Ο Terrence Clarke έδωσε τη ζωή του στο μπάσκετ, χωρίς να προλάβει να το απολαύσει

To Roxbury έχει 104% περισσότερο έγκλημα από το μέσο όρο των περιοχών της Βοστώνης. To ποσοστό σε σύγκριση με το πανεθνικό είναι στο +235%. Η αναλογία αυτών που εμπεριέχουν υψηλή βία είναι 1.271 ανά 100 κατοίκους. Υπάρχει υψηλό ποσοστό βιασμών και αποπειρών βιασμού, με την πόλη να φημίζεται για τα ναρκωτικά και τη βία που σχετίζεται με τις παράνομες ουσίες. Εξ ου και τα παρατσούκλια Methadone Mile και Glocksbury.

Εκεί, στη δεύτερη πιο επικίνδυνη γειτονιά της Βοστώνης μετά τη Central- γεννήθηκε (6/9/2001) και μεγάλωσε ο Clarke. Οι δικοί του φρόντισαν να γεμίσουν το πρόγραμμα του με δραστηριότητες που δε θα του άφηναν χρόνο να αφιερώσει στους δρόμους. «Πήγαινα στο Vine Street Community Center στις 8 το πρωί για προπόνηση, μετά έτρωγα κάτι, κοιμόμουν λίγο στην αίθουσα με τους υπολογιστές και έπειτα πήγαινα πάλι για προπόνηση. Άκουγα τους πυροβολισμούς στους δρόμους. Έβλεπα όλα όσα συνέβαιναν, αλλά σκεφτόμουν πως αν έμενα στο γυμναστήριο, θα μπορούσα να παίζω μπάσκετ όλη μέρα και να περνάω καλά». Το σπορ το γνώρισε στο σπίτι του παππού του. Παρακολουθούσε μαζί του παιχνίδι των Celtics και των Lakers, από την εποχή του Larry Bird και του Magic Johnson. Στην αφήγηση του στην ιστοσελίδα Boston.com είχε πει πως όταν ‘έπεσε’ στη μετάδοση του ιστορικού αγώνα των 100 πόντων του Wilt Chamberlain, είχε μείνει άναυδος να κοιτά την οθόνη. «Ήθελα να γίνω αυτός ο τύπος».

Ο Brandon Watson προπονητής γυμναστικής της Young Achievers Academy είχε αναλάβει να του συστήσει το μπάσκετ. Όταν οι περισσότεροι συνομήλικοι του ενδιαφέρονταν μόνο να περάσουν καλά, εκείνος ήθελε να είναι ο καλύτερος. Και για να γίνει ο καλύτερος, έπρεπε να νικήσει ένα παιδί που ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερο του. Για αυτό και δούλευε όλη μέρα. «Πάντα ήταν λίγο καλύτερος από τους άλλους» σημείωσε ο Watson. Η ομάδα δεν είχε τμήμα για την ηλικία του, οπότε έπαιζε με μεγαλύτερα παιδιά. Κάθε μέρα αφιέρωνε πολλές ώρες για να μάθει διαφορετικές κινήσεις. Όταν του έλεγαν πως είχε έλθει η ώρα να φύγει από το γήπεδο, έβαζε τα κλάματα. «Για εκείνον πάντα το θέμα ήταν ανταγωνιστικό. Δεν έχω δει σε πολλά παιδιά την αγάπη που έχει για το άθλημα», πρόσθεσε ο κόουτς.

Στα οκτώ είχε δει για πρώτη φορά μπροστά του έναν από τους παίκτες που μελετούσε: τον Rajon Rondo. «Είχα παγώσει. Δεν ξέρω πώς με άφησαν οι άνδρες ασφαλείας του γηπέδου των Celtics -είχα πάει σε αγώνα τους-, αλλά έτρεξα προς το μέρος του, ουρλιάζοντας το όνομα του. Όταν τον έφτασα ξέσπασα σε κλάματα. Ψέλισα πως είναι το είδωλο μου και μου απάντησε ότι είμαι πολύ καλός παίκτης. Ήταν τρελό να ακούσω αυτήν την ατάκα από εκείνον. Μου είπε να συνεχίσω να δουλεύω. Αυτή η συμβουλή με άλλαξε».
Στα 10 απέκτησε για μέντορα τον Dexter Foy, προπονητή του American Amateur Union -των πολλών πρωταθλημάτων μέσα στη χρονιά, για παιδιά όλων των ηλικιών. Ο Clarke ξεχώριζε, καθώς είχε ψηλώσει κατά 15 εκατοστά έως τα 12. Σύντομα ο Foy άρχισε να του διδάσκει το χειρισμό της μπάλας και πώς να σουτάρει.

«Πέρασα όλο το καλοκαίρι μαζί του. Ναι, δεν έζησα την παιδική μου ηλικία όπως τα άλλα παιδιά, γιατί το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να παίζω μπάσκετ». Είχε ήδη αποφασίσει πως σιχαίνεται να χάνει και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αποφεύγει.

Ο Foy έγινε και ο κηδεμόνας του, καθώς οι γονείς του παιδιού δούλευαν όλη μέρα. Σε κάποια φάση η μητέρα του είχε τρεις διαφορετικές δουλειές. Ο κόουτς ήταν εκείνος που τον έπαιρνε από το σπίτι για να τον πάει στο γήπεδο και μετά τη δουλειά που έκαναν, τον γύριζε σπίτι. Μετά τους πρώτους μήνες, ο Foy ήταν σε ό,τι έκανε ο Clarke -γενέθλια, εκδρομές, επισκέψεις σε χώρους αναψυχής. «Με είχε σαν γιο του».

Στην πρώτη του σεζόν στο Rivers School, το 2018 είχε 15.9 πόντους ανά ματς. Εναντίον των κορυφαίων της πολιτείας, είχε 25 πόντους. Τα καρφώματα και το πλούσιο μενού των κινήσεων που έκανε, υποχρέωσαν τους scouts να ασχοληθούν μαζί του. Μετά άλλαξε σχολείο, γιατί αυτό έπρεπε να γίνει. Πήγε στη Brewster Αcademy, από την οποία αποφοίτησε ο superstar των Jazz, Donoval Mitchell και όπου ήξερε πως ο προπονητής Jason Smith θα αναλάβει να τον περάσει στο επόμενο επίπεδο. Η μετάβαση δεν ήταν ό,τι πιο απλό είχε κάνει στη ζωή του. «Στην αρχή, έκλαιγα έπειτα από κάθε προπόνηση γιατί σκεφτόμουν πως δεν θα τα καταφέρω. Ώσπου αποφάσισα ότι για να καταφέρω να παίξω μπάσκετ έπρεπε να θυσιάσω κάποια πράγματα. Θυσίασα το να είμαι στη γειτονιά μου, ώστε να αφοσιωθώ στο παιχνίδι μου, το σχολείο και τα βιβλία. Προφανώς και λατρεύω το μπάσκετ, αλλά έχω και άλλες υποχρεώσεις ως προς την οικογένεια μου».

Το καλοκαίρι του 2019 μετείχε σε όλα τα elite camp, από αυτό των εθνικών ομάδων έως εκείνο του NBPA (NBA Players Association) με τα 100 καλύτερα prospects του έθνους. Ο πρώην γκαρντ των Celtics, Ricky Davis τον είχε χαρακτηρίσει ως ‘έναν εκ των καλύτερων που ήλθαν στο camp’. Αναλυτής του ESPN δήλωσε πως άνηκε στο ΤΟΡ5 των ΗΠΑ. Ήταν ό,τι καλύτερο είχε βγάλει η Βοστώνη την τελευταία δεκαετία. «Έχει εξαιρετικό μέγεθος για τη θέση του, είναι πραγματικός αθλητής, διαθέτει σώμα από αυτά που αντέχουν και καλύπτει όλο το γήπεδο. Τα περισσότερα παιδιά που έχουν το ύψος του (1.98 με wingspan 2.10), δεν έχουν τις κινήσεις του». Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι εξηγούσαν ότι για να καταφέρει να ανταποκριθεί σε περαιτέρω υποχρεώσεις -που ξεπερνούσαν τη σχολική καριέρα- έπρεπε να κάνει δικά του ‘όπλα’ που θα μπορούσαν να αλλάξουν το παιχνίδι, σε υψηλότερα επίπεδα.

Ο μικρός αρνείτο να ξεστομίσει πως ο στόχος του ήταν να γίνει NBAer. Προφανώς και αυτό ήταν που ήθελε, αλλά ένιωθε ότι θα παρεξηγείτο αν έλεγε πόσο μεγάλα είναι τα όνειρα του. Έλεγε πως δεν βιαζόταν να τα ζήσει και ότι δεν θα ακούγαμε ποτέ από εκείνον πως θα πάει μόνο για ένα χρόνο στο κολέγιο. «Θέλω να σπουδάσω και να εξελιχθώ ως παίκτης. Να ετοιμαστώ για το ΝΒΑ. Θέλω όμως, να ζήσω και κάτι σαν το Brotherhood του Duke ή ό,τι ζουν στο Κentucky οι παίκτες που γίνονται οικογένεια. Ζητούμενο μου είναι ένα πρόγραμμα που θα με εξελίξει και θα έχει οικογενειακό κλίμα. Κυρίως θέλω να απολαύσω το ταξίδι και όταν με βλέπουν τα παιδιά της κοινότητας μου να με έχουν ως παράδειγμα και να λένε θέλω να γίνω σαν και αυτόν». Ήθελε να βάλει ξανά τη Βοστώνη στον μπασκετικό χάρτη. «Είμαστε μια μπασκετική πόλη, αλλά εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει εκπρόσωπος της στο κορυφαίο επίπεδο. Είναι κάτι που θέλω να κάνω για εμένα, αλλά και για μπορούν να πουν πως κορυφαίοι μπασκετμπολίστες προέρχονται από τη Βοστώνη».

Πανεπιστήμια όπως τα Duke, Kentucky, Memphis, Boston College, UCLA και Texas Tech ήταν μεταξύ αυτών που του πρόσφεραν αθλητική υποτροφία. Επίσης, τον είχαν καλέσει σε αποκλειστικές προπονήσεις και pickup παιχνίδια οι Carmelo Anthony, Donovan Mitchell και Trae Young. Είχε κάνει προπονήσεις και με τους Jaylen Brown και Jayson Tatum, ενώ είχε πει τα καλύτερα για εκείνον και ο Kemba Walker. O νεαρός διάλεξε το Kentucky. Κατά τη σεζόν 2020-21 είχε οκτώ συμμετοχές, ήταν βασικός στις 6 και μέτρησε κατά μέσο όρο 9.6 πόντους, 2.6 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Στο τελευταίο ματς με το Georgia Tech έκανε το ρεκόρ καριέρας των 22 πόντων. Είχε μεσολαβήσει τραυματισμός στο δεξί πόδι και 17 απουσίες και αυτοί που πληρώνονται για να παρακολουθούν τα ταλέντα έλεγαν πως το παιχνίδι του θέλει φινίρισμα. H πρώτη ύλη υπήρχε.

Το Μάρτιο ανακοίνωσε πως θα δηλώσει συμμετοχή στο 2021 NBA Draft, ως εκ των καλύτερων shooting guards της τάξης του. Τα ξημερώματα της Παρασκευής 23/4 στην Ελλάδα σκοτώθηκε, σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Στις 2 το μεσημέρι, ώρα Λος Άντζελες μετά την προπόνηση που έκανε με τον BJ Boston (άνηκαν στην ίδια εταιρία εκπροσώπησης, την Klutch Sports του LeBron James) πέρασε με κόκκινο ένα φανάρι -με υψηλή ταχύτητα. Το αυτοκίνητο του συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγό που έστριβε προς τα αριστερά. Μετά έπεσε πάνω στο στύλο της ηλεκτροδότησης και έναν τοίχο. Ασθενοφόρο τον πήγε στο Northridge Hospital, όπου παραδόθηκε στα τραύματα του. Η τροχαία της περιοχής είπε πως δεν φορούσε σωστά τη ζώνη ασφαλείας. Δεν υπήρχε άλλος τραυματίας.