Η μέρα που ο Sir Bobby Charlton ξαναγεννήθηκε
Ο Sir Bobby Charlton και ολόκληρο το αγγλικό ποδόσφαιρο ξαναγεννήθηκαν τον Φλεβάρη του 1958.
- 24 ΟΚΤ 2023
«Οι λέξεις ποτέ δεν θα είναι αρκετές»: Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον θρυλικό Bobby Charlton που «έφυγε» από τη ζωή στις 21 Οκτωβρίου σε ηλικία 86 ετών και κανείς δεν θα μπορούσε να προσθέσει κάτι παραπάνω. Ο Άγγλος μεσοεπιθετικός έζησε μια ζωή γεμάτη αντιθέσεις, η οποία ξεκίνησε το 1937 στο Νιουκάστλ και πήρε την τελική της μορφή στις 6 Φεβρουαρίου του 1958.
Πώς βρέθηκε στο Μάντσεστερ
© AP Photo/Peter Kemp
Ο Bobby Charlton γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1937 στο Άσινγκτον του Νορθάμπερλαντ κοντά στο Νιουκάστλ και είχε συγγενικές σχέσεις με τον Jackie Milburn, θρύλο των «Ανθρακωρύχων» και πρώτο σκόρερ της ιστορίας τους, μέχρι την εποχή του Alan Shearer. Δεν ήταν όμως ο μόνος του συγγενής που έπαιζε ποδόσφαιρο μετά τον πόλεμο. 4 θείοι του ασχολούνταν με το άθλημα και έπαιζαν στη Λιντς, την Μπράντφορντ, την Τσέστερφιλντ και τη Λέστερ.
Ο μικρός Bobby ξεκίνησε από πολύ μικρός να παίζει ποδόσφαιρο και παρόλο που πήγαινε συνέχεια στο γήπεδο της Νιουκάστλ για να βλέπει αγώνες, ο Milburn τον συμβούλευσε να μην ακολουθήσει τα βήματά του, λόγω του αδιάφορου προγράμματος ακαδημιών. Τελικά, ο Charlton που όλο και πιο πολύ ξεχώριζε, θα έφευγε αρκετά μακριά. Από τα 14 του είχε σημαδέψει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πράγματι από αυτήν την ηλικία θα έφευγε από το σπίτι.
Από το 1953 ως το 1956 ο Bobby Charlton αγωνίστηκε στις ακαδημίες της ομάδας και το 1957 έγινε και επίσημα μέλος της αντρικής ομάδας και μέλος των Busby Babes, των Μπέμπηδων του Matt Busby. Στις 6 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, έκανε το ντεμπούτο του κόντρα στη συνονόματη Τσάρλτον, πριν ακόμη κλείσει τα 20 και πέτυχε 2 γκολ στη νίκη με 4-1. Την πρώτη του χρονιά ο Charlton έπαιξε 14 φορές και κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα Αγγλίας και την αμέσως επόμενη προοριζόταν για βασικός στο Ολντ Τράφορντ. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 όμως ο χρόνος θα σταματούσε και η ζωή του άρχιζε από το μηδέν.
Η τραγωδία στο Μόναχο
Οι Μπέμπηδες ταξίδευαν θριαμβευτές από το Βελιγράδι, καθώς είχαν καταφέρει να προκριθούν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έχοντας αποκλείσει τον Ερυθρό Αστέρα και ήταν το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Το αεροπλάνο της British Airways που τους μετέφερε, σταμάτησε στο Μόναχο για ανεφοδιασμό καυσίμων και μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες να απογειωθεί, τελικά στην τρίτη απέτυχε να κερδίσει ύψος και έπεσε σε ένα χωράφι μερικά μέτρα μακριά από το αεροδρόμιο Ριμ.
Από τη σύγκρουση πέθαναν 8 ποδοσφαιριστές, 7 δημοσιογράφοι, 4 στελέχη της ομάδας, 2 μέλη του πληρώματος και δύο φίλαθλοι. Ο Bobby Charlton καθόταν στο σωστό σημείο και τη γλίτωσε με ένα βαθύ κόψιμο στο κεφάλι. Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα, άκουγε τον άνθρωπο που νοσηλευόταν δίπλα του, να αναφέρει ένα-ένα τα ονόματα των θυμάτων.
«Γιατί εγώ;»
© AP Photo
Οκτώ από αυτούς ήταν συμπαίκτες του και τρεις ήταν κολλητοί του. Ήταν οι Eddie Coleman, David Pegg και Tommy Taylor. Η σπουδαία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που κάλπαζε προς την ευρωπαϊκή καταξίωση είχε ξεκληριστεί. Ο Charlton, παρά το γεγονός ότι δεν είχε σπάσει τίποτα, απέκτησε βαθιά ψυχολογικά προβλήματα μετά την πτώση. Ήταν έτοιμος να αγωνιστεί μετά από ένα μήνα, όμως τότε σκέφτηκε να αφήσει για πάντα το παιχνίδι.
«Με πολλούς τρόπους ήμουν μέρος της φρίκης, αλλά ήμουν επίσης, με τον πιο παράξενο τρόπο, αποστασιοποιημένος», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. «Ήταν σχεδόν σαν να ήμουν χωρίς να νιώθω το σώμα μου, ένας σιωπηλός τραυματισμένος συμμετέχοντας σε ένα τρομερό όνειρο στο οποίο δεν μπορούσα ούτε να δράσω ούτε να ξεφύγω. Σκέφτηκα “Γιατί εγώ; Γιατί βρίσκομαι εδώ χωρίς τίποτε άλλο εκτός από μια μικρή πληγή στο κεφάλι και όλοι αυτοί οι άλλοι φίλοι είχαν σκοτωθεί;” Ένιωθα ότι δεν ήταν δίκαιο, γιατί έπρεπε να είμαι εγώ; Ήταν ένα τόσο σημαντικό γεγονός, για τόσους πολλούς νέους ανθρώπους να πεθαίνουν ακριβώς στα πρόθυρα της μεγάλης επιτυχίας που τους περίμενε, και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Απομακρυνθήκαμε.
Δεν έπαψα ποτέ να αναρωτιέμαι γιατί ήμουν σε θέση να περάσω τα χέρια μου πάνω από το σώμα μου και να διαπιστώσω ότι ήμουν ακόμα ολόκληρος όταν ο Roger Byrne, ο Eddie Colman, ο Billy Whelan, ο David Pegg, ο Tommy Taylor, ο Mark Jones και ο Geoff Bent ήταν νεκροί και ο Duncan Edwards, τον οποίο αγαπούσα και θαύμαζα, αντιμετώπιζε μια μάχη χωρίς αποτέλεσμα για τη ζωή του. Λίγες μέρες αργότερα συνειδητοποιούσες το μέγεθος αυτού που είχε συμβεί, και μετά άρχισες να σκέφτεσαι πόσο τυχερός ήσουν. Ήμουν τόσο τυχερός».
© AP Photo/Eric Risberg
Πώς κατάφερε να επανέλθει; «Πρώτα έπρεπε να γυρίσω πίσω στο Μόναχο. Αν δεν το έκανα αυτό δεν θα μπορούσα να ορίσω τη ζωή μου. Μερικές φορές το αισθάνομαι αρκετά ελαφρά, μια απλή πινελιά σε μια κατά τα άλλα χαρούμενη διάθεση. Μερικές φορές με κατακλύζει με τρομερή λύπη και θλίψη». Το 1958 τελικά ο Charlton έπαιξε τρεις εβδομάδες αργότερα. Αρχικά, επέστρεψε στο Άσινγκτον. Πήρε το τρένο από το Μόναχο για το Χουκ οφ Χόλαντ και από εκεί ένα πλοίο για το Χάργουιτς στο Έσσεξ. Ο Bobby ήξερε ότι «τίποτα δεν θα ήταν τόσο απλό ποτέ ξανά. Ορισμένοι, επιμένουν ότι το Μόναχο με άλλαξε. Αν το έκανε, θέλω να πιστεύω ότι τελικά ήταν προς το καλύτερο».
Δέκα χρόνια μετά δεν υπήρχε καμία αμφιβολία σχετικά με αυτό. Ο Bobby Charlton, ύστερα από μερικές άσχημες σεζόν για τη Γιουνάιτεντ, αναθάρρησε. Το 1966 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και ανακηρύχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, ενώ την ίδια σεζόν υπήρξε ηγέτης της Εθνικής Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το μοναδικό που έχει κατακτήσει ως σήμερα. Τελικά, το 1968, 10 χρόνια μετά την τραγωδία στο Μόναχο, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε αυτό που η ιστορία της χρωστούσε. Κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών και έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που το πετυχαίνει. Ο Bobby Charlton έπαιξε στη Γιουνάιτεντ ως το 1973 και από τότε υπήρξε ένας ζωντανός θρύλος της.
Το 1994 η Βασίλισσα Ελισάβετ, τον έχρισε ιππότη του Στέμματος και έκτοτε ο Sir Bobby Charlton βρισκόταν δίπλα τόσο στους αγαπημένους του Μπέμπηδες, όσο και στην Εθνική Αγγλίας. Μάλιστα, ο David Beckham ανέφερε πρόσφατα ότι ο εμβληματικός ποδοσφαιριστής ήταν ο λόγος που βρέθηκε στη Γιουνάιτεντ. Το Σάββατο 21 Οκτωβρίου έφυγε από τη ζωή και «οι λέξεις ποτέ δεν θα είναι αρκετές» για να περιγράψουν το μεγαλείο του.
