O Bobby Allain και η τραγωδία του να είσαι τερματοφύλακας
O Γάλλος τερματοφύλακας δεν είναι υπεύθυνος για τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού. Η καριέρα του όμως μοιάζει σε μια στιγμή να πήρε το πιο δύσκολο δρόμο.
- 7 ΑΥΓ 2020
Θα ξεκινήσω με μια boomer δήλωση που μάλλον δεν απασχολεί και κανέναν. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια δεν με ενθουσιάζει όπως με ενθουσίαζε κάποτε. Δεν λέω ότι δεν θα δω έναν αγώνα ή δεν θα παρακολουθήσω τα γύρω-γύρω από αυτό. Αλλά ο ίδιο ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι με ξενίζει. Και παραδόξως όσο καλύτερο γίνεται το παιχνίδι, τόσο περισσότερο με ξενίζει. Η θέση του τερματοφύλακα μοιάζει όμως σαν καθηλωμένη στις εποχές που γέννησαν το ποδόσφαιρο. Ο Bobby Allain ήταν απλώς το τελευταίο θύμα της.
Λέμε γενικά ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Και, παρά τη γραφικότητα, δεν είναι λάθος. Για ένα εκατομμύριο διαφορετικούς λόγους είναι το κορυφαίο σπορ. Ένας, λοιπόν, από τους λόγους αυτούς είναι ότι εξ ορισμού είναι φτιαγμένο τόσο απλά και ταυτόχρονα έχοντας άπειρες παραμέτρους. Έτσι ώστε η επίτευξη της τελειότητας να είναι αδύνατη. Καμία ομάδα στο ποδόσφαιρο, όσο καλή και αν είναι, δεν θα φαντάζει άτρωτη. Ακόμα και σήμερα, που το ποδόσφαιρο έχει μια υπόθεση με την οποία ασχολούνται σε σχεδόν ακαδημαϊκό επίπεδο άνθρωποι ανά τον κόσμο, το ποδόσφαιρο καμίας ομάδας δεν είναι τέλειο. Γίνονται όμως όλο και περισσότερα βήματα προς τα εκεί.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η τελειότητα, αν μπορούμε να ορίσουμε ότι υπάρχει κάτι που είναι ‘τέλειο’ σε οποιονδήποτε τομέα της ανθρώπινης ζωής, για να επιτευχθεί χρειάζεται μια ομοιομορφία. Οι ποδοσφαιριστές πλέον δεν έχουν μεταξύ τους τις γιγαντιαίες διαφορές που είχαν παλαιότερα. Βασικά έχουν πλέον ένα κοινό καλούπι. Δεν γίνεται χωράνε οι σύγχρονοι ρυθμοί του παιχνιδιού, ανθρώπους που κάνουν πολύ καλά μόνο μια δουλειά. Πλέον δεν θα δεις, για παράδειγμα, στο γήπεδο ποδοσφαιριστές όπως ο Inzaghi. Ένας άνθρωπος που έκανε μια ολόκληρη σπουδαία καριέρα στα όρια το offside. Και γενικότερα στα όρια των κανόνων του ποδοσφαίρου. Πού θα ήταν ο Inzaghi αν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά το 2020; Υποθέτω στα όρια του επαγγελματικού και του ερασετεχνικού αθλητισμού.
Η τραγωδία του τερματοφύλακα
Μέσα σε όλα αυτό το κλίμα υπάρχει μια θέση που αναγκαστικά δεν μπορεί να χωρέσει σε τέτοια καλούπια. Η θέση που είναι ίσως η πιο ενδεικτική όλων ως προς το τι είναι το ποδόσφαιρο: H θέση του τερματοφύλακα. Το παράδειγμα είναι γνωστό. Από τον Oliver Kahn στο Παγκόσμιο Κύπελο του 2002 μέχρι τον Loris Karius και την κυριολεκτικά τραγική του εμφάνιση στον τελικό του Champions League. Και από εκεί στα λάθη του κορυφαίου de Gea ή στο χθεσινό λάθος του Bobby Allain. Λάθος που ίσως κρίνει όλη την καριέρα του.
Ας πάμε στον Karius. Σκεφτείτε το απλό. Πόσες προπονήσεις. Πόσοι εκατοντάδες άνθρωποι. Πόσο κόπος, σκέψη, προπονήσεις, τακτικές. Μήνες ολοκληροι όπου η Liverpool δούλευε για να φτάσει στο τέλειο. Και δύο κακές στιγμές ενός ανθρώπου αρκούσαν για να τα καταστρέψουν όλα. Μια ομάδα πολλών επιστημόνων σε ένα εργαστήριο που μετά από σχεδόν αυτιστική προσήλωση στον στόχο τον πετυχαίνουν. Το μόνο που τους μένει είναι το φιαλίδιο με την ουσία που ανακάλυψαν να πάει ασφαλώς μέχρι τον χώρο αποθήκευσης. Μετά θα ανοίξουν οι σαμπάνιες. Το φιαλίδιο αυτό αναλαμβάνει να το μετακινήσει ένας από αυτούς. Στον δρόμο του πέφτει από τα χέρια.
Eurokinissi
Ο Bobby Allain ήταν μια μικρογραφία της υπόθεσης Karius. Κάνει μια καλή καριέρα χωρίς βέβαια ακριβώς να έχει φτάσει στο τοπ επίπεδο. Όλη τη χρονιά είναι παρκαρισμένος στον πάγκο και η τύχη του τον φέρνει να είναι ο τύπος που θα κουβαλήσει το φιαλίδιο στο μάλλον πιο σημαντικό παιχνίδι της σεζόν. Ως μέλος μιας από τις καλύτερες ομάδες που είδαμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και, όπως θα ποντάρε κανείς πολύ εύκολα, ο Allain κάνει το λάθος στην αρχή. Ξέρετε εκεί που παίζει το πολύ άγχος. Γιατί πάντα σε τέτοιες συνθήκες το άγχος είναι στην αρχή. Και γιατί την ψυχοσύνθεση του Allain μπορούμε να την καταλάβουμε πολύ εύκολα. Την ψυχοσύνθεση του Μessi προσωπικά αδυνατώ ακόμα και να τη διανοηθώ.
Στη συνέχεια, λοιπόν, ο Allain έκανε δύο πολύ καλές επεμβάσεις. Ειδικά στο σουτ έσωσε την ομάδα του από βέβαιο γκολ. Επίσης, μην τρελαθούμε. Ακόμα και έτσι, δεν ήταν αυτός που παίρνει πάνω του όλη την ευθυνή του αποκλεισμού. Ο Ολυμπιακός ήθελε οπωσδήποτε γκολ και δεν το έβαλε ποτέ. Το λάθος του Allain στην αρχή δεν μπορούσε να σβήσει. Kαι δεν θα έσβηνε ούτε και 10 επεμβάσεις να έκανε ακόμα. Ακριβώς γιατί η θέση του τερματοφύλακα είναι η θέση που ξεχωρίζει με το να μην κάνεις λάθη. Μια θέση απόλυτα εξαρτημένη από την ψυχολογία και, επομένως, μια θέση τελείως ανθρώπινη.
