O Romelu Lukaku θέλει πλέον να μιλήσει με τα γκολ του
- 2 ΣΕΠ 2023
Η επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων είναι πως ο Romelu Lukaku βρίσκεται επιτέλους εκεί όπου όλοι οι δρόμοι τον οδηγούσαν, εκεί που λέει και το όνομά του: Rome-Lu. Προφανώς βέβαια δεν είναι ένα λογοπαίγνιο που θα κρίνει αν ο Βέλγος φορ πήρε τη σωστή απόφαση καριέρας πηγαίνοντας στη Ρόμα.
Είναι βάσιμο ερώτημα το αν βρέθηκε εκεί επειδή όντως το ήθελε ή επειδή τελικά έγινε μονόδρομος. Κι εδώ εντοπίζεται το Νο1 πρόβλημα με την περίπτωσή του: Μιλάει πολύ. Ναι, ξέρουμε δεν είναι και ο πιο κομψός τρόπος να το θέσουμε. Ισχύει, όμως. Οι δημόσιες δηλώσεις αγάπης τον έχουν «φάει». Τη μία ήταν «Τσέλσι από μικρό παιδί». Μετά βρήκε στην Ίντερ την «ομάδα που πάντα έψαχνα» και θα «ήθελα να κλείσω την καριέρα μου» – το ίδιο βέβαια έχει δηλώσει και για την Άντερλεχτ, την πρώτη του αγάπη (και παντοτινή;).
Αξέχαστη θα μείνει η συνέντευξή του, μόλις είχε επιστρέψει στην Τσέλσι, στην οποία βγήκε και είπε πόσο του λείπει το Μιλάνο και πως δεν έπρεπε να φύγει ποτέ. Δεν λέμε, προφανώς έτσι ένιωθε. Αλλά ήταν ασυγχώρητο επαγγελματικό σφάλμα. Χαντάκωσε την πιθανότητα να πετύχει στους Λονδρέζους, που δαπάνησαν 115 εκατ. ευρώ για να τον κάνουν (ξανά) δικό τους.
Από παντού στο πουθενά
Μετά από τόσα «σ’ αγαπώ» δεν προξενεί εντύπωση που οι τιφόζι της Γιουβέντους δεν ήθελαν να τον δουν ούτε ζωγραφιστό. O Big Rom μιλούσε με τη «Γηραιά Κυρία» πίσω από την πλάτη της Ίντερ, η οποία είχε μείνει στο ότι ήταν «δικός της για πάντα» και νόμιζε πως απλώς έμενε να τα βρει και τυπικά με την Τσέλσι για να μετατρέψει τον δανεισμό σε αγορά.
Προς τι η (θέληση για) «προδοσία» προς τους Νερατζούρι; Ποτέ του δεν έκανε ειρήνη με το ότι ο Simone Inzaghi έβαζε 11άδα τον Edin Dzeko στα μεγάλα ματς στο β’ μισό της περσινής σεζόν, όταν και ο Βέλγος επέστρεψε από σοβαρό τραυματισμό.
Παρά την αποχώρηση του Βόσνιου για τη Φενερμπαχτσέ και τη δέσμευση της Ίντερ ότι θα ήταν ξανά αυτός ο βασικός επιθετικός, όπως στην εξαιρετική πρώτη τους συνεργασία, κάτι είχε σπάσει μέσα του. Και δεν το ξέκοψε στη Γιούβε όταν τον πλησίασε – κάθε άλλο. Όμως τελικά η Γιούβε, ύστερα από την οργή του λαού της, αναγκάστηκε η ίδια να ξεκόψει μαζί του. Η Ίντερ δεν συγχώρησε την παρασπονδία και αποσύρθηκε από τη διεκδίκησή του.
Με τούτα και μ’ εκείνα, ο Big Rom βρέθηκε παντού και πουθενά. Γιατί στους Μπλε του Λονδίνου, στους οποίους ανήκει, δεν είχε μέλλον. Σπατάλησε τη 2η και τελευταία ευκαιρία του για κάτι τέτοιο αποτυγχάνοντας τη σεζόν 2021-22. Το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του, ίσως, ήταν αυτή η επιστροφή. Τρίτη «κανονάκι» δεν υπήρχε.
Ο Lukaku είχε εγκλωβιστεί. Η trendy τάση της Σαουδικής Αραβίας δεν του άρεσε – όχι τώρα, όχι ακόμα τουλάχιστον. Η Ρόμα ήρθε σχεδόν από το πουθενά για να δώσει τη λύση. Είναι, θεωρητικά, μια μεγάλη ευκαιρία για να πάρει ξανά τα πάνω του. Η Serie A άλλωστε είναι το πρωτάθλημα που του ταιριάζει αποδεδειγμένα.
Η σημασία του να νιώθει σημαντικός
Η απάντηση στο «γιατί συνέβη αυτό» ξεκλειδώνει την ιδιαιτερότητα που έχει ο Βέλγος επιθετικός. Είναι ο ορισμός του παίκτη ψυχολογίας. Αποδίδει μόνο όταν νιώθει πως τον αγαπούν στο απόλυτο, πως είναι (ο πιο) σημαντικός. Στους Νερατζούρι, για παράδειγμα, θα έπεφτε ως και στη φωτιά για τον Antonio Conte. Και μεταφορικά ομιλώντας, αυτό έκανε.
Θα κάνει το ίδιο για τον Jose Mourinho; Να ακόμα ένα σκαμπρόζικο στην πορεία του Lukaku. Με τον Πορτογάλο κόουτς ξεκίνησαν άσχημα στο Λονδίνο το 2013 τότε που ο Jose γύρισε στο Στάμφορντ Μπριτζ μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Romelu Lukaku πήρε την πρωτοβουλία, αλλά αστόχησε στο τελευταίο κρίσιμο πέναλτι της διαδικασίας στο Σούπερ Καπ Ευρώπης απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου – αυτό ήταν μοιραίο. Ο Jose φάνηκε πως τον «τιμώρησε» στέλνοντάς τον δανεικό στην Έβερτον. Δεν ήταν έτσι. Στην ουσία, ήταν ο τρόπος του πολύπειρου προπονητή να του δείξει πως ακόμα δεν ήταν έτοιμος για το top level. Ήθελε να τον «ψήσει», να τον σκληραγωγήσει. «Είναι ένας μεγαλόσωμος τύπος, τόσο δυνατός. Αλλά είναι και επίσης ένα παιδί που χρειάζεται αγάπη και στήριξη, χρειάζεται να αισθάνεται σημαντικός», είχε πει παλαιότερα ο Πορτογάλος. Μια ντόμπρα εξήγηση που σφυρηλάτησε μια σχέση ζωής.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Mourinho τον είχε στην κορυφή της wish list του όταν βρισκόταν στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από τα 20 ως τα 24 του χρόνια, ο Lukaku είχε αλλάξει, είχε καταλάβει πώς δουλεύει ο κόσμος των μεγάλων και τι πρέπει να κάνει για να σταθεί σε αυτόν με αξιώσεις. Η Έβερτον «τσέπωσε» 85 εκατ. ευρώ για να τον αποδεσμεύσει.
Ήταν πια ο ένας για τον άλλον· αυτός και ο Special One. «Θα περνούσα μέσα από τοίχο για χατίρι του. Είναι το είδος του προπονητή που είναι πάντα τίμιος απέναντί σου», θα δηλώσει τότε χαρακτηριστικά ο Lukaku. Η πρώτη τους χρονιά στο Ολντ Τράφορντ ήταν πετυχημένη. Με 27 γκολ του Βέλγου και 2η θέση στην Premier League πίσω από τη Μάντσεστερ Σίτι του Pep Guardiola. Ο Mourinho ακόμα θεωρεί πως αυτή είναι μια από τις κορυφαίες σεζόν της καριέρας του.
Ωστόσο αυτή η μεταξύ τους σχέση, δυνατή κι αν ήταν, δεν στάθηκε ικανή εν τέλει για να γλιτώσει κανέναν εκ των δύο από την τοξική «ρουφήχτρα» που είχε γίνει η πάλαι ποτέ κραταιά ομάδα του σερ Alex Ferguson.
Η νέα αρχή στο πλευρό του Mourinho
Στο νέο τους αντάμωμα, στην πρωτεύουσα της Ιταλίας τώρα, το ερώτημα που αναζητά απάντηση είναι αν ο Lukaku θα βρει τις συνθήκες και τη θέληση για να φτάσει ξανά στο 100% του. Είναι θετικός οιωνός το πόσο θερμά τον υποδέχτηκαν στο αεροδρόμιο οι φαν των Ρωμαίων, έμπλεοι χαράς. Καθότι απαντάει στο ζητούμενο της ανάγκης του πρώτου σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Βελγίου να αισθάνεται πως τον αγαπούν και να του το λένε.
Με τον Paulo Dybala συμπαίκτη επίσης, (θα) διαθέτει δεδομένα μια εκλεκτή λύση στο κομμάτι της τροφοδότησης. Στη θεωρία οι δυο τους μπορούν να κάνουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα στην Ιταλία. Με τον αστερίσκο πως ο Romelu Lukaku προπονούταν με τη β’ ομάδα της Τσέλσι όλο το καλοκαίρι, οπότε θα χρειαστεί ένα κάποιο εύλογο διάστημα για να βρει ξανά ρυθμό και τη δέουσα φυσική κατάσταση. Εκτός κι αν η αγάπη επισπεύσει τις διαδικασίες.
Επειδή το στοίχημα είναι σοβαρή υπόθεση, για ψαγμένα προγνωστικά στοιχήματος, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.
