Ο Μέσι, η Μπάρτσα και μια σχέση που δεν θα τελειώσει όμορφα

Την ώρα ασφαλώς που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο αν αυτό που διαβάσαμε, αυτό που ακούσαμε είναι μια ατόφια πραγματικότητα ή αν τελικά θα εξελιχθεί σε ένα ακόμα εντυπωσιακό power play του Αργεντινού για να διατηρήσει και να ενισχύσει την θέση και το status του εντός του συλλόγου.

Γιατί ας είμαστε σοβαροί, μπορεί κάλλιστα να ισχύσει και ένα τέτοιο σενάριο. Χωρίς να χρειαστεί να υφάνουμε κάποιο συγκλονιστικά περίπλοκο πέπλο συνωμοσίας, δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας εκεί έξω που μπορεί να αρνηθεί ότι η παρουσία του Μέσι και ο λόγος του έχουν τεράστια βαρύτητα εντός Μπαρτσελόνα, σε σημείο που οποιαδήποτε μεγάλη διοικητική απόφαση οφείλει να πάρει την «ευλογία» του, αν θέλει να τρέξει με επιτυχία. Δεν μιλάμε για κάποιον ποδοσφαιρικό Ιλουμινάτι, μιλάμε όμως για έναν εκ των δύο καλύτερων ποδοσφαιριστών στον πλανήτη αυτήν την στιγμή και έναν εκ των καλύτερων ποδοσφαιριστών στην ιστορία του αθλήματος. 

Άρα, κάθε κομβική απόφαση η οποία θα ορίσει το μέλλον του συλλόγου οφείλει να περνάει και από το φίλτρο του Λιονέλ. Λογικό, έστω και αν δεν δηλώνει κανείς μεγάλος οπαδός του Αργεντινού. Άλλωστε δεν είναι ένας ακόμα ‘στρατιώτης’ της Μπαρτσελόνα. Είναι ένας αθλητής που συνέδεσε όσο κανείς το όνομά του με τον σύλλογο, που ως ένα μεγάλο βαθμό κατάφερε να βγει πιο ψηλά από αυτόν, να ακούγεται εδώ και χρόνια η πρόταση «η Μπαρτσελόνα του Μέσι» και αυτό να μην ξενίζει κανέναν εντός και εκτός της ομάδας, γιατί πολύ απλά είναι η αλήθεια.

Σκεφτείτε μόνο τους μπλαουγκράνα χωρίς τον Μέσι. Δεν είμαι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος που έχει προτείνει αυτήν την μαγική εικόνα, αλλά σκεφτείτε το. Δεν μιλάμε για το αν θα είχε κατακτήσει τίτλους και διακρίσεις ο σύλλογος. Ίσως χωρίς τον Μέσι να είχε ακολουθήσει έναν άλλο μεταγραφικό και τακτικό δρόμο. Ίσως και όχι. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αλλού είναι η ουσία. Ότι και να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ πλέον δεν μπορείς να φανταστείς την Μπαρτσελόνα χωρίς τον Μέσι, ούτε βέβαια τον Μέσι χωρίς την φανέλα της Μπαρτσελόνα. Και αυτό αρκεί για να εξηγήσει το πόσο συμβιωτική είναι η σχέση συλλόγου και παίκτη και άρα πόσο αναπόφευκτα σκληρή και εν τέλει άσχημη θα είναι η διαδικασία του χωρισμού τους, έστω και σε αυτά τα τελευταία (λογικά) χιλιόμετρα της καριέρας του Μέσι.

Τα πρώτα σημάδια πάντως δείχνουν ότι πάμε (αν πάμε) για σκληρό διαζύγιο. Ο Μέσι φαίνεται να έχει ζητήσει να αποχωρήσει από την ομάδα ‘φορ φρη’ που λένε και στο χωριό μου, την ίδια στιγμή που ο σύλλογος του θυμίζει ότι έχει ακόμα συμβόλαιο με την ομάδα και πως για να φύγει, θα πρέπει να φέρει πρόταση που να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο κατέχει η μεταγραφή του Νεϊμάρ  στην βαθύπλουτη Παρί. Το πραγματικά προβληματικό της υπόθεσης είναι πως και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους – αν βέβαια εξετάσεις την υπόθεση από την σκοπιά τους – και πως με μια πρώτη ανάγνωση δεν φαίνεται να υπάρχει ένας λογικός τρόπος να γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει μεταξύ τους.

Ο Μέσι, αν θέλει να φύγει, θεωρεί πως τα χρόνια προσφοράς του στην ομάδα αρκούν για να του ‘ξεκλειδώσουν’ την ‘get out of jail card’ που θα τον οδηγήσει για πρώτη φορά μακριά από την Μπαρτσελόνα. Επιπλέον, όταν για σεζόν επί σεζόν, η γνώμη σου είναι με διαφορά η πιο σημαντική εντός συλλόγου, είναι φυσικό και επόμενο να θεωρείς πως “θέλω να φύγω, είναι η επιθυμία μου, άρα η επιθυμία μου πρέπει να γίνει σεβαστή”.

Η Μπαρτσελόνα απλά εισπράττει το αποτέλεσμα του να πρέπει να κρατάς ευχαριστημένο για χρόνια τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του πλανήτη. Αργά ή γρήγορα, το ότι κάνεις υποχωρήσεις που δεν θα ίσχυαν για κανέναν άλλον θα σου γυρίσει μπούμερανγκ. Ο Μέσι, δικαίως αν ρωτήσετε πολύ κόσμο θαρρώ, νιώθει πως είναι πλέον πάνω από την ομάδα και ως τέτοιος που είναι, ως τέτοιο ποδοσφαιρικό μέγεθος, πρέπει να μπορεί να κινηθεί χωρίς τα «δεσμά» της, από την στιγμή που θεωρεί πως ο κύκλος του έκλεισε.

Από τη μεριά της βέβαια, η Μπαρτσελόνα γνωρίζει πως η φυγή του Μέσι, η έξοδος του απόλυτου σούπερσταρ από τον σύλλογο, βάζει βόμβα στα θεμέλια του συλλόγου. Επικοινωνιακά και εμπορικά είναι ένα τεράστιο πλήγμα για την ομάδα, ένα πλήγμα που θα πρέπει να διαχειριστεί με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο, κοινώς με την δημιουργία όσο το δυνατόν λιγότερων ρωγμών στην δομή της.

Η διοίκηση της Μπαρτσελόνα γνωρίζει ότι έχει μπροστά της ένα βουνό αποφάσεων και μια ομάδα που θέλει γενναίες παρεμβάσεις και αλλαγές, καθώς και την έλευση ενός νέου προπονητή που δεν γνωρίζουμε ακόμα αν έχει το «μέταλλο» να κρατήσει το τιμόνι του πλοίου σε αυτήν την φουρτουνιασμένη συγκυρία. Τα παραπάνω τα αναφέρω χωρίς καν να βάζω στην εξίσωση την υπόθεση Μέσι. Αν προσθέσουμε ΚΑΙ την υπόθεση Μέσι, η δυσκολία του εγχειρήματος δεν απογειώνεται απλώς, αλλά αλλάζει γαλαξία, διακτινίζεται.

Η Μπαρτσελόνα λοιπόν πρέπει να αποκομίσει από την φυγή του Μέσι, το μεγαλύτερο δυνατό αντίτιμο. Ο Αργεντινός, έστω και στα 33 του, παραμένει ένα διαμάντι για οποιαδήποτε ποδοσφαιρικό στέμμα. Αν δεχτείς ως σύλλογος να χαρίσεις το διαμάντι σου, τότε δεν υπάρχει γυρισμός. Χάνεις τα χρήματα που σε ένα δύσκολο οικονομικά καλοκαίρι για το άθλημα θα παίξουν κομβικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της ομάδας, χάνεις ολοσχερώς την υποστήριξη της οπαδικής σου βάσης και στέλνεις μήνυμα που ακούγεται σε κάθε άκρη του ποδοσφαιρικού χάρτη, πως είσαι πιο ευάλωτος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας σου.  Και όταν ένας μεγάλος σύλλογος αμολάει αίμα στο νερό, τότε οι καρχαρίες μαζεύονται ΠΟΛΥ γρήγορα. 

Όλα τα παραπάνω φανερώνουν πως το διαφαινόμενο τέλος της σχέσης του Λιονέλ Μέσι με την Μπαρτσελόνα δεν μπορεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να είναι ομαλό. Η δε παρουσία μνηστήρων με πολύ βαριά πορτοφόλια (η Παρί, οι δύο ομάδες του Μάντσεστερ, η Γιουβέντους, η Ίντερ), προσθέτουν ακόμα περισσότερη ένταση σε αυτόν τον ποδοσφαιρικό «έρωτα» που πάει να τελειώσει επεισοδιακά. Από την μια πλευρά, γιατί ο Μέσι ξέρει (και πώς να μην) πως ήδη κάνουν ουρά έξω από την πόρτα του και αυτό φουντώνει την φλόγα του να φύγει και από την άλλη η Μπαρτσελόνα που βλέπει την ίδια ακριβώς ουρά και δικαίως «μουλαρώνει» περιμένοντας μια εξωπραγματική πρόταση που θα της γλυκάνει κάπως την απώλεια του απόλυτου ηγέτη της. 

Κρίμα ασφαλώς να τελειώνει μια τέτοια ποδοσφαιρική σχέση με αυτόν τον τρόπο, αλλά οι ηφαιστειακοί έρωτες, έστω και αυτοί με μια ασπρόμαυρη μπάλα στην μέση, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να τελειώνουν με κρότο, με εκρήξεις και με δράμα.