Ημέρα 5η, Αθήνα: Όσα μας έμειναν από το πράσινο τετραήμερο στη Γερμανία
Η EuroLeague επέστρεψε ξανά σε ελληνικά χέρια, το Βερολίνο βάφτηκε πράσινο και εμείς ήμασταν εκεί από την αρχή ως το τέλος.
- 28 ΜΑΙ 2024
Το Final 4 του Βερολίνου πέρασε στην ιστορία και ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην Αθήνα με το 7ο Ευρωπαϊκό τρόπαιο στις αποσκευές του. Όπως και πριν από 15 χρόνια, έτσι και φέτος, το Final 4 στη γερμανική πρωτεύουσα είχε δύο ελληνικές συμμετοχές, με το όνειρο ενός εμφυλίου τελικού να παραμένει άπιαστο.
Φαγητό πάντα καλό, μπύρα πάντα άφθονη, καιρός σχεδόν πάντα ιδανικός
Φτάνοντας από την Πέμπτη στο Βερολίνο, είχαμε την ευκαιρία να δούμε την πόλη τουλάχιστον δύο μέρες χωρίς αγωνιστική δράση και να μάθουμε αρκετά πράγματα για τη ζωή στην πρωτεύουσα της Γερμανίας. Ο καιρός στα τέλη του Μαΐου αρχίζει να γίνεται ιδανικός για τους Γερμανούς, οι οποίοι τα Σαββατοκύριακα ξεχύνονται σε λίμνες και κοντινές παραλίες (οι οποίες βεβαίως είναι αρκετά μέτριες).
Η εστίαση μπορεί να μη βρίσκεται καν κοντά στα ελληνικά ποιοτικά στάνταρ, ωστόσο τέσσερις ημέρες στο Βερολίνο αρκούν για να καταλάβεις: πρώτον ότι είναι σχεδόν αδύνατο να φας κάτι που να μην είναι ωραίο και δεύτερον ότι πρακτικά δουλεύουν όλοι. Όταν ο καιρός βοηθά, τα καταστήματα είναι όλα γεμάτα, καθώς οι Γερμανοί στη συντριπτική τους πλειονότητα επιλέγουν να τρώνε εκτός σπιτιού το βράδυ, ενώ ο σημαντικός αριθμός τουριστών, κάνει αυτήν την εικόνα να μοιάζει ακόμα πιο έντονη.
Το Βερολίνο είναι επίσης πολύ απλωμένο. Η έκταση του είναι σχεδόν όση ολόκληρη η ηπειρωτική χώρα της Ελλάδος, αλλά ο πληθυσμός του είναι λιγότερος από της Αθήνας, και σπάνια συναντάς κίνηση μέσα στην πόλη. Πιο έντονη ήταν αυτή στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας (όπως π.χ. προς και από στο αεροδρόμιο), παρά στο κέντρο της πόλης.
Στους δρόμους του κέντρου της γερμανικής πρωτεύουσας, θα βρεις πάντα κάτι καλό να φας. Είτε στα πιο καλά εστιατόρια, όπου θα πληρώσεις περισσότερο, αλλά θα φας εξαιρετικά, είτε ακόμα και σε ένα ξεχασμένο τούρκικο street food, όπου θα τη βγάλεις με 5-6 ευρώ και θα έχεις χορτάσει επίσης τρώγοντας ικανοποιητικά.
Ο κόσμος δεν είχε ιδέα για το μπασκετικό event της πόλης
Μπορεί δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να ταξίδεψαν στη Γερμανία για χάρη των ομάδων τους και του μπάσκετ, όμως οι Γερμανοί αγνοούσαν πλήρως το τι συμβαίνει στην πόλη. Πρόκειται για έναν ποδοσφαιρικό λαό, ο οποίος περίμενε πώς και πως τον τελικό του Κυπέλλου ανάμεσα στη Λεβερκούζεν και την Καϊζερσλάουτερν και φυσικά το EURO που έρχεται σε μερικές εβδομάδες, παρά για τον τελικό του μπάσκετ.
Ταξιτζήδες και υπάλληλοι στην εστίαση πολύ συχνά μας ρωτούσαν τι κάνουν τόσοι Έλληνες εδώ και δυστυχώς έμαθαν με τον κακό τρόπο, όταν έκλεισε ο συρμός Prenzlauer Allee μετά τα επεισόδια των δικών μας παιδιών.
Σε οργανωτικό επίπεδο, μετεξεταστέοι
Eurokinissi
Για τη συνεργασία EuroLeague και γερμανικής αστυνομίας, θα έχεις ακούσει πολλά. Η αλήθεια όπως πάντα βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά μάλλον οι Γερμανοί υποτίμησαν πολύ τη διοργάνωση.
Δεν συνεργάστηκαν καλά με την ελληνική «οπαδική» αστυνομία, που μάλλον έχασε πλήρως το ραντεβού θανάτου στον σταθμό του τρένου, δεν οργανώθηκαν καταλλήλως πριν από τα ημιτελικά προκειμένου να αποφευχθεί το κλασικό «ντου» και το αποτέλεσμα ήταν ανήκουστο, δηλαδή να έχουμε καθυστέρηση ενός αγώνα Final 4. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε όμως και η παρουσία των γερμανικών ποιμενικών της αστυνομίας πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού στα ημιτελικά.
Τα δημοσιογραφικά θεωρεία ήταν πολύ ψηλά στο γήπεδο και για να δεις έπρεπε να σκύψεις μέσα από τα κάγκελα, ενώ μέχρι και τα τηλεοπτικά βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από οργανωμένους οπαδούς, που πολλές φορές δεν άφηναν τον κόσμο να κάνει τη δουλειά του.
Παράλληλα, μεγάλο ήταν το ζήτημα και με την αγορά στις resale αγορές, καθώς φίλαθλοι του Ολυμπιακού βρίσκονταν ανάμεσα σε πράσινους οπαδούς ή και το αντίστροφο, με ουκ ολίγα περιστατικά να λαμβάνουν χώρα στους εσωτερικούς χώρους του γηπέδου.
Βεβαίως, η FanZone στο εγκαταλελειμμένο κτίριο στο Kraftwerk Berlin ήταν πραγματικά εντυπωσιακή και οι χορηγοί είδαν χιλιάδες κόσμου να επισκέπτεται τις εγκαταστάσεις τους στο Final 4, να παίζουν μπάσκετ και να κερδίζουν δώρα.
Στο καθαρά μπασκετικό, το Final 4 ήταν το έπος των Ataman – Σλούκα – Lessort
Eurokinissi
Καλά όλα τα προηγούμενα, αλλά το main event δεν ήταν άλλο από τους αγώνες και εκεί ο Παναθηναϊκός ήταν εκκωφαντικός. Έκανε τα καλύτερα παιχνίδια του μέσα στη χρονιά στο πιο κρίσιμο σημείο και επικράτησε με 16 πόντους στα ημιτελικά της Φενέρμπαχτσε και με 15 στον τελικό της Ρεάλ Μαδρίτης, δείχνοντας ότι ήταν η καλύτερη ομάδα του τριημέρου δίχως αμφιβολία.
Αυτό πιστώνεται σε τεράστιο βαθμό στον Ergin Ataman, που προετοίμασε τους παίκτες του ώστε να είναι έτοιμοι για το ευρωπαϊκό ραντεβού. Ήταν πιο παρεμβατικός από κάθε άλλη φορά, κάνοντας συχνά αλλαγές και μπόρεσε να κερδίσει άνετα στον ημιτελικό έχοντας τον Κώστα Σλούκα σε αρνητικό απόγευμα και να βρει απαντήσεις στο αψεγάδιαστο ξεκίνημα της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό.
Όταν όλα πήγαιναν στραβά με τη Ρεάλ να πετυχαίνει 36 πόντους σε ένα δεκάλεπτο, ο Ataman είχε την οξυδέρκεια να ανοίξει το rotation, να πάρει πράγματα από τους Vildosa, Hernangomez και φυσικά είδε τον Κώστα Σλούκα να βγαίνει μπροστά, να κάνει την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του και να οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην κούπα. Έτσι, όταν η Ρεάλ φαινόταν να μένει από δυνάμεις και ιδέες, ο Παναθηναϊκός είχε τον Kendrick Nunn και τον Ντίνο Μήτογλου ξεκούραστους.
Φυσικά, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον Mathias Lessort, ο οποίος ήταν ουσιαστικά όλη τη χρονιά το μοναδικό πεντάρι του Παναθηναϊκού και στο Final 4 κόντρα σε θηρία (Motley, Παπαγιάννης, Sanli στον ημιτελικό – Tavares, Poirier στον τελικό) ήταν πραγματικά καθοριστικός. Ο Γάλλος σέντερ έκανε την απόλυτη MVP χρονιά και πιθανότατα ήταν ο μόνος αδικημένος από τα βραβεία τόσο της Regular Season, όσο και του Final 4.
Φυσικά, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Σχεδόν 9 χιλιάδες ταξίδεψαν συνολικά στο τριήμερο και πρασίνισαν το Βερολίνο. Περίπου οι μισοί βρέθηκαν στην UBER Arena από τα ημιτελικά, ενώ οι υπόλοιποι αγόρασαν εισιτήρια από Ολυμπιακούς φίλους τους ή Τούρκους της Φενέρ, αμέσως μετά τους χαμένους για εκείνους ημιτελικούς. Το γήπεδο της Άλμπα Βερολίνου μετατράπηκε σε ένα μικρό ΟΑΚΑ, με το θριαμβευτικό φινάλε να προκαλεί χαλασμό σε όλη την πόλη.
