Ο Ben Simmons δεν θέλει τους Sixers. Και τώρα;

Τι έχει πάθει αυτό το παιδί που κάποτε είχε χαρακτηριστεί ως ο επόμενος LeBron James; Έχει νεύρα. Πολλά νεύρα. Τα μάζευε από το Γενάρη όταν μπήκε στις συζητήσεις για την ανταλλαγή του James Harden. Το «μούσι» πήγε μεν, στους Νets, αλλά η ζημιά στη ψυχολογία του Simmons είχε γίνει, μολονότι έλεγε όλα τα σωστά πράγματα δημοσίως.

Δηλαδή, το τετριμμένο «this is a business. Το μόνο που μπορώ να ελέγξω είναι το πώς προσεγγίζω τη δουλειά μου, τα παιχνίδια και την καθημερινότητα. Προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας», ώσπου έπαψε να προσπαθεί.

Στα playoffs πέρασε δύσκολα από τη γραμμή των βολών, στη σειρά με τους Wizards (10/28), με το λαό και τους δημοσιογράφους να εκφράζουν την ανησυχία για το πώς θα έβγαζε την postseason υπ’ αυτές τις συνθήκες. Πολλοί δεν δίστασαν να χλευάσουν μέχρι τελικής πτώσεως.

Με τους Hawks είχε 25/73 και ήταν το χειρότερο ποσοστό, στην ιστορία του NBA. Όπως έπεφταν οι αριθμοί από τη γραμμή της φιλανθρωπίας, έπεφτε και η ψυχολογία του. Όταν έγινε αυτό που θα δεις στη συνέχεια (στο έβδομο παιχνίδι της σειράς), ήταν πολλοί αυτοί που πίστεψαν πως είχε μόλις γραφτεί ο επίλογος της σχέσης του παίκτη με την ομάδα.

Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου για την περασμένη σεζόν, ο κόουτς Rivers δήλωσε ότι «έχουμε δουλειά να κάνουμε. Αρκεί ο Ben να θέλει να την κάνει. Κάποιες φορές πρέπει να περάσεις διάφορα για να το δεις, αλλά οφείλεις να είσαι ειλικρινής».

Μετά είπε και ότι η ομάδα είχε ετοιμάσει πλάνο, ώστε να βελτιωθεί το σουτ του παιδιού. Στις 24/6, αφότου έπεσε η αυλαία για τη Philly ο ατζέντης του Simmons -και του LeBron James- Rich Paul συναντήθηκε με τους διοικούντες για να συζητήσουν για το μέλλον του πελάτη του.

Τους ρώτησε αν είχε κάποιο νόημα να συνεργαστούν, για να βρουν μια ομάδα να σταλεί ο Simmons. Οι Sixers του είπαν πως έχουν ως στόχο να διατηρήσουν τον παίκτη στο επίκεντρο του οργανισμού τους «εκτός και αν βρεθεί ανταλλαγή που θα τους κάνει καλύτερους». Οι δυο πλευρές συμφώνησαν να ξαναβρεθούν μετά το 2021 NBA Draft και πριν την free agency του Αυγούστου.

Πριν μπούμε στον Ιούλιο ο Simmons ενημέρωσε την Αυστραλία πως δεν θα είναι διαθέσιμος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί ήθελε να κάνει προσωπική δουλίτσα και να λύσει τα θέματα του -εντός και εκτός των γραμμών του γηπέδου. Υγεία. Οι Αυστραλοί φόρεσαν το ασημένιο μετάλλιο. Αν εκείνος βελτιώθηκε; Ουδείς γνωρίζει, αφού ουδείς τον έχει δει να παίζει.

Στα μέσα του Ιουλίου οι Sixers χρησιμοποιούσαν πια, ανοιχτά το όνομα του σε συζητήσεις για ανταλλαγές. Ζητούσαν πολλά. Δεν βοήθησε ότι όλοι γνώριζαν πως όλα θα περιστρέφονται γύρω από τον Joel Embiid. Προς τα τέλη του Αυγούστου ο οργανισμός μελέτησε τις προτάσεις που είχε. Δεν βρήκε πως κάποια κάλυπτε τα «θέλω» του και έβαλε μια άνω τελεία, όπως ξεκινούσε η προετοιμασία για τη νέα σεζόν.

Οι 76ers ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν με εκείνον. Ο Simmons όχι. Το κράτησε μέσα του έως τις 27/9, όταν το έδειξε δια της απουσίας του από τη media day. Μετά δεν πήγε στο training camp και έπειτα στα ματς προετοιμασίας, με τον Embiid να φτάνει κάπου εκεί στα όρια του και ενώ έως τότε στήριζε τον συμπαίκτη του, εκείνη τη μέρα είπε πως «ο τρόπος που φέρεται είναι στα όρια της ασέβειας προς τα άλλα παιδιά που μάχονται για τη ζωή τους κάθε μέρα».

Έως τότε, η απρεπής -και αγενής- συμπεριφορά του Simmons, δεν του είχε στοιχίσει κάτι. Την 1η του Οκτώβρη οι Sixers όφειλαν να του δώσουν το μισθό του. Δηλαδή, 8.25 εκατομμύρια δολάρια. Δεν τον έδωσαν.

Αυτό που έκαναν ήταν να φτιάξουν excel στο οποίο θα σημείωναν στο εξής όλα τα πρόστιμα που θα του επέβαλαν για τις απουσίες του. Πάλι δεν ένιωσε και από τις 4 Οκτωβρίου άρχισαν να του αφαιρούνται 227.613 δολάρια για κάθε υποχρέωση που δεν τιμούσε με την παρουσία του.

Στις 11 του Οκτώβρη σταμάτησαν τα μαθηματικά, αφού ο Simmons εμφανίστηκε στη Philadelphia. Υποβλήθηκε σε όλα τα απαραίτητα τεστ και εκεί που άρχισαν να ελπίζουν οι της ομάδας πως θα τον έχουν και πάλι κοντά τους, εκείνος συνέχισε να είναι πιο αδιάφορος από την αδιαφορία.

Έτσι, στις 19 Οκτωβρίου αποβλήθηκε από την προπόνηση, με τον Rivers να λέει -με απόγνωση- πως «κάθε μέρα, κάθε λεπτό είμαι έτοιμος να δώσω στον Ben την ευκαιρία να έλθει στην ομάδα και να γίνει μέρος της.

Έχει συμβόλαιο και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Κάποιες φορές τα παιδιά γυρίζουν γρήγορα. Άλλες όχι. Η δουλειά μου είναι να προστατεύω την ομάδα. Δεν υπάρχει πραγματικότητα. Μιλάμε για σπορ». Ο Embiid πρόσθεσε πως «δεν είμαι εδώ για να κάνω babysitting στον Ben και σε αυτό το σημείο θα πω ότι δεν με ενδιαφέρει ο τύπος. Κάνει ό,τι θέλει».

Η ιστορία της ζωής του Ben Simmons

Γεννήθηκε στην Αυστραλία (στο Fitzroy της Μελβούρνης), στις 20 Ιουλίου του 1996, κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Atlanta. Η Αυστραλή μητέρα του -καθηγήτρια aerobics-, Julie είχε προλάβει να παντρευτεί, να αποκτήσει τέσσερα παιδιά (Melissa, Emily, Liam και Sean), πριν γνωρίσει τον γεννημένο στο Bronx, Dave -θρύλο των Melbourne Tigers και απόφοιτο του Οklahoma City University.

Αυτό έγινε το 1991. Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν και απέκτησαν την Olivia και τον Benjamin. Ο μικρός είχε 15 χρόνια διαφορά από την πρωτότοκη της Julie, αλλά αυτή η χρονική απόσταση δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα νούμερο, σε ό,τι αφορά τη σχέση των παιδιών και τον τρόπο που μεγάλωσαν.

Όταν ο πατέρας του έπιασε δουλειά στο Newcastle (162 χιλιόμετρα μακριά από το Sydney, στις ακτές του ποταμού Hunter), ως παίκτες και μετά ως προπονητής, ο Ben ήταν 18 μηνών.

Όταν επέστρεψαν όλοι μαζί στη Μελβούρνη, είχε φτάσει τα 10. Στο μεσοδιάστημα, όλα τα παιδιά είχαν ασχοληθεί με το μπάσκετ (εξαιρουμένης της Emily).

Ο Liam θυμόταν τον κατά 13 χρόνια μικρότερο αδελφό του να φορά την εμφάνιση του Allen Iverson, μια κορδέλα για τον ιδρώτα στο κεφάλι και να τον περιμένει για να παίξουν ένα μονό. Αν δεν μπορούσε ο Liam, έπαιζε με τον Sean.

Αν δεν μπορούσε και αυτός, έπαιζε με τον πατέρα τους. Και οι τρεις πρεσβύτεροι βέβαια, είχαν την ίδια φιλοσοφία: πρώτα πασάρεις, μετά σκοράρεις.

Ο Ben είχε μάθει ήδη να παίζει με μεγαλύτερους. Δοκίμασε για πρώτη φορά την οργανωμένη εμπειρία, όταν ήταν 7 στους Newcastle Hunters. Παράλληλα αγωνιζόταν στις τοπικές λίγκες παίδων, στο rubgy.

Στη Μελβούρνη συνέχισε το μπάσκετ (στους Knox Raiders) και άλλαξε το rugby με το αυστραλιανό ποδόσφαιρο, για να αρχίσει τη συγκομιδή βραβείων. Κάθε καλοκαίρι πήγαινε με τους φίλους του για κολύμβηση και ψάρεμα.

Όπου «φίλοι» και ο Dante Exum, guard των Jazz. Μεγάλωσαν μαζί, γιατί οι πατεράδες τους ήταν συμπαίκτες στους Tigers και το συνέχισαν από εκεί. Στα 12 σκόραρε για πρώτη φορά με ανάποδο lay up. Ο πατέρας του είχε σχολιάσει πως «δεν ήξερα ότι μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν πιστεύω καν… ότι είναι φυσιολογικό».

Στα 14 του εξήγησαν πως θα ήταν χρήσιμο να επιλέξει ένα σπορ. Στα 15 είχε ξεπεράσει τα δυο μέτρα και είχε εξασφαλίσει πλήρη υποτροφία στο Australian Institute of Sports, για τη σεζόν 2012-13. Στο μπάσκετ.

Κλήθηκε και στην U17 των «καγκουρό» για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Λιθουανίας -μολονότι ήταν 15- και το highlight του από την εμπειρία ήταν οι 26 πόντοι, με τα 10 ριμπάουντ εναντίον της Τσεχίας.

Βλέπεις, για το ύψος του παραήταν καλός χειριστής της μπάλας και κινείτο εξαιρετικά στην περιφέρεια. Δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα να σκοράρει (όχι ότι δεν μπορούσε), αλλά προτιμούσε να «φτιάχνει» τους συμπαίκτες του. «Ήταν εξαιρετικός πασέρ, αλλά αν φτάσει στο καλάθι μπορεί να καρφώσει με όποιο χέρι θέλει.

Πρώτα όμως, θα δει αν υπάρχει ελεύθερος συμπαίκτης του, να του δώσει την μπάλα», είχε εξηγήσει ο Kevin Goorjian, προπονητής του στο Box Hill Senior Secondary College, πριν καταλήξει στο «δεν υπάρχουν όρια ως προς το πού μπορεί να φτάσει.

Δεν θέλω να τον αγχώσω, αλλά είναι ο καλύτερος αθλητής που ‘χω δει στα 22 χρόνια που ασχολούμαι με το μπάσκετ». Δεν ήταν ο μόνος που είχε να κάνει τέτοιου τύπου σχόλια, εξ ου και όλοι έβλεπαν πως το μέλλον του νεαρού θα ήταν συνδεδεμένο με κολέγιο των ΗΠΑ.

Οι «κατάσκοποι» των κολεγιακών ομάδων είχαν αρχίσει ήδη να συρρέουν όπου έπαιζε το παιδί. Η μητέρα του είχε ομολογήσει πως «είναι λίγο τρελό όλο αυτό που συμβαίνει και κάποιες φορές αναρωτιόμαστε αν όντως συμβαίνουν όλα αυτά ή είναι ψέματα. Για εμάς, ο Ben δεν είναι κάτι παραπάνω από γιος μας. Ο Benny μας.

Προφανώς όμως, διαθέτει σοβαρές ικανότητες, μοναδικές για το μέγεθος του. Σας διαβεβαιώ ότι δεν περιμέναμε πως θα γίνει τόσο ψηλός. Απ’ όταν ζούσαμε στο Newcastle ήταν λίγο πιο ψηλός από τους συνομήλικους του, αλλά όχι κάτι το τρελό. Και παρά την ανάπτυξη του, δεν έχασε τις ικανότητες που είχε ως γκαρντ».

Οι αναλυτές έγραφαν πως είναι ένας power forward, με απαλό τελείωμα, αριστερόχειρας, με πλούσιο ρεπερτόριο εντός και εκτός ρακέτας. O πατέρας του επέμενε ότι το παιδί δεν έχει θέση. «Μπορεί να παίξει από άσος έως σέντερ, αλλά είναι περισσότερο “τριάρι”. Είναι καλός πασέρ, καλός στο χειρισμό της μπάλας. Θα έλεγα πως είναι ένας overized guard».

Τελικά, με τις προτροπές φίλων του, ο Dave πείστηκε να στείλει το παιδί στην Αμερική από τον Ιανουάριο του 2013, οπότε πήγε στο Montverde της Florida και έγινε μαθητής της Montverde Academy. Βασικά, ήθελε να παίξει υπό τις οδηγίες του Kevin Boyle -που τον έχρισε point forward.

Τον Απρίλιο του ίδιου έτους έγινε ο λόγος που το -16 του τελικού των σχολικών πρωταθλημάτων με το New Jersey St. Benedict έγινε 67-65. Κέρδισε μια πρόσκληση για το Jordan Brand Classic International Center και επέστρεψε στην Αυστραλία για… έξι εμφανίσεις με τους Bulleen Boomers της ημι-επαγγελματικής λίγκας που διεξάγεται στη Victoria, γνωστή ως Big V. Είχε ως μέσους όρους 12.3 π., 8.5 ριμπ., 2.5 ασίστ, 1.3 κλεψ. και 2.3 τάπες. Αυτό έγινε Ιούνιο.

Τον Σεπτέμβριο επέστρεψε στο σχολείο, στη Florida. Τον Οκτώβριο εθεάθη στο campus του LSU, δίπλα στον «Shaq», πριν το παιχνίδι football με το Florida. Σε λίγα δευτερόλεπτα, είχαν ειδοποιηθεί όλοι για την παράβαση. Γιατί σύμφωνα με τους κανονισμούς του NCAA, έμεναν τέσσερις μήνες για να ξεκινήσει η περίοδος επισκέψεων μαθητών στα κολέγια που ενδιαφέρονταν για εκείνους.

Είπε πως πήγε για το ματς. Τρεις ημέρες μετά, κάλεσε στο τηλέφωνο τον προπονητή των Tigers, Johnny Jones και του είπε «έρχομαι». Ο κόουτς δεν τον πήρε στα σοβαρά. Όχι πριν ακούσει τον νεαρό να επαναλαμβάνει «το εννοώ, δεσμεύομαι και έρχομαι».

Με το σχολείο του είχε εκείνη τη σεζόν (2013-14) σε κάθε ματς 18.5 πόντους (με 69% στα σουτ και 77% στις βολές), 9.8 ριμπ. και 2.7 ασίστ. Έκανε και 88 τάπες, με την ομάδα του να φτάνει στο 28-0.

Το 28 έγινε στο Madison Square Garden, στον τελικό των σχολικών πρωταθλημάτων, οπότε το ιδιωτικό προπαρασκευαστικό σχολείο του νίκησε 61-72 την Oak Hill Academy. Μάντεψε ποιος ήταν ο MVP;

Ναι. Μάντεψες σωστά: έδωσε 24 πόντους και 12 ριμπάουντ και πήρε το βραβείο, πριν αναδειχθεί ο κορυφαίος τριτοετής των αμερικανικών high schools και ο MVP στο NBPA (Νational Basketball Players’ Association) ΤΟΡ100. Για την ιστορία, τότε εμφανίστηκαν τα πρώτα κείμενα που προέβλεπαν ότι είναι ο πιθανότερος να επιλεγεί στο Νο1 του NBA draft, το 2016. Ήταν 17 χρόνων και είχε ένα ακόμα έτος για να πάρει απολυτήριο λυκείου.

Τον Ιούλιο του 2014 ήταν μέσα στις κλήσεις για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 (ανδρών), αλλά δεν κατάφερε να πιάσει μια θέση στην 12αδα των Boomers. Πήγε στο LeBron James Skills Academy και ξεχώρισε (ήταν ένας από τους 80 κορυφαίους παίκτες των σχολείων και των 30 κολεγιόπαιδων που βρέθηκαν στο event, που διεξήχθη υπό το βλέμμα του King), το αυτό έγινε στο AAU, όπου έπαιξε με την Each 1 Teach 1 της Florida και έως τον Σεπτέμβριο έπαιζε χωρίς αντίπαλο, στους παίκτες της ηλικίας του.

Επειδή είχε πολλά να κάνει και δεν ήθελε να αγχώνεται, έβαλε προτεραιότητες πριν την τελευταία χρονιά στο λύκειο. Κατ’ αρχάς, ανακοίνωσε τη δέσμευση του με το Louisiana State University, στις 12/11 του 2014. Το προτίμησε από τους Duke, Kansas, Florida, Arizona, Kentucky και Ohio State, γιατί ήταν εκεί assistant coach ο νονός του, David Patrick.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Patrick είχε αποβληθεί για ένα χρόνο από το ΝΒΑ, γιατί είχε παραβιάσει τον κανόνα της απαγόρευσης επαφών, κατά τη διάρκεια του lockout. Είχε πει πως είχε μιλήσει με έναν Αυστραλό παίκτη, που ήξερε για χρόνια. Δεν έπεισε και τιμωρήθηκε. Τρεις εβδομάδες μετά, δέχθηκε πρόταση να γίνει βοηθός προπονητή στο LSU. Τη δέχθηκε.

Για το «ναι» του Simmons πάντως, βοήθησε και το γεγονός ότι στους αποφοίτους ήταν και ο Shaquille O’Neal, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είχε χαρακτηρίσει τον Simmons ως «τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο», όταν τον σύστησε στον κόσμο του Instagram.

Η καριέρα του στο NCAA

Μετά, ο Ben ασχολήθηκε με τον εμπλουτισμό της συλλογής με ρεκόρ και διακρίσεις. Στις 28 Ιανουαρίου του 2015 κλήθηκε στην ομάδα της Ανατολής, για το McDonald’s All American Game. Στις 10 Μαρτίου αναδείχθηκε νικητής του βραβείου Morgan Wootten, που δίνεται κάθε χρόνο στον μπασκετμπολίστα, ο οποίος ξεχωρίζει για το χαρακτήρα του, έχει στοιχεία ηγέτη και αντιπροσωπεύει τις αξίες του να είσαι αθλητής/μαθητής στην τάξη και στην κοινότητα. Ήταν η δεύτερη περίπτωση μαθητή της Florida που έλαβε αυτήν την τιμή. Ο πρώτος ήταν ο Austin Rivers (των Clippers), το 2011.

Στις 12 Μαρτίου έγινε ο Naismith Prep Player of the year, στις 24 του ίδιου μήνα έγινε και ο Gatorade National Player of the year, γεγονός που είχε να κάνει και με το 28-1 που είχε για ρεκόρ το σχολείο του και έφτασε στους τελικούς των σχολικών πρωταθλημάτων για τρίτη διαδοχική χρονιά. Σε 29 ματς, είχε δώσει κατά μ.ο. 28π., 11.9 ριμπ., 4 ασίστ και 2.6 ασίστ, ενώ είχε μετρήσει και 24 doubles-doubles.

Αφότου μετείχε στο McDonald’s game, έκλεψε τη λάμψη από τους Cliff Alexander, τον Zach La Vine και τον Stanley Johnson και επέστρεψε στην Μontverde Academy για να της χαρίσει άλλο ένα πρωτάθλημα, πάλι στην πλάτη της Oak Hill Academy, στις 4/4 στο Madison Square Garden. Και ναι, αναδείχθηκε πάλι πολυτιμότερος, με 58 πόντους και 35 ριμπάουντ ως σούμα του τριήμερου τουρνουά.

Είχε γίνει γνωστός ως ο Νο1 power forward του κολεγιακού πρωταθλήματος και ο Νο1 παίκτης του έθνους, για το 2015 και κάπου εκεί άρχισαν και οι συγκρίσεις με σταρ του NBA. Η μια τον ήθελε να είναι ο νέος LeBron James. Ο Frank Burlison, γκουρού στο χώρο του recruiting με περισσότερα από 40 χρόνια εμπειρίας, είχε εξηγήσει «δεν ξέρω αν είναι το ίδιο καλός. Ξέρω ότι δεν έχει υπάρξει άλλος, σε αυτήν την ηλικία, με το ύψος του, που να μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα καλά με ή χωρίς την μπάλα, μετά τον LeBron».

Οι ειδικοί αναλυτές εκτιμούσαν πως αν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο ΝΒΑ Draft της συγκεκριμένης χρονιάς, θα τον επέλεγαν στο ΤΟΡ10. Δεν είχε, οπότε επισημάνθηκε εκ νέου ως «η πιθανότερη πρώτη επιλογή του NBA Draft 2016, παρά τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του». Εκείνος σχολίαζε «για εμένα είναι τρελό να πιστεύει ο κόσμος πως μπορώ από τώρα να βάλω φανέλα του ΝΒΑ και να παίξω εναντίον του LeBron, του KD, εναντίων των καλύτερων παικτών στον κόσμο.

Νιώθω πως ήταν χθες που μιλούσα για τα όνειρα μου, με τον κολλητό μου στο γυμνάσιο». Κάπου εδώ να σου πω ότι και ο Magic Johnson σχολίασε στο Twitter πως «ο Simmons είναι ο καλύτερος all around παίκτης που έχω δει, μετά τον LeBron James. Όποια ομάδα και αν τον επιλέξει, πρέπει να ξέρει ότι θα ‘χει άμεση επίδραση στο παιχνίδι της».

Για την ιστορία, σύγκριναν την ικανότητα που έχει στο σκοράρισμα με αυτή του LeBron James (δεδομένου ότι το νέο αίμα είχε 20π. ανά αγώνα, με 60% στα σουτ και μια ευκολία στο να φτάνει στο καλάθι), αυτή του να δημιουργεί παιχνίδι με του Τoni Kukoc (έφταιγε ο συνδυασμός του ύψους με τις ικανότητες χειρισμού της μπάλας και ασίστ), εκείνη των ριμπάουντ με του Blake Griffin (λόγω του αθλητικού του… αγωνιστικού χαρακτήρα τους), της άμυνας με του Lamar Odom, ενώ γενικά παρέπεμπε σε μια ψηλότερη έκδοση του Draymond Green. Και όλα αυτά, χωρίς να ‘χει πατήσει το πόδι του σε παρκέ του NCAA.

Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο να μείνει για περισσότερες από μία σεζόν στο NCAA -θα ακολουθούσε το περιβόητο αν και αστείο, έως υποκριτικό one and done των ταλαντούχων νέων που επειδή είναι υποχρεωμένοι, από τους κανονισμούς του ΝΒΑ, κάνουν την καρδιά τους πέτρα και πηγαίνουν ένα χρόνο στο κολέγιο που μπορεί να “φτιάξει” τα νούμερα τους και άρα να τους «ανεβάσει» θέσεις στο draft. Είχε την ευκαιρία να «φάει» αυτόν το χρόνο εκτός Αμερικής, αλλά τίμησε τη δέσμευση που είχε κάνει με το Louisiana State.

Την πρώτη ημέρα της εγκατάστασης του, όπως έβγαινε από το διαμέρισμα του στο campus, τον περίμενε ένας… λαός με προϊόντα που έφεραν το σήμα του κολεγίου, για να τα υπογράψει. «Ήταν τρελό. Τελείως τρελό», σχολίασε, πριν πάρει τηλέφωνο τον νονό του. Εκείνος κάλεσε την ασφάλεια του κολεγίου να… βάλει πλάτη και κάπως έτσι ηρέμησε η κατάσταση.

Αυτό που συνέβη όταν άρχισε η αγωνιστική περίοδος, ήταν να εκτεθεί περισσότερο από ποτέ το NCAA, με το Fox Sports να γράφει ενδεικτικά πως «μόνο ο Simmons δεν επωφελήθηκε από τη σύντομη αν και απαραίτητη χρονιά του στη Louisiana».

Οι κόουτς πήραν εκατομμύρια δολάρια γιατί τους προτίμησε «ο καλύτερος των καλύτερων» -μετά τη δέσμευση του παίκτη, το πανεπιστήμιο προχώρησε σε παχυλή επέκταση συμβολαίων των προπονητών- το κολέγιο του έβγαλε εκατομμύρια από τις γεμάτες εξέδρες με κόσμο που ήθελε να δει το «φαινόμενο», το αυτό συνέβη και με τις περιφέρειες σε ό,τι αφορά τα χρήματα που κέρδισαν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων στους οποίους εμφανιζόταν εκείνος, αλλά και τα τηλεοπτικά κανάλια που είδαν την τηλεθέαση να αυξάνεται κατακόρυφα -και άρα τα διαφημιστικά έσοδα.

Ο καλύτερος παίκτης στην ηλικία του δεν εμφανίστηκε στο NCAA Tournament, αφού η ομάδα του δεν κατάφερε να φτάσει εκεί. Άρα, έγινε ξεκάθαρο ότι δεν χρειαζόταν να πάει στο κολέγιο. Θα μπορούσε να παίξει μια σεζόν εκτός συνόρων και να επιστρέψει για το NBA draft του 2016.

Το Fox Sports ήταν πιο δεικτικό, αναφέροντας πως «θα μπορούσε να δουλέψει με προσωπικό γυμναστή για κάποιες ώρες και να παίζει ΝΒΑ 2Κ για ώρες ή να παίζει σε πάρκα», πριν καταλήξει στο ότι δεν θα άλλαζε τίποτα ως προς τις πιθανότητες που θα έχει τη βραδιά των επιλογών, γιατί το ταλέντο του είναι τέτοιο που θα ξεχώριζε ό,τι και αν αποφάσιζε να κάνει αυτόν τον ένα χρόνο.

Και ας μη θίξουμε το θέμα της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Γιατί ο Simmons δεν ήταν καν υποψήφιος για το Wooden Award, που απονέμεται στον μπασκετμπολίστα που ξεχωρίζει και για τις ακαδημαϊκές επιδόσεις (πρέπει να είναι full time φοιτητής, με τουλάχιστον 2.0 μέσο όρο βαθμολογίας, που σημαίνει να ‘χει C ως μ.ο. στα μαθήματα του και το άριστα είναι το 4.0). Και δεν ήταν υποψήφιος, γιατί οι βαθμοί του ήταν χάλια.

«Ο Mr. Wooden ήταν καθηγητής, σωστά; Είναι λοιπόν, μέρος της διαδικασίας αυτό το κριτήριο. Μιλούν τόσο πολύ για το παιχνίδι και μετά βάζουν στη μέση και άλλα πράγματα. It is what it is. Δεν τρελαίνομαι. Θέλω μόνο να νικώ. Είμαι ομαδικός παίκτης. Θέλω η ομάδα μου να πηγαίνει καλά».

Τα παραπάνω τα είπε, ενώ ήταν κολλημένος στον πάγκο και στο ξεκίνημα του ματς με το Tennessee, στις 20/2, λόγω των κακών βαθμών του. Παρεμπιπτόντως, ούτε η ομάδα του πήγε καλά, μολονότι εκείνος είχε 19.7 π., 11.9 ριμπ., 5.1 ασίστ και 1.9 κλεψ. ανά αγώνα. Τι συνέπειες είχε αυτό γενικότερα; Πολλές, αλλά καμία αρνητική. Να σου εξηγήσω.

Το πρακτορείο που εκπροσωπεί τον LeBron James τον κάλεσε σε ραντεβού. Για την ακρίβεια, του τηλεφώνησε ο άμεσος συνεργάτης του “King”, ονόματι Rich Paul, ο οποίος και ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις. Στο φάκελο της προσφοράς ήταν και η συμφωνία με αθλητική εταιρία αθλητικών ειδών (με την οποία συνεργάζεται και ο LeBron), αξίας 100 εκατ. δολ.

Ο LeBron είχε υπογράψει για 90 εκατ. δολ., όταν έγινε Νο1 επιλογή στο NBA draft του 2003, απευθείας από το high school. Παρεμπιπτόντως, ο Simmons επίσης επιλέχθηκε στο Νο1 του 2016 ΝΒΑ Draft, από αυτούς που τώρα δεν θέλουν να τον βλέπουν.

Όλοι έλεγαν ότι είχε εξαιρετικό ταλέντο. Κανείς δεν είχε πει πως ήταν καλό παιδί

Ως χαρακτήρας, ο Simmons φέρεται να είναι «ένας τύπος που θέλει η προσοχή να είναι πάνω του, εντός και εκτός παρκέ και συχνά δεν ακούει αυτά που έχουν να του πουν οι προπονητές», όπως έγραψε ο Jonathan Givony, ιδιοκτήτης του Draft Express και συνεργάτης -τότε- του Vertical, στο Yahoo! Sports.

Έγραψε και ότι «όσοι τον έχουν ζήσει από μικρό στις εθνικές της Αυστραλίας δεν έχουν κάτι καλό να πουν. Ενδεχομένως και γιατί απειλεί τη θέση τους, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο».

Ο Αndrew Bogut εξήγησε ότι «θα γίνει ο καλύτερος Αυστραλός που έχει παίξει στο ΝΒΑ και μολονότι πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει αλαζόνα, θα σας πω ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να είσαι στη θέση του. Χρειάζεται μια δόση ύφους και πιστεύω ότι έχει τη σωστή».

Ο Matthew Dellavedova επίσης στήριξε τον νεαρό, λέγοντας «ξέρει πως έχει τεράστιες δυνατότητες και πιστεύω ότι τον περιμένει πολύ μεγάλη καριέρα. Είναι 19 χρόνων και μολονότι είχε τεράστια πίεση, λόγω των προσδοκιών, αντεπεξήλθε μια χαρά σε ατομικό επίπεδο». Μόνο που το σπορ είναι ομαδικό.

Την ίδια ώρα, οι ειδικοί του ασκούσαν δριμεία κριτική για το περιφερειακό σουτ και την έλλειψη δυναμισμού που παρουσιάζει σε κάποια ματς -δεν είχε ποτέ τη διάθεση να πεθάνει στο παρκέ. Το σουτ όμως, μαθαίνεται. Το ταλέντο που ‘χει ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Το θέμα είναι πως από τότε έως σήμερα ο Simmons δεν έχει δείξει να θέλει να γίνει αυτός που μπορεί.