O Stephen Curry είναι ό,τι πιο καυτό είδαμε φέτος στο ΝΒΑ

Το crush με τον Stephen Curry κρατάει από την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ. Λατρεύω την κοψιά του, το ύψος, τα κιλά, το πόσο cool είναι, τη σχέση του με τα τρίποντα. Είναι ό,τι πιο κοντά σε ‘τύπο της διπλανής πόρτας/ταχυδακτυλουργό στο παρκέ’ έχει προσφέρει το ΝΒΑ αυτόν τον αιώνα. (Θα έλεγα ‘μετά τον Allen Iverson’, αλλά ο AI, παρότι δεν του περίσσευαν τα σωματικά προσόντα, δεν ήταν τίποτα σχετικό με τύπος της διπλανής πόρτας).

Σε μια γλαφυρή εμπειρία που έχει περιγράψει στο μπλογκ του στο GQ, κατά τη διάρκεια ενός από τα πρώτα ταξίδια της rookie χρονιάς του, ο Curry είχε φάει πόρτα σε μπαρ τους Λος Άντζελες γιατί τον πέρασαν για ανήλικο.

 

Από τη σεζόν 2012-13, ο Curry κατέχει το ρεκόρ της λίγκας για τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε μια κανονική περίοδο (272), ενώ από τις 15 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους μπορεί να συστήνεται ως ο παίκτης που έφτασε τα 1.000 εύστοχα τρίποντα πιο γρήγορα από οποιονδήποτε στην ιστορία. Του πήρε 369 παιχνίδια. Ο προηγούμενος κάτοχος του σχετικού ρεκόρ ήταν ο ‘3D’ Dennis Scott ο οποίος είχε φτάσει στα 1.000 μετά από 457 παιχνίδια.

Ο Curry ήταν 88 παιχνίδια πιο γρήγορος.

 

Το ξέρω, δεν είμαι ο πιο αντικειμενικός στη συζήτηση για τον φετινό MVP, αλλά δεν είναι ότι δεν βλέπω και μπροστά μου, όπως συμβαίνει με τον αδερφό Χάρη Σταύρου από το ΝΒΑ Greece που αντί για ‘καλημέρα’ λέει ‘Westbrook’. Ή τον Δημητρόπουλο που θεωρεί legit την επιλογή του Curry, αλλά παραμιλάει στον ύπνο του για τον Russ. Αν δεν ήταν ο μπροστάρης της ομάδας του στο Fantasy, θα σας έλεγα εγώ.

Η κούρσα για τον MVP είναι όντως συναρπαστική. Ο ανταγωνισμός είναι αδιανόητος και τα επιχειρήματα, τουλάχιστον για τους τρεις πιο πιθανούς νικητές, είναι πολύ ισχυρά απ’ όπου κι αν προέρχονται.

 

Τα δυνατά, τεχνικά χαρτιά του #30 για τον τίτλο

Πρώτον, είναι ο ηγέτης της ομάδας με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ και με κλειδωμένο -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, βλέπε τραγικό Golden State και ταυτόχρονα φανταστικό Memphis στα τελευταία 20 ματς της σεζόν- το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση (σ.σ. το κείμενο γράφτηκε την Τετάρτη 11/3 και χρησιμοποιεί τα στατιστικά που ισχύουν μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία).

Δεύτερον, ο Curry είναι πιο κοντά από ποτέ στο να γίνει ο πρώτος σεσημασμένος σουτέρ στην ιστορία με πάνω από 400 προσπάθειες για τρίποντο* που θα πετύχει το 50-40-90 (ποσοστό σε σουτ, τρίποντα και βολές αντίστοιχα) σε μια κανονική περίοδο. Αυτή τη στιγμή σουτάρει με 48.5, 42.2, 90.3.

 

Τρίτον, είναι ο πέμπτος σκόρερ της λίγκας παίρνοντας όμως τα λιγότερα σουτ και παίζοντας τα λιγότερα λεπτά και από τους τέσσερις που προηγούνται στη λίστα των σκόρερ.

Τέταρτον, είναι πρώτος με διαφορά στα εύστοχα τρίποντα (208 έναντι 190 του δεύτερου Klay Thompson).

Πέμπτον, είναι ο πρώτος ‘κλέφτης’ του πρωταθλήματος μαζί με τον Kawhi Leonard με 2,2 κλεψίματα σε κάθε ματς, θυμίζοντας σε όλους που μένουν στο σουτ του ότι παίζει πολλή και καλή άμυνα. Όπως σημειώνει και ο Ethan Sherwood Strauss του ESPN, ο λόγος που οι Warriors καμαρώνουν για το επιμέρους +600 επί των αντιπάλων τους με τον Curry στο παρκέ και προβληματίζονται για το -50 με τον Curry στον πάγκο, δεν είναι άλλος απ’ την εξαιρετική του επίδοση και στην άμυνα.

Σε περίπτωση που σου έπεσαν λίγο βαρείς τόσοι αριθμοί στη σειρά, πάρε δροσερό fun fact:

Τα δυνατά, συναισθηματικά χαρτιά του #30 για τον τίτλο

Δεν γίνεται να μη θες να τρέξεις, να πηδήξεις σειρές σειρές τα καθίσματα, να πετάξεις πάνω από τη γραμματεία, να πεις μια καλησπέρα και ένα “Σιδερένιος!” στον Craig Sager και να ΠΑΡΕΙΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΝ STEPH CURRY. Είναι παντελώς συμπαθής φυσιογνωμία, δεν προκαλεί, δεν παίζει βρώμικα και το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο. Θέλει απλά μισό εκατοστό χώρου και μισό χιλιοστό χρόνου για να εκτελέσει.

Το γεγονός ότι είναι σύζυγος απ’ τα 23 και πατέρας απ’ τα 24 μπορεί να μη σε εμπνέει σαν πράξη, αλλά δείχνει ότι ο Curry δεν είναι συγκροτημένος μόνο στο παιχνίδι, αλλά και στη ζωή. Κι επειδή αυτό το “ε, αυτοί παντρεύονται μικροί” είναι μια μπαλάφα που δεν θα ‘πρεπε να αναπαράγεις, να σε ενημερώσω ότι στο σπίτι της φαμίλιας Curry, το κρατάνε πέρα για πέρα αληθινό.

Αυτό είναι ένα σπιτικό-βίντεο παρωδία του ‘o to 100/The Catch Up’ του Drake, που σε κάποιο σημείο λέει “I been Steph Curry with the shot. Been cooking’ with the sauce, chef, curry with the pot, boy”.

 

Επειδή θα μπορούσα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου κλεισμένος σε ένα δωμάτιο με αριθμούς, ξαναβάζω τα στατιστικά που λένε πάντα την αλήθεια στο παιχνίδι και αρχίζω δειλά-δειλά τις συγκρίσεις με τους άλλους υποψήφιους MVP.

Ο Stephen Curry, στην ψηφοφορία του κόσμου για το All-Star Game του περασμένου Φεβρουαρίου στο MSG, μάζεψε τις περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε. ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ. Ο Curry πήρε 1.513.324 ψήφους έναντι του LeBron James A.E. που πήρε 1.470.483. O Harden πήρε 1.069.368 και ο Russell Westbrook, μετέπειτα MVP του All-Star Game, σταμάτησε στο όχι και τόσο εντυπωσιακό 248.758. Διακόσιες σαράντα οχτώ χιλιάδες επτακόσιες πενήντα οχτώ ψήφοι. Τις γράφω ολογράφως μπας και φανούν περισσότερες.

 

Τι συνέβη εδώ κύριε Σταύρου μου; Κύριε Δημητρόπουλε;

Αυτό που συνέβη είναι ότι εκτός από τα στατιστικά και τα τριπλ-νταμπλ και τη δεδομένη αξία στο παρκέ υπάρχει και ο παράγοντας Χ που μας διαφοροποιεί από τα ρομπότ, τα πρόβατα και τους χούλιγκαν. Ο παράγοντας ‘προσήνεια’.

Ο λόγος που ο Anthony Davis, που φυσικά και κάνει μια φανταστική χρονιά, ήταν τρίτος στην All-Star ψηφοφορία με 1.369.911 ψήφους, δεν οφείλεται μόνο στο ότι σουτάρει με 54.5%, σκοράρει 24.5 πόντους κερνάει σχεδόν 3 τάπες σε κάθε ματς. Οφείλεται λίγο και στο γεγονός ότι φαντάζει γαμώ τα παιδιά.

Πολύ καλύτερα από εμένα, τα εξήγησε στο GQ o Nathaniel Friedman aka ‘Bethlehem Shoals’, ο οποίος επικεντρώθηκε στην κόντρα των δύο τέλεια αντίθετων Curry/Westbrook.

Κατά τ’ άλλα, για έναν φανατικό των τριπόντων σαν εμένα, η φετινή του νίκη στο διαγωνισμό τριπόντων του All-Star Weekend απλά έχτισε ακόμα περισσότερο το φετινό μομέντουμ του Steph.

Ας θυμηθούμε την περιφανή νίκη:

 

Ζητήσαμε από τον επικεφαλής του NBA Greece, Στέφανο Τριαντάφυλλο, τη σύντομη θέση του για την 4άδα των πιο πιθανών διεκδικητών. Αυτή είναι η θέση του:

“MVP άρα πολυτιμότερος. Όχι απαραίτητα καλύτερος. Ο Στεφ Κάρι δεν είναι ο καλύτερος παίκτης αυτού του κόσμου. Είναι όμως αυτός που βοηθάει την ομάδα του να κάνει περισσότερα πράγματα (ως τώρα) σε σχέση με τους άλλους. Οπότε ναι αυτός είναι o MVP. Συν του ότι έχει το αδιαφιλονίκητο πλεονέκτημα που ονομάζεται “ανθρώπινος παράγοντας”. Είναι δηλαδή πιο “ανθρώπινος” τουλάχιστον από τον ΛεΜπρόν ή τον Ουέστμπρουκ, που ανήκουν στην κατηγορία “τέρατα της φύσης”. Το δικό του προσόν εκτός από το “άχαστο” σουτ, είναι η εξαιρετική τεχνική, η ασυναγώνιστη επαφή με το καλάθι και η απόλυτη αίσθηση του παιχνιδιού, σε σημείο που νομίζεις ότι όλα τα υπόλοιπα κινούνται σε αστραπιαία ταχύτητα και εκείνος κάνει βόλτα στο πάρκο. Ή έστω σουτάκια στην αυλή του σπιτιού του.

Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς δεν παύει να είναι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ωστόσο, οι προσδοκίες είναι υψηλότερες “για τον καλύτερο εκεί έξω”. Πέρασε αρκετό καιρό να τα βρει με τον Ντέιβιντ Μπλατ και με τη νέα κατάσταση που επικρατεί στο “σπίτι” του. Για ΛεΜπρόν Τζέιμς με άλλα λόγια, δεν είναι αυτό που λέμε “MVP material”. Ο Χάρντεν από την άλλη είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, έχοντας φτάσει πλέον τα όρια του “ασταμάτητου” σε ότι αφορά το σκοράρισμα. Οι Ρόκετς πάνε μια χαρά, οπότε τουλάχισοτν στο δικό μου το μυαλό είναι ο άμεσος διεκδικητής του τίτλου. Ο Ράσελ Ουέστμπρουκ έρχεται τρίτος και καταϊδρωμένος κυρίως λόγω της ανισόρροπης εικόνας των Θάντερ, που είναι μια κρύο και μια ζέστη. Γιατί κακά τα ψέμματα, αν έπρεπε να πούμε ποιος είναι ο πιο παραγωγικός παίκτης αυτή τη στιγμή στο πρωτάθλημα, ποιος δηλαδή ταιριάζει στην περιγραφή “μια ομάδα μόνος του”, τότε αυτός θα ήταν ο Ουέστμπρουκ. Αλλά να που η “ομάδα” που είναι μόνος του, είναι χειρότερη από τους Ρόκετς, τους Καβς και κυρίως τους Ουόριορς”.

Θα μπορούσα να το λήξω κάπου εδώ, το ξέρετε, έ;

Η μαγεία των έτερων διεκδικητών του τίτλου του MVP

Δεν θα κάψω τα επιχειρήματα που παρέθεσα πιο πάνω. Πιστεύω με όλο μου το είναι ότι ο δίκαιος MVP για φέτος είναι ο Stephen Curry. Το ότι η κόντρα όμως είναι αμφίρροπη δε σημαίνει ότι κάποιος με μισεί και θέλει το κακό μου, αλλά ότι στο φετινό πρωτάθλημα έχουμε δει φανταστικά πράγματα.

Ο Russell Westbrook,

 

αυτός ο μανιασμένος άνεμος, αυτός ο ταύρος εν υαλοπωλείω, ο βγαλμένος από μια πιο βίαιη βερσιόν του ‘He Got Game’, είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης του τελευταίου μήνα. Τέσσερα συνεχόμενα τριπλ-νταμπλ είχε πετύχει μόνο ο Θεός, που αν θυμάμαι καλά δεν φορούσε προστατευτική μάσκα σε κάποιο από αυτά.

Ο Russ είναι ο πρώτος σκόρερ της λίγκας, αλλά τα ‘αλλά’ είναι πολύ ηχηρά στην περίπτωσή του. Αφενός, τα όργια έχουν γίνει με τον Durant απόντα, άρα με όλο το πεδίο ελεύθερο (σ.σ. αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πάρει πάνω από 30 σουτ για τέσσερα συνεχόμενα ματς, -αρνητικό- ρεκόρ που κατείχε ο Kobe από τον Απρίλιο του 2006). Αφετέρου, από τα επτά ματς στα οποία πέτυχε 40άρες φέτος, οι Thunder έχασαν τα 5. Να μπει στην εξίσωση και το στοιχείο ότι έχει παίξει 13 παιχνίδια λιγότερα απ’ τον Curry.

Ο James Harden έχει πάρει επ’ ώμου τους Rockets και τους έχει οδηγήσει στην τρίτη θέση της Δύσης. Μόνος του. Ο Dwight Howard έχει παίξει μόνο 32 παιχνίδια, άρα ο Harden παίζει για δύο. Σίγουρα υπάρχουν ματς που χάθηκαν λόγω της υπερφόρτωσης του Harden, αλλά αυτός είναι ο λόγος πίσω από τις περισσότερες νίκες. Είναι ο δεύτερος σκόρερ της λίγκας, είναι άπαιχτος στο ένας εναντίον ενός, αλλά ταυτόχρονα είναι και τέταρτος στα λάθη. Επίσης, στις δέκα στιγμές του που θα θυμόμαστε από τη regular season μπαίνει κι αυτό:

 

Ο LeBron James είναι ο μεγαλύτερος σταρ του ΝΒΑ και ο καλύτερος παίκτης της τελευταίας δεκαετίας. Ο LeBron είναι ο LeBron και δε χρειάζεται συστάσεις. Το να ψηφιστεί όμως φέτος ως MVP είναι κομματάκι τραβηγμένο. Τουλάχιστον στο μυαλό μου, μοιάζει με την βράβευση του Leo Messi ως Καλύτερου Παίκτη του περσινού Μουντιάλ. Λίγο τιμής ένεκεν, λίγο “εντάξει, κανείς δεν είναι de facto καλύτερος από τον LeBron”, κατάλαβες.

 

Ευτυχώς, στο ΝΒΑ δεν συμβαίνουν τόσο αναχρονιστικές δημόσιες σχέσεις και το σενάριο ‘LeBron για ΜVP’ υπάρχει περισσότερο ως διακοσμητικό-τιμητικό του ακαταμέτρητου μεγέθους του παίκτη. Το ότι οι αριθμοί του φέτος είναι χειρότεροι από τους αριθμούς του με τους Heat δε σημαίνει ότι δεν κάνει μαγικά στο παρκέ. Απλά, απ’ όπου κι αν το πιάσεις, ο LeBron που περιμέναμε στην ιστορική επιστροφή του στο Ohio εμφανίστηκε τους τελευταίους μήνες. Το ίδιο και οι Cavs που φανταζόμασταν το καλοκαίρι.

Τα πάντα θα κριθούν στην έλλειψη ψυχαναγκασμού

Ακριβώς γι’ αυτό θα πάρει τον τίτλο ο Curry. Τη στιγμή που οι Rockets τρέχουν με χίλια την καμπάνια ‘Harden for MVP’ και ο GM τους Daryl Morey τουιτάρει φρενιασμένος υπέρ της υποψηφιότητας του The Beard, στο ‘Roaracle’ (εκ του ‘roar’ και του ‘Oracle’ που είναι το όνομα της έδρας των Warriors) κανείς δεν κατευθύνει τίποτα. Ο Curry είναι φύσει εγκρατής, η ομάδα είναι αφοσιωμένη στο πρωτάθλημα και ο Steve Kerr, άλλος ιστορικός τρίποντος και προπονητής των GSW, δίνει το κλίμα:

 

Ο Curry είναι συνολικά ο καλύτερος που είδαμε ποτέ, αλλά οι Warriors δεν βρίσκονται στην κορυφή εξαιτίας του. Δεν λέμε ‘οι Warriors του Curry’, αλλά λέμε ‘οι Thunder του Westbrook’ (ελλείψει KD). Δεν λέμε ‘οι Warriors του Curry’, αλλά παρα-λέμε ‘οι Rockets του Harden’ ή ‘οι Cavaliers του LeBron’.

Στο Golden State, λένε ‘οι Warriors των Splash Brothers’. Ο Steph μοιράζεται με τον Klay Thompson τα συγχαρίκια για το φετινό ρεκόρ της ομάδας και δεν γκρινιάζει. Δεν θα γκρίνιαζε ποτέ. Το να μοιράζεται είναι ο τρόπος του.

 

Στο All-Star Game του Φεβρουαρίου, ο Curry μοιράστηκε τη δόξα με τον Deah Shaddy Barakat που δολοφονήθηκε στο σπίτι του τρεις μέρες πριν το All-Star Weekend. Το όνομα του Deah, μεγάλου λάτρη του Steph Curry, ήταν γραμμένο στα παπούτσια που φορούσε ο παίκτης στη Νέα Υόρκη. “Θα στείλω τα παπούτσια στην οικογένειά του και ελπίζω να καταλάβουν πόσο τους σκέφτομαι και πόσο συμπαραστέκομαι στην απώλειά τους”. 

Εκτός από το χειρισμό της μπάλας, ο σε λίγες ώρες 27χρονος Curry, είναι εξαιρετικός και στο χειρισμό των δηλώσεων. Δεν το παίζει ιστορία, είναι ευγενικός και προσιτός. Είναι προσιτός με τον τρόπο κάποιου που έζησε πολύ δυσάρεστα παιδικά χρόνια, αλλά αντί να εξελιχθεί σε επαναστάτη χωρίς αιτία και μέλος κακής παρέας, μεγάλωσε και έγινε το αντίθετο. Όπως και να ‘χει, ο Curry δεν είχε άσχημα παιδικά χρόνια.

 

Ο έτερος συνεσταλμένος της MVP συζήτησης είναι ο Anthony Davis, τον οποίο ήθελα να αποθεώσω σε λίγο πιο ξεχωριστό πλαίσιο από τους υπόλοιπους τέσσερις. Ο Davis, που δείχνει να χαίρεται το παιχνίδι περισσότερο από κάθε συνάδελφό του στη λίγκα, έχει κάνει χρονιά για σεμινάριο. Το ότι δεν παίζει εξίσου δυνατά με τους υπόλοιπους για τον τίτλο του πολυτιμότερου οφείλεται στους όχι διεκδικητές Pelicans και στο έδαφος που έχασε με τους πρόσφατους τραυματισμούς του.

Ο κύριος Curry για τα συστατικά της φετινής, τρελής σεζόν

Για την άμυνα των Warriors: “Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι γίνεται πολλή δουλειά στην άμυνά μας. Ότι δεν είναι θέμα τύχης. Νομίζω πως είμαστε στις πέντε καλύτερες άμυνες τα τελευταία τρία χρόνια”

Για τον προπονητή του: “Έχει υπάρξει και παίκτης και σχολιαστής. Ασχολείται με τη λίγκα για πάνω από 20 χρόνια. Έχει παίξει για δύο πολύ σπουδαίους κόουτς, τον Phil Jackson και τον Gregg Popovich. Τον Popovich τον συμβουλεύεται ακόμα για το πώς μπορεί να βελτιωθεί ως προπονητής”

Το συμπέρασμά του για τους φετινούς Warriors: “Δεν ξέρεις τι και ποιος θα σε κερδίσει κάθε φορά με μας. Είμαστε ομάδα με βάθος”

Για τον Klay Thompson: “Είναι το ίδιο cool εντός και εκτός παρκέ. Την πρώτη χρονιά μαζί μας, δε μιλούσε ούτε στα αποδυτήρια. Το καλοκαίρι ήρθαμε πολύ πιο κοντά χάρη στην Team USA, κάναμε πολλή παρέα εκτός γηπέδου”

Για το σουτ του: “Πώς κρίνεις ότι κάποιος είναι μεγάλος σουτέρ; Από το ποσοστό του; Από το πόσα τρίποντα έχει βάλει; Έχω γνωρίσει όλους τους σπουδαίους σουτέρ. Τον Ray Allen, τον Reggie Miller, τον προπονητή μου, τον πατέρα μου. Το κλειδί είναι η διάρκεια. Αυτός είναι ο στόχος μου. Παίζω έξι χρόνια. Αν σε δέκα χρόνια σουτάρω όπως τώρα, θα είναι απίστευτο”

Η προοπτική της μαγείας του Curry

 

Αποφορτίζοντας την MVP ένταση και κοιτώντας τη μεγάλη εικόνα, θα τολμήσω δύο μεσομακροπρόθεσμες προβλέψεις. Η πρώτη δεν είναι δα και η ανακάλυψη της διάσπασης του ατόμου. Το ΝΒΑ θα ψηφίσει για φετινό MVP έναν παίκτη δεν είχε αυτήν την τιμή στο παρελθόν, δηλαδή έναν εκ των Curry, Westbrook και Harden. Ωραία πράγματα αυτά, βαριόμαστε όλο τα ίδια και τα ίδια ονόματα. Η δεύτερη είναι ότι ο Curry θα τελειώσει την καριέρα του ως ο κορυφαίος σουτέρ που είδαμε ποτέ. Κι αυτό το λέω με πλήρη επίγνωση των ‘τεράτων’ που τοποθετώ νοερά πίσω του στη γραμμή της μπασκετικής ιστορίας.

Ο καλύτερος σουτέρ όλων των εποχών δεν υπολογίζεται από τις νίκες σε διαγωνισμούς τριπόντων. Αν θες, δεν υπολογίζεται ούτε μόνο από τον ακέραιο τον εύστοχων τριπόντων που έβαλε ποτέ ούτε μόνο από το ποσοστό της καριέρας του πίσω απ’ τα 7.25μ. Δεν υπολογίζεται μόνο από μία μεταβλητή, ούτε από δύο, ούτε από συνδυασμούς.

Παίζει ρόλο και το συναίσθημα, τι σόι εραστές του μπάσκετ είμαστε;

Πέρασα περίπου μια ώρα χαζεύοντας βίντεο στα οποία ο Curry βάζει τρίποντα με όλους τους πιθανούς τρόπους που μπορείς να βάλεις ένα με τα χέρια. Το σώμα του είναι ένα ποτάμι κατά τη διάρκεια του σουτ. Κι αυτό είναι ένα αισχρό δείγμα ποίησης μπροστά στην εικόνα του Curry ενώ εκτελεί. Η μικρή Ιλιάδα που συνέθεσε τις προάλλες εναντίον τον Clippers εκτοξεύτηκε από την άνεση με την οποία μπορεί να ντριμπλάρει μέσα σε ένα ναρκοπέδιο χωρίς να ακουστεί ούτε κιχ.

 

 

ΥΓ. Τα σέβη μας στους μπαγάσες της Wikipedia που στη σελίδα του φιλοξενούν gif με άστοχο τρίποντο του Curry σε τυχαίο ζέσταμα. Αυτό κι αν λέγεται ‘ψαγμένη πληροφορία’.

*Αποσαφήνιση μετά από σχετικό σχόλιο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

O Manu Ginobili είναι το μπάσκετ