθούσε να απορροφήσει κάθε πιθανό πράγμα από αυτόν που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος. Αυτό το πάθος του να γίνει καλύτερος συνδέθηκε με έναν βομβαρδισμό ερωτήσεων προς το είδωλό του. Ο Jordan στην αρχή ίσως και να ενοχλούνταν. Με την πορεία του χρόνου όμως αυτή η κάπως ετεροβαρής σχέση έγινε ουσιαστική φιλία.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο Last Dance (συγκεκριμένα στο Επεισόδιο 5) αφιερώθηκε σημαντικός χρόνος στον νεαρό τότε Kobe. Σε εκείνη τη στιγμή βρισκόμαστε στο All-Star Game του 1998 με τον Jordan να μοιάζει σαστισμένος αλλά μαζί και γοητευμένος από την προσωπικότητα του νεαρού Kobe που έμοιαζε από τότε διψασμένος για τη νίκη. «Αυτό το αγόρι των Lakers θα προσπαθήσει να μας πάει όλους στο one-on-one» ακούγεται σε κάποια στιγμή να λέει στον Tim Hardaway.

Ο προπονητής Tim Grover μάλιστα αποκάλυψε κάτι πολύ ενδιαφέρον. «Aπό τότε που το θυμάμαι, κάθε φορά που οι Lakers έπαιζαν με τους Bulls, ο Kobe καθόταν έξω από τα αποδυτήρια και περίμενε τον Michael να βγει έξω. Και ο Michael έβγαινε πάντα τελευταίος. Έπαιρνε, λοιπόν, πάρα πολύ χρόνο αλλά ο Kobe δεν τα παρατούσε με τίποτα. Οι υπόλοιποι Lakers είχαν κάτσει στις θέσεις τους στο πούλμαν και απλά περίμεναν τον Kobe για να φύγουν».

Ο Bryant δε νοιαζόταν ιδιαίτερα όμως. Θα περίμενε όση ώρα χρειαζόταν. Και όταν ο Jordan έβγαινε από τα αποδυτήρια συνήθως μαζί με τον Grover, o Kobe θα τον βομβάρδιζε με ερωτήσεις για το μπάσκετ. Ο Grover έκανε λίγο πίσω για να έχουν μια ιδιωτικότητα. Μπορεί να μην άκουγε ακριβώς τι έλεγαν αλλά θυμάται την εικόνα του Michael στους διαδρόμους του γηπέδου έξω από τα αποδυτήρια να δείχνει στον Kobe πράγματα με κινήσεις του σώματός του. Ακόμα και αυτό ήταν μια σημαντική παραχώρηση του Jordan. Ο Michael, βλέπετε, είχε μια τάση να τους βρίσκει όλους ενοχλητικούς. H καθημερινότητά του ήταν γεμάτη κάμερες, ερωτήσεις, θαυμαστές.

Το ίδιο ενοχλητικό έλεγε ότι βρίσκει και τον Kobe. Το ύφος του όμως σε αυτή την γκρίνια ήταν λίγο διαφορετικό. Σαν να απολάμβανε ταυτόχρονα την παρέα του. Κάποια στιγμή μάλιστα του έδωσε το τηλέφωνό του, πράγμα που πολύ σπάνια έκανε. Προτιμούσε ελάχιστοι άνθρωποι να έχουν τον αριθμό του και συνήθιζε αντ’ αυτού να δίνει τον αριθμό ενός φίλου του ή ενός μέλους της ομάδας των Bulls. Με τον Kobe όμως ήταν διαφορετικά. Όσο καιρό ακόμα ο Jordan έπαιζε μπάσκετ, η επικοινωνία του ήταν πολύ συχνή χωρίς τις τυπικότητες της πρώτης περιόδου και παρόλο που οι συγκρίσεις μεταξύ τους είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους.«Συνήθιζε να με παίρνει τηλέφωνο, να μου στέλνει μηνύματα στις 11:30, στις 2:30 και στις 3 το βράδυ μιλώντας για post-up κινήσεις, για κίνηση των ποδιών και καμιά φορά για την τριγωνική επίθεση (play των Bulls)» αποκάλυψε ο Jordan.

Όταν ο Kobe έγινε πια πρωταγωνιστής του NBA

Όταν ο Jordan εγκατέλειψε την ενεργό δράση, ο Bryant συνέχιζε να τον αποζητά. Πλέον όμως γινόταν και το αντίστροφο. H πρώτη φορά που συνέβη αυτό μάλιστα ήταν όταν ο προπονητής των Lakers, Phil Jackson (προπονητής και του Jordan στους Bulls) ζήτησε να κάνουν οι τρεις τους μια συνάντηση, προκειμένου να πειστεί ο Bryant -με τη βοήθεια του MJ- να παίζει το περίφημο Τρίγωνο με μεγαλύτερη υπομονή. Ο Jackson ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος και μπορεί να μην έμαθε ποτέ όλα τα κουμπιά του Kobe, καταλάβαινε όμως ότι o λόγος του Jordan θα είχε ακόμα μεγαλύτερο βάρος.

Αργότερα, όταν ο Jordan επέστρεψε με τη φανέλα των Washington Wizards επισκεπτόταν εκείνος τα αποδυτήρια για να βρει τον Kobe αλλά φυσικά και τον πρώην προπονητή του, Phil Jackson. Για έναν άνθρωπο όπως ο Michael η κίνηση του να πάει στα αποδυτήρια της αντίπαλης ομάδας ήταν μια ένδειξη ύψιστου σεβασμού. Τόσο προς τον πρώην προπονητή και αγαπημένο φίλο του όσο όμως και προς το πρόσωπο του Kobe.

Βέβαια, ο Kobe δε ρωτούσε μόνο πράγματα για τον Jordan. Tαυτόχρονα, τον μελετούσε. Όσο μεγάλωνε προσπαθούσε να ακολουθήσει τα βήματα του Jordan. Ήθελε να δει με ποιον τρόπο εξέλιξε το παιχνίδι του, ώστε να μη φαίνεται ότι μεγάλωσε, ότι έχανε ένα κομμάτι των αθλητικών του προσόντων. Ταυτόχρονα έβλεπε και τα λάθη του. Αν η μίμηση είναι η καλύτερη μορφή κολακείας, τότε ο Jordan θα έπρεπε να νιώθει πάρα πολύ κολακευμένος που ο πρώτος παίκτης που ουσιαστικά συγκρίθηκε μαζί του, αφού εγκατέλειψε την καριέρα του, ήταν κάποιος που ουσιαστικά τον έβλεπε σαν πρότυπο.

Η ζωή μετά το μπάσκετ

Η καριέρα του Kobe έφτανε και αυτή προς τη δύση της και τότε οι ερωτήσεις προς τον Michael άλλαξαν. Πλέον δεν αφορούσαν το ίδιο το παιχνίδι αλλά το τι θα συνέβαινε μετά από αυτό. Υπήρχε άραγε ποτέ κάτι που θα μπορούσε να καλύψει τη δίψα, τον πάθος και το νόημα που έδινε στη ζωή του το μπάσκετ; Ο Jordan ήταν και γι’αυτό ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσει. Είχε περάσει και εκείνος το υπαρξιακό άγχος του τι συμβαίνει μετά, όταν το μπάσκετ θα τελείωνε. Περισσότερες από μια φορές μάλιστα.

Το σίγουρο είναι πως ο Kobe δεν ήθελε να αποσυρθεί 3 φορές, όπως το έκανε ο Jordan. Θα το έκανε μια και έξω. Έτσι συνέβη. Θα εγκατέλειπε το μπάσκετ σε μια σεζόν που θα ήταν αφιερωμένη ουσιαστικά σε αυτόν. Κανείς ποτέ δε θα περίμενε την επιστροφή του. Σε αυτό το κομμάτι, λοιπόν, ίσως και να ξεπέρασε τον Jordan. Το πάθος του για το μπάσκετ ήταν τεράστιο, βρήκε ωστόσο σε άλλα πράγματα το κίνητρο να το σταματήσει, όταν πια θα ήταν η ώρα του. Για τον Kobe, όμως, δυστυχώς η ζωή μετά το μπάσκετ κράτησε ελάχιστα.

«Τον θαύμαζα» είπε ο Jordan στον αποχαιρετιστήριο λόγο του στο μνημόσυνο του Kobe  από το πόντιουμ. «Τον θαύμαζα για το πάθος του. Σπάνια βλέπεις κάποιον που προσπαθεί κάθε μέρα της ζωής του να γίνεται καλύτερος. Όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι, αλλά και ως πατέρας, ως σύζυγος». Κάπου εκεί πήρε μια βαθιά ανάσα, σαν να καταλάβαινε μόλις εκείνη τη στιγμή ότι τελικά εκείνος δεν ήταν απλά ο δάσκαλος αλλά ότι είχε μάθει και εκείνος πάρα πολλά. «Aνυπομονώ να γυρίσω στο σπίτι και να αγκαλιάσω τα παιδιά και τα εγγόνια μου, να δω την αγάπη και τα χαμόγελα που φέρνουν τα παιδιά σε μας, τους γονείς. Εκείνος (σ.σ. ο Kobe) με δίδαξε με τον τρόπο που συμπεριφερόταν στους ανθρώπους που πραγματικά αγαπούσε. Αυτά είναι πράγματα που θα συνεχίσουμε ακόμα να μαθαίνουμε από τον Kobe Bryant […] Αναπαύσου εν ειρήνη, μικρέ αδερφέ».