Mijain Lopez, ο Κουβανός θρύλος του αθλητισμού
- 7 ΑΥΓ 2024
Ο αγώνας τελειώνει και ο Κουβανός γίγαντας των 198 εκατοστών και 130 κιλών βγάζει τα παπούτσια του, τα σηκώνει πάνω από το κεφάλι του και υποκλίνεται για τελευταία φορά στο κοινό που ήρθε να τον θαυμάσει. Ο Mijain Lopez άκουσε το όνομά του ρυθμικά από την εξέδρα και συγκινημένος πήρε αγκαλιά τον προπονητή και τον φροντιστή του. Είχε μόλις γίνει «αθάνατος» πετυχαίνοντας κάτι που κανείς άλλος στο παρελθόν δεν είχε κάνει.
Ούτε ο Carl Lewis, ούτε ο Michael Phelps, ούτε η πιο πρόσφατη Katie Ledecky. Ο παλαιστής από την Κούβα κατέκτησε το 5ο χρυσό σε 5 συνεχόμενες Ολυμπιάδες και στη συνέχεια αποσύρθηκε.
Ποιος είναι ο Mijaín López
Ο Mijaín López, γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1982 στο Pinar del Río της Κούβας και είναι ο σπουδαιότερος εν ζωή Κουβανός αθλητής. Η ιστορία του είναι ένα μείγμα επιμονής, σκληρής δουλειάς και φυσικού ταλέντου που ήταν καθοριστικό για την επιτυχία του στο άθλημα. Και φυσικά απίθανης σωματικής διάπλασης.
Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με περιορισμένους πόρους, έμαθε την αξία της προσπάθειας και της επιμονής. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, οι γονείς του υποστήριξαν τα όνειρά του και ο Mijain δεν τους απογοήτευσε. Ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνορωμαϊκή πάλη σε ηλικία 10 ετών, προπονούμενος από τοπικούς προπονητές. Παρά τους υλικούς περιορισμούς, η αφοσίωση και το πάθος του τον έκαναν να ξεχωρίσει.
Η υποστήριξη από την κοινότητά του στο Pinar del Río ήταν επίσης ζωτικής σημασίας, παρέχοντάς του το κίνητρο που χρειαζόταν για να ξεπεράσει τα εμπόδια και να προοδεύσει στην καριέρα του. Το ταλέντο του σύντομα τράβηξε την προσοχή των προπονητών της εθνικής ομάδας της Κούβας, σηματοδοτώντας την αρχή της διεθνούς καριέρας του.
Ήδη από τα 18 του άρχισε να σαρώνει τα εγχώρια τουρνουά ελληνορωμαϊκής πάλης και στα 22 του ήταν μία από τις πιο δυνατές ελπίδες της Κούβας για μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας. Αγωνιζόταν την εποχή εκείνη στην κατηγορία των 120 κιλών. Στην πατρίδα μας ο Lopez αναδείχθηκε πέμπτος Ολυμπιονίκης και έδειξε ότι το μέλλον του ανήκει. Κανείς ωστόσο ακόμη δεν ήταν έτοιμος για αυτό που θα ακολουθούσε.
Το 2005 και το 2007 ο «γίγαντας της Herradura», όπως είναι το παρατσούκλι του κατέκτησε το χρυσό στα παγκόσμια πρωταθλήματα και όντας το χρυσό παιδί του κουβανέζικου αθλητισμού και ο μοναδικός σπουδαίος εκπρόσωπος του έθνους της Λατινικής Αμερικής εκτός των αγωνισμάτων του στίβου, στα οποία η Κούβα έχει παράδοση, έγινε σημαιοφόρος της αποστολής στο Πεκίνο. Στην ίδια διοργάνωση ο Lopez είχε συνολικό σκορ 24-3 κόντρα στους αντιπάλους του και κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο. Τότε, πριν 16 χρόνια ήταν 26 ετών.
Η Κούβα λάτρευε τον Lopez, ο οποίος σε αντίθεση με τους άλλους σταρ του νησιού, παρέμενε στη χώρα για να προπονηθεί και η κοινή γνώμη λάτρεψε το γεγονός πώς θα σήκωνε και πάλι τη σημαία στην τελετή έναρξης του Λονδίνου. Ούτε τότε απογοήτευσε τους Κουβανούς. Με συνολικό σκορ 14-0 αναδείχθηκε ξανά χρυσός Ολυμπιονίκης και πάλι στην κατηγορία των 120 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης.
Στο ενδιάμεσο σάρωνε ό,τι χρυσό υπήρχε σε παναμερικανικό και παγκόσμιο επίπεδο και το 2016, στα 34 του ήταν και πάλι ασυναγώνιστος στο Ρίο ντε Τζανέιρο, κερδίζοντας με 16-0 συνολικό σκορ και κατακτώντας το τρίτο του χρυσό. Μάλιστα, αυτή τη νίκη την αφιέρωσε στον Fidel Castro, ο οποίος βρισκόταν τότε στο τελευταίο στάδιο της ζωής του. Ο Lopez ήταν πάντοτε πιστός στις επαναστατικές ιδέες και την πρώτη του Ολυμπιακή νίκη στα 130 κιλά την αφιέρωσε στον Αρχηγό της Επανάστασης.
Παρά το γεγονός πως χρειάστηκε να προπονηθεί πέντε και όχι τέσσερα χρόνια, για την επόμενη Ολυμπιάδα, ο Κουβανός παλαιστής δεν το έβαλε κάτω. Στα 39 του ταξίδεψε στο Τόκιο και έφερε το 4ο χρυσό του και πάλι αγωνιζόμενος στα 130 κιλά. Αυτό το χρυσό το αφιέρωσε στον εκλιπόντα αυτή τη φορά ηγέτη της Κούβας.
Στο Παρίσι έγραψε ιστορία
Ο τελευταίος του αγώνας για το πέμπτο χρυσό μετάλλιο ήταν από μόνος του ένα παραμύθι. Αντίπαλός του ήταν ο 36χρονος Yasmani Acosta Fernández, ο οποίος εγκατέλειψε την Κούβα για τη Χιλή, γιατί ο Lopez ήταν πάντα ο αγαπημένος του καθεστώτος. Ο Mijaín López στον τελευταίο αγώνα της μεγάλης του καριέρας, δεν του χαρίστηκε. Επικράτησε με 6-0 ενώ λίγο πριν η μονομαχία ολοκληρωθεί, τον σήκωσε ολόκληρο και τον σώριασε κάτω.
Πριν τον αγώνα, ο φιναλίστ του τελικού είχε δηλώσει: «Στην Κούβα, ήμουν πάντα πίσω του. Προπονούμουν μαζί του κάθε μέρα για εννέα χρόνια. Τον εκτιμώ πραγματικά. Αλλά πρέπει να καταλάβετε τις συνθήκες. Έκλαψα βλέποντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί είδα ότι υπήρχαν πολλοί αθλητές τους οποίους έχω ήδη νικήσει. Έφυγα από την Κούβα για να πραγματοποιήσω ένα όνειρο. Όταν κάποιος αφήνει κάτι για να ακολουθήσει ένα όνειρο δεν είναι αποστάτης. Αγαπώ τόσο πολύ την Κούβα, όπως και τη Χιλή».
Μετά την αναμέτρηση ο θρυλικός πια Κουβανός επέστρεψε στο ρινγκ για να λύσει τα κορδόνια του και να δηλώσει με αυτον τον χαρακτηριστικό τρόπο, το κλείσιμο της καριέρας του. Είναι πια ο μοναδικός αθλητής με 5 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορεί να μπήκε στο ρινγκ ως παλαιστής, αλλά το εγκατέλειψε ως «Αθάνατος».
