Μαραντόνα – Πελέ: Μια κωμικοτραγική κόντρα που δεν έσβησε ποτέ
- 26 ΝΟΕ 2020
Νοέμβριος 2005
Ένας μεσήλικας Βραζιλιάνος με ρούχα σε έντονα χρώματα και ένας μικροκαμωμένος Αργεντίνος εμφανίζονταν στα εγκαίνια του κέντρου πολλαπλών εκδηλώσεων Quatar Aspire Academy. Όταν το κοινό αντιλήφθηκε την κοινή παρουσία και την αγκαλιά μεταξύ τους, ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ο Πελέ και ο Μαραντόνα έρχονταν πιο κοντά από ποτέ, μπροστά από χιλιάδες φλας φωτογράφων. Οι αγάπες και τα χαμόγελα προκαλούσαν ρίγη ενθουσιασμού στον κόσμο και η κυβέρνηση του Κατάρ έτριβε τα χέρια της. Η επένδυση ενός εκατομμυρίου δολαρίων για την πληρωμή των δυο σταρ, έδειχνε να πιάνει τόπο. Οι δύο παλαίμαχοι του ποδοσφαίρου είχαν προσκληθεί από την κυβέρνηση για να συμμετάσχουν σε δημόσια συζήτηση με θέμα ‘The Nature of Sportsmanship’. Στην πραγματικότητα, ήταν μια ακόμα αφορμή για να λυθεί ένα ερώτημα δεκαετιών: ποιός είναι ο καλύτερος; Μαραντόνα ή Πελέ;
To φιάσκο
Πέντε χρόνια πριν, η FIFA είχε διεξάγει online ψηφοφορία για να βρει τον παίκτη του αιώνα. Το όνομα του Πελέ φάνταζε ως το φαβορί για τον τίτλο, εκείνο του Μαραντόνα βρέθηκε τελικά να έχει κατακτήσει τους περισσότερους ψήφους. Το τελικό σκορ ήταν συντριπτικά υπέρ του Ντιέγκο, που καταλάμβανε το 53% των ψήφων, ενώ ο Πελέ μόλις το 18,5%. Στην τρίτη θέση βρισκόταν ο Εουσέμπιο.
O Σεπ Μπλάτερ, πρόεδρος της FIFA, κατάφερε να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα: συνέθεσε μια επιτροπή βετεράνων που λεγόταν ‘Football Family Committee’, η οποία σε συνδυασμό με τους συνδρομητές του περιοδικού της FIFA, έδωσε παμψηφεί τελικά, το βραβείο του Παίκτη του Αιώνα στον Πελέ, ενώ ένα δεύτερο βραβείο, με τίτλο ‘Internet Player of the Century’ δόθηκε στον Μαραντόνα, ο οποίος αποχωρούσε από την αίθουσα τη στιγμή που βραβευόταν ο θρυλικός Βραζιλιάνος. Ποτέ δεν μπορείς να σπάσεις την κορυφή σε δυο κομμάτια, ποτέ δεν μπορείς να έχεις δύο κορυφαίους.
Κοινός απολογισμός
Για την απάντηση του ‘ποιός είναι καλύτερος;’ και για την επεξήγηση της κόντρας μεταξύ των δυο θρύλων, η αντιπαράθεση ρεκόρ και τίτλων θα εξυπηρετήσει σε ένα βαθμό την αφήγησή μας.
Πελέ: Τρεις τίτλοι Μουντιάλ με την Εθνική Βραζιλίας. Ανάδειξη της Βραζιλίας σε παγκόσμια υπερδύναμη. Συνολική συγκομιδή: 618 γκολ σε 642 αγωνιστικές συμμετοχές με την Εθνική Βραζιλίας και τις Σάντος, Κόσμος.
Μαραντόνα: Δυο τίτλοι Μουντιάλ με την Εθνική Αργεντινής (1986, 1990). Δυο πρωταθλήματα με την μικρομεσαία (για την δεκαετία του `80) Νάπολι, 294 γκολ σε 581 εμφανίσεις με τα χρώματα των Αρχεντίνος Τζουνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Νιούελς, Σεβίλλη και Εθνική Αργεντινής.
Σκληρά λόγια
Γνωρίστηκαν το 1979, αρχικά σε φιλικούς τόνους και χρειάστηκε να περάσουν δύο δεκαετίες ώστε να ρίξουν φαρμακερά βέλη ο ένας προς τον άλλο. Στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο “Yo Soy El Diego’, ο Μαραντόνα έγραψε για τον Πελέ πως τον θεωρεί κορυφαίο παίκτη παγκοσμίως, όμως του πέταξε κι ένα βέλος. Μιλώντας για τον Γκαρίντσα, ένα σπουδαίο ταλέντο της Βραζιλίας που πεθανε εξαρτημένος από το αλκοόλ, ανέφερε πως “θα ήθελα να δώ κι εκείνον (Πελέ) να είναι κοντα του και να μην τον αφήσει να πεθάνει στην μιζέρια του. Θα ήθελα να δω τον Πελέ να παλεύει κόντρα στους ισχυρούς και τους πλούσιους που καταστρέφουν το ποδόσφαιρο”. Στην αυτοβιογραφία του Πελέ, ‘Pele: His Life and Times’ (που κυκλοφόρησε το 2000, τον ίδιο μήνα με εκείνη του Μαραντόνα), αναφερόταν πως ο Πελέ είχε δεχθεί ‘κατηγορίες’ από τον Μαραντόνα πως είχε ομοφυλοφυλική σχέση με προπονητή του, όμως ποτέ δεν απάντησε δημοσίως, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει πως ήταν αρκετά πιο αξιοπρεπής από τον Αργεντινό. Το 2003, σε συνέντευξη Τύπου, ο Αργεντίνος βετεράνος γινόταν πυρ και μανία.
Δήλωνε: “Το 2000, εγώ κέρδισα το βραβείο του Παίκτη του Αιώνα. Ο Πελέ ήρθε δεύτερος. Είναι δεύτερος ακόμα και στην Βραζιλία ως ο καλύτερος αθλητής της χώρας του μετά τον Άϊρτον Σένα. Το βραβείο που πήρε από την FIFA δεν αξίζει τίποτα”.
Στο πέρασμα των ετών που ακολούθησαν, ο Πελέ βρέθηκε καλεσμένος στο πρώτο επεισόδιο του talk show ‘Night of 10’ που παρουσίασε ο Μαραντόνα σε τηλεοπτικό δίκτυο της Αργεντίνης. Οι δυο τους μίλησαν έξυπνα και επικοινωνιακά, ‘στρογγυλεύοντας’ ατάκες και διαφωνίες του παρελθόντος, σε μια συνάντηση – απότοκο της κοινής τους παρουσίας στο Κατάρ.
Το 2016 συναντήθηκαν στον φιλανθρωπικό αγώνα ‘Match for the Peace’ και με αρκετή δόση διπλωματίας ο Βραζιλιάνος παλαίμαχος ευχαριστούσε δημοσίως τον ΄φίλο του’ Μαραντόνα για την πρόσκληση. Τη χρονιά που ακολουθούσε βέβαια, δήλωνε δημοσίως πως εκείνος είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών και όχι ο Ντιέγκο, γιατί δεν σκόραρε ποτέ με το κεφάλι, γιατί δεν άγγιξε καν το όριο των 1.000 γκολ (γκολ επίσημων και φιλικών αγώνων Πελέ: 1281).
Κάποιο συμπέρασμα
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν βρίσκεται πια στη ζωή, ενώ ο Πελέ διάγει το 80ο έτος της ηλικίας του. Η οποιαδήποτε μεταξύ τους κόντρα έπαψε να έχει έστω την ελάχιστη αξία ύστερα από αυτή την κρίσιμη ‘λεπτομέρεια’. Θα παραμείνει ως μια προσέγγιση του τρόπου που χτίζουμε και αποθεώνουμε ήρωες στο ποδόσφαιρο, στην κοινωνία, στη ζωή. Ο Πελέ έγινε σύμβολο της Βραζιλίας, μια φυσιογνωμία αθλητή που πήρε την χώρα του από την απόλυτη φτώχεια και την διαφήμισε παγκοσμίως. Διήγε συνετό βίο και αποτέλεσε παράδειγμα υγιεινης και προσεκτικής ζωής, πρωτοστατώντας σε κοινωνικές δράσεις, λαμβάνοντας πολιτικά αξιώματα, δεχόμενος τιμές από αρχηγούς κράτους και βασιλιάδες.
Ο Ντιέγκο έζησε μια σαρωτική ζωή, ανάμεσα στο φως της ποδοσφαιρικής καταξίωσης και στην ασφυξία των καταχρήσεων, λατρεύοντας την πατρίδα του, την Αργεντινή, ζώντας για το ποδόσφαιρο και τα φυντάνια-σούπερ σταρ που αναδείκνυε η πατρίδα του, με μια καρδιά σαν heavy metal όπερα, έτοιμη να σπάσει ανά πάσα στιγμή. Σε αυτή την κόντρα ποτέ δεν θα ανακηρυχθεί νικητής.. Σε αυτή την κόντρα διαλέγεις τον μύθο που σε εκφράζει περισσότερο.
Για την ιστορία, ο Πελέ αποχαιρέτησε χθες τον ‘άσπονδο’ φίλο του με ένα συγκινητικό tweet, ευχόμενος μια μέρα να παίξουν μαζί ποδόσφαιρο στον ουρανό. Γιατί ο θάνατος σβήνει κάθε παιδική κόντρα.
