Με τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, οι Έλληνες θεατές έμειναν χωρίς ‘επίσημο’ πόλο στήριξης (ή έχθρας, αναλόγως) στη φετινή διοργάνωση, οπότε τώρα είμαστε όλοι μόνοι μας σε αυτό τον αγώνα.

Φυσικά επειδή ανέκαθεν οι ξένοι σύλλογοι έδιναν στους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους τη δυνατότητα να υποστηρίζουν ομάδες με αληθινές βλέψεις στον τίτλο (και τη δυνατότητα να βλέπουν καλή μπάλα κάθε βδομάδα υποστηρίζοντάς τις), είμαστε ούτως ή άλλως εκπαιδευμένοι στο να φανατιζόμαστε με ομάδες που έχουν για έδρα πόλεις που ίσως να μην έχουμε επισκεφθεί καν στη ζωή μας. Αλλά δεν έχει σημασία! Μπαλίτσα. Παγκόσμιο πράγμα. Δεν υπάρχουν σύνορα, το ποδόσφαιρο είναι ένα κλπ.

Οπότε τι κάνουμε τώρα. Κοιτάμε την 8άδα που επιβίωσε της φάσης των 16, μια ομολογουμένως δραματικά βαρετή φάση των 16, όπου πλην του Ολυμπιακός-ManU δεν υπήρχε άλλο ζευγάρι με αληθινό ενδιαφέρον. Το κακό είναι ότι είδαμε τραγικά βαρετή μπάλα, αλλά το καλό, όπως συνήθως συμβαίνει, είναι ότι η διαφορά μεταξύ των ομάδων ήταν χαώδης επειδή αυτές που πέρασαν στην 8άδα είναι όντως παραπολυκαλές ομάδες. Ή είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Όπως και να έχει, έχουμε τρομερά δυνατή 8άδα, έχουμε συμπαθή κλήρωση της εν λόγω 8άδας, και τώρα αυτό που θα κάνουμε είναι να επιχειρήσουμε να δούμε ένας θεωρητικά ουδέτερος φαν, τι αξίζει να υποστηρίζει και γιατί.

Τα ζευγάρια είναι:

• Μεγάλη Μαδρίτη – Κλόπαρος (‘ρεβάνς’ alert)
• Μικρή Μαδρίτη – Τσαβινιέστα All-Stars (‘μικρό είναι το μάτι σου’ alert)
• Μουρίνιο – Ζλάταν (‘el grafico’ alert)
• Αρμάδα Μόυς – ΑΡΜΑΔΑ ΠΕΠ (‘lol’ alert)

Οι προημιτελικοί διεξάγονται στις 1-2 & 8-9 Απριλίου οπότε έχουμε ένα φουλ δεκαήμερο για να αποφασίσουμε πού θα χαρίσουμε τη στήριξή μας. Αλλά όχι κλεψιές, να αλλάζουμε ομάδες κάθε δύο παιχνίδια. Ο άγραφος κανόνας τον οποίο μόλις εφηύρα λέει πως ακόμα κι αν η ομάδα σου δεν συμμετέχει, έχεις το δικαίωμα να διαλέξεις μία μέχρι πριν αρχίσουν τα προημιτελικά και θα το σεβαστούν όλοι. Από τη στιγμή που ξεκινήσουν τα προημιτελικά όμως, κάνε μας τη χάρη.

Ο οδηγός

(Με τα σέβη και τις συνεχιζόμενες ευχαριστίες μας στο Grantland.)

Μόνο αν έχεις χάσει στοίχημα

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Αντίπαλος στους 8: Μπάγερν Μονάχου

Και μετά: Δεν έχει μετά

Η ManU είναι η χειρότερη περίπτωση για έναν ουδέτερο οπαδό. Είναι τεράστια σε μέγεθος και μικρή (επί της παρούσης) σε αξία. Οπότε σε υποθετική περίπτωση που την επέλεγες, θα έπρεπε να κουβαλήσεις το βάρος της ιστορίας της, δηλαδή το βάρος των τροπαίων, δηλαδή την έχθρα και το μίσος όσου πλανήτη ΔΕΝ είναι ManU, κι όλα αυτά για τι; Για μια ομάδα που είναι 7η στην φετινή Πρέμιερ και που έφτυσε αίμα για να αποκλείσει τον Ολυμπιακό. Και που, α ναι, παίζει στην 8άδα με τη Μπάγερν Μονάχου, άρα θα τα έχεις τραβήξει όλα αυτά για το τίποτα επειδή από τη Μπάγερν λογικά θα μαζέψει μία ήττα μέσα και μία έξω. Το οποίο μας φέρνει…

Μόνο αν είσαι από αυτούς που έγιναν Miami Heat πρόπερσι

Μπάγερν Μονάχου

Αντίπαλος στους 8: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Και μετά: Δεύτερο διαδοχικό τρεμπλ εκτός αν η Ρεάλ είναι ακόμα πιο καλή από όσο υποψιαζόμαστε ή αν πετύχει κανάν Μουρίνιο στον τελικό

Η πραγματικότητα είναι πως η Μπάγερν μοιάζει ασταμάτητη σε καρτουνίστικο βαθμό, νομίζω έχει να χάσει ματς από το 1987 αλλά μπορεί να με διορθώσει ο Football Philosopher σε αυτό. Ποιοι άνθρωποι λοιπόν μπορούν υποστηρίζουν Μπάγερν αυτή τη στιγμή (και δε μιλάμε σε αυτό το κείμενο για εκτίμηση και αναγνώριση μιας ποδοσφαιρικής ομορφιάς και ανωτερότητας, μιλάμε να υποστηρίζεις μια ομάδα σα να ήταν δικιά σου): Αυτοί που ήταν έτσι κι αλλιώς Μπάγερν, το οποίο προφανώς είναι πάντα θεμιτό. Αυτοί που ακολουθούν τον Πεπ Γουαρδιόλα, κάτι απολύτως κατανοητό, προσωπικά εξάλλου γουστάρω πιο πολύ να υποστηρίζω προπονητές από ό,τι ομάδες.

ΑΥΤΑ.

Οι υπόλοιποι που αποφασίζετε τώρα να ‘είστε Μπάγερν’; Σας παρακαλώ πολύ. Δηλαδή τι; “Αποφάσισα ύστερα από ώριμη σκέψη να υποστηρίζω την πιο τρομακτική ομάδα της τελευταίας διετίας, ΕΛΑ ΠΑΜΕ ΟΜΑΔΑΡΑ ΛΙΩΣΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ”, ουάο, μπράβο, τρομερά θαρραλέο εκ μέρους σου. Η χαρά που θα πάρεις όταν η Μπάγερν μάλλον ξαναπάρει το Τσάμπιονς Λιγκ να ξέρεις πως δε θα συγκρίνεται με το πόσο γλέντι έχει να πέσει στην περίπτωση που το χάσει. Η Μπάγερν είναι ο κακός στις ταινίες Τζέημς Μποντ ρε παιδί μου, πώς το λένε. Το έχει πει κι ο Κλόπαρος.

Αν είσαι μερακλής

Ντόρτμουντ

Αντίπαλος στους 8: Ρεάλ Μαδρίτης

Και μετά: Ένα μαγικό ταξίδι

Λοιπόν η Ντόρτμουντ δεν υπάρχει καμία πιθανότατα να μυρίσει τελικό φέτος, σε πρώτη φάση επειδή η φετινή Ρεάλ είναι καλύτερη από την περσινή (και η ίδια η Ντόρτμουντ χειρότερη), και γενικότερα επειδή εντάξει, πήγε μια φορά σε διαδοχικούς τελικούς η Βαλένθια, αλλά αυτά δε γίνεται κάθε τρεις και λίγο. Όμως δεν έχει καμία σημασία φίλε, και ξέρεις γιατί; Γιατί η Ντόρτμουντ είναι τέλεια ομάδα να υποστηρίζεις. Έχει ωραία χρώματα, παίζει ωραία μπάλα, έχει τους πιο κουλ οπαδούς της Ευρώπης, έχει τον Κλόπαρο για κόουτς, δηλαδή τι άλλο θες πια για να υποστηρίζεις μια ομάδα; Τρόπαια; Έχει μπόλικα, και πέρσι ήταν και φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ. Τι θες, ΚΙ ΑΛΛΑ τρόπαια; Άσε μας και πήγαινε αγόρασε κανά κασκόλ της Μπάγερν Μονάχου, ΟΚ; Η ουσία είναι πως ο οπαδός της Ντόρτμουντ ξέρει να το διασκεδάζει φίλε μου. Δε θα πανηγυρίσεις κούπα φέτος, αλλά θα περάσεις ωραία. Και στα ημιτελικά μπορείς να κοροϊδεύεις όποιον χάνει, ακόμα κι αν δεν έχεις προκριθεί, γιατί κανείς δε θα σου πει “βούλωστο”. Ποιος άψυχος buzzkill θα έλεγε ποτέ “βούλωστο” σε οπαδό της Ντόρτμουντ;

Οι χίπστερ επιλογές

Ατλέτικο Μαδρίτης

Αντίπαλος στους 8: Μπαρτσελόνα

Και μετά: Η Ατλέτικο δε θα πάρει την κούπα, ωστόσο οι υποστηρικτές μπορούν να περιμένουν το Μουντιάλ για να σταθούν στο πλευρό του Βελγίου

Κάθε χρόνο υπάρχουν οι 1-2 ομάδες που είναι ευτυχώς εκεί για να μας κάνουν να ξεχνάμε πόσο βαρετό είναι να πρωταγωνιστούν συνεχώς οι ίδιοι 4-5 σύλλογοι. Φέτος από όσο ξέρω τα κεντρικά της ποδοσφαιρικής χιπστερίας έχουν στείλει υπόμνημα στήριξης σε Έβερτον και Ατλέτικο Μαδρίτης. (Λειτουργεί και στις διεθνείς διοργανώσεις αυτό, όπου φέτος αναμένεται μεγάλο κύμα μεταφοράς οπαδών από Ουρουγουάη προς Βέλγιο.) Τα άσχημα νέα είναι πως η Ατλέτικο πιθανότατα θα αρκεστεί στο φετινό ‘pulling a Leverkusen’, μιμούμενη το προ 12ετίας κατόρθωμα της Γερμανικής ομάδας να φτάσει Μάιο μήνα και να κυνηγά ένα πιθανό τρεμπλ για να βγει τελικά 2η και στις τρεις διοργανώσεις.

Το Κύπελλο το έχασε ήδη στον τελικό, στο πρωτάθλημα είναι σάντουιτς ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα και ΟΚ, όλοι ξέρουμε πως δε θα αντέξει ως το τέλος απέναντι ΚΑΙ στους δύο, και το Τσάμπιονς Λιγκ παραείναι γεμάτο με ομαδάρες αυτή τη στιγμή για να μπορέσει να βρει καθαρή διαδρομή ως τον τελικό. Όμως οι κούπες είναι για τους mainstream, #AMIRITE; Μια ομολογουμένως πολύ δυνατή, εντυπωσιακή, φρέσκια ομάδα που είναι δεύτερη σε όλα; Άρα αρκετά καλή να έχει νόημα να τη στηρίζεις αλλά ποτέ στον κίνδυνο να λατρευτεί στις καφετέριες; Υγρό όνειρο. Η φάση είναι Αρμάδα Σιμεόνε παιδιά.

Μπαρτσελόνα

Αντίπαλος στους 8: Ατλέτικο Μαδρίτης

Και μετά: Πρώτη χρονιά χωρίς τίτλο μετά το 2008

Όχι, δεν έχει σχέση με το Primavera αυτή η τοποθέτηση. Μισό, θα το εξηγήσω. Επειδή πραγματικά, ποιος σοβαρός άνθρωπος θα θυμόταν ΦΕΤΟΣ να υποστηρίξει Μπαρτσελόνα, ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια και τους θριάμβους και την κυριαρχία; Θα σου πω εγώ: Η μεταειρωνική φράξια των χίπστερ. Επιλέγεις να στηρίξεις Μπαρτσελόνα τώρα που όλοι σιγά-σιγά κάνουν δειλά βηματάκια μετακίνησης προς Μόναχο. Θα κοροϊδεύεις τα μέτρια αποτελέσματα αναπτύσσοντας τη θεωρία του Γερασμένου Ινιέστα πάνω από δυο άδειες μπύρες αλλά αν βάλει γκολ ο Μέσι θα το πανηγυρίσεις, μεταειρωνικά πάντα.

Σοβαρά, δε μπορώ να σκεφτώ άλλη συνθήκη στήριξης της Μπαρτσελόνα αν δεν ήσουν ήδη υποστηρικτής της. Δηλαδή ναι, προφανώς μπορεί να το πάρει ξανά, αλλά πώς να το πω, βαρεθήκαμε, δεν είναι πια συναρπαστικό ούτε να την υποστηρίζεις ούτε να τη μισείς. Είναι στο μεταίχμιο της κυρίαρχης ομάδας και του γίγαντα σε κρίση και θα είναι λίγο άβολο να ξεμείνεις υποστηρικτής-τουρίστας σε πανίσχυρο σύλλογο σε πτώση (ρώτα κι εμάς που είχαμε ζήσει εκείνη την άβολη διετία ‘αποχώρησης’ του Τζόρνταν στα ‘90s και δε ξέραμε τι να κάνουμε). Θα τρως όλες τις εκδικητικές επιθέσεις χωρίς όντως να πετυχαίνεις κάτι καινούριο.

Οι προσωποκεντρικές επιλογές

Παρί Σεν Ζερμέν

Αντίπαλος στους 8: Τσέλσι

Και μετά: Μόνο ο Ζλάταν ξέρει

Η Παρί είναι στην πραγματικότητα η πιο γερή περσινή χιπστερική επιλογή, που κατάφερε να αποφοιτήσει σε Σοβαρή Επιλογή και εύγε της. Δηλαδή εύγε στον Αντσελότι που έφτιαξε τόσο ωραία ομάδα (την αγάπησα πέρσι παρότι δεν το ήθελα, και πιστεύω άξιζε να έχει περάσει τη Μπαρτσελόνα) και εύγε στη συνέπεια του Μπλαν φέτος. Ωστόσο αν είναι κάποιος να κρεμαστεί στην Παρί αυτή τη στιγμή, θα το κάνει για τον Ζλάταν, και τη διαιώνιση αυτού του φανταστικού “ο Ζλάταν μόνος του κάνει [το τάδε]” τη στιγμή που έχει ξερωγώ παρτενέρ στην επίθεση τον Καβάνι. Αλλά ναι, ας μη γελιόμαστε. Η Παρί είναι η επιλογή του ποδοσφαιρόφιλου που απλά θέλει να δει επιτέλους τον Ζλάταν να σηκώνει το μεγάλο το τρόπαιο, ειδικά από τη στιγμή που τα χρονικά του περιθώρια στενεύουν.

Fun fact! Το ξέρετε ότι ο Ζλάταν από το 2001 που πήγε στον Άγιαξ, *δεν* έχει κερδίσει το πρωτάθλημα της όποιας χώρας παίζει, μόνο 2 φορές;(*) Ναι, φυσικά το ξέρετε, απλά ήθελα να το ξαναγράψω γιατί είναι τρομακτικό. Η καλή θέληση απέναντι στον Ζλάταν, τη γραφικότητά του, τον εγωισμό του, την ικανότητά του, είναι τόσο μεγάλη, που έχει πρακτικά αφαιρέσει την Παρί από τη στήλη των ‘νεόπλουτων άρα αυτόματα αντιπαθητικών’ ομάδων. Στηρίζουμε Παρί επειδή στηρίζουμε Ζλάταν κι αυτό είναι κάτι απολύτως κατανοητό. Προχώρα ελεύθερα.

(*Ναι, ναι, τα 2 της Γιουβέντους σβήστηκαν λόγω του σκανδάλου αλλά δε με νοιάζει.)

Τσέλσι

Αντίπαλος στους 8: Παρί Σεν Ζερμέν

Και μετά: Ακολουθώ γραμμή Μουρίνιο και δηλώνω με ψεύτικη ταπεινή διάθεση πως αποτελεί επιτυχία και που φτάσαμε στους 8 ενώ όλοι ξέρουμε πως στην πραγματικότητα ο στόχος είναι να πάρουμε το Τσάμπιονς Λιγκ

Κοιτάξτε, ωραία είναι τα τριγωνάκια και οι Μέσι και οι Γουαρδιόλες και τα αδιανόητα γκολ του Ζλάταν, αλλά αν δεν έχεις και τον πιο απολαυστικά γραφικό χαρακτήρα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μες στα πράγματα κάτι χάνεται σε γοητεία. Λόγω του Μουρίνιο η Τσέλσι είναι ξανά εκείνη η ομάδα που όποιος δεν γουστάρει, αυτομάτως την αντιπαθεί- αν και όχι όσο την πρώτη φορά. Η ουσία είναι πως όπως και με τον Ζλάταν, έτσι και με τον Μουρίνιο η λογική λέει πως τον υποστηρίζεις επειδή θες να δεις πρωτίστως αυτόν να σηκώνει το τρόπαιο, και έπειτα την ομάδα του.

Προσοχή, γιατί η full time στήριξη Μουρίνιο την άνοιξη είναι ζόρικο σπορ. Θα φτάσει η στιγμή που θα αντιμετωπίσει κάποιο Αληθινό Μεγαθήριο στα νοκ-άουτ, απέναντι στα οποία έχει ένα τρομερά εντυπωσιακό ποσοστό επιτυχίας (ειδικά δεδομένης της μεγαθηριοσύνης τους). Ετοιμάσου για γερό κράξιμο όταν οι οπαδοί του Μεγαθηρίου διαπιστώσουν πως ο Μουρίνιο αντί να παίζει απλωτό, ποιητικό ποδοσφαιρο α λα Βενγκέρ, προσπαθεί να κάνει ανήκουστα πράγματα όπως πχ το να μην αφήνει τον Μέσι να παίξει μπάλα ή να κλείνει τους χώρους στο κέντρο τόσο ασφυκτικά ώστε κανείς να μη μπορεί καν να ξεκινήσει επίθεση, πόσο μάλλον να δημιουργήσει ευκαιρίες. Είναι τεστ χαρακτήρα, και με πιθανούς αντιπάλους Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Μπάγερν σε μια πιθανή 4άδα (ΑΝ αποκλείσει την Παρί όλα αυτά), θα είναι μια καλή ευκαιρία για τον μικρό μαζόχα μέσα σου.

(Όταν θα το σηκώνει όμως θα δεις πόσο τέλεια θα είναι. #eristikos)

Η φυσιολογική επιλογή

Ρεάλ Μαδρίτης

Αντίπαλος στους 8: Ντόρτμουντ

Και μετά: Στα όνειρα της UEFA; Τελικός με Μπάγερν

Η Ρεάλ αυτή τη στιγμή έχει τις προσωπικότητες, την Ιστορία, τις ιστορίες, και τη φόρμα, για να υποστηρίξει τη θέση της ως ‘νορμάλ επιλογή για τον ουδέτερο θεατή’. Σκέψου το. Είναι τεράστια ομάδα αλλά πάνε υπερβολικά πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που υπήρξε αληθινή κυρίαρχος οπότε το φυσιολογικό συναίσθημα αντιπάθειας των ‘υπολοίπων’ είναι πολύ χαλαρό, δε θα φας κράξιμο αν τη στηρίξεις. Επίσης ενώ είναι πολύ καλή ομάδα φέτος, η αίσθηση είναι πως υπολείπεται της Μπάγερν, οπότε πετυχαίνει αυτό το ιδανικό λεπτό σημείο, να είναι ταυτόχρονα ένα από τα 2-3 μεγάλα φαβορί αλλά να μην είναι εκείνο το Ενοχλητικά Ισχυρό Φαβορί. Αν αποκλειστεί δε στηθεί ιδιαίτερο γλέντι, αναλογικά με το πόσο ρεαλιστικά πιθανό είναι να κερδίσει τα πάντα.

Έπειτα, έχει τον Κριστιάνο Ρονάλντο, κι αν κάτι δείχνει τη μεταστροφή γνώμης υπέρ της Ρεάλ είναι αν μη τι άλλο η βράβευσή του με τη Χρυσή Μπάλα καθαρά λόγω αόριστης πίεσης και hype, σε μια χρονιά όπου δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Μετά. Θες δράμα και ιστορίες; Πάρε τη μεταγραφή Μπέιλ, από την αποθέωση στο κράξιμο και όλα τα ενδιάμεσα στάδια έκτοτε. Πάρε τη λύσσα για το 10ο, που φέτος έρχεται απαλλαγμένη από το άγχος και τη βαριά σκιά της αποκαθήλωσης της πανίσχυρης Μπαρτσελόνα επειδή αν κάτι καλό βγήκε την περασμένη τριετία ήταν το σβήσιμο αυτού του άγχους.

Και μιας και ανέφερα την περασμένη τριετία: Νιώθει κανείς άλλος πως ο Αντσελότι δεν παίρνει ούτε το μισό από το respect που του αναλογεί; Προφανώς δεν έχει την προσωπικότητα ή το θράσος του Μουρίνιο, αλλά αν φέτος κερδίσει το πρωτάθλημα θα πετύχει κι αυτός την κατάκτηση ντόπιας λίγκας σε 4 διαφορετικές χώρες (σαν τον Ζοζέ), πήρε μια ομάδα προφανώς ταλαντούχα αλλά σε κατάσταση αποσύνθεσης και τη σουλούπωσε στο σημείο του να μοιάζει σε θέση ισχύος μέχρι και τρεμπλ από το πουθενά να κάνει, πάει να πάρει το 10ο (που ο Μουρίνιο δεν κατάφερε), θα παίξει προημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ με 5η διαφορετική ομάδα (!), πάει να το πάρει με 2η διαφορετική (αλλά 3η φορά), και γενικά τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα του, βρίσκονται λίγο πριν το πιθανό αποκορύφωμα μιας όσο σιωπηλής Σπουδαίας Σεζόν μπορεί να κάνει ομάδα που διεκδικεί τρεμπλ.