O Ελέφαντας στο Δωμάτιο του Dele Alli

O Gary Neville τα τελευταία δύο χρόνια, παράλληλα με την προπονητική του καριέρα «τρέχει» και το “Overlap”, μια σειρά από συνεντεύξεις με άσσους του βρετανικού ποδοσφαίρου και αυτήν τη φορά θέλησε να εξερευνήσει τον άγνωστο κόσμο του Dele. Ο θρυλικός αμυντικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε συνεργαστεί μαζί του στην Εθνική Αγγλίας και προλόγισε τη συνάντησή τους, ως την πιο συναισθηματική, δύσκολη και άξια έμπνευσης συζήτηση που είχε ποτέ στη ζωή του. Και μάλλον έτσι ήταν, καθώς ο Dele μίλησε ανοιχτά για όλα όσα τον έφεραν πριν εβδομάδες σε κέντρο απεξάρτησης στις ΗΠΑ.

Πώς όμως έφτασε σε αυτήν την κατάσταση, μόλις στα 27 του, το πρώην wonderkid του αγγλικού ποδοσφαίρου; Τα πάντα ξεκίνησαν πολύ νωρίς, σε ηλικία 3 ετών, όταν οι γονείς του χώρισαν και ο πατέρας του γύρισε στη Νιγηρία.

Ο Dele Alli δεν γεννήθηκε για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και για να πετύχει χρειάστηκαν μερικές καθημερινές επί μέρους νίκες με τον εαυτό του. «Γνωρίζουμε ότι πέρασες μερικές δυσκολίες στα παιδικά σου χρόνια, αλλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς. Αυτό που προφανώς γνωρίζουμε, είναι ότι άλλαξες το όνομα στη φανέλα, κάτι που μας έδειξε ότι πιθανότατα έχεις κάποιο πρόβλημα με τους βιολογικούς σου γονείς» ανέφερε ο Neville, για να λάβει ένα αρχικό μειδίαμα από τον Dele. Ο πρώην παίκτης της Τότεναμ χαμογέλασε και αμέσως έκανε το “brief”, όπως το χαρακτήρισε, εκτοξεύοντας μερικά σοκαριστικά περιστατικά της νεανικής του ηλικίας.

To brief της απόγνωσης του Dele

«Στα 6 μου παρενοχλήθηκα σεξουαλικά από φίλο της αλκοολικής μητέρας μου που ήταν στο σπίτι. Με έστειλαν στην Αφρική (σ.σ. στην οικογένεια του πατέρα του) για να μάθω πειθαρχία και γύρισα πίσω. Στα 7 ξεκίνησα να καπνίζω και στα 8 άρχισα να διακινώ ναρκωτικά γιατί ένας κύριος μου είπε ότι δε θα σταματούσαν ποτέ ένα παιδί πάνω σε ένα ποδήλατο. Στα 11 με είχαν κρεμάσει από μια γέφυρα και στα 12 υιοθετήθηκα από μια απίστευτη οικογένεια. Όταν εγκαταστάθηκα μαζί τους, μου ήταν δύσκολο να τους ανοιχτώ γιατί σκεφτόμουν ότι θα μπορούσαν να με ξεφορτωθούν ανά πάσα στιγμή και έτσι προσπάθησα να είμαι το καλύτερο παιδί που μπορούσαν να έχουν». Ο Dele προσποιούνταν ότι είναι εκείνο το παιδί, για μια ζωή. Μέχρι που ο προηγούμενος εαυτός του, τον πλάκωσε, σαν χιονοστιβάδα.

Όταν έγινε διεθνής με τους άνδρες της Εθνικής Αγγλίας, λίγο μετά τα 18 του, ο βιολογικός πατέρας του βγήκε μαζί με τη μητέρα του στα media για να κατηγορήσουν τους θετούς του γονείς ότι θέλουν να τον εκμεταλλευτούν. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι άνθρωποι που τον υιοθέτησαν, ήταν οι γονείς ενός συμπαίκτη του στην πρώτη του ομάδα και οι μόνοι που τον στήριξαν για να φτάσει ως τα «Λιοντάρια».

«Αν ο Θεός δημιούργησε ανθρώπους, αυτοί ήταν», είπε στον Neville. Ο Dele έμεινε στο Milton Keynes από τα 12 ως τα 19 του. Το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την τοπική Milton Keynes Dons το υπέγραψε στα 16 του και έφυγε από το δεύτερο σπίτι του το 2015 για να βρεθεί στην Premier League και την Τότεναμ.

Με τον Mauricio Pochettino στον πάγκο μπόρεσε να λάμψει και να θεωρηθεί ένα από τα μεγαλύτερα prospects του αγγλικού ποδοσφαίρου, ενώ είχε ρόλο στην πρώτη εξαιρετική πορεία της Αγγλίας του Gareth Southgate, στο Μουντιάλ του 2018. Έκτοτε, ο Dele ξεκίνησε να απασχολεί συχνά-πυκνά τα tabloid της Αγγλίας με τις βραδινές του εξόδους. Του ασκούνταν έντονη κριτική, η οποία γιγαντώθηκε εξαιτίας των αποτυχιών της Τότεναμ και έτσι δεν μπόρεσε ποτέ να ανταπεξέλθει σε αυτήν. Στη συγκλονιστική του συνέντευξη στον Neville, ανέφερε πολλές φορές τα tabloids και το πόσο τον επηρέαζαν.

Στην πραγματικότητα όμως, ήταν ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο που δεν μπόρεσε ποτέ να κοιτάξει κατάματα. Δεν γινόταν να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μιας ολόκληρης ζωής αλλάζοντας απλά το όνομα στη φανέλα για να μην του θυμίζει τον πατέρα του, ο οποίος στο μεταξύ έκανε κι άλλες εμφανίσεις στα media.

To 2020 με προπονητή τον Jose Mourinho έζησε μία από τις πιο τραυματικές του εμπειρίες και έφτασε κοντά στην απόσυρση: «Ένα πρωί ξύπνησα και έπρεπε να πάω για προπόνηση. Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον καθρέφτη και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να αποσυρθώ τώρα. Στα 24 μου. Κάνοντας αυτό που αγαπώ. Για μένα αυτό ήταν σπαρακτικό. Πάντα ήμουν εγώ εναντίον του εαυτού μου σε όλα. Κέρδιζα τον αγώνα, έδειχνα ότι ήμουν ευτυχισμένος. Αλλά μέσα μου, έχανα τη μάχη».

Η πτωτική του πορεία και οι μοναχικές ήττες συνεχίστηκαν. Έμεινε εκτός Εθνικής Αγγλίας και το 2022 έφυγε από την Τότεναμ για την Έβερτον. Ούτε στο Μέρσεϊσαϊντ μπόρεσε ωστόσο να βρει τον εαυτό του. Πέρυσι βρέθηκε δανεικός στην Μπεσίκτας και μετά από μερικές μέτριες εμφανίσεις, φτάσαμε στον Μάρτιο του 2023. Στο σημείο μηδέν.

Ο Dele είχε εθιστεί στα υπνωτικά χάπια που του έδωσαν οι γιατροί αρχικά για να αντιμετωπίσει την αϋπνία. «Άρχισα να παίρνω χάπια για να κοιμηθώ. Το να παίρνεις χάπια για να κοιμηθείς το βράδυ πριν από ένα μεγάλο αγώνα είναι φυσιολογικό. Στην κατάσταση που ήμουν εγώ δεν βοηθάει. Έφτασα σε σημείο εθισμού. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Δεν ήθελα να το πω σε κανένα, ούτε στους γονείς μου.

Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα. Δεν ήθελα να πω όσα ένιωθα, ακόμα και στην ίδια μου τη (θετή) οικογένεια. Με ρωτούσαν τι έχω και δεν τους έλεγα. Είχα απομακρυνθεί απ’ όλους. Έκλαιγαν και με ρωτούσαν να τους πω τι συμβαίνει αλλά δεν μπορούσα. Έβλεπαν ότι έχω χάσει τον εαυτό μου και ότι τους έκανα όλους πέρα. Ήθελα να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Δεν ήθελα να βοηθηθώ και αυτό είναι μέρος του προβλήματος. Αυτό είναι που θέλω ο κόσμος να καταλάβει. Είναι OK να μιλάμε. Οι άνθρωποι είμαστε πιο δυνατοί αν είμαστε μαζί και δε χρειάζεται να τα κάνουμε όλα μόνοι μας».

Ο Dele γύρισε στην Αγγλία και η Έβερτον τον υποστήριξε ώστε να βρει και πάλι τον εαυτό του. Ο 27χρονος πήγε σε κέντρο απεξάρτησης στις ΗΠΑ και έμεινε εκεί για 6 εβδομάδες υπό άκρα μυστικότητα. Άρχισε να μιλά και να αντιμετωπίζει κατάματα τα προβλήματα μιας ολόκληρης ζωής. Σήμερα, χαμογελά ξανά και η συνέντευξη στον Gary Neville είναι το τέλειο παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα ψυχολογικά προβλήματα και τον εθισμό. Φυσικά, ο ίδιος δίνει τα credits και στην ομάδα του, που τον προστάτεψε.

«Η Έβερτον ήταν καταπληκτική, με υποστήριξε και θα τους είμαι ευγνώμων για πάντα. Για να είμαι ειλικρινής δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα περισσότερο κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που έπαιρνα τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής μου – κάνοντας κάτι που φοβόμουν να κάνω. Είμαι ευτυχής που το έκανα. Υπάρχει ένα στίγμα γύρω από αυτό και είναι κάτι που οι άνθρωποι δε θέλουν να κάνουν. Το να μπαίνεις σε κέντρο αποτοξίνωσης είναι τρομακτικό, αλλά δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσα θα κέρδιζα από αυτό».

Το κύμα συμπαράστασης στον Dele

Σήμερα, τα μηνύματα υποστήριξης είναι εκατοντάδες και ο Dele έχει κερδίσει την πρώτη μάχη κόντρα στη σκιά του.

Τώρα, έχει όλον τον χρόνο μπροστά του, καθώς είναι μόλις 27, ώστε να βρει τον εαυτό του και στο χορτάρι και να μπορέσει να ανταποδώσει στην Έβερτον και στους ανθρώπους του, όλα όσα του χάρισαν.