Ο Andreas Brehme έζησε μόνο μεγάλες στιγμές
- 20 ΦΕΒ 2024
Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1960 στο Αμβούργο, ο Andreas Brehme ήρθε στον κόσμο σε μια εποχή που η Γερμανία ξεπερνούσε δειλά-δειλά τις πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και επανασυστηνόταν στον κόσμο ως μια παγκόσμια βιομηχανική, δημοκρατική και αθλητική δύναμη.
Στα 14 του, λίγο πριν αφήσει το ποδόσφαιρο στους δρόμους για να ενταχθεί στην πρώτη του ομάδα, είδε από κοντά τον Franz Beckenbauer να κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Δυτική Γερμανία και είχε καταλάβει ποιο ήταν το ποδόσφαιρο που ήθελε να παίξει. Στις 20 Φεβρουαρίου, λίγες εβδομάδες μετά από το παιδικό του ίνδαλμα, ο Andreas Brehme έφυγε από τη ζωή μετά από καρδιακή προσβολή και εμείς θυμόμαστε τις μεγάλες του στιγμές.
Πέτυχε τα πάντα, ενώνοντας διαφορετικές γενιές
Ο Andreas Brehme την επόμενη χρονιά μετά το Μουντιάλ του 1974, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην τοπική Μπάρμπεκ και στα 20 του αγωνίστηκε για μια χρονιά στην τρίτη κατηγορία της Γερμανίας με την Σααρμπρίκεν. Από τότε δεν θα ξανακοιτούσε πίσω.
Το 1981 η Καϊζερσλάουτερν τον έκανε δικό της. Ήταν ένας έτοιμος παίκτης. Ένα αριστερό μπακ διαφορετικό από τα άλλα. Ο Brehme είδε τον Beckenbauer από κοντά και αποφάσισε να κάνει τα ίδια πράγματα από το αριστερό άκρο. Είχε την ικανότητα να παίζει σε όλη την πλευρά, να κόβει, να φτιάχνει παιχνίδι και φυσικά να απειλεί με κάθε τρόπο.
Τις πρώτες του χρονιές στην Μπουντεσλίγκα, πρόλαβε να αγωνιστεί αντίπαλος του ινδάλματός του. Ο Beckenbauer είχε γυρίσει από τη Νιου Γιορκ Κόσμος για να κατακτήσει το πρωτάθλημα με το Αμβούργο και εκείνος, ήταν ένας ελπιδοφόρος ποδοσφαιριστής της Καϊζερσλάουτερν.
Η διάρκεια του Brehme ήταν παροιμιώδης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ο άνθρωπος που έπαιξε αντίπαλος του Kaiser, ήταν και συμπαίκτης του Michael Ballack 17 χρόνια αργότερα. Όπως και το ίνδαλμά του, κατάφερε να ενώσει διαφορετικές γενιές του γερμανικού ποδοσφαίρου και να ζήσει μυθικές στιγμές.
Δεν καταλάβαινες ποιο είναι το καλό το πόδι
Βλέποντας τις κορυφαίες φάσεις της καριέρας του Andreas Brehme είναι αδύνατο να μη σταθείς στο πέναλτι στον τελικό του 1990 κόντρα στην Αργεντινή του Maradona, με τον Franz Beckenbauer αυτή τη φορά σε ρόλο προπονητή.
Ο Brehme το 2018 βρέθηκε μαζί με την FIFA στο Ολίμπικο της Ρώμης, πίσω από το τέρμα στο οποίο σκόραρε και περιέγραψε τις στιγμές: «Δεν είναι εύκολο όταν είσαι παίκτης και πρέπει να περιμένεις τόση ώρα (για να εκτελέσεις το πέναλτι). Ένας από τους καλύτερους μου φίλους, ο Rudi Völler ήρθε και μου είπε “αν το βάλεις, είμαστε Παγκόσμιοι Πρωταθλητές” και του απάντησα “ευχαριστώ για αυτό, τι τρόπος να δώσεις αισιοδοξία σε κάποιον”.
Φαίνεται πολύ πιο εύκολο τώρα από ότι πριν από 28 χρόνια, όπου έβλεπες την εστία να συρρικνώνεται. Για να είμαι ειλικρινής κανείς μας δεν το είχε σκεφτεί τότε, αλλά ένιωθες ότι η χώρα μεγάλωνε ενωμένη σιγά-σιγά».
Στο περίφημο αυτό πέναλτι, ένα από τα πιο γνωστά στην ιστορία των Μουντιάλ, ο Brehme εκτελεί υπέροχα με το δεξί πόδι, ενώ και στη φάση των «16» εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου έχει στείλει την Ολλανδία στο καναβάτσο με ένα απίθανο φαλτσαριστό σουτ με το δεξί. Από την άλλη αν δεις τις κορυφαίες φάσεις της καριέρας του, θα βαρεθείς να δεις εκτελέσεις φάουλ και δυνατά σουτ με το αριστερό πόδι.
Ο Franz Beckenbauer δήλωνε στα τέλη του 20ου αιώνα για αυτήν την ιδιαιτερότητα: «Γνωρίζω τον Andreas 20 χρόνια και ακόμα δεν ξέρω αν είναι δεξιός ή αριστερός». Στην πραγματικότητα, ο Andreas Brehme ήταν αριστεροπόδαρος, όμως ένιωθε ότι το δεξί του πόδι ήταν στην πραγματικότητα πιο ακριβές από το αριστερό του και για αυτό εκτελούσε τα πέναλτι με το «κακό» του πόδι.
Το περίφημο πέναλτι του 1990 είχε καταλήξει σε αυτόν μετά από μια πολύ παράξενη ιστορία. Ο συμπαίκτης του σε μια σειρά από ομάδες και καλός του φίλος, Lothar Matthäus που εκτελούσε τα πέναλτι της Εθνικής Γερμανίας περιγράφει «Στον τελικό έπαιζα ακόμη με τα παπούτσια που είχα δανείσει στον Diego το 1988. Είχαν φθαρεί πολύ όμως, είχαν και κάποιες τρύπες.
Αυτό δεν με ενοχλούσε, μέχρι που στο 35ο λεπτό του τελικού παραλίγο να φύγει όλη η σόλα. Στο ημίχρονο, επομένως, άλλαξα ζευγάρι. Φόρεσα ένα καινούργιο, αλλά ήταν ένα μοντέλο που δεν ήξερα και το φοβήθηκα. Και για αυτό δεν εκτέλεσα εγώ το πέναλτι στον τελικό αλλά ο Brehme».
Ένας κοσμοπολίτης που γνώρισε την επιτυχία στο πλευρό του Otto Rechagel
Ύστερα από μια πενταετία στην Καϊζερσλάουτερν, ο Andreas Brehme έπαιξε δύο σεζόν στην Μπάγερν Μονάχου με συμπαίκτες όπως ο Lothar Matthäus και ο Hansi Flick κατακτώντας μια φορά την Μπουντεσλίγκα και στη συνέχεια πήρε μεταγραφή για την Ίντερ. Το ποδόσφαιρο πια άλλαζε. Οι παίκτες δεν έμεναν στην πατρίδα τους για μια ζωή και ένας εκ των κορυφαίων αριστερών μπακ της περιόδου ήταν η προσωποποίηση της νέας εποχής.
Στο Μιλάνο ο Brehme λατρεύτηκε σαν Θεός. Ακόμη και σήμερα στη σελίδα του, τα περισσότερα σχόλια προέρχονται από Ιταλούς φίλους του. Με την Ίντερ κατέκτησε την Serie A το 1989 (το πρώτο σκουντέτο μετά από 9 χρόνια και το τελευταίο πριν το 2006.
Μαζί του ήταν και εκεί ο Lothar Matthäus, ο οποίος τον έχει χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο συμπαίκτη που είχε ποτέ. Το 1990 κατέκτησαν μαζί και το Κύπελλο UEFA. Ο Andreas Brehme έμεινε 4 συνολικά χρόνια στο Μιλάνο παίζοντας ασταμάτητα. Το 1992-93 αγωνίστηκε στη Σαραγόσα, μέχρι να επιστρέψει στην αγαπημένη του Καϊζερσλάουτερν. Εκεί η μοίρα του επεφύλασσε το πιο όμορφο σενάριο.
Η ομάδα κινούνταν σε μέτρια επίπεδα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και το 1996 αν και κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας, υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Ο Brehme αποφάσισε να μείνει στην ομάδα, η οποία είχε πλάνο άμεσης επιστροφής.
Ο Otto Rechagel ο οποίος είχε απομακρυνθεί από την Μπάγερν Μονάχου την προηγούμενη χρονιά, δέχθηκε να αναλάβει την ομάδα στη δεύτερη κατηγορία. Με τον Brehme αρχηγό, η Καϊζερσλάουτερν κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Μπουντεσλίγκα 2, έχοντας 10 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο και βρέθηκε ξανά στην Μπουντεσλίγκα.
Το 1997-98 η επιστροφή της ομάδας στα σαλόνια του γερμανικού ποδοσφαίρου ήταν το κάτι άλλο. Με παίκτες όπως ο Pavel Kuka, o Olaf Marschall και ο νεαρός Michael Ballack και με τον 38χρονο Brehme σε συμπληρωματικό ρόλο, ο Otto Rechagel πέτυχε το μεγαλύτερο -μέχρι το επόμενο- θαύμα της καριέρας του.
Η Καϊζερσλάουτερν έγινε η πρώτη νεοφώτιστη που κατακτά τον τίτλο αφήνοντας μάλιστα δεύτερη την Μπάγερν Μονάχου, που προηγουμένως είχε απολύσει τον Otto. Αμέσως μετά την απονομή, ο Andreas Brehme ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, έχοντας γράψει την πιο όμορφη ιστορία.
Το 2000 διαδέχθηκε τον Otto Rechagel στον πάγκο της ομάδας, όπου και έμεινε για δύο σεζόν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Η καριέρα του Andreas Brehme ως προπονητή αποδείχθηκε σύντομη και τα επόμενα χρόνια αποδέχθηκε συμβουλευτικούς ρόλους.
Ο θάνατος του Franz Beckenbauer και το ξαφνικό τέλος
Πριν από μερικές εβδομάδες υποδέχθηκε με απέραντη θλίψη το θάνατο του ειδώλου, αντιπάλου και προπονητή του Franz Beckenbauer δηλώνοντας: «Ως ένα μικρό αγόρι, όπως πιθανότατα κάθε μικρό αγόρι στη Γερμανία, είχα τον Franz Beckenbauer αφίσα πάνω από το κρεβάτι μου. Αργότερα έγινε το αφεντικό μου και μου επετράπη να δουλέψω μαζί του. Και στο τέλος γίναμε πολύ κοντινοί φίλοι, επομένως έχω πολλά για τα οποία πρέπει να ευχαριστώ τον Franz.
Ήταν ένας από τους πιο γενναιόδωρους και καλόκαρδους ανθρώπους που γνωρίζω. Πιστεύω ότι θα δημιουργήσει μια μαγική τριάδα στον Παράδεισο μαζί με τον Pele και τον Maradona».
Το πρωί της 20ης Φεβρουαρίου του 2024, 44 ημέρες μετά τον θάνατο του αγαπημένου του Kaiser, ο Andreas Brehme έφυγε ξαφνικά από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του για να συναντήσει ξανά τον αγαπημένο του φίλο.
