Η ιστορία της Villareal, της μικρής πόλης που έφτασε στην κορυφή

Απέναντί του ο μπαρουτοκαπνισμένος και εξαιρετικά ικανός στις εκτελέσεις πέναλτι, Jens Lehmann. O Riquelme φιλάει την μπάλα και τη στήνει στην άσπρη βούλα, την ώρα που ο Lehmann περπατάει προς το τέρμα αναζητώντας αυτό το βλέμμα του εκτελεστή των πέναλτι που πάντα αναζητούν οι τερματοφύλακες. Ο Riquelme του το δίνει και αμέσως ξεκινά την κίνησή του με αποφασιστικότητα. Επιλέγει τη δεξιά γωνία χωρίς καμία μπλόφα. Ο Lehmann τον έχει διαβάσει όμως πολύ καλά και πέφτει στην ίδια γωνία. Η μπάλα χτυπάει στο σώμα του και φεύγει προς τους αμυντικούς.

Η πολύ μικρή πόλη του Villlareal

Το Villareal είναι μία πόλη μόλις 50.000 κατοίκων στα ανατολικά της Ισπανίας, πολύ κοντά στην πόλη Valencia. Δεν είναι καν η πρωτεύουσα της περιφέρειάς της (αυτή είναι η Castellon de la Plana) και ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα στο πλαίσιο της Reconquista. Ετυμολογικά λέξη Villa-real σημαίνει «το χωριό του Βασιλιά». Πρόκειται για μία όμορφη ήσυχη και πόλη κοντά στη θάλασσα, η οποία λογικά δε θα μας απασχολούσε ποτέ, αν δεν υπήρχε το ποδόσφαιρο.

Ο μόνος άλλος λόγος για να ασχοληθείς με το Villareal είναι ότι αποτέλεσε τη γενέτειρα του Francisco de Asis Tarrega y Eixea που είναι ένας πολύ γνωστός συνθέτης και κιθαρίστας της Ρομαντικής Περιόδου. Για το trivia της υπόθεσης, ο συγκεκριμένος έχει συνθέσει ένα κομμάτι μέρος της μελωδίας του οποίο έγινε γνωστό σε όλον τον πλανήτη ως ήχος κλήσης της Nokia. Σας το παραθέτουμε παρακάτω και συνεχίζουμε.

Το καμάρι της πόλης, η Villareal FC ιδρύθηκε το 1923. Επί 6 ολόκληρες δεκαετίες η ομάδα έπαιζε στις μικρές, ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήρθε μόλις το 1998, όταν και η Villareal κατάφερνε με μία θρυλική για την πόλη φουρνιά να ανέβει στην LaLiga για πρώτη φορά στην ιστορία της. Το ντεμπούτο της μάλιστα στη μεγάλη κατηγορία ήταν εκτός έδρας κόντρα στη Real Madrid.

Ένα χωριό καθιερώνεται στην Ισπανία

Η πρώτη χρονιά ήταν καταστροφική και η Villareal έπεσε και πάλι στη Segunda. Πάνω που όλοι νόμιζαν ότι το όνειρο τελείωσε, η ομάδα μάζεψε τα κομμάτια της και επέστρεψε την αμέσως επόμενη χρονιά όντας μάλιστα πολύ πιο ανταγωνιστική. Το 2002 κατάφερε να κάνει και την πρώτη παρουσία της στην Ευρώπη. Πρώτα στο Intertoto και μέσω αυτού στο Κύπελο UEFA. Aπό τη δεύτερη άνοδο και μέχρι το 2011 είχε ένα τρομερό σερί στην Ισπανία όπου τερμάτιζε πάντα στην πρώτη δεκάδα. Κάθε παραμύθι όμως πρέπει να έχει την κλιμάκωσή του.

Ο Ημιτελικός του Champions League ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ακόμα και του πιο ονειροπόλου οπαδού της. Η ομάδα της σεζόν εκείνης έμεινε μέχρι και σήμερα στην ιστορία. Πρώτος από όλους ο Riquelme και δίπλα του φυσικά ο Diego Forlan που αναγέννησε εκεί την καριέρα του. Μετά από αυτούς ο Franco, ο Sorin και ο Arruabarrena. Οι περισσότεροι από εκείνη την ομάδα δεν έμειναν μετά το βάρος εκείνου του χαμένου πέναλτι του Riquelme. Ο κύκλος έκλεινε αλλά η Villareal  συνέχιζε να παρουσιάζει πλήρως ανταγωνιστικές ομάδες, ώστε τη σεζόν 2007-2008 έφτασε στην υψηλότερη θέση της ιστορίας της στη LaLiga τερματίζοντας δεύτερη πίσω από τη Real.

Η τραγωδία του 2011 και η αναγέννηση της Villareal

Όταν η σεζόν 2011-2012 ξεκινούσε, τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφική συνέχεια. Την αμέσως προηγούμενη χρονιά η Villareal είχε τερματίσει 4η και είχε προκριθεί για ακόμα μία χρονιά στο Champions League. Αυτός μάλλον ήταν και ο μίνιμουμ στόχος για τους συνηθισμένους πια στις επιτυχίες οπαδούς της ομάδας. Στις 6 Ιουνίου τη θέση του προπονητή της ομάδας αναλαμβάνει ο Manuel Preciado, προπονητής με καλό όνομα στην Ισπανία. Το βράδυ της ίδιας μέρας το ισπανικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε σοκ. Ο Preciado χάνει ξαφνικά τη ζωή του από ανακοπή την ημέρα της μεγαλύτερης στιγμής στην καριέρα του.

Η Villareal δεν κατάφερε ποτέ να αντεπεξέλθει το βάρος αυτής της τραγωδίας. Κάνει μία τραγική σεζόν τόσο στο Champions League (τερματίζει τελευταία στον όμιλο με 6 ήττες) όσο και στη LaLiga. Παίζει την κατηγορία στην τελευταία αγωνιστική όπου χάνει εντός έδρας από την Atletico με 0-1 και υποβιβάζεται στη Segunda Division. Μετά τον υποβιβασμό της, ακολουθεί μία μαζική έξοδος όλων των μεγάλων αστεριών της ομάδας. Όλα μοιάζουν και πάλι να καταρρέουν.

Τελικά, για ακόμα μία φορά, με στοχευμένες μεταγραφές, παρουσιάζεται ανταγωνιστική και παίρνει αμέσως την επόμενη χρονιά το εισιτήριο της επιστροφής. Η σεζόν 2011-2012 ήταν σαν να μη συνέβη ποτέ, καθώς η Villareal επέστρεψε δριμύτερη. Κάθε χρονιά έκτοτε, με την εξαίρεση της σεζόν 2018-2019, τερματίζει στην πρώτη δεκάδα. Ο μύθος όμως γράφεται και πάλι στην Ευρώπη.

Φτάνουμε στο 2021 και η νέα Villareal κατάφερε επιτέλους να σβήσει την κατάρα του 2006. Μετά από μία εξαιρετική πορεία στο Europa League, έφτασε τελικό αποκλείοντας αυτή τη φορά την Arsenal.  Στον τελικό βρήκε τη Manchester United, την οποία και κέρδισε, όταν ο De Gea αστόχησε σπάζοντας ένα σερί 21 σερί πετυχημένων πέναλτι.

H Villareal προερχόμενη από μία πόλη 50.000 μόλις κατοίκων έπαιρνε την πρώτη κούπα της και αυτή ήταν ευρωπαϊκή. Η τελευταία φορά που ο αρχηγός της ομάδας σήκωνε κάτι σαν τρόπαιο ήταν το μακρινό 1970, όταν έβγαινε πρώτη στην 4η κατηγορία Ισπανίας.

Villareal: Μια πόλη, μία ομάδα

Είναι μία συνθήκη που μάλλον δεν μπορούν να καταλάβουν όσοι είναι οπαδοί μεγάλων ομάδων. Μία ολόκληρη πόλη αναπνέει κάθε βδομάδα που η ομάδα παίζει εντός έδρας. Οι δρόμοι αδειάζουν, καθώς κυριολεκτικά ο μισός περίπου πληθυσμός της μαζεύεται στον ίδιο χώρο. Οι οπαδοί της Villareal  τη λατρεύουν με παραπάνω από έναν τρόπους.

Τι συνέβη στον τελικό του Europa League; Η Manchester United με το γιγαντιαίο brand της είναι μία ομάδα η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της οποίας βρίσκεται εκτός της πόλης της. Εκατομμύρια οπαδοί της United από κάθε μεριά του πλανήτη είχαν βρεθεί μπροστά στις οθόνες τους ελπίζοντας στην κατάκτηση ενός τροπαίου. Από την άλλη, η Villareal με πολύ μικρότερο brand και με ελάχιστους οπαδούς εκτός της περιφέρειάς της. Το τρόπαιο κατέληξε στους δεύτερους και το μυαλό μας πήγε έκανε αμέσως την αντιστοιχία με αυτό το κλασικό μικρό γαλατικό χωριό.