AP Photo Sergei Chuzavkov
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Η πιο παράξενη μεταγραφή στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης (και του ποδοσφαίρου)

Ο 'David Copperfield' των ατζέντηδων και η επιτυχία του να πάει τον Faubert στη Ρεάλ ίσως γίνει η επόμενη τηλεοπτική επιτυχία.

ΟΚ, τα έχουμε πει και αλλού. Υπάρχουν πολλά πράγματα που ζούμε στον πραγματικό κόσμο, που πλέον τα βλέπουμε σαν να ήταν προϊόντα μυθοπλασίας. Ενημερωνόμαστε για κάτι παράξενο και απευθείας το μυαλό μας πάει απευθείας στο Netflix. Στο πώς αυτό θα ήταν σαν documentary πλάι στο ‘Tiger King’ ή το ‘Last Dance’. Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή που θα σας παρουσιάσουμε.

Ήταν η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου του 2009. Μια από εκείνες τις μεταγραφικές περιόδους που δεν έχουν σε καμία περίπτωση τη λάμψη εκείνης του καλοκαιριού. Γίνεται περίπου για διορθωτικές κινήσεις. Για μπαλώματα ομάδων προκειμένου αυτές να βελτιωθούν για το δεύτερο μισό της σεζόν. Τότε είναι και που χτύπησε το τηλέφωνο του ατζέντη Yvan Le Mee. Ήταν από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και ενδιαφέρονταν για τον Julien Faubert.

Ο Le Mee ίσως λίγο να κούνησε τα φρύδια του. Ίσως και να κοίταξε το κινητό του γεμάτος έκπληξη. Ο Faubert ερχόταν από τραυματισμούς και δεν είναι ότι είχε κάνει και καμιά σούπερ χρονιά. Σίγουρα δηλαδή δεν ήταν ότι θα περίμενε κανείς να ενδιαφερθεί για εκείνον η Ρεάλ Μαδρίτης. “Πήρα τηλέφωνο έναν φίλο στην Ισπανία και του είπα ότι κάποιος από τη Ρεάλ πήρε και ενδιαφέρθηκε για τον Faubert. Είναι τόσο παράξενο. Μετά εκείνος τηλεφώνησε στον sports director να τσεκάρει και με πήρε πίσω. Ήταν αλήθεια και ήθελαν να με δούνε στις 7 της επόμενης μέρας στο αεροδρόμιο Heathrow”. Ο ίδιος ο Faubert είχε μάλιστα δεχθεί κλήση και το έκλεισε θεωρώντας ότι είναι κάποιου τύπου πλάκα.

Ο Le Mee πράγματι πήγε στο Ηeathrow με μια υποψία ότι ίσως τελικά όλο αυτό ήταν μια μεγάλη φάρσα. Κι όμως, εκεί υπήρχε πράγματι ένας άνθρωπος της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Ρεάλ ενδιαφερόταν για τον Antonio Valencia. Η δεύτερη επιλογή του τότε προπονητή της, Juandre Ramos ήταν ο Faubert. Βλέπετε την αμέσως προηγούμενη χρονιά ο Ramos είχε ως προπονητής της Tottenham κάνει δύο τρομερά παιχνίδια ως παίκτης της West Ham.

Με το πέρασμα των ημερών, οι διαπραγματεύσεις της Ρεάλ με την Wigan στην οποία ανήκε ο Valencia δεν πήγαιναν καλά. Ο Faubert έφτανε όλο και πιο κοντά στο όνειρό του. Παρότι η χρονιά του στην West Ham δεν ήταν, ας πούμε, και τίποτα συγκλονιστικό. Ο Le Mee είχε αρχίζει να πιέζει τη West Ham να δεχτεί την πρόταση. Η ομάδα έβλεπε ότι το όνομα της Ρεάλ θα ήταν μια καλή ευκαιρία να βγάλει πολλά χρήματα από το πουθενά. Τελικά, όταν έγινε η πρόταση, τα βρήκαν κάπου στη μέση. Ο Faubert θα πήγαινε ως δανεικός στη Ρεάλ -η οποία είχε και επιλογή αγοράς του- για 1,5 εκατομμύριο λίρες. Λίγα για Ρεάλ, πάρα πολλά για έναν εξάμηνο δανεισμό του Faubert.

Ο Faubert πήγε τελικά στη Ρεάλ αλλά δεν το λες κιόλας ότι έζησε το όνειρό του με πάθος. Έκανε μόλις δύο συμμετοχές. Έγινε γνωστός περισσότερο γιατί μια μέρα δεν πήγε στην προπόνηση θεωρώντας λανθασμένα ότι είχαν ρεπό και μια άλλη πιάστηκε από την κάμερα να κοιμάται όσο καθόταν στον πάγκο. Σε έναν ωκεανό ειλικρίνειας, παραδέχτηκε ότι σε εκείνο το ματς είχε κλείσει για λίγο τα μάτια “γιατί βαριόταν”. Ο Le Mee όμως μέχρι σήμερα έχει κρατήσει το ψευδώνυμο του μάγου που κατάφερε να ολοκληρώσει μια τέτοια μεταγραφή.

Αυτή του την εμπειρία -μαζί με άλλες- ο Le Mee την κάνει σειρά με το όνομα ‘Mercato’. Σε αυτή ένας ατζέντης, το alter ego του Le Mee, ο Vincent Berman θα απεικονίζεται να προσπαθεί να επιτύχει τη μεταγραφή του αιώνα με τον (επίσης μυθοπλαστικό) επιθετικό Ruben Maltelli με τιμή άνω των 300 εκατομμυρίων ευρώ.  Όπως τονίζει ο ίδιος “η κεντρική ιδέα είναι για έναν νεαρό ατζέντη που γίνεται ο καλύτερος στον πλανήτη. Η κεντρική ιδέα είναι να αναμείξω όλες τις πραγματικές μεταγραφικές διαδικασίες που έζησα. Δεν θα είναι αυτοβιογραφία αλλά θα είναι πάνω-κάτω βασισμένη στη ζωή μου”.

Δεν ξέρουμε αν θα αξίζει ως σειρά. Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι το ποδόσφαιρο είναι οι ιστορίες του. Το ‘Sunderland Till I Die’ ήταν ένα καλό παράδειγμα για να δούμε τι συμβαίνει και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Γιατί να μην δούμε, λοιπόν, και από πιο κοντά το πώς κινούνται οι περιβόητοι ατζέντηδες;