Η ιερή μανία του Diego Forlan στο Μουντιάλ του ’10
- 15 ΔΕΚ 2022
Ένας 12χρονος δένει τα κορδόνια του, παίρνει τη ρακέτα του, και ξεκινά για την προπόνηση τένις. Όλα δείχνουν ότι έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του. Είναι βέβαια μία παράξενη επιλογή για την πόλη του Μοντεβίδεο, εκεί όπου τα πιτσιρίκια λατρεύουν το ποδόσφαιρο σαν θρησκεία. Μάλιστα, γίνεται ακόμα πιο παράξενη: ο μικρός Diego είναι γιος του Pablo Forlan, παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της Εθνικής Ουρουγουάης.
Περίπου 20 χρόνια μετά, η ζωή του θα αλλάξει τελείως. Έχοντας περάσει πρώτα από χίλια κύματα θα φτάσει στην τετράδα του Μουντιάλ, θα βγει καλύτερος παίκτης στη διοργάνωση του 2010 και θα σκοράρει το πιο όμορφο γκολ στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Κάπως έτσι, και καθόλου άδικα, θα βρεθεί ανάμεσα στους καλύτερους στον κόσμο – κάτι που για να συμβεί έπρεπε πρώτα να συμπληρώσει τρεις δεκαετίες ζωής.
«Εκείνη η χρονιά ήταν μία μαγική χρονιά» δηλώνει πολλά χρόνια αργότερα ο Forlan. (Και για εμάς, Diego, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε – και ευθύνεσαι εσύ για αυτό).
Άλλωστε, οι παραστάσεις που έδωσε ο Ουρουγουανός επιθετικός, με μουσική υπόκρουση από χιλιάδες βουβουζέλες, ήταν κάτι περισσότερο από φαντασμαγορικές· έμοιαζαν με θρησκευτική σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Γιατί όμως παράτησε το τένις;
«Δεν παίζω πάντα καλά, δίνω όμως πάντα ό,τι έχω στο γήπεδο»
Ανοίγει παρένθεση, rewind στην πιο δραματική στιγμή της ζωής του: Η αδερφή του μένει παράλυτη σε ένα φριχτό αυτοκινητιστικό ατύχημα, τα λεφτά δε φτάνουν για τις θεραπείες, εκείνος έφηβος πια παρατάει τη ρακέτα και ξαφνικά ονειρεύεται να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο με σκοπό να τσοντάρει στα υπέρογκα οικογενειακά έξοδα, τα νούμερα όμως δε βγαίνουν. Κι όμως, ο Diego Maradona εμφανίζεται ως από μηχανής θεός για να βοηθήσει τους Forlan οργανώνοντας έρανο. Κλείνει η παρένθεση.
Δε χωρά καμία αμφιβολία, ότι για κάποιους ανθρώπους το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι. Είναι το φως που θα τους βγάλει από το προσωπικό τους σκοτάδι. Ο Diego Forlan ήταν, μοιραία, ένας από αυτούς.
Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής είδαμε το απόγειο μίας πορείας που ξεκίνησε από μία άσχημη στιγμή, όταν μαζί με τον Edinson Cavani και τον Louis Suarez σχημάτισαν ένα νοητό τρίγωνο ικανό να διαλύσει -μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα- οποιαδήποτε άμυνα.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν περίμενε την Ουρουγουάη. Μάλιστα, το γεγονός ότι βρισκόταν στον ίδιο όμιλο με τη Γαλλία του Thierry Henry, το σκληροτράχηλο Μεξικό και τους οικοδεσπότες Νοτιοαφρικανούς έκανε πολύ κόσμο να πιστέψει ότι μάλλον θα τερματίσουν τελευταίοι. Τελικά, τερμάτισαν πρώτοι.
Μετά από ένα 0-0 με τη Γαλλία, όπου ο Forlan ξεκίνησε με προειδοποιητικές βολές οι οποίες δε βρήκαν στόχο, ακολούθησε το ματς που έδωσε την πρόκριση: 3-0 απέναντι στη Νότια Αφρική.
Εκεί ο 31χρονος επιθετικός πάτησε τη σκανδάλη για πρώτη φορά: ο ορισμός του ξερού σουτ από τα 35 μέτρα πάγωσε το χαμόγελα στις εξέδρες, ενώ η δολοφονία των γηπεδούχων ολοκληρώθηκε με ένα απλό πέναλτι. Στον τελευταίο αγώνα του ομίλου απέναντι στο Μεξικό δε χρειάστηκε να σκοράρει, το έκανε ο Luis Suarez για αυτόν.
Κάτι που επαναλήφθηκε και στη φάση των 16, όταν τα δύο γκολ του νεαρού ακόμα τότε Suarez πέταξαν τους Νοτιοκορεάτες εκτός Μουντιάλ. Στο 8′ λεπτό της αναμέτρησης ο Forlan ήταν εκεί για να βρει τον τελευταίο με μία απίστευτη ασίστ. Σε όλο το τουρνουά, η τριάδα των Ουρουγουανών πετούσε φωτιές.
Έμοιαζαν να συνεννοούνται με κλειστά τα μάτια. (Όχι, πραγματικά πιστεύω πως αν τους έδενες τα μάτια με μαντήλι θα μπορούσαν να βρουν ο ένας τον άλλον μέσα στο γήπεδο). Ήταν περίπου σαν να βλέπεις αρπακτικά να απλώνονται στο γήπεδο, αναζητώντας το θήραμά τους, με τον Forlan να είναι ο αρχηγός του Μεγάλου Κυνηγιού. Ένας πραγματικός στρατηγός που όμως δεν το είχε σε τίποτα να μπει ο ίδιος στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Όλα αυτά από έναν ποδοσφαιριστή που χλευάστηκε στις πρώτες ευρωπαϊκές του μέρες. Η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δε βγήκε ποτέ. Εκείνος έδινε τα πάντα πάνω στο αγγλικό χορτάρι, αλλά το αγγλικό χορτάρι του επέστρεφε μόνο πίκρες.
Οι φίλαθλοι τον αγάπησαν ως μία καλτ φιγούρα: όταν κατάφερε να σκοράρει μετά από 8 μήνες έβγαλε σε έξαλλη κατάσταση τη φανέλα του – μόνο και μόνο για να τη βάλει ξανά βιαστικά, τρομερά αγχωμένος πως η ομάδα του θα φάει γκολ στην αντεπίθεση ενώ εκείνος ήταν ημίγυμνος. Ο οίκτος καμιά φορά είναι πολύ χειρότερο συναίσθημα από την απαξίωση.
«Δεν παίζω πάντα καλά, δίνω όμως πάντα ό,τι έχω στο γήπεδο» είχε δηλώσει σε ανύποπτη στιγμή. Το 2010, στα 31 του χρόνια, ήταν πια μεταμορφωμένος. Μία μόνιμη απειλή από κάθε σημείο του γηπέδου. Άλλωστε, όπως του έγραφαν και τα αγγλικά Μέσα είχε καταφέρει να βρεθεί from flop to top.
Τα 154 γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ και της Ατλέτικο Μαδρίτης μιλούσαν από μόνα τους. O Diego Forlan ήταν πια ένας φονιάς με ξανθιές μπούκλες – και όχι ένα ποδοσφαιρικό ανέκδοτο από μία μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής.
Στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής θα γνώριζε όμως για πρώτη φορά την παγκόσμια ποδοσφαιρική δόξα. Ο προημιτελικός με την Γκάνα είναι από εκείνα τα παιχνίδια που όταν τα παρακολουθείς live ξέρεις ότι γράφεται ιστορία – μας έσπασε την καρδιά. Έτσι, αν για την Ουρουγουάη και τη Σελέστε το ποδόσφαιρο είναι μία τελετουργία, εκείνο το καλοκαίρι ο Forlan και η παρέα του έπαιζαν με ιερή μανία, ματώνοντας τη φανέλα κάθε λεπτό.
Σε κανέναν αγώνα όμως δεν το έκαναν περισσότερο από ό,τι με την Γκάνα. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ, ισοφάρισαν με μία αδιανόητη εκτέλεση φάουλ του Diego Forlan, έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους όταν είδαν την μπάλα να πηγαίνει μέσα στην παράταση και βρέθηκαν από την κόλαση στον παράδεισο με τον πιο παράξενο τρόπο: ο Luis Suarez σταματά την τζαμπουλάνι πάνω στη γραμμή με το χέρι, παίρνει κόκκινη, κλαίει, οι Γκανέζοι εκτελούν από τα 11 μέτρα, η μπάλα πάει στο δοκάρι, τα κλάματα γίνονται ιαχές θριάμβου και χαράς. Κέρδισαν το momentum, πήραν τον αγώνα στη διαδικασία των πέναλτι.
Το τριγωνικό θηρίο της μικρής Ουρουγουάης ήταν όμως λαβωμένο στον ημιτελικό. Έλειπε ένα πολύτιμο κομμάτι του. Κι όμως, τα έδωσαν πάλι όλα με τον ελεύθερο σκοπευτή Forlan να βρίσκει ξανά δίχτυα από δεκάδες μέτρα μακριά. Το τελικό 3-2 φυσικά και τους αδικεί. Αν και είχαν καταφέρει το ακατόρθωτο: είχαν βγει θριαμβευτές παρά την ήττα τους.
Μικρή σημασία έχει ότι έχασαν με το ίδιο σκορ τον μικρό τελικό από τους Γερμανούς. Άλλωστε, ποιος θυμάται τους μικρούς τελικούς των Μουντιάλ; Και αν μας έμεινε κάτι, ήταν πάλι ο Forlan εκείνος που έκλεψε την παράσταση πετυχαίνοντας το καλύτερο γκολ του Μουντιάλ με ένα βολ πλανέ.
«Δεν υπάρχουν λογικές εξηγήσεις στο ποδόσφαιρο. Έτσι πάει» είχε δηλώσει κάποτε ο θρυλικός πια επιθετικός της Σελέστε.
Με τον τότε Πρόεδρο της Ουρουγουάης, Jose Mujica
Ποιος ήταν, τελικά, ο Diego Forlan το 2010; Ήταν ένας άνθρωπος που έζησε το απόλυτο redemption story: μεταμορφώθηκε από καλτ φιγούρα σε μουντιαλικό ήρωα, όταν άλλοι σε εκείνη την ηλικία αποτελούν απλά παρελθόν.
Το επόμενο καλοκαίρι θα κατακτούσε και το Copa America γιγαντώνοντας ακόμα περισσότερο τον μύθο του· μία ιστορία που μιλούσε για ένα φονιά με αγγελικές μπούκλες, αδιανόητο πείσμα και μία σχεδόν θρησκευτική προσήλωση στο παιχνίδι.
