Η Λέστερ χρειάζεται τη μαγεία του 2016 για να βγει από την άβυσσο

Γίνεται από μόνο του. Τόσο που βλέποντας την τωρινή παρακμή, σε πιάνει μια μελαγχολία. Το μέλλον της στην Premier League «παίζει» σοβαρά πια να έχει κοντινή ημερομηνία λήξης.

Η απομάκρυνση του Brendan Rodgers πάντως, τέσσερα χρόνια και 204 παιχνίδια μετά την ημέρα που διαδέχτηκε τον Claude Puel, ήρθε κάπως σαν έκπληξη. Κι ας ξέπεσε η ομάδα στην κάτω τριάδα της κατάταξης μετά την κυριακάτικη (2/4) ήττα από την Κρίσταλ Πάλας, με γκολ-μαχαιριά στο τελευταίο λεπτό.

Ίσως αν έμενε η ισοπαλία να είχε κρατήσει τη δουλειά του. Μα πόσα άραγε «κανονάκια ζωής» μπορούσε ακόμα να σπαταλήσει; Η κατάσταση ήταν, είναι οριακή. Ο πρόεδρος Aiyawatt Srivaddhanaprabha έπρεπε να κάνει κάτι. Ελπίζει πως το ένστικτο του, ήταν το σωστό, ότι πήρε δηλαδή την απόφαση που έπρεπε διώχνοντας τον κόουτς που από το 2019 είχε πάντα τα πράγματα υπό έλεγχο.

Ένα σημείο αναφοράς με ταμείο που ήταν μείον

Γιατί, στην ουσία, επί των ημερών του άλλοτε προπονητή της Λίβερπουλ, η Λέστερ ξέφυγε από τα περί «φωτοβολίδας» του 2016. Ναι, είχε υπάρξει νωρίτερα η με κεκτημένη ταχύτητα παρουσία σε προημιτελικά Champions League, αλλά επί Rodgers ήρθαν τα υψηλά πλασαρίσματα στην τελική βαθμολογία (δύο 5ες θέσεις) και ο προ διετίας θρίαμβος στο FA Cup απέναντι στην Τσέλσι. Γενικώς οι Αλεπούδες είχαν αρχίσει να παγιώνονται, να γίνονται σημείο αναφοράς στα αγγλικά ποδοσφαιρικά πράγματα. Ποτέ υπερδύναμη, αλλά πάντα υπολογίσιμες, πάντα «καλές».

Ως συχνά συμβαίνει στην μπάλα, ήταν το καλοκαίρι αυτό που όρισε το χειμώνα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Οι ελάχιστες μεταγραφές που έγιναν τότε, η αναγκαστική απόφαση για οικονομικό συμμάζεμα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Financial Fair Play και τα απόνερα της παύσης πολλών δραστηριοτήτων ελέω πανδημίας. Μεταφέρει το πρόβλημα το γεγονός πως το αγγλικό κλαμπ ανακοίνωσε πρόσφατα ζημιές 95 εκατ. ευρώ, περίπου 65 περισσότερα από πέρυσι. Μόνο ο Wout Faes αποκτήθηκε συνεπώς στην ουσία, για να αντικαταστήσει στο κέντρο της άμυνας τον Wesley Fofana που πήγε στην Τσέλσι για 75 εκατ. ευρώ. Και στο παζάρι του Ιανουαρίου, ο φέρελπις αμυντικός Victor Κristiansen και ο Βραζιλιάνος επιθετικός Tete (δανεικός).

«Είναι προφανές πως είμαστε πιο αδύναμοι συγκριτικά με πέρυσι», είχε δώσει τον τόνο εξ αρχής ο Rodgers προαναγγέλλοντας μια δύσκολη σεζόν. Τελικά ήταν ακόμα πιο δύσκολη από όσα φανταζόταν. Κάτι που αποδείχτηκε μοιραίο γι’ αυτόν. Ρόστερ που αποδυναμώθηκε, άμυνα που «μπάζει», παίκτες που περίμενες να τραβήξουν το κάρο να υποαποδίδουν (όπως ο τραυματίας τούτη την εποχή Youri Tielemans). Επίσης ο Vardy, ακόμα κι αυτός ο χαρισματικός σκόρερ, δεν μπόρεσε να νικήσει το χρόνο. Φέτος είναι ολοφάνερο πως αυτό ήταν, τα καλύτερα πέρασαν οριστικά. Η Λέστερ δεν είχε φροντίσει εκ των προτέρων να έχει αξιόπιστη εναλλακτική.

Κατεπείγουσα ανάγκη για νίκες

Η μεσοβδόμαδη ήττα από την Αστον Βίλα (1-2) επιβεβαίωσε το μπλακ άουτ. Το δίδυμο των υπηρεσιακών Adam Sadler και Mike Stowell δεν μπόρεσε να φέρει αυτή τη φρεσκάδα που συνήθως συναντάμε στις αλλαγές προπονητών. Μάλλον, χρειάζεται ένας άλλου τύπου ηγέτης σε αυτή την πολύ ζόρικη φάση. Η προτίμηση πήγαινε στον Graham Potter, αλλά αυτός χρειάζεται επειγόντως ένα break μετά την τραυματική εμπειρία στην Τσέλσι και αρνήθηκε ευγενικά.

Ακούγονται λοιπόν άλλα ονόματα, για διάφορα γούστα. Του Niger Pearson που ήταν ο κόουτς της epic σωτηρίας του 2015 – έμοιαζε ελάχιστα πιθανή στα μέσα εκείνης της σεζόν. Του Adi Hütter, του –ξέρεις ακριβώς τι παίρνεις -Rafa Benítez, του Jesse Marsch, του Ralph Hasenhuttl. Ουσία είναι πως αυτός που θα επιλεχθεί θα πρέπει να ‘ναι κάποιος που θα μπορέσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να μεταδώσει στους παίκτες μια λύσσα για επιβίωση, για νίκη.

Με μόλις 7 νίκες και 18 ήττες σε 29 ματς, η Λέστερ είναι προτελευταία. Μένουν 9 αγωνιστικές, 9 τελικοί για να σώσει τη θέση της στην ελίτ. Δεν θα είναι ισοδύναμο θαύμα με του 2016 προφανώς. Ειδικά καθώς βαθμολογικά υπάρχουν ακόμα αρκετά περιθώρια, η 13η Λιντς για παράδειγμα είναι μόλις 4 βαθμούς μακριά. Αλλά χρειάζεται κι αυτό μια νότα μαγείας έτσι όπως έχουν πάει τα πράγματα.

To κλαμπ έχει σταθερά γερές βάσεις, έχει πάντα μεγαλεπήβολα σχέδια, με την αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου ως κορωνίδα. Ωστόσο, και αναμφίβολα, ενδεχόμενος υποβιβασμός θα συνιστά μέγιστη τροχοπέδη. Και πισωγύρισμα. Επτά «μόλις» χρόνια μετά από έναν ιστορικό τίτλο πρωταθλητή.

Για αλλόκοτες ιστορίες στοιχήματος, ψαγμένo στοίχημα, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.