Michael Edwards, το μυαλό της Λίβερπουλ επέστρεψε
- 13 ΜΑΡ 2024
Οι φίλοι της Λίβερπουλ πανηγυρίζουν για την επιστροφή στην ομάδα ενός ανθρώπου, που πιθανότατα δεν γνωρίζουν καν το πρόσωπό του. Ο Michael Edwards, μέλος της ομάδας από το 2011 ως το 2022, επιστρέφει στο Μέρσεϊσαϊντ για να συνεχίσει τη δουλειά που άφησε πριν από δύο καλοκαίρια και να οργανώσει την μετά-Klopp εποχή. Προφανώς δεν είναι ποδοσφαιριστής -υπήρξε, αλλά πραγματικά πολύ μέτριος-, ούτε προπονητής. Είναι ο αθλητικός διευθυντής της Λίβερπουλ, ο οποίος οργάνωσε τους «Κόκκινους» της νέας εποχής και δεν έχει ούτε σελίδα στην Wikipedia.
Ποιος είναι ο Michael Edwards
Για την ιστορία ανέλιξης του Michael Edwards, για την οποία μπορείς να μάθεις τα πάντα ακούγοντας τον Ζοσιμάρ #117, κομβικό ρόλο έπαιξε ο Harry Rednkapp. Ο Βρετανός -παλαιάς κοπής- προπονητής που είχε συνδυάσει το όνομά του με την Μπόρνμουθ και την Γουέστ Χαμ άκουσε την συμβουλή του βοηθού του Jim Smith και έφερε τον 23χρονο «κομπιουτερά» στην Πόρτσμουθ, σε θέση Chief Analyst.
Πώς έφτασε ένας αποτυχημένος ποδοσφαιριστής των χαμηλότερων κατηγοριών, ο γιος ενός φορτηγατζή που είχε τρέλα με τους αριθμούς, να παίρνει μια τέτοια θέση σε μια τέτοια εποχή; Ο Edwards έπαιζε στην εφεδρική ομάδα της Πιτέρμπορο και ήταν ένα δεξί μπακ που συχνά έπαιζε και ως κεντρικό χαφ. Έδειχνε να καταλαβαίνει το παιχνίδι, αλλά δεν ήταν τόσο ταλαντούχος ώστε να σταθεί στην ανδρική ομάδα της Πιτέρμπορο.
Ένας συμπαίκτης του εκείνη την περίοδο τον περιέγραψε στο Athletic κάπως έτσι: «Ένας σωστός παίκτης της ομάδας, ο οποίος έκανε το καλύτερο δυνατό με αυτά που είχε. Ποτέ δεν θα γινόταν αστέρι, αλλά ήταν πάντα αρκετά αξιόπιστος. Και πολύ έξυπνος. Ήταν μάλλον μεγάλος για την εποχή του, με τον τρόπο που σκεφτόταν τα πάντα και τον τρόπο που μιλούσε. Μπορούσες να καταλάβεις ότι είχε καλό μυαλό».
Αφού με το ποδόσφαιρο δεν τα κατάφερε, ο Edwards πήγε να σπουδάσει στο Κέιμπριτζ. Εκεί απέκτησε πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων και την πληροφορική. Επέστρεψε στο Πιτέρμπορο για να ξεκινήσει την πρώτη του δουλειά ως καθηγητής σε ένα τοπικό γυμνάσιο, αλλά οι συνάδελφοί του αναφέρουν ότι του έλειπε το ποδόσφαιρο και δεν ενθουσιάστηκε από το νέο του επάγγελμα.
To 2003 η Prozone, μια εταιρεία προάγγελος των σημερινών analytics είχε αρχίσει να πουλά το προϊόν της σε διάφορες ομάδες της Αγγλίας και έψαχνε έναν αναλυτή για να στείλει στην ομάδα του Redknapp. O Barry McNeill, τότε διευθυντής επιχειρηματικής ανάπτυξης της Prozone βρήκε μέσω ενός κοινού γνωστού έναν απογοητευμένο με τη δουλειά του καθηγητή πληροφορικής, του πήρε συνέντευξη σε ένα βενζινάδικο, του έδειξε την τεχνολογία του Prozone και τον έστειλε στην Πόρτσμουθ για τη δουλειά. Το όνομά του ήταν Michael Edwards και ήταν μόλις 23 ετών.
Ήταν μια εποχή που τα δεδομένα ήταν ακόμη σχετικά νέα στο ποδόσφαιρο. Μόνο η Sun της Δευτέρας είχε ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τις πάσες και την κατοχή και οι περισσότεροι τα σνόμπαραν.
Ο Harry Redknapp τον ανέδειξε, όσο και αν δεν τον πίστευε
Ο Redknapp παρόλο που είχε πειστεί από τον Jim Smith για τη χρησιμότητα της Prozone, δεν εμπιστευόταν τις δυνατότητες του νεαρού πληροφορικάριου. Ουσιαστικά τον είχε φέρει γιατί μόλις μαθεύτηκε ότι ο Sir Alex Ferguson έχει εισάγει το πρόγραμμα στο Old Trafford, όλοι έσπευσαν να τον ακολουθήσουν. Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες της συνύπαρξής τους ήταν εκείνη κατά την οποία ο Edwards είχε δώσει ένα CD-ROM γεμάτο με δεδομένα παικτών στον Redknapp, αλλά εκείνος δεν μπορούσε να το δουλέψει.
Έτσι τον πήρε τηλέφωνο και τον ρωτούσε τι είχε συμβεί. Τελικά αποδείχθηκε ότι ο προπονητής της ομάδας έβαζε επανειλημμένα το CD-ROM στο CD Player του αυτοκινήτου του. Άλλες φορές, ο Harry Redknapp τον πείραζε. «Λέει ο υπολογιστής σου ότι θα κερδίσουμε σήμερα;» τον ρώτησε. Μια φορά ο Edwards απάντησε «ναι» και τελικά η Πόρτσμουθ έχασε. Τότε ο Redknapp του είπε: «Ίσως ο υπολογιστής σου να μπορεί να παίξει την επόμενη φορά».
Ο Redknapp τον πήρε μαζί στην Τότεναμ
Ωστόσο, παρά τα όσα τραγελαφικά έγιναν τις πρώτες ημέρες της συνεργασίας τους, η Πόρτσμουθ κατάφερνε να σταθεί στην Premier League. Ο Redknapp αποχώρησε για μία χρονιά το 2004 και τον ξαναβρήκε την επόμενη εκεί, όταν και δούλεψαν μαζί για τρεις ακόμα σεζόν. Τα analytics σιγά-σιγά έμπαιναν στη ζωή μας για τα καλά και το 2009, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Τότεναμ, ο Άγγλος προπονητής έφερε μαζί του και τον Edwards. Ήταν μόλις 29 ετών και θα μάθαινε τη ζωή από την αρχή στο Λονδίνο.
Η θέση του ήταν και πάλι Chief Analyst και στην Τότεναμ θα δούλευε μαζί με τον Seamus Brady και τον βοηθό προπονητή της ομάδας, Joe Jordan, με τον οποίο είχε δουλέψει μαζί και στην Πόρτσμουθ. Όσοι εργάζονταν τότε στα Σπιρούνια, περιγράφουν τον Edwards ως έναν άνθρωπο εμμονικό με το ποδόσφαιρο, που είχε στιβαρές απόψεις τις οποίες υπερασπιζόταν έντονα στις διαμάχες που προέκυπταν.
Η μετακίνηση στη Λίβερπουλ και η κόντρα με τον Rogers
Στο Βόρειο Λονδίνο ο Edwards συνεργάστηκε για λίγο και με τον Damien Comolli, ο οποίος το 2010 ανέλαβε διευθυντής ποδοσφαίρου στη Λίβερπουλ. Ο σύλλογος του Μέρσεϊσαϊντ είχε μόλις αλλάξει διοίκηση και οι αμερικανοί ιδιοκτήτες του Fenway Sports Group άλλαζαν τα πάντα.
Ο Comolli είχε ενθουσιαστεί με τον τρόπο του Edwards στην Τότεναμ. Έτσι έκανε τα πάντα και τελικά το καλοκαίρι του 2013 τον έφερε στη Λίβερπουλ για τη θέση του Head of methodology. «Θα εντυπωσιαστείτε με το πόσο έξυπνος είναι. Μου αρέσει το γεγονός ότι αμφισβητεί την συμβατική σοφία σαν τον Billy Beane (από το Moneyball)» είχε πει για εκείνον στον Independent.
Ουσιαστικά, η πρώτη του χρονιά με τον Kenny Dalglish να είναι στον πάγκο ως εγγυητής της σταθερότητας, ήταν μεταβατική. Έτσι, ο πρώτος προπονητής με τον οποίο έπρεπε να συνεργαστεί ήταν ο Brendan Rodgers. Οι μεταγραφικές κινήσεις αυτής της περιόδου δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες και μετέπειτα φάνηκε ότι υπήρξε τεράστια ένταση ανάμεσα στους δύο. Ο Rodgers ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωτικός στη δουλειά του όπως αποκάλυψε και ο ίδιος: «Πάντα πίστευα ότι ο προπονητής είναι και τεχνικός διευθυντής» ανέφερε ο Ιρλανδός προπονητής, ο οποίος ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στο Άνφιλντ.
Όταν έφερε τον Jurgen Klopp στη Λίβερπουλ
Τελικά, το 2015 ο Rogers θα απομακρυνόταν και ο Edwards θα αναλάμβανε τον μεγαλύτερο ρόλο της καριέρας του, ως τεχνικός διευθυντής της Λίβερπουλ. Η εκτίμηση των Αμερικανών ιδιοκτητών της ομάδας στο πρόσωπό του είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Εκείνο το καλοκαίρι ο Edwards έκανε την εισήγησή του για τη θέση του προπονητή. Οι Eddie Howe, Carlo Ancelotti και Jurgen Klopp ήταν οι τελικοί τρεις υποψήφιοι.
Ο Ancelotti πέρασε όλα τα κριτήρια όσον αφορά το ρεκόρ του στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα στατιστικά στοιχεία που αφορούσαν τις ομάδες του στη Γιουβέντους, τη Μίλαν, την Τσέλσι και τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά το μεταγραφικό του ρεκόρ μέτρησε εναντίον του, επειδή το σύστημα μεταγραφών που είχε επινοηθεί από τον Edwards και την ομάδα του, δεν ταίριαζε με τον Ιταλό προπονητή. Η θεωρία τους ήταν ότι ένας προπονητής μπορεί να μην είχε τον απόλυτο λόγο όσον αφορά τις μεταγραφές κατά την πρώτη του σεζόν, αλλά, κατά τα επόμενα έτη η επιρροή του θα ήταν μεγαλύτερη και οι υπογραφές δεν θα γίνονταν χωρίς τη συμβολή του.
Πολλές από τις μεταγραφές του Ancelotti θεωρούνταν μεγαλύτερες σε ηλικία από αυτό που έψαχνε ο Edwards εκείνη την εποχή. Ο Τεχνικός Διευθυντής της Λίβερπουλ ήθελε παίκτες ηλικίας έως 26 ετών που πλησίαζαν την περίοδο της ακμής τους και θα είχαν ακόμη αξία μεταπώλησης τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα.
Ο Howe, που τώρα εργάζεται στη Νιούκαστλ, ήταν τότε προπονητής της Μπόρνμουθ και η φήμη που τον ακολουθούσε ήταν ότι ανέπτυσσε νεότερους παίκτες και έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ήταν επίσης παίκτης της Πόρτσμουθ όταν ο Edwards ξεκινούσε την καριέρα του. Η φιλία τους, ωστόσο, δεν ήρθε ποτέ στο προσκήνιο. Ο Howe δεν είχε την εμπειρία της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ο Klopp συμπλήρωνε όλα τα κουτάκια όσον αφορά τα επιτεύγματα, τις μεταγραφές και το στυλ παιχνιδιού. Έτσι, με ένα πόρισμα 60 σελίδων ο Edwards έστειλε την πρότασή του και άφησε την FSG να ασχοληθεί με την υλοποίηση της επιχείρησης.
Φυσικά, ο Klopp υπέγραψε και γρήγορα αποδείχθηκε ότι ήταν πράγματι η κορυφαία επιλογή. Οι δυο τους διατήρησαν μια εξαιρετική σχέση με τα χρόνια. Οι απόψεις τους για την Λίβερπουλ ήταν παρόμοιες, παρόλο που είχαν κάποιες τριβές. Πιο γνωστή από αυτές ήταν η επιμονή του Edwards να υπογραφεί ο Mo Salah και όχι ο Julian Brandt που πίστευε ο Klopp ότι ήταν ο ιδανικός. Ο Γερμανός προπονητής πείστηκε και δεν έχασε.
Από το 2016 ως το τέλος της πρώτης του θητείας στη Λίβερπουλ, ο Edwards μεταπήδησε στον ρόλο του αθλητικού διευθυντή και ήταν ο ιθύνων νους των όσων συνέβαιναν στο Άνφιλντ. Θεωρείται υπεύθυνος για την υπογραφή των Mohamed Salah και Sadio Mane για συνολικά 71 εκατομμύρια λίρες, ενώ έφερε επίσης τον Andrew Robertson για μόλις 8 εκατομμύρια λίρες. Οι Virgil van Dijk και Alisson που ηγούνται της Λίβερπουλ μέχρι σήμερα, ήρθαν με μεγάλα ποσά, αλλά και αυτό κατέστη δυνατό χάρη στην πώληση του Philippe Coutinho στην Μπαρτσελόνα για 142 εκατομμύρια λίρες το 2018, την οποία είχε διαπραγματευτεί ο ίδιος. Και ναι, θεωρείται σπουδαίος διαπραγματευτής.
Το 2022 ο Michael Edwards έφυγε από τη Λίβερπουλ καθώς θεωρούσε ότι αυτό θα ήταν καλύτερο για όλες τις πλευρές. Τότε, αποθέωσε τόσο τους συνεργάτες του, όσο και τον Jurgen Klopp, με τον οποίο πιθανότατα υπήρχαν «σύννεφα» στη σχέση τους και απέδωσε σε προσωπικούς λόγους την απόφασή του. «Πάντα σχεδίαζα να περιορίσω τον χρόνο μου στο κλαμπ σε 10 χρόνια το πολύ. Μου άρεσε να δουλεύω εδώ, αλλά πιστεύω πολύ στην αλλαγή» ανέφερε στην ανοιχτή επιστολή που έστειλε τότε.
Τα 10 αυτά χρόνια που βρέθηκε στον σύλλογο, ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξή του, καθώς δεν έδινε το παραμικρό περιθώριο στα ΜΜΕ. Δεν έχει δώσει ποτέ του συνέντευξη, δεν έχει social media και σπάνια έβγαζε φωτογραφίες. Αν όμως χρειάζεται να ξέρουμε ένα πράγμα για τον χαρακτήρα του, αυτό το περιγράφει ιδανικά ο πρώτος άνθρωπος που τον αμφισβήτησε και τελικά τον πίστεψε, ο Harry Redknapp.
Η άγνωστη ιστορία που μοιράστηκε ο Redknapp
Μιλώντας στο Athletic, ο Harry Redknapp μοιράστηκε μια ιστορία για τον σπουδαίο και ιδιαίτερο τεχνικό διευθυντή την οποία παρουσιάζουμε αντί επιλόγου: «Είχα γνωρίσει έναν τύπο που είχε μόνο λίγες εβδομάδες ζωής. Αυτός ο φτωχός τύπος ήταν παντρεμένος μόλις δύο χρόνια και ήξερε ότι πέθαινε. Έτσι πήγα στο σπίτι του μια Κυριακή και πέρασα μερικές ώρες μαζί του, με τη γυναίκα του και τα πεθερικά του. Ήταν ένα καταπληκτικό αγόρι, τόσο δυνατό, και μου είπε ότι ήταν το όνειρό του να πάει στη Λίβερπουλ.
Τηλεφώνησα στον Michael Edwards και αμέσως μου είπε: “Harry, δεν υπάρχει πρόβλημα”. Κανόνισα ένα αυτοκίνητο, βρήκα έναν οδηγό. Ο Eddy κανόνισε όλα τα υπόλοιπα. Δεν υπήρξε κανένα από τα, “Ω, Harry, λυπάμαι, φίλε, ξέρεις πόσο απασχολημένος είμαι”. Βγήκε έξω, οργάνωσε όλη την ημέρα και του φέρθηκε απίστευτα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε σε μια θέση όπου μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων.
Δυστυχώς, αυτός ο τύπος πέθανε τέσσερις ή πέντε εβδομάδες αργότερα. Ο Eddy τον είχε βάλει στο θεωρείο των διευθυντών, τον είχε συστήσει σε όλους, τον Kenny Dalglish, τον Jurgen Klopp. Το αγόρι πέρασε την καλύτερη μέρα της ζωής του. Λάτρευε κάθε λεπτό της».
