Η χρονιά που ο Ja Morant σόκαρε το NBA

Τότε που ο ύψους 1,91 point guard με τα πόδια ελατήριο «κυνήγησε», σαν άλλη πεινασμένη λεοπάρδαλη, το θύμα του (τον Avery Bradley των Lakers) κατά μήκος του γηπέδου, πήδηξε σχεδόν στην πάνω γωνία της ρακέτας, μπλόκαρε τη βολή με τα δυο χέρια, την κατέβασε και πέρασε αστραπιαία στην αντεπίθεση.

Μία τάπα – δήλωση

Μια εμβληματική στιγμή, αντίστοιχη με το  block του  LeBron James το 2016 απέναντι στον Andre Iguodala.

Ή, για να πάμε λίγο πιο πίσω, αντίστοιχης αξίας με το crossover του rookie Allen Iverson απέναντι στον Michael Jordan τον Μάρτιο του 1997.

Μια «ήρθα για να μείνω» in your face δήλωση από έναν παίκτη που διαθέτει εμφανώς την Mamba νοοτροπία του Kobe Bryant. Μπαίνοντας κάθε φορά στο γήπεδο για να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από κάθε άλλον που στέκεται απέναντί του.

Ίσως γιατί, λόγω του ύψους του, κανείς ποτέ δεν πίστεψε στον γιο του κουρέα από τη Νότια Καρολίνα που βρέθηκε στο γυμνάσιο να είναι συμπαίκτης του Zion Williamson. Με τους δυο τους, μετέπειτα No2 και No1 pick στο NBA draft του 2019, να είναι επί χρόνια απλοί ρολίστες.

Οπότε, όπως ακριβώς ο Iverson, παρόλο που δεν το παραδέχεται, έχει πολλά ακόμη να αποδείξει. Στον εαυτό του και σε όλους εκείνους οι οποίοι μεγαλώνοντας δεν τον πίστεψαν καθόλου, με αποτέλεσμα να πάρει τελευταία στιγμή υποτροφία από το άσημο Murray State University στο Kentucky.

Η ανακάλυψή του ήταν θέλημα της μοίρας

Και αυτό σχεδόν κατά τύχη αφού ο scouter του κολεγίου πείναγε, έψαξε να βρει ένα αυτόματο πωλητή για να πάρει ένα πακέτο πατατάκια και τον άκουσε τυχαία να παίζει, στο Β’ γυμναστήριο, μαζί με όλους εκείνους που είχαν ήδη απορριφθεί από το camp. Με τον Ja να τον δικαιώνει πλήρως αφού στο NCAA έκανε πράγματα και θαύματα (βλέπε 24,5 πόντους και 10 ασίστ μ.ο.).

Προφανώς ο Ja, που διανύει φέτος την 3η του χρονιά στο NBA, μας έχει δώσει δεκάδες αφορμές για να μιλήσουμε για την πάρτη του. Για τη μαχητικότητα του, τις ηγετικές του ικανότητες, τα ball handling skills του, τις «χειρουργικές» ασίστ του και την υπερφυσική αλτικότητά του.

Αυτή που εκπλήσσει ακόμη και τους ειδικούς που επιμένουν ότι δεν είναι λογικό, ξεπερνάει τους νόμους της φύσης, το να μπορεί ένας point guard να καρφώνει με αυτόν τον «βέβηλο» τρόπο μπροστά σε όποιο center βρεθεί στο δρόμο του.

Κάθε χρόνο σοκάρει τον κόσμο όλο και περισσότερο

Ας όψεται, όσον αφορά αυτό, ο πατέρας του, συμπαίκτης του Ray Allen στο γυμνάσιο, που σταμάτησε να παίζει όταν η point guard σύζυγός του έμεινε έγκυος. Εκείνος που όχι μόνο του έφτιαξε ένα υποτυπώδες γήπεδο στην πίσω αυλή όπου μαζευόταν οι καλύτεροι παίκτες της πόλης για να παίξουν. Αλλά του αγόρασε και τεράστια λάστιχα φορτηγού πάνω στα οποία τον έβαζε να πηδάει για ώρες κάθε μέρα προκειμένου να βελτιώσει το άλμα του.

Προφανώς και έχουν γραφτεί ήδη δεκάδες άρθρα για τη συγκεκριμένη τάπα, με καλύτερο αυτό της Washington Post που την εξηγεί με όρους φυσικής και με αναγωγή πίσω στον Bill Russell. Αν και ο λόγος που εγώ, που δεν με λες και ειδικό επί του ΝΒΑ, κάθομαι και γράφω για αυτόν είναι άλλος.

Δεν έχει να κάνει με το επικό σχόλιο του βετεράνου παίκτη και νυν σχολιαστή του ESPN Kendrick Perkins που δήλωσε: «Το ταβάνι στην καριέρα του είναι επιπέδου Michael Jordan. Και να γιατί. Όταν ο Jordan μπήκε στο πρωτάθλημα το 1984, κανείς δεν περίμενε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα όπως εξελίχθηκαν καθώς βρέθηκε με τους (Larry) Bird, Isaiah Thomas και Magic Johnson. Ξαφνικά ανέβηκε στην κορυφή ως Νο 3 pick. Ο Ja Morant ήταν Νο 2 επιλογή, κάθε χρόνο γίνεται καλύτερος και κλείνει στόματα. Κάθε χρόνο σοκάρει τον κόσμο και κερδίζει όλο και περισσότερο».

Δεν έχει να κάνει με τα δεκάδες άρθρα που τον συγκρίνουν, από άποψη παιχνιδιού, με τον Iverson. Δίνοντας έμφαση στην τρομερή ταχύτητά τους, τον ανελέητο -επιπέδου Larry Bird- τρόπο με τον οποίο κυνηγούν κάθε κατοχή (ο Iverson για να σκοράρει, ο Morant για να σκοράρει αλλά και για να πασάρει), το νευρώδες σώμα τους και τη μοναδική hair styling αισθητική τους (σ.σ. με τον Morant να είναι, πάντως, σαφώς πιο μετρημένος στα οικονομικά του από τον Allen καθώς δεν έχει ξοδέψει δολάριο για supercars, κοσμήματα, καταχρήσεις και λούσα).

Ο πραγματικός λόγος έχει να κάνει με το -δυσανάλογο για τη μέχρι τώρα πορεία του- culture impact που φαίνεται να έχει ο Ja. Όχι μόνο έχει γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης πόλης αλλά έχει προλάβει να δει δυο hip hop ύμνους να έχουν γραφτεί για την πάρτη του.

Το Rookie of the Year (βλέπε πιο πάνω) από τον ντόπιο hip hop σταρ Moneybagg Yo και το m y . l i f e του J.Cole, που βρέθηκε στο No2 του Billboard 100. Εκεί που γίνεται το σχετικό name drop στον στίχο “I’m starvin’, immensely/ Know when I’m done with these songs, you gon’ miss me/ Ja Morant, I’m on my Grizzly’’. Και το ξέρεις ότι, όταν αρχίσουν να γράφονται τραγούδια για εσένα, ήδη από την 3η σεζόν σου, ότι δεν είσαι ένας ακόμη «συνηθισμένος» σούπερσταρ.

Κάτι που επίσης κατάλαβα, αυτά τα Χριστούγεννα, όταν ο 10χρονος βαφτισιμιός μου με παρακάλεσε να του πάρω για δώρο τη φανέλα του Ja (έχοντας πετάξει στην άκρη αυτή του Steph Curry). Εξηγώντας μου ότι αυτός είναι το νέο είδωλο για τα παιδιά της τάξης του.

Και, αντίστοιχα, ο 14χρονος γιος του κολλητού μου τσεκάρει κάθε μέρα το internet για να δει πότε θα κυκλοφορήσει o Ja τα πρώτα του signature sneakers. Μια μέρα που δεν φαίνεται να αργεί αν κρίνει κανείς από το ότι, μόλις ένα μήνα πριν, κυκλοφόρησε το πρώτο του διαφημιστικό από την Nike.

Εκεί που με το σλόγκαν Says Who? ολόκληρη η πόλη του Memphis απαντάει στα ερωτήματα των αρνητών του. Συμπεριλαμβανομένου του που είναι γραμμένο ότι μια μικρή πόλη δεν μπορεί να κερδίσει το πρωτάθλημα. Ένα ερώτημα στο οποίο ο Ja, όπως ο Iverson μερικά χρόνια πριν, μοιάζει να είναι The Answer. Για την ακρίβεια, The New Answer.