Μια ανατροπή που ζύγιζε δέκα τόνους

Στα πρώτα δύο νοκ-άουτ της φάσης των ’16’, η Γαλλία κέρδισε με το εγγλέζικο 4-3 την Αργεντινή και η Ουρουγουάη επικράτησε με το αρκετό 2-1 της Πορτογαλίας. Ουρουγουάη και Γαλλία θα συναντηθούν στα προημιτελικά σε ένα ζευγάρι που, με τα χθεσινά δεδομένα, φαντάζει ελκυστικό για ένα τσουβάλι λόγους.

Στο βραδινό ματς, το βασικό μας ζητούμενο από τη βαριά κι ασήκωτη Πορτογαλία ήταν να κάνει την πρώτη της μεγάλη ευκαιρία στο Μουντιάλ. Μετά από τρία ματς ομίλου με μία νίκη, δύο ισοπαλίες και πέντε γκολ ενεργητικό, η Πορτογαλία είχε μηδέν κλασικές ευκαιρίες για γκολ. Ψέματα. Στο ματς με το Μαρόκο, λίγο πριν βγει το ημίχρονο, ο Γκουέδες έχασε ένα τετ-α-τετ με τα όλα του για το 2-0. Αλλά είναι ο Γκουέδες, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που πήρε την εμπιστοσύνη του Σάντος στο τουρνουά και την πέρασε πριονοκορδέλα.

Με τον Έντισον Καβάνι (να παίζει και) να σκοράρει για δύο, καθώς ο Σουάρες με εξαίρεση την ασίστ στο πρώτο γκολ, προτίμησε να κάνει κάθε λίγο και λιγάκι τον πεθαμένο, η Ουρουγουάη έστειλε τους Πορτογάλους πίσω στην πατρίδα, χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα. Ο Σάντος επέλεξε να καρφώσει τον Κριστιάνο στη μεγάλη περιοχή, περιορίζοντας έτσι τα δημιουργικά του καθήκοντα. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα να δούμε πολύ λιγότερο CR7 απ’ όσο περιμέναμε.

Οι Πορτογάλοι ισοφάρισαν προσωρινά με τον Πέπε στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου και όποιος δεν παραδεχτεί ότι στιγμιαία πίστεψε ότι το Μουντιάλ είναι γραφτό να καταλήξει στα χέρια τους (ακόμη και χωρίς κλασική ευκαιρία), ψεύδεται. Παρ’ όλ’ αυτά, με ένα άψογο, καβανικό πλασέ, η Ουρουγουάη πήρε πάλι κεφάλι στο σκορ με αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο γκολ της βραδιάς.

Χωρίς περαιτέρω πασαλείμματα, η ομάδα του Σάντος δεν άξιζε μια θέση στην 8άδα. Τουλάχιστον όχι μια θέση που θα κόστιζε από την Ουρουγουάη. Έπρεπε να δημιουργήσει ευκαιρίες, να τρέξει περισσότερο, να μη μοιάζει τέλος πάντων με ομάδα συμπαθών παλαιμάχων από τη Στερεά Ελλάδα.

Μικρή μνεία και για τον Μεξικανό διαιτητή Ράμος, ο οποίος είχε ξεχάσει τις κάρτες στα αποδυτήρια, αρνούμενος πεισματικά να κιτρινίσει την αναμέτρηση. Ακόμα και στη μοναδική κάρτα του ματς, αυτή στον Κριστιάνο μετά το οργισμένο ‘Fuck you’, ο Ράμος βγάζει λάθος χρώμα κάρτας.

(Φωτογραφία: AP Photo/Andre Penner)

Όσον αφορά την πρόκριση της Γαλλίας επί της Αργεντινής, το πιο δύσκολο κομμάτι δεν είναι ούτε η τεσσάρα, ούτε οι εξωγήινες κούρσες του Εμπαπέ, ούτε το κατόρθωμα να βρίσκονται από το πουθενά πίσω στο σκορ για δέκα λεπτά. (Είχαμε προβλέψει ότι θα δούμε ματσάρα, το θυμάσαι).

Το πραγματικά θαυμαστό είναι ο τρόπος που γύρισαν από το 1-2 βάζοντας τρία γκολ σε έντεκα λεπτά ενώ οι Αργεντίνοι είχαν απαγάγει το μομέντουμ και ζητούσαν μη ρεαλιστικά λύτρα. Οι Γάλλοι πέρασαν ένα ολόκληρο πρώτο ημίχρονο έτοιμοι να τελειώσουν την ομάδα του Σαμπαόλι με την αντεπίθεση που θα έγραφε το 2-0, αλλά ισοφαρίστηκαν από τη μοναδική αναλαμπή του Άνχελ ντι Μαρία σε αυτή τη διοργάνωση. Αλλά τι αναλαμπή, έ;

Πήγαν στα αποδυτήρια ισόπαλοι, ενώ θα έπρεπε να προηγούνται, μόνο και μόνο επειδή ο Σαμπαόλι ξέχασε να βάλει σέντερ φορ στο πιο σημαντικό ματς της ομάδας του. Είδαν την Αργεντινή να σκοράρει ένα τυχερό γκολ με τη σέντρα της επανάληψης. Είδαν δηλαδή μέσα σε λίγα λεπτά να βρίσκονται πίσω στο σκορ χωρίς να το καταλάβουν, είδαν την κερκίδα να φλέγεται από τους λατρευτές του Μέσι, ένιωσαν όλη τη γη να υποστηρίζει το άστρο και το μύθο των Αργεντίνων.

Δεν αρκεί λοιπόν να είσαι η καλύτερη ομάδα για να επιστρέψεις. 9 στις 10 φορές που το μομέντουμ πάει τόσο κυνικά περίπατο, η ομάδα που θα ‘πρεπε να βρίσκεται μπροστά, αλλά ξαφνικά κυνηγάει, τρώει κι ένα τρίτο γκολ και περνάει μήνες στην ψυχανάλυση για το πώς, πότε και τι πήγε στραβά.

Αλλά η Γαλλία, μια αχνη ιδέα της ομάδας που μας υπνώτισε στους ομίλους, με ειδικό βάρος που ισοδυναμεί με δέκα φορές τα κιλά των παικτών της, κοντά δέκα τόνους δηλαδή, επέστρεψε. Και επέστρεψε όσο εντυπωσιακά της επιτρέπει να το κάνει ένα ρόστερ που χωράει τον υπέροχο Καντέ, τον αρχοντικό Πογκμπά και τον Γιουσέιν Εμπαπέ Μπολτ, που στην ανάγκη πηδάει και πάνω από τους αμυντικούς για να βγει τετ-α-τετ και να κερδίσει το πέναλτι του 1-0. Ένα ρόστερ που χωράει και τον Αντουάν Γκριεζμάν, τον ιδανικό ηγέτη αυτής της φο(υ)ρτούνας ταλέντου.

Υπάρχουν δύο αθόρυβες στιγμές του ματς στις οποίες ο Γκριεζμάν δείχνει την κλάση του ως εγκέφαλος της σπείρας. Η μία είναι σε μια αντεπίθεση των Γάλλων κάπου στο 80′, στην οποία πατάει φρένο και δεν μπουκάρει μετωπικά στην περιοχή του Αρμάνι. Το φρένο που βάζει ο Γκριεζμάν μοιάζει με απλό ροκάνισμα χρόνου, αλλά η live αίσθηση της φάσης καταδεικνύει περισσότερο σεβασμό στον αντίπαλο παρά οτιδήποτε άλλο.

Η άλλη στιγμή είναι στο 71′, που έχει την μπάλα στα πόδια και την κρατάει περιμένοντας (και κατσαδιάζοντας) τον καταπληκτικό χθες Λούκας Ερνάντεζ να φύγει από την επίθεση και να γυρίσει στη θέση του ως μπακ. Μικρές λεπτομέρειες για πολύ μεγάλα πράγματα.

Η χθεσινή Γαλλία έχει πολύ δυνατά επιχειρήματα για να ονειρεύεται το τρόπαιο και δεν νομίζω πως η Ουρουγουάη θα σταθεί εμπόδιο στην κούρσα της.

(κεντρική φωτογραφία: AP Photo/David Vincent)

~~~

> Από τις 14 Ιουνίου και ως τις 15 Ιουλίου, το Oneman ζει, αναπνέει και γράφει για το Μουντιάλ της Ρωσίας. Και τρώει μουντιαλικά και πλουσιοπάροχα γεύματα με αυθεντικό γύρο Nostimost, ιδανικά για να συνοδεύουν μεγάλα ποδοσφαιρικά ματς και μεγάλες συζητήσεις για μπάλα.

> Σήμερα, απόλαυσε τους αγώνες σου με με λαχταριστά σπιτικά πιτόγυρα. Για τέσσερα τυλιχτά, θα χρειαστείς μία συσκευασία ελληνικού γύρου Νostimost, περίπου 5′ λεπτά προετοιμασίας και άλλα 5′ ζέσταμα στο φούρνο. Ισπανία ή Ρωσία λοιπόν;