O Djokovic νίκησε, ο Federer όμως είχε την καλύτερη ιστορία

Ο χθεσινός τελικός του Wimbledon επιφύλασσε έναν εκπληκτικό αγώνα που κράτησε 5 ολόκληρες ώρες με τον Τζόκοβιτς να παίρνει τελικά τη νίκη με ένα 3-2 στα σετ, το πέμπτο από τα οποία έφτασε σε σκορ 12-12. Παρεμπιπτόντως μιλάμε για τον πιο μακροχρόνιο τελικό στα singles των ανδρών σε όλη την ιστορία του Wimbledon. Και αυτό όλο και κάτι θα σημαίνει.

Στη μονομαχία αυτή είχαμε δύο πολύ μεγάλους αντιπάλους , τους δύο από αυτούς που έχουν καθιερωθεί την τελευταία δεκαετία ως οι 3 καλύτεροι τενίστες του πλανήτη. Πρώτα ήταν το ντουέτο του Nadal και του Federer και ήρθε τελευταίος να συμπληρώσει την τριάδα ο Novak Djokovic o οποίος είναι ούτως ή άλλως ο νεότερος σε σχέση με τους τρεις (στα 32 του, την ώρα που ο Nadal είναι 33 και ο Federer 37). Οι τρεις τους έχουν βρεθεί αντίπαλοι πολλές φορές σε πολλές και πολύ σημαντικές διοργανώσεις. Τώρα ήταν η σειρά του Novak και του Roger.

Στην πραγματικότητα, αυτός ο τελικός του Wimbledon άφησε έναν μεγάλο νικητή και έναν μεγάλο αδικημένο. Σε αντίθεση με τις περισσότερες περιπτώσεις όμως όπου αυτό συμβαίνει, εδώ και οι δύο τίτλοι ανήκουν στον ίδιο άνθρωπο. H αλήθεια βέβαια είναι ότι η πορεία του Federer είναι συγκλονιστική και είναι ταυτόχρονα παντελώς ‘αθλητική’. Η ιστορία ενός ανθρώπου που φτάνει σιγά-σιγά στην κορυφή, τραυματίζεται σοβαρά σε πολύ κρίσιμη ηλικία και εκεί που όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, επιστρέφει για να δείξει στους νεότερους πώς παίζεται το παιχνίδι. Ούτως ή άλλως δεν είναι μόνο η ρήξη μηνίσκου που έπαθε το 2016. Είναι και τα πολλά προβλήματα με τη μέση. Είναι και η λοιμώδης μονοπυρήνωση που έπαθε το 2008. Και από όλα αυτά κατάφερε πάντα να επιστρέφει.

Από την άλλη έχουμε την ιστορία του Djokovic. Είμαι ιστορία πιο κανονική. Είναι ανοδική με στάδια και όχι με ακραία ξεπετάγματα, έχει τους τραυματισμούς που είναι λογικό να έχει κάθε τενίστας (και κάθε αθλητής γενικότερα) σε τόσο υψηλό επίπεδο. Το 2015 ήταν μάλιστα μια από τις καλύτερες σεζόν τενίστα όλων των εποχών. Ένας πραγματικά σπουδαίος αθλητής με ένα όμως λιγότερο συγκλονιστικό στόρι.

(AP Photo/Tim Ireland)

Στον τελικό του Wimbledon ο Τζόκοβιτς ήταν το μεγάλο φαβορί. Ο Federer από την άλλη ήταν με διαφορά ο αγαπητός του κοινού. Κάθε φορά που έπαιρνε πόντο ο πρώτος απόλυτη ησυχία, κάθε φορά που έπαιρνε πόντο ο δεύτερος Τούμπα σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και όσο πέρναγε η ώρα και φαινόταν ότι ο Federer δεν θα πέσει τόσο εύκολα, τόσο πύκνωναν οι ζητωκραυγές και τα πανηγύρια προς το πρόσωπό του. Σε κάποιο σημείο του 5ου σετ, ο Djokovic σώζει ένα break point με έναν φανταστικό τρόπο. Το κοινό ίσα που αντέδρασε όντας προφανώς πολύ απογοητευμένο για την εξέλιξη.

Σε εκείνο το σημείο, ένα κοντινό δείχνει το πρόσωπο του Djokovic. Ήταν η στιγμή εκείνη της συνειδητοποίησης που εκφράστηκε με ένα μικρό σπάσιμο του προσώπου και ένα γλυκόπυκρο χαμόγελο. Ο Djokovic ήξερε πια ότι το κοινό δεν θα ήταν μαζί του οτιδήποτε και αν έκανε, όσο εντυπωσιακό πόντο και αν έπαιρνε. Ο αγαπητός του κοινού ήταν εκείνη τη στιγμή ο Federer. Και θα ήταν ο αγαπητός του κοινού, ακόμα και αν έχανε κάθε πόντο, ακόμα και αν έχανε με κατεβασμένα τα χέρια. Και αυτό θα ήταν η συνθήκη με την οποία έπρεπε να παίξει. Μάλλον, επειδή είναι ο συγκεκριμένος, το απόλαυσε κιόλας.

Αυτό που φάνηκε όμως σε όλη αυτή τη συνθήκη του τελικού είναι πως τελικά ο αθλητισμός, στην εμπορευματοποιημένη φύση του, είναι περισσότερο από κάθετι άλλο μια αφήγηση ιστοριών. Η αφήγηση της ιστορίας ενός τύπου που πέρασε πολλά, έπεσε από το βάθρο στο οποίο ήταν φτιαγμένος να βρίσκεται (λόγω ατυχιών αλλά και της ηλικίας του) και επιχείρησε να πετύχει μια τεράστια επιστροφή. Από την άλλη, η αφήγηση της ιστορίας ενός άλλου τύπου που ήταν ένας κανονικός σπουδαίος αθλητής που έκανε τα πάντα κανονικά και έφτασε κανονικά στην κορυφή.

Όπως ξέρουμε, όμως, συνήθως η ιστορία με τα περισσότερα συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα είναι η ιστορία που θα κερδίσει. Όπως νίκησε η ιστορία του Federer την ιστορία του Djokovic, ακόμα και αν ο δεύτερος είναι ο νικητής. Μια νίκη που ούτως ή άλλως επιβεβαιώνει το στόρι και των δύο.

(Kεντρική Φωτογραφία: AP Photo/Ben Curtis)