Μια αγάπη έχω στην καρδιά, το ΚΑΟΔ

Για να μην παρεξηγηθούμε και για όσους συνεχίσουν την ανάγνωση, θα πρέπει να έχουν ως δεδομένο πως το κείμενο δεν είναι ειρωνικό, δεν είναι του χαβαλέ (εδώ δουλεύουμε, δεν παίζουμε) και αποτελεί αληθινή ιστορία βγαλμένη από τη ζωή. True story όπως λένε στο χωριό όλων όσων ασχολούνται με τα social media (Ok, αυτό ήταν ειρωνικό).

Η σχέση μου με το μπάσκετ είναι αντιστρόφως ανάλογη με αυτή που έχει ο Στέφανος Τριαντάφυλλος με το άθλημα. Ο coach Rose πιθανότατα ασχολείται μαζί του από 2 χρονών κι εγώ θα συμπληρώσω δύο χρόνια το Σεπτέμβρη του 2013! Η σπυριάρα ποτέ δεν ήταν μία μπάλα που είδα με καλό μάτι. Βασικά μέχρι πέρσι δεν την είχα δει σχεδόν ποτέ από κοντά.

Μεγαλώνοντας αποφάσισα να του δώσω μία δεύτερη ευκαιρία και άρχισα να διαβάζω και να ενημερώνομαι  Μη φανταστείτε τρελά πράγματα. Στις αρχές του Σεπτέμβρίου του 2012 αποφάσισα να μεταβώ σε γήπεδα που είχα μεν επισκεφθεί αλλά μόνο για βόλεϊ και η αλήθεια είναι πως κέρδισε περισσότερο χρόνο από τη ζωή, απ’ όσο θα περίμενα να κερδίσει. Δεν μένω σπίτι για να δω Ευρωλίγκα, δεν παρακολουθώ καν όλα τα ματς της ομάδας μου, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός πως βλέπω ορισμένους ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ αγώνες είναι ένα μικρό θαύμα.

Αφού λοιπόν άρχισα να γυρνάω στο μαγικό κόσμο του μπάσκετ σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων έπρεπε να επιλέξω και τις ομάδες που θα στηρίζω. Ιντιάνα Πέισερς από NBA (λόγω ονόματος, δεν είχα ιδέα για τον Μίλερ), Μπαρτσελόνα στην Ευρώπη (ας είναι καλά ο Λουίς Ενρίκε), στην Ελλάδα ακολούθησα την ποδοσφαιρική μου επιλογή (γι’ αυτό ευθύνη φέρει ο πατέρας μου) και… ξαφνικά καταιγίδα που έλεγε και ο Αντύπας.

Όταν το ΚΑΟΔ κέρδισε (στην καρδιά μου) το ΑΓΟΡ

Όπως όλες οι ιστορίες αγάπης, έτσι κι αυτή με το ΚΑΟΔ ξεκίνησε κάπως έτσι: Ένα μεσημέρι στο γραφείο με την Σούπερλιγκ να παίζει στις τηλεοράσεις πάνω από το κεφάλι μου και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα να πιάνουν όσο περισσότερο χώρο μπορούν στις δύο οθόνες του υπολογιστή. Η στεντόρεια φωνή του Βασίλη Δελή τράβηξε την προσοχή μου όταν είπε το αξέχαστο: “Έχω ΚΑΟΔ-ΑΓΟΡ”!

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως ο billdel ήθελε να παραγγείλουμε από κάποιο καινούργιο ντελιβαράδικο που ανακάλυψε ως ο γκουρού Νο2 στις παραγγελίες (Νο1 είναι ο Σ-τέλειος). Έκανα λάθος όμως. Ο Βασίλης αναφερόταν σε αγώνα κι εγώ έμεινα έκπληκτος όταν έμαθα πως πρόκειται για παιχνίδι της Α1 κατηγορίας του μπάσκετ. Αυτόματα που ήρθαν στο μυαλό ομάδες ποδοσφαίρου όπως το Ρουφ και πόσο περίεργο θα ήταν να είναι στην Σούπερλιγκ.

Το δίλημμα μέσα μου είχε ήδη τεθεί και ήξερα πως μία από τις δύο ομάδες θα έπαιρνε μία θέση στην καρδιά μου. Νικητής ο ΚΑΟΔ, τον οποίο από τότε το προσφωνώ ως “Το ΚΑΟΔ”. Μπορεί πολλοί να νομίζουν πως πρόκειται για μία πλάκα της στιγμής αλλά αφού πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε η μεταγραφή του Νόουλς, με εμένα να ψάχνω βιντεάκια, ήξερα πως δεν ήταν ένα απλό one night stand. Εδώ υπήρχε ένας έρωτας μεγάλος… που άντεξε τους πειρασμούς του καλοκαιριού.

Μετά την καταιγίδα έρχεται το… ουράνιο τόξο

Από συστήματα, ιστορία, παίκτες, προπονητές και όλα τα άλλα που πιθανότατα ξέρει ένας “μπασκετικός”, εγώ δεν έχω ιδέα. Διαβάζω και μαθαίνω αλλά με τόσο αργούς ρυθμούς που αναγκάζω τον Φιλέρη να φωνάζει “Να συλληφθεί ο κύριος”, όταν ρωτάω ορισμένα πράγματα τα οποία θεωρούνται αυτονόητα για πάρα πολύ κόσμο.

Η σχέση μου όμως με το ΚΑΟΔ δεν έχει ανάγκη τα… βασικά για να δυναμώσει και να αντέξει στο χρόνο. Δεν χρειάστηκε να ξέρω πόσο καλή ομάδα είναι ο Ηλυσιακός (αν είναι), όταν άλωσε το κάστρο της Δράμας. Το ξέσπασμα όμως ήρθε γιατί μία ήττα στα τελευταία λεπτά με τον τρόπο που ήρθε, δεν γίνεται να μην σε βγάλει από τα ρούχα σου. Ο Κακαρούδης (Κακαρούδαρος για μένα) τα είπε όλα μετά το τέλος του αγώνα: “Είμαστε μαλάκες”.

Ευτυχώς η παραίτηση Καλαφατάκη, η αντίδραση των παικτών και η παραμονή του κόουτς (εγώ ήθελα άλλον, αλλά θα στηρίξω μέχρι τέλους τον Καλαφατάκη), ξύπνησε την ομάδα η οποία απάντησε με διπλό κόντρα στον Πανελευσινιακό και με την 5η νίκη στο πρωτάθλημα μπήκαμε πάλι σε τροχιά 4άδας! Αλλά αυτά τα καταραμένα τελευταία λεπτά μας στέρησαν τη νίκη στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Πέρα από την πλάκα κάτι πρέπει να γίνει με αυτό. Ας κάνουμε copy-paste τον Ζοτς

Ξέρω πως οι περισσότεροι γελάνε με το “4άδα”, αλλά αν μπούμε στα πλέι οφ δεν θα μας σταματήσει τίποτα. Ίσως ο Ολυμπιακός, ίσως ο Παναθηναϊκός, αλλά μέχρι εκεί. Στο κάτω-κάτω της γραφής, μικρός είμαι ακόμα στο μπάσκετ, μπορώ να λέω ό,τι θέλω.

Και να μην ξεχνάτε: “Ο Ζάρας δεν κάνει εκπτώσεις και ο Νόουλς είναι killer“