Klay Thompson: Ο πρώτος NBAer που λατρεύεται επίσημα ως θεός

Θα βάλει 37 πόντους σε ένα 12λεπτο, σε εντός έδρας ματς με τους Σακραμέντο Κινγκς στις 24 Ιανουαρίου 2015, έχοντας 13 στα 13 σουτ εντός πεδιάς, εκ των οποίων τα 9 τρίποντα, και δεν θα μπορεί να συγκεντρωθεί στη συνέντευξη μετά το παιχνίδι. Το βλέμμα του θα χαθεί τελείως, λες και βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών.

Στο επόμενο παιχνίδι, θα βάλει 60 πόντους σε 29 λεπτά. Είναι ένα ματς που παίζουν τόσο ο Στέφεν Κάρι όσο και ο Κέβιν Ντουράντ. Θα τους περάσει σε ατομικό ρεκόρ πόντων. Θα είναι ο τέταρτος Γουόριορ που θα έχει βάλει 60, μετά τους Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, Ρικ Μπάρι και Τζο Φουλκς. Κανείς δεν έχει βάλει 60 πόντους σε κάτω από 30 λεπτά. Ο αμέσως επόμενος είναι ο Λάρι Μπερντ, με 43. Σε εκείνο το ματς με τους Ιντιάνα Πέισερς στην Oracle Arena, έγιναν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Για να σκοράρει τους 60 πόντους, ο Κλέι Τόμπσον σούταρε 33 φορές και ευστόχησε στις 21. Έκανε μόλις 11 ντρίμπλες και ήρθε σε επαφή με την μπάλα 52 φορές, που σημαίνει ότι σούταρε περίπου σε ποσοστό 63% των επαφών του. Επίσης, είχε την μπάλα στην κατοχή του για 90 δευτερόλεπτα. Στο παιχνίδι που ο Κόμπε Μπράιαντ σκόραρε 60 πόντους, την είχε για 400. Στο ματς που το έκανε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, την κράτησε για 390. Ο Καρμέλο Άντονι, λόγω ιδιοσυγκρασίας, πολύ λιγότερο, αλλά και πάλι: 240. Πάνω από 2,5 φορές όσο ο Κλέι Τόμπσον.

Γι’ αυτόν το λόγο δημιουργήθηκε, όμως, το Klaytheism; Όχι. Αυτό του δίνει μόνο την μπασκετική υπόσταση. Ο Κλέι Τόμπσον είναι πολλά παραπάνω από τον αθλητή. Ο Κλέι Τόμπσον είναι η πιο ‘cool form of uncool’ μορφή στην ιστορία του ΝΒΑ. Δεν έχει υπάρξει άλλος σαν αυτόν, όχι μόνο στο μπάσκετ, σε όλα τα σπορ. Ποια όλα τα σπορ; Στο ανθρώπινο είδος.

Θα μπορούσες να δηλώσεις ότι ο μόνος που του μοιάζει με κάποιον τρόπο είναι η Όμπρεϊ Πλάζα, μόνο που η κωμική ηθοποιός μπορεί να κρατήσει επαφή με αυτά που λέει. Ο Κλέι Τόμπσον χάνεται. Την ώρα που μιλάει για την κατοχή της μπάλας από την ομάδα του το βλέμμα του πλανάται. Ρίχνεται σε έναν άφατο καταρράκτη, κάτι απαράμιλλο, το οποίο δεν μπορεί παρά να είναι ανατολική νιρβάνα. Ο Τόμπσον ρίχνει ένα μπουκάλι Gatorade μπαίνοντας στην αίθουσα συνεντεύξεων της Oracle. Βλέπει ένα λευκό κομμάτι χαρτί και φτιάχνει μία σαΐτα, την οποία εκτοξεύει στον κάμεραμαν. Και μπορεί να μιλήσει για φυσική, για ιστορικά γεγονότα, μπορεί να γνωρίζει τις πιο απίστευτες λεπτομέρειες, λες και έχει βγει από σελίδες εγκυκλοπαίδειας.

Η ενσυναίσθηση του Κλέι Τόμπσον δεν αφορά στην πραγματικότητα, αλλά σε κάτι άλλο, που, όπως συμβαίνει συχνά με την πνευματική υπαγωγή, είναι πολύ δύσκολο να καταλήξεις. Το βάθος στο οποίο χάνεται είναι απροσμέτρητο. Μία τέτοια φυσιογνωμία, άπαξ και καταλαμβάνει επιπλέον πεδίο από τις ανθρώπινες διαστάσεις, από τη στιγμή που καταστρατηγεί χαρακτηρισμούς και δεν ταιριάζει επακριβώς σε οποιαδήποτε συνθήκη του πνεύματος της εποχής, πρέπει να έχει πιστούς. Σύγχρονους πιστούς, μοντέρνους.

Οι διακοπές στην Κίνα

(AP Photo/ David Zalubowski)

Το Klaytheism δεν είναι κάτι άλλο από hashtag στο Twitter. Με τη δίεση και τη λέξη κολλημένες μεταξύ τους, οι θεατές, ακροατές και αναγνώστες διαδηλώνουν την πίστη τους στον Κλέι Τόμπσον. Γίνονται klaytheists. Ευαγγελικοί κλεϊθεϊστές. Διακηρύσσουν το λόγο του, αν και δεν υπάρχει. Ψάχνουν τον τρόπο να βρεθούν στη νιρβανική κατάσταση, την ανόργανη πλησμονή που ο Κλέι Τόμπσον καταφέρνει να βρίσκεται, σαν να πρόκειται για μία πόρτα που ανοίγει μόνο αν ταυτοποιηθεί ο βολβός του ματιού σου. Ακόμα και τα ξυπνήματα του Κλέι Τόμπσον δεν έχουν το στοιχείο της έκπληξης. Όταν επιστρέφει από τις παρυφές που σίγουρα έχει φτάσει, τα μάτια του ανοίγουν ελάχιστα. Πρέπει να μας ειδοποιήσει ότι έχει χαθεί.

Από την άλλη μεριά, είναι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Μία δημοσιογράφος στη Νέα Υόρκη του έκανε συνέντευξη για την αρχιτεκτονική της πόλης, χωρίς καν να καταλάβει ότι είχε μπροστά της έναν δις πρωταθλητή του ΝΒΑ. Ο Κλέι έκανε κανονικά τη συνέντευξη, δίχως να τσινίσει και έπειτα πήγε στη δουλειά του. Το καλοκαίρι του 2017, όταν οι Γουόριορς κατέκτησαν το πρωτάθλημα, πήγε διακοπές στην Κίνα.

Εκεί έπαιξε μπάσκετ σε ανοιχτό γήπεδο και σωριάστηκε όταν συγκρούστηκε με τη στεφάνη, σε μία προσπάθεια για κάρφωμα με περιστροφή 360 μοιρών. Μετά χόρεψε σε κλαμπ και έπειτα έχασε σε μονομαχία μπρα ντε φερ με μία Κινεζούλα, η οποία νίκησε γαργαλώντας του τη μασχάλη. Ο Κλέι Τόμπσον φέρνει τον κόσμο κοντά

Γιος του παλιού μπασκετμπολίστα Μάικαλ Τόμπσον, που πήρε δύο πρωταθλήματα με τους Λος Άντζελες Λέικερς το 1987 και το 1988, γεννημένος στις 8 Φεβρουαρίου του 1990 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, ο Κλέι Τόμπσον δεν είναι ο κακομαθημένος σταρ σου. Αντιθέτως, είναι ο μόνος που δεν λουφάζει υπό το βάρος της άμυνας, ο μόνος καθαρόαιμος σουτέρ αυτήν τη στιγμή, τουλάχιστον στο ΝΒΑ. Οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, που τον διάλεξαν στο νούμερο 11 του ντραφτ πικ το 2011, δεν θέλουν ούτε να ακούνε για ανταλλαγή και, κυρίως, τα έχει κατακτήσει όλα: δύο πρωταθλήματα στο ΝΒΑ, το 2015 και το 2017, ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στην Ισπανία και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες του 2016, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.

(AP Photo/Eric Gray)

Αν υπάρξει γούρλωμα ματιών για τη συμμετοχή του, αυτή είναι η ιδιότητα του klaytheism: να βρίσκεται εκεί χωρίς να το γνωρίζεις. Ο Τόμπσον είναι μοναδική περίπτωση στα χρονικά του ΝΒΑ και όταν οι Γουόριορς αποσύρουν το νούμερο 11 θα καθυστερήσει να φτάσει στο γήπεδο. Μπορεί αυτό να φαντάζεσαι ότι θα συμβεί από κωλυσιεργία ή από αφηρημάδα, μπορεί να συμβεί επειδή θέλει να φτιάξει τα τουβλάκια του τζένγκα με τέτοιο τρόπο και τόσο συμμετρικά, με τόση υπακοή στους κανόνες της βαρύτητας και της αρχιτεκτονικής, που θα φτάνουν το πρώτο ουράνιο επίπεδο, αλλά την αλήθεια την γνωρίζουμε μόνο εμείς, οι ευαγγελικοί κλεϊθεϊστές. Θα αργήσει επειδή ξέρει ότι τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία και θα πάει επειδή δε θα θέλει να είναι ασεβής προς τη μοναδική ομάδα στην οποία θα παίξει, αν και αυτή θέλει ασφαλώς, στην καριέρα του. Και ίσως στο λόγο να μην μπορεί να κρατήσει την αυτοσυγκέντρωσή του και εκεί που θα παλεύει με το εσώτερο εγώ του για τις ευχαριστίες, να αποδείξει ξανά ότι δεν είναι μόνο ένας.

Διότι είναι αναμφισβήτητο πως όταν ο λόγος γίνεται για τον Κλέι Τόμπσον, μιλάμε για το αποτέλεσμα ενός αδιόρατου λογαριασμού.

(κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Marcio Jose Sanchez)