Ο Stefano Pioli έκανε ξανά τη Μίλαν μεγάλη

Αυτός που την οδήγησε στα ημιτελικά του Champions League μετά από 16 χρόνια. Η ζωή του όλη, ο Stefano Pioli είναι ένας από τους πλέον υποτιμημένους προπονητές εκεί έξω.
Το θέτουμε ευγενικά λέγοντας ότι οι φαν των «Ροσονέρι» δεν ενθουσιάστηκαν ακούγοντας ότι αυτός θα ήταν ο επόμενος προπονητής της ομάδας τους, το 2019. Το #PioliOut έγινε με τη μία τάση στο Twitter. Προς τι το εκ των προτέρων «κράξιμο», η άρνηση να του δοθεί έστω λίγο χρόνος πριν κριθεί και οι αφορισμοί πως τον πήραν μόνο και μόνο επειδή ήταν εύκαιρος, φτηνός και προσιτός;

Τα συναισθήματα για την Ίντερ και η απουσία τίτλων αμαύρωναν το όνομα του

Για το «δεν σε θέλουμε» δεν έφταιγε τόσο το «αμαρτωλό» παρελθόν του ως ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους. Αυτό έχει παραγραφεί, αφού πέρα πως ήταν παλιό χρονικά (80s) ουδέποτε ανέπτυξε στενούς δεσμούς με τη Vecchia Signora.

Αλλά με την Ίντερ ήταν αλλιώς. Χρονικά, πρακτικά, συναισθηματικά. Ήταν δηλωμένος φαν της, 13 χρονών πήρε, οικογενειακώς, το τρένο για να δει για πρώτη φορά live τους «Νερατζούρι», σε αγώνα στην Μπολόνια. Ήταν, είπε αργότερα, έρωτας με την πρώτη ματιά. Παραλίγο, μάλιστα, θα είχε παίξει εκεί. Υπήρχε κατ’ αρχήν συμφωνία των Μιλανέζων με την Πάρμα στην οποία άνηκε. Χάλασε, επειδή η Γιούβε έδωσε περισσότερα.

Και η οικογένεια Pioli δεν ήταν ευκατάστατη. Ταχυδρόμος ο μπαμπάς, επάγγελμα που ακολούθησαν και τα δύο αδέλφια του, ο Stefano θα τους είχε μιμηθεί, αν δεν είχε ζηλευτό πείσμα και αρκετό ταλέντο ώστε να γίνει ποδοσφαιριστής. Η προπονητική του εμπειρία στην Ίντερ (2016-17) πάντως απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί καλή. Κι εδώ ήταν το δεύτερο μεγάλο «τζιζ», το μεγαλύτερο απ’ όλα βασικά, με την περίπτωσή του, αυτό που απωθούσε τον κόσμο.

Ο Ιταλός κόουτς ανάλαβε τη Μίλαν δίχως ούτε ένα τρόπαιο σε 16 τότε χρόνια στους πάγκους, έχοντας αποτύχει όποτε κλήθηκε να κάνει το βήμα παραπάνω. Και δεν ήταν πως του είχαν λείψει οι ευκαιρίες. Σε Λάτσιο, Ίντερ και Φιορεντίνα είχε δουλέψει, μεταξύ άλλων. Με εξαίρεση τους «Λατσιάλι» (3η θέση, καλή μπάλα και ένας τελικός Κυπέλλου, που χάθηκε στην παράταση, κόντρα στη Γιούβε) κι αυτό τηρουμένων των αναλογιών, πουθενά δεν πέτυχε.

Η διετία στη Φιορεντίνα (2017-19) του έδωσε ωστόσο την ευκαιρία να φτιάξει ξανά το όνομά του. Και να πάρει έτσι μια δεύτερη ευκαιρία σε πάγκο μεγάλης ομάδας.

O χρόνος δικαίωσε την πίστη μέσω της σύνεσης, της προσαρμοστικότητας

Ο Pioli ήταν τότε ο 8ος προπονητής στη Μίλαν σε πέντε χρόνια και αυτό από μόνο του φανέρωνε το δομικό πρόβλημα που ταλάνιζε το κλαμπ. Οι «Ροσονέρι» έκριναν ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να τους οδηγήσει στον ορθό δρόμο. Για «καλά ζυγισμένη επιλογή» μιλούσε ο τεχνικός διευθυντής Paolo Maldini, προσθέτοντας ότι έχει «μεγάλη και πολύτιμη εμπειρία». Ο χρόνος θα δικαίωνε την πίστη. Ο Pioli επανάφερε το χαμόγελο και την υπερηφάνεια. Πετυχαίνοντας αυτό που δεν μπόρεσαν, μεταξύ άλλων, οι Sinisa Mihajlovic, Clarence Seedorf, Filippo Inzaghi, Gennaro Gattuso.

Όλα αυτά δίχως να κάνει κάποιου είδους επανάσταση. Άλλωστε πάντα έτσι ήταν. Προσαρμοστικός. Παρότι, κατά δήλωσή του, ξεροκέφαλος είχε τη σύνεση να προχωράει βήμα-βήμα τις δουλειές του, να βάζει «τικ» σταδιακά στις εκκρεμότητες. Αναδιάρθρωση ναι, επανάσταση όχι. Προϊόν μιας ωριμότητας, που τον συνοδεύει από πολύ μικρό. «Παππού» τον φώναζαν, πειράζοντάς τον, ήδη από τα 20 του…

Έχοντας ως μότο ζωής το «μην αφήνεις τίποτα στην τύχη», φανταζόμαστε πως χρησιμοποίησε και όσα επιπλέον «όπλα» του έχουν δώσει οι μικρές συνήθειες της καθημερινότητάς του. Την ηρεμία, που τον δίδαξε το ψάρεμα. Την ένταση, που συνοδεύει την ποδηλασία. Την υπομονή, που απαιτεί το διάβασμα. Ακόμα και τα μαθηματικά, στα οποία ήταν ανέκαθεν καλός, κολλάνε, είχε γαρ να λύσει την «εξίσωση Μίλαν». Έναν σύλλογο ικανό να σε διαλύσει, με συχνά αφόρητη πίεση.

Στις συνήθειες του, συγκαταλέγεται και το σινεμά. Αγαπημένη του ταινία είναι το Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. Το έργο στους «Ροσονέρι» είχε παραπλήσιο τίτλο: «Τελευταία διέξοδος». Για την ομάδα, αλλά και για αυτόν, καλούταν να (από)δείξει ότι μπορεί τελικά να σταθεί στο τοπ επίπεδο. Το έκανε με την κατάκτηση του τίτλου πέρυσι και τότε μόνο μπόρεσε να απολαύσει ένα πούρο. Σε αυτή την κακή συνήθεια υποκύπτει μόνο όταν νιώθει «γεμάτος».

Το «ματ» του Pioli στον Spaletti και το όνειρο πως το καλύτερο έπεται

Φανταζόμαστε μετά την πρόκριση επί της Νάπολι, θα άναψε ακόμη ένα (πούρο). Είναι τεράστιο πράγμα αυτό που «σκάρωσε» στην καλύτερη ιταλική ομάδα της εποχής. Το είχε εμμέσως προαναγγείλει όταν έγινε η κλήρωση και μαθεύτηκε πως θα ανταμώσουν στους «8» του Champions League: «Η Νάπολι είναι πολύ ισχυρή, κυριαρχεί στο πρωτάθλημα. Αλλά το Champions League είναι Champions League και η Μίλαν είναι Μίλαν».

Του πήρε το σκαλπ του Luciano Spaletti, γίνεται σκαμπρόζικο καθώς το 2019 ήταν ο πρώτος που είχε ψάξει η Μίλαν πριν πάει σε αυτόν! Σε τρία κολλητά ματς σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Το εκθαμβωτικό 4-0 στο «Diego Maradona» στη Serie A, είχε ως «αστεράτη» συνέχεια το 1-0 του San Siro και το 1-1 της ρεβάνς, στις καθυστερήσεις ήρθε η ισοφάριση και χάθηκε το 3/3 – μικρό βέβαια το κακό.

O 57χρονος Pioli καταφέρνει και προχωράει ακμαίος παρά τις αναπόφευκτες δυσκολίες που συναντά κατά καιρούς, εξελίσσει την ομάδα του, δουλεύει καλά τους παίκτες του, παλιούς και νέους. Σαν τον κατά δήλωσή του, μέντορά του στο ποδόσφαιρο και στη ζωή, τον Giovanni Trapattoni. Με όσα έχει καταφέρει ως κάτοικος της ροσονέρο πλευράς του Μιλάνο, με το πώς έχει υπηρετήσει το project της επιστροφής σε πρωταγωνιστικό πλάνο, αξίζει το λιγότερο τον σεβασμό όλων.

Και ποιος ξέρει, αν το καλύτερο ακόμα δεν έχει έρθει. Το εμπόδιο της συμπολίτισσας Ίντερ στα ημιτελικά, σίγουρα δεν τρομάζει. Και μετά, αν έρθει η πρόκριση με το καλό, η Μίλαν σίγουρα δεν θα είναι φαβορί απέναντι σε όποιον εκ των Ρεάλ Μαδρίτης ή Μάντσεστερ Σίτι θα έχει περάσει.

Αλλά ο Pioli έμαθε πως ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, βασικά αποτελεί ενσάρκωση αυτού με την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια στους πάγκους.

Επειδή το στοίχημα είναι σοβαρή υπόθεση, για ψαγμένα προγνωστικά στοιχήματος, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.