Ξαναείδαμε τον τελικό Γιουβέντους-Ρεάλ και μας την έσπασε πάλι ο Κόντε

Το Γιουβέντους-Ρεάλ είναι ένα από τα πιο κλασικά ζευγάρια των ευρωπαϊκών γηπέδων. Και τα τελευταία χρόνια, είναι και ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα. Το είδαμε το 2015, όταν η ‘γηραιά κυρία’ απέκλεισε στα ημιτελικά τη ‘βασίλισσα’ (λες και περιγράφεις εξέλιξη του ‘The Crown’ είναι αυτό), το είδαμε και στον περσινό τελικό, όταν η Ρεάλ πήρε εκδίκηση, κερδίζοντας με 4-1 για να φτάσει στο back to back. Φέτος, έφτασε η ώρα να τα πούνε στον προημιτελικό.

Για όσους όμως βρισκόμαστε λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30, το Γιουβέντους-Ρεάλ Μαδρίτης αποτελεί κι έναν από τους πρώτους τελικούς Champions League που θυμόμαστε να παρακολουθούμε. Προσωπικά, θυμάμαι να το βλέπω στο δωμάτιό μου με τον αδερφό μου και να υποστηρίζω τη Γιουβέντους χωρίς ιδιαίτερη θέρμη, κάπως αναγκαστικά και συμβιβαστικά, αφού και οι δύο ομάδες μού ήταν ελαφρώς αδιάφορες. Σχετικά αδιάφορο θυμάμαι και τον τελικό, όμως αυτό δεν με πτόησε απ’ το να τον δω ξανά, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια.

Λίγα λόγια για τον τελικό: Για τη Γιούβε, αυτός ήταν ο τρίτος συνεχόμενος τελικός. Δυο χρόνια πριν, είχε κερδίσει τον Άγιαξ στα πέναλτι, ενώ την επόμενη χρονιά έφαγε εκείνη την ξεγυρισμένη τριάρα από την Ντόρτμουντ. Όσο για τη Ρεάλ, αυτή ήταν ήταν η μεγάλη της ευκαιρία να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 1965-66 (έχοντας χάσει εν τω μεταξύ στον τελικό του 1981 από τη Λίβερπουλ).

Στη φάση των ομίλων, η Ρεάλ είχε αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό, κερδίζοντάς τον με 5-1 στη Μαδρίτη, ενώ στο ΟΑΚΑ το παιχνίδι έληξε χωρίς γκολ. Η δε Γιουβέντους, πέρασε από τους ομίλους για να φτάσει μέχρι τον τελικό, χάρη στον Τάσο Μητρόπουλο. Μπερδεύτηκες; Οι Ιταλοί πέρασαν ως καλύτεροι δεύτεροι με 12 βαθμούς (πίσω από τη Γιουνάιτεντ), επειδή ο Ολυμπιακός ισοφάρισε την Ρόζενμποργκ στα τελευταία λεπτά, χάρη σε φάουλ που κέρδισε ο Μητρόπουλος και εκτέλεσε εύστοχα ο Τζόρτζεβιτς, αφήνοντας τους Νορβηγούς στους 11 βαθμούς. Στη συνέχεια απέκλεισαν Ντιναμό Κιέβου και Μονακό, ενώ οι Ισπανοί απέκλεισαν Λεβερκούζεν και Ντόρτμουντ, δίνοντας ραντεβού στις 20 Μαΐου στο Άμστερνταμ Αρένα.

Ο μεγάλος τελικός

Στον πάγκο της Γιουβέντους κάθεται ο Μαρσέλο Λίπι και σε αυτόν της Ρεάλ ο Γιουπ Χάινκες. Ας ρίξουμε μια ματιά στις δύο ενδεκάδες, όσο οι δύο ομάδες παρατάσσονται για τον ύμνο της διοργάνωσης.

Ενδιαφέροντα πράγματα. Καρεμπέ βασικούρα στην Ρεάλ, ο Σούκερ του Παναθηναϊκού στον πάγκο μαζί με τον Βίκτορ Σάντσεθ (προπονητάρα), Ραούλ, Μιγιάτοβιτς και Μοριέντες μπροστά, λατρεμένος Ρεδόνδο στο κέντρο. Στη Γιούβε από την άλλη, δεσπόζει ο Ζιντάν, μπροστά υπάρχουν Ιντσάγκι και Ντελ Πιέρο, Ντάβιντς στο κέντρο, μπόλικοι αμυντικογενείς παίκτες γενικά, κάτι που δεν μας κάνει εντύπωση. Σέντρα και ο μεγάλος τελικός ξεκινάει. Σε αντίθεση με σήμερα, στην μετάδοση δεν βλέπουμε χρόνο και σκορ, παρά εμφανίζεται κάθε 10 λεπτά. Ρομαντικές εποχές. Κάτι που σημαίνει ότι δεν βλέπω το λεπτό στο οποίο σημειώνεται η κάθε φάση, οπότε ό,τι γράφω από κάτω είναι προσεγγιστικά, σχωράτε με

1′. Ο Ρομπέρτο Κάρλος πέφτει κάτω τραυματίας και ο Ζιντάν βγάζει έξω τη μπάλα. Κύριος σε όλα του.

3′. Η Γιούβε δείχνει να πατάει καλύτερα και πάει να φτιάξει την πρώτη μεγάλη ευκαιρία, όμως οι παίκτες της τρακάρουν μεταξύ τους(!), με τη μπάλα να φτάνει στον Ντι Λίβιο, έναν παίκτη που μάλλον δεν σουτάρει ποτέ, αφού ψάχνει κατευθείαν την πάσα. (Σε 186 ματς με τη Γιούβε έβαλε 3 γκολ για να είμαστε δίκαιοι).

5′. Το πρώτο εύστοχο σουτ της βραδιάς ανήκει στον Ντεσάμπ, ο Ίλγκνερ μπλοκάρει εύκολα. Μπέρδευες κι εσύ τον Ντεσάμπ με τον Ντι Λίβιο όταν ήσουν μικρός;

6′. Πρώτο -τραγικό- σουτ και για τη Ρεάλ με τον Μοριέντες, που βγαίνει να πάρει μπάλα κυρίως από αριστερά.

7-10′. Ο Ιντσάγκι στη φυσική του θέση, δηλαδή οφσάιντ, ο Ζιντάν σε μια υπέροχη μπαλιά για τον Ντι Λίβιο, ο οποίος δεν σκέφτεται δευτερόλεπτο το σουτ και επιχειρεί πάσα που κόβεται. Ο Μιγιάτοβιτς πετυχαίνει το πρώτο σουτ της Ρεάλ εντός στόχου, το οποίο μπλοκάρει πανεύκολα ο Περούτσι. Ένας γραφικός θα έλεγε ότι ο Σέρβος προειδοποίησε.

10′. Για πρώτη φορά βλέπουμε σκορ και χρόνο. (0-0 στο δέκατο λεπτό, νόμιζα ότι δεν θα χρειαστεί να το εξηγήσω).

12′: Τοριτσέλι και Ιουλιάνο λανσάρουν το στιλ αμυντικού με χαίτη. Τοριτσέλι γενικά δεν μπλέκεις.

13′. Η Ρεάλ ζητάει πέναλτι από τον Κρουγκ, ευκαιρία να θυμηθούμε μια άλλη φάση του Κρουγκ σε αγώνα με τη Ρεάλ μέσα στη χρονιά.

Αλήτη Κρουγκ, δεν ξεχνώ.

15′. Ο Ντάβιντς ταλαιπωρεί τον Καρεμπέ, το σουτ του Ζιντάν κοντράρει, το μαλλί του Πανούτσι παραμένει ανεπηρέαστο και αγέρωχο.

18′. Ο Ντεσάμπ (ο οποίος σίγουρα γεννήθηκε 30 χρονών) κάνει φάουλ στον Μιγιάτοβιτς, ο Ιέρο το εκτελεί με καραβολίδα και ο Περούτσι το βγάζει σε κόρνερ. Εκτέλεση, κεφαλιά Μιγιάτοβιτς ελάχιστα άουτ, πρώτη σπουδαία ευκαιρία για Ρεάλ, δεύτερη προειδοποίηση Πέτζα.

20′. Το στιλ του Ζιντάν είναι υπέροχο, ο τύπος ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα με τη φινέτσα του.

20-23′. Η Ρεάλ κερδίζει μέτρα, όμως μία φαλτσαριστή σουτάρα του Ντάβιντς φεύγει ψηλά.

25′. Ο Ιέρο κλαδεύει τον Ντελ Πιέρο και κερδίζει με το σπαθί του την πρώτη κίτρινη του αγώνα. Στην εξέλιξη της φάσης, ο Μιγιάτοβιτς βρίσκει τον Ραούλ, το πλασέ του οποίου φεύγει ελάχιστα άουτ, στην μεγαλύτερη ευκαιρία μέχρι στιγμής. Το διάστημα αυτό ανήκει στους Μαδριλένους. Ο Ρομπέρτο Κάρλος κάνει μερικά ανούσια μαγικά και ξεσηκώνει τον κόσμο.

30′. Κλείνουμε το ένα τρίτο του ματς και η Ρεάλ είναι καλύτερη. Ή όπως θα έλεγαν και σε αθλητικό σάιτ, “δείχνει να το θέλει…περισσότερο“.

30-40′. Το μαλλί του Πανούτσι παραμένει ανεπηρέαστο, ο Ντάβιντς παίρνει κι αυτός την καρτούλα του, ο Ρομπέρτο Κάρλος δοκιμάζει το signature φάουλ του αλλά η μπάλα δεν σηκώνεται ποτέ. Ο Βραζιλιάνος κάνει ένα σκληρό φάουλ στον Ντι Λίβιο, παίρνει κάρτα, γεννιέται κι ο πρώτος τσαμπουκάς του τελικού αλλά λήγει άδοξα.

40′. Ο Ζιντάν συνεχίζει να αποδεικνύει πόσο κύριος είναι, αυτή τη φορά σηκώνοντας τον Σαντσίζ.

45′: Ο ρυθμός έχει πέσει τα τελευταία λεπτά, ο Ντάβιντς κάνει φάουλ για (δεύτερη) κάρτα στον Ζέεντορφ αλλά ο Κρουγκ του την χαρίζει. Μάλλον έχει ακόμα τύψεις για το ΟΑΚΑ. Το ημίχρονο λήγει κι ο αθεόφοβος ο Ντάβιντς πηγαίνει και διαμαρτύρεται στον διαιτητή. Προκλητικός.

46-50′. Τα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου κυλάνε χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Μοναδική αλλαγή στις δύο ενδεκάδες, ο Τακινάρντι στη θέση του Ντι Λίβιο, δηλαδή ακόμα μια χαίτη για τους Ιταλούς.

50′. Ο Μιγιάτοβιτς σε κέφια, παίρνει τη μπάλα από δεξιά και αρχίζει να κάνει τρίπλες. Ο Ρεδόνδο βουτάει ξεδιάντροπα για πέναλτι και γλιτώνει την κάρτα για θέατρο.

52′. Φάουλ για τη Γιουβέντους από αριστερά, μελέ μέσα στην περιοχή, η μπάλα βρίσκει στον Ιουλιάνο και φεύγει άουτ. Οι Ιταλοί ανεβαίνουν.

55′.  Πλέον, βλέπουμε το χρόνο στο 55′, το 65′ κ.ο.κ. Κοντινό στον Ντι Λίβιο στον πάγκο, ο οποίος έχει γραμμένο τον αριθμό του στο χέρι, σαν την Eleven πριν γίνει κουλ (πριν καν γεννηθεί για την ακρίβεια).

55-64′: Η Γιουβέντους ανεβάζει συνεχώς την πίεσή της, χωρίς να έχει φτιάξει ακόμα την μεγάλη ευκαιρία. Πρώτη μεγάλη στιγμή, το κοντρόλ με το στήθος και το γυριστό του Ιντσάγκι, το οποίο βγάζει ο Ίλγκνερ. Οι Ιταλοί κερδίζουν φάουλ έξω από την περιοχή και μπροστά στη μπάλα στήνονται ο Ντελ Πιέρο κι ο Ζιντάν, σενάριο κάπως εφιαλτικό για κάθε τερματοφύλακα. Εκτελεί ο Ντελ Πιέρο, μπλοκάρει εύκολα ο Γερμανός κι ο Κρουγκ δίνει επανάληψη. Άλλη κομπίνα, εκτελεί ο Ζιντάν, η μπάλα κοντράρει και φτάνει στον Ιντσάγκι, μόνος απέναντι στον Ίλγκνερ, την στέλνει πάνω του. Το γκολ μοιάζει θέμα χρόνου για τη Γιουβέντους. Ο Ιντσάγκι κάνει κι ένα θέατρο χωρίς να κερδίσει κάτι.

65′. Η Ρεάλ κερδίζει λίγα μέτρα, ο Καρεμπέ κάνει ένα μακρινό σουτ κι η μπάλα φεύγει εκτός γηπέδου. Και ξαφνικά, στην επόμενη φάση, σέντρα για τη Ρεάλ, σουτ Ρομπέρτο Κάρλος, η μπάλα κοντράρει, φτάνει στον Μιγιάτοβιτς ο οποίος περνάει τον Περούτσι και με τέλειο πλασέ ανοίγει το σκορ. Γκολ επιθετικού, οι φίλοι της Ρεάλ τρελαίνονται κι εγώ ομολογώ ότι αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι θυμόμουν πως το γκολ μπήκε κοντά στο 90′.

65-75′. Η Γιούβε πιέζει, ψάχνει την απάντηση, ο Ιντσάγκι χάνει τρομερή ευκαιρία από γύρισμα του Ντελ Πιέρο κι ο Φονσέκα μπαίνει αντί του Πεσότο. Όλα για όλα. Ο Ζέεντορφ από δεξιά πάει να κάνει Ζαγοράκη εναντίον της Γαλλίας, αλλά γλιστράει και πέφτει. Δεν είσαι ο Θόδωρος Κλάρενς. Ο Ντάβιντς βρίσκεται με την μπάλα μέσα στην περιοχή, κάνει προσποίηση αλλά σουτάρει πάνω στον Ίλγκνερ. Η Γιούβε το αξίζει ένα γκολ είναι η αλήθεια.

77′. Ο Κόντε μπαίνει στη θέση του Ντεσάμπ. Ακόμα δεν τον αντιπαθούμε, είναι μερικούς μήνες πριν το καταραμένο 1-1 στο ΟΑΚΑ. Ο Κόντε πάντως κάνει ό,τι μπορεί για να μας δείξει γιατί θα τον αντιπαθήσουμε, γκρινιάζοντας στον διαιτητή.

77-81′. Η Γιουβέντους προσπαθεί να πιέσει αλλά η Ρεάλ αμύνεται καλά.

81′. Στη θέση του Μοριέντες μπαίνει ο Χάιμε. Δεν τον θυμάμαι καθόλου, δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός.

85-89′. Ο Ζιντάν εκτελεί ένα φάουλ πονηρά, αλλά η μπάλα φεύγει λίγο έξω. Ο Ιντσάγκι πάλι οφσάιντ, ο Χάινκες αγχωμένος κοιτάζει ρολόι, η Ρεάλ προσπαθεί να βρει χώρο για αντεπιθέσεις αλλά μάταια. Ο Κόντε παραλίγο να αποκεφαλίσει τον Ιέρο κάνοντας γυριστό και είναι ήδη αντιπαθής, τα κατάφερε.

89′. Στη θέση του ήρωα του αγώνα, Μιγιάτοβιτς, μπαίνει ο Νταβόρ Σούκερ, του Παναθηναϊκού.

90-93′. Ξεκινάνε οι καθυστερήσεις, χωρίς ακόμα να βλέπουμε το χρόνο, κάτι που προσφέρει έξτρα αγωνία, αφού ανά πάσα στιγμή αισθάνεσαι ότι μπορεί να τελειώσει ο αγώνας. Στον πάγκο της Ρεάλ περιμένουν όρθιοι και αγκαλιασμένοι, η κάμερα μας δείχνει το τρόπαιο, ο Αμαβίσκα μπαίνει στη θέση του Ραούλ για έξτρα καθυστέρηση κι ο Ρεδόνδο πουλάει τσαμπουκά επειδή έφαγε την μπάλα στη μάπα. Ο Ζέεντορφ κάνει φάουλ στον Ντάβιντς, παίρνει κίτρινη, ο Κρουγκ μπερδεύεται, του βγάζει κόκκινη, κοιτάει ξανά τον αριθμό στη φανέλα, την παίρνει πίσω. Ο Σούκερ κλέβει την μπάλα, το ματς λήγει, η Ρεάλ είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης 32 χρόνια μετά.

3 Απριλίου 2018: Η Γιουβέντους ψάχνει ακόμα την τρίτη της κούπα, με τη Ρεάλ να μετράει έκτοτε άλλες πέντε κατακτήσεις(!). Πέρσι οι Ισπανοί επικράτησαν στον τελικό, για να δούμε τι θα συμβεί φέτος, δύο φάσεις πριν. Ο Ζιντάν πάντως, θα είναι πάλι εκεί.